WHBC-GR: Είναι τόσο κακό να τρώμε κρέας αλόγου; | Τι πρέπει να προσέξουμε;

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Είναι τόσο κακό να τρώμε κρέας αλόγου; | Τι πρέπει να προσέξουμε;


Παρακολουθώ τις εξελίξεις με το σκάνδαλο για το αδήλωτο κρέας αλόγου στις έτοιμες τροφές των μεγάλων σούπερ μάρκετ με ενδιαφέρον, αλλά χωρίς έκπληξη. Ήταν μια βόμβα που απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή να εκραγεί...

Σε όλους όσοι διαμαρτύρονται συγκλονισμένοι για τον «άδικο θάνατο αυτών των υπέροχων ζώων και για το πώς είναι δυνατόν να σφάζουμε τέτοια μοναδικά όντα, πανέμορφα κ.λπ.», έχω νέα: οι αγελάδες και τα αρνάκια είναι επίσης πανέμορφα. 

Νομίζω πως κάποιες φορές μπορείς να διακρίνεις και χαμόγελο στο πρόσωπο μιας αγελάδας, ενώ κάποτε που ακολουθούσα κάτι φιλοζωικές σελίδες στο ίντερνετ είχα δει μία να δακρύζει λίγο πριν από τη σφαγή. Τα κατσίκια που θα σφάξουμε κατά εκατοντάδες το Πάσχα είναι κι αυτά μικρά, χαριτωμένα πλάσματα

 Δεν υπάρχει άσχημο και όμορφο ζώο, ούτε σημαντική ύπαρξη και ασήμαντη. 
Όποιος αποφασίζει να επιδοθεί στην κρεατοφαγία, ακόμα και στην ψαροφαγία (δεν καταλαβαίνω γιατί οι τόνοι και οι ξιφίες είναι κατώτεροι από τα αρνιά), πρέπει να γνωρίζει πως όλα τα ζωντανά είναι το ίδιο και με τον ίδιο φρικτό τρόπο δολοφονούνται για να έρθουν στο πιάτο του. 

Οπότε, η συζήτηση για την «ομορφιά των αλόγων» είναι εξαιρετικά άτοπη όσον αφορά το θέμα που προέκυψε αυτές τις μέρες. Το ζήτημα είναι πως με το συγκεκριμένο σκάνδαλο κάποιος έριξε λίγο φως (ελπίζω να μην είναι πρόσκαιρο) στο τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια παραγωγής έτοιμων φαγητών που κυκλοφορούν σε μαζικότατους αριθμούς. 

Πρέπει κανείς να έχει εικόνα του τι σημαίνει «αποφασίζω να καταναλώσω ένα φαγητό που περιέχει κιμά ή άλλα αδιευκρίνιστα κομμάτια κρέατος και που παράγεται σε εκατοντάδες χιλιάδες μερίδες». 

Μιλάμε για εργοστάσια-σφαγεία που συντηρούν ζώα σε φρικτές συνθήκες μόνο και μόνο για να εξοικονομούν χρήματα και να αντεπεξέρχονται στην υψηλότατη ζήτηση κρέατος και για εργοστάσια-μεγαθήρια παραγωγής τροφίμων που θα έκαναν τα πάντα για να ρίξουν το κόστος και να παραμείνουν στα αποδεκτά επίπεδα ανταγωνισμού. 

Δεν λέω πως είναι όλα έτσι, λέω απλώς πως δεν χωρά αμφιβολία ότι υπάρχουν και αυτά - και δεν είναι λίγα. Δεν πρόκειται μόνο για τα μεγάλα σούπερ μάρκετ και τις αλυσίδες έτοιμης τροφής ή ακόμα και για τις άλλες επιχειρήσεις που διαθέτουν φαγητό. Είναι και άλλα μέρη, πιο μικρά, που διαθέτουν τροφές με μαζικό τρόπο. Σταμάτησα να τρώω από φημισμένο μπριζολάδικο των Αθηνών όταν είδα τον τρόπο που στοίβαζε τα φημισμένα μπριζολάκια σε πλαστικές μπανιέρες (βουνά) και τα άφηνε για ώρες να κάθονται στη βράση του αθηναϊκού Ιουνίου. 

Ποιος ξέρει από πού ήρθαν αυτά τα κρέατα ως εκεί; Και δεν είναι μόνο αυτά! Δείτε γύρω σας πόσο έχει αυξηθεί η κατανάλωση κρέατος! Αν παρατηρήσετε τις σύγχρονες διατροφικές μας συνήθειες, θα διαπιστώσετε πως τρώμε κρέας σχεδόν κάθε μέρα. Και δύο φορές τη μέρα, πολλοί. Και αυτό που με δυσαρεστεί περισσότερο είναι πως φτάνουμε σε μια εποχή που το να φας κρέας θα είναι μια φτηνότερη επιλογή από το να φας κάτι άνευ κρέατος, δεδομένου ότι τα λαχανικά στην Ελλάδα έχουν γίνει πανάκριβα, ενώ ο ανταγωνισμός για το σουβλάκι και άλλα κρεατοφαγητά που βρίσκεις εύκολα και μαζικά πια στην Αθήνα έχει κατεβάσει τις τιμές πάρα πολύ. 

Οπότε, αρχίστε να φαντάζεστε τι θα κάνει ενδεχομένως όλη αυτή η νέα και μεγαλύτερη ζήτηση για κρέας στην ποιότητα αυτού που τρώτε. Ένας τρόπος μόνο υπάρχει. Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε όπως οι παλιοί. 

Το κρέας είναι κάτι πολύτιμο. Δεν είναι καθημερινή τροφή. 
Πρέπει να ρωτάς από πού προέρχεται το κρέας που αγόρασες, σε ποιες συνθήκες μεγάλωσε και σφάχτηκε, να εμπιστεύεσαι τον χασάπη σου και όχι τα εργοστάσια μαζικής σφαγής, να βλέπεις να αλέθουν τον κιμά μπροστά σου, να κοιτάζεις να βρίσκεις και άλλες τροφές να τρως: όσπρια, λαχανικά, δημητριακά. 

Ευτυχώς, ζούμε στην Ελλάδα, το βασίλειο της μεσογειακής διατροφής. Και έχουμε μερικά από τα ωραιότερα και πιο νόστιμα λαχανικά και ψάρια στον κόσμο. Πρέπει να τρως το κρέας μια-δυο φορές την εβδομάδα και να το χαίρεσαι. 

Και για να το καταφέρεις, δες μερικές εικόνες σφαγής ζώων στο ίντερνετ για να καταλάβεις πώς με την καθημερινή σου απαίτηση για κρέας συμμετέχεις κι εσύ σε ένα έγκλημα. Χρηματοδοτείς μια βιομηχανία που για να ζήσει σε αυτά τα επίπεδα πρέπει να λειτουργεί με άρρωστο τρόπο. 

Αλλιώς, θα βρίσκεσαι πάντα μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις και διαπιστώσεις, όπως ότι τα μπιφτεκάκια γαλοπούλας που έτρωγες δεν ήταν και τόσο αθώα τελικά. 





Article:  ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΜΙΧΑΗΛ /LIFO

  Μοιραστείτε το με τους Φίλους σας...
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: