tag:blogger.com,1999:blog-58535452871068323282024-02-14T11:33:49.015+02:00WHBC-GR...looking for the best internet storiestakis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.comBlogger3899125tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-59502484104951323392022-04-19T16:37:00.008+03:002022-04-19T17:00:10.876+03:00Η Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων: Το απόλυτο φιάσκο των ΗΠΑ<p></p><p></p><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQDmzOMYg_pROkW_50m4nHA-u6xUlKLqRkf7p6Q1TVgR4aSxadIzF8mTce3Uyqf60VjMCAjL_QzywSMAj0VFwneaGUdfW25LS9pJDbfz7vHqNEXB3L1Amj0qRq5ClQeOGzNcZun59l9A2eAS2JcqA8W80XZq80JTEymjhvsPIpKMUZQGES5j1TmNSUIQ/s976/the%20-invasion-of%20pigs-bay-8909776.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="738" data-original-width="976" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQDmzOMYg_pROkW_50m4nHA-u6xUlKLqRkf7p6Q1TVgR4aSxadIzF8mTce3Uyqf60VjMCAjL_QzywSMAj0VFwneaGUdfW25LS9pJDbfz7vHqNEXB3L1Amj0qRq5ClQeOGzNcZun59l9A2eAS2JcqA8W80XZq80JTEymjhvsPIpKMUZQGES5j1TmNSUIQ/w640-h484/the%20-invasion-of%20pigs-bay-8909776.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #990000;">Μ</span></span>ετά τη νίκη των επαναστατών στην Κούβα το 1959 και τη φυγή του αμερικανοθρεμμένου δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, οι ΗΠΑ είχαν ένα και μόνο στόχο, την ανατροπή της επαναστατικής ηγεσίας του Φιντέλ Κάστρο, καθώς σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να δεχτούν την ύπαρξη μιας κομμουνιστικής χώρας στο μαλακό τους υπογάστριο....</div><div><span><a name='more'></a></span>. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAW1U_T1K6hENhmfL40lJYVXGDtO7CHhhVP2yVb7fQBo5ewPQiAAMuf-wiZjOhaw9MEeLFiqbaLflWiD-5Fcqf1mgoV9uXPV6SAXE6J5FToIeg6VmCQB-obmJFv355vnahCFPORRS7zrn0FfVrebQSbybr3ZJ2GwuOn6DCC34plhMbGOpU-q8konFRrA/s1960/D55OR5JUQJNCRPHHJO3HSYQITY.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1420" data-original-width="1960" height="464" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAW1U_T1K6hENhmfL40lJYVXGDtO7CHhhVP2yVb7fQBo5ewPQiAAMuf-wiZjOhaw9MEeLFiqbaLflWiD-5Fcqf1mgoV9uXPV6SAXE6J5FToIeg6VmCQB-obmJFv355vnahCFPORRS7zrn0FfVrebQSbybr3ZJ2GwuOn6DCC34plhMbGOpU-q8konFRrA/w640-h464/D55OR5JUQJNCRPHHJO3HSYQITY.jpg" width="640" /></a></div></div><div><br /></div><div>Στις 17 Απριλίου του 1961 ξεκινάει η «Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων», η ενορχηστρωμένη από τις ΗΠΑ επιχείρηση για την ισοπέδωση των επαναστατών. Μόλις 72 ώρες αργότερα, στις 19 Απριλίου του 1961, η εισβολή αναδεικνύεται σε απόλυτο φιάσκο με νίκη του κουβανικού λαού και της επαναστατικής κυβέρνησης.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/8qXZp8bxpNY" title="YouTube video player" width="640"></iframe></div><div><br /></div><div>Η Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, ήταν μια επιχείρηση η οποία προετοιμαζόταν από τη CIA ήδη ένα χρόνο πριν την εκλογή του John Kennedy στην προεδρία της Αμερικής. Το σχέδιο το οποίο ενέκρινε το Μάρτιο του 1960 ο τότε πρόεδρος Eisenhower είχε ως εξής: μια δύναμη Κουβανών αντεπαναστατών θα χρηματοδοτηθεί, θα εξοπλιστεί και θα γυμναστεί από Αμερικανούς στρατιωτικούς σε ένα μυστικό στρατόπεδο στη Γουατεμάλα με σκοπό να εισβάλει στην Κούβα. Όπερ και εγένετο ένα χρόνο αργότερα, στις 17 Απριλίου του 1961. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, παρά τις δημόσιες διαψεύσεις ακόμη και μερικές ημέρες πριν από την επίθεση, ενημερώθηκε για το σχέδιο εισβολής μετά την εκλογή του στα τέλη του 1960, πείστηκε και έδωσε τη συγκατάθεσή του. Εξάλλου οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εκτιμούσαν πως η επιχείρηση θα ολοκληρωνόταν θριαμβευτικά και με συνοπτικές διαδικασίες. </div></div><p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCaHGw3BMjqr2hItZ-BVIOwdYv4yu7Fdw3mbRS6GEeiIZwiklYmMhr_-f-MMRMKoEAuZfZMhVHf6zp6VvdSDSerb8Pep8lHbvt_uQipHmCgVRY5tfGT-3zgJkD4NBN9RHqSb-RbzbwYy5_00znF-j2pXZ_8kRHk98V7D5l4vVjMgisG-VFFag36SgxGA/s835/35691g-bay_of_pigs_2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="835" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCaHGw3BMjqr2hItZ-BVIOwdYv4yu7Fdw3mbRS6GEeiIZwiklYmMhr_-f-MMRMKoEAuZfZMhVHf6zp6VvdSDSerb8Pep8lHbvt_uQipHmCgVRY5tfGT-3zgJkD4NBN9RHqSb-RbzbwYy5_00znF-j2pXZ_8kRHk98V7D5l4vVjMgisG-VFFag36SgxGA/s16000/35691g-bay_of_pigs_2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-size: medium;"><u>Της εισβολής προηγούνται μια σειρά σαμποτάζ</u></span></b>, όπως η καταστροφή του εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, και στη συνέχεια, στις 15 του μήνα, αμερικανικά βομβαρδιστικά, μεταμφιεσμένα σε κουβανέζικα, βομβαρδίζουν τα αεροδρόμια της Κούβας. <b><span style="font-size: medium;"><u>«Κουβανοί, η νίκη ζυγώνει! </u></span></b>Ένας απελευθερωτικός στρατός βρίσκεται στην Κούβα για να αγωνιστεί μαζί σας ενάντια στην κομμουνιστική τυραννία του Φιντέλ Κάστρο, αυτού του ανισόρροπου! Πολεμήστε τους φιντελιστές, το γενικό ξεσήκωμα άρχισε!», εκπέμπει εκείνη τη μέρα ο σταθμός των αντεπαναστατών έξω από τη χώρα και 1.500 εξ αυτών αποβιβάζονται πάνοπλοι στον Κόλπο των Χοίρων.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1LynacWxw2CAIuQ6uCsXId9WWD-NHdKi3FdcyaLBUDMrTU5eNdIIdYEWyPoecAR6XUkXjm4GDkMmuC6kh1X8K6ZGPCTnatky63S7RAkHjFul2PILS4MCXpAaRQauMucG2iJuJUGjByNGAONAq-bmZlrUc0UzUIM72jtDJsdmRns1pbx3UogOegP-jOQ/s800/35691g-bop1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1LynacWxw2CAIuQ6uCsXId9WWD-NHdKi3FdcyaLBUDMrTU5eNdIIdYEWyPoecAR6XUkXjm4GDkMmuC6kh1X8K6ZGPCTnatky63S7RAkHjFul2PILS4MCXpAaRQauMucG2iJuJUGjByNGAONAq-bmZlrUc0UzUIM72jtDJsdmRns1pbx3UogOegP-jOQ/s16000/35691g-bop1.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Η κυβέρνηση <b><span style="color: #990000; font-size: medium;"><u><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/FIDEL%20CASTRO" target="_blank"><span style="color: #990000;">Castro</span></a></u></span></b> μοιράζει όπλα στο λαό ο οποίος έχει συσπειρωθεί εναντίον των εισβολέων. “Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτή τη στιγμή είμαστε σε πόλεμο, στον ψυχρό πόλεμο όπως τον αποκαλούν, έναν πόλεμο χωρίς πρώτη γραμμή, χωρίς συνεχείς βομβαρδισμούς, αλλά όπου οι δύο εχθροί – αυτός ο μικρός πρωταθλητής της Καραϊβικής και η μεγάλη, ιμπεριαλιστική ύαινα – είναι πρόσωπο με πρόσωπο και γνωρίζουν ότι ένας απ’ τους δυο θα πεθάνει στη μάχη”, δηλώνει χαρακτηριστικά και ο <b><span style="color: #990000; font-size: medium;"><u><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/CHE%20QUEVARA" target="_blank"><span style="color: #990000;">Che Guevara</span></a></u></span></b><span style="color: #990000;">,</span> εμψυχώνοντας τους.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidJXKt60fMolygqkALRuTWpGi-wtHNSrpYslqxSTn7TxwnAZYhzhPkKcp2Ep50X-PPorzd2A34D0pv6Ao58U5CD2kqVfWxQGWfu4noxj0i6wOP23cVw095qbN4USm5adqHtvBndOK9k9ML77iXHhez8H5axON-6Opav0hPhhoDnwSJDVmdUpNsq3mxng/s636/35691g-35691-salas1nu5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="636" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidJXKt60fMolygqkALRuTWpGi-wtHNSrpYslqxSTn7TxwnAZYhzhPkKcp2Ep50X-PPorzd2A34D0pv6Ao58U5CD2kqVfWxQGWfu4noxj0i6wOP23cVw095qbN4USm5adqHtvBndOK9k9ML77iXHhez8H5axON-6Opav0hPhhoDnwSJDVmdUpNsq3mxng/w640-h452/35691g-35691-salas1nu5.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/gmOK3NmcDOE" title="YouTube video player" width="640"></iframe></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj09hYuJuLiVAfymRbbGps3iKbLPdQwgMvx4BnVK477URrNKtSJj75qf28PaBkYLzBOBvz0DPOZ_4nxHdfz4WfvtmDIiXT6gfL-Y9OL5LwIB9ypViXvmR6C2_ikIm1-1XRAnVeWTP07UpNOLh3eT1VJ1F8RwX-2EQwSoh-aHedpC85IHK1TUWKHOXjpg/s450/35691g-fidelbayofpigs.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="305" data-original-width="450" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj09hYuJuLiVAfymRbbGps3iKbLPdQwgMvx4BnVK477URrNKtSJj75qf28PaBkYLzBOBvz0DPOZ_4nxHdfz4WfvtmDIiXT6gfL-Y9OL5LwIB9ypViXvmR6C2_ikIm1-1XRAnVeWTP07UpNOLh3eT1VJ1F8RwX-2EQwSoh-aHedpC85IHK1TUWKHOXjpg/w640-h434/35691g-fidelbayofpigs.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div><b><span style="font-size: medium;"><u>Μέσα σε μόλις 72 ώρες, στις 19 του μήνα</u>,</span></b> λήγουν όλες οι μάχες, με τις πανίσχυρες ΗΠΑ να έχουν ηττηθεί κατά κράτος. Ο επαναστατικός στρατός του Castro συλλαμβάνει, επίσης, τους 1.200 από τους 1.500 κουβανούς φυγάδες οι οποίοι είχαν αποβιβαστεί στο νησί. <u><b><span style="font-size: medium;">Λίγους μήνες αργότερα, ο διευθυντής της CIA, Allen Dulles, όπως και όλοι όσοι είχαν βοηθήσει στην οργάνωση της επιχείρησης απομακρύνονται με συνοπτικές διαδικασίες</span></b>.</u></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn2q7G-_vWfjkd_utSNWCJeGCABeZnTIrHsVDT4mLH34W8C8-3YOKpKouU1A9JEiqnPeBTLFIGnXsDMpHxmvIcS6geDV8_NaF-T-tA1yV5iGhpjWlmEI2OuXaxdm5AY_FRVoUaG6QFSxOpNnkPjI2A2HQ7oxsxUohy0MDK-gy9TVykWUSzqZc2YEV3Pw/s594/35691g-2659197-thumb.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="594" height="620" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn2q7G-_vWfjkd_utSNWCJeGCABeZnTIrHsVDT4mLH34W8C8-3YOKpKouU1A9JEiqnPeBTLFIGnXsDMpHxmvIcS6geDV8_NaF-T-tA1yV5iGhpjWlmEI2OuXaxdm5AY_FRVoUaG6QFSxOpNnkPjI2A2HQ7oxsxUohy0MDK-gy9TVykWUSzqZc2YEV3Pw/w640-h620/35691g-2659197-thumb.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaxwyRhdlU5Qmo4JchQmOrYm1i4orh_hIY-Je4hzL547DoRmgM-hWeitZcANgPnesNt5D4frxFvTpDWQCqElzR4Ana628ClioQPIdM--_RHulHjWXvBnbjJbpaRG3jq0ZtVPR10T_V__vjmxVzboIELcaTfTmlqadRSyiBTV0uk7yGZml7PMjrpbhKMg/s927/35691g-bay_of_pigs1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="927" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaxwyRhdlU5Qmo4JchQmOrYm1i4orh_hIY-Je4hzL547DoRmgM-hWeitZcANgPnesNt5D4frxFvTpDWQCqElzR4Ana628ClioQPIdM--_RHulHjWXvBnbjJbpaRG3jq0ZtVPR10T_V__vjmxVzboIELcaTfTmlqadRSyiBTV0uk7yGZml7PMjrpbhKMg/s16000/35691g-bay_of_pigs1.jpg" /></a></div><b><span style="font-size: medium;"><u>Η Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων έμεινε στην ιστορία ως μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες των ΗΠΑ</u>,</span></b> καθώς τα αποτελέσματα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα από τις προσδοκίες. Ο κουβανικός λαός όχι μόνο δεν ξεσηκώθηκε υποστηρίζοντας τους αντεπαναστάτες, αλλά αντίθετα συσπειρώθηκε γύρω από την επαναστατική ηγεσία του <b><span style="font-size: medium;"><u>Φιντέλ Κάστρο</u></span></b>, ο οποίος ισχυροποιήθηκε εντός και εκτός της χώρας. Σοβιετική Ένωση και Κίνα ενίσχυσαν τους δεσμούς τους με την Κούβα, ενώ στη Λατινική Αμερική φούντωσε το αντιαμερικανικό κίνημα. Την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ αναζητούσαν τους υπεύθυνους για την επιχείρηση που έμεινε στην ιστορία ως το απόλυτο φιάσκο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJb_PDX3vP4tr6H2DTxjY1QebLsymc0F8hxNEQA_5Wg0Bbv1epSDybXHe_jweuDBbfmzRzh5dbgr2N0xQ8C5iHo5L9gFoMFiqn6NOVKzRrKndvoZi91QqavT3J76EDUBwNXM_zsAuuIkZcMwoI7WSNdMocdnIcQWWFzxskJiQX0o0jD-9oeS6ieOFIkA/s474/35691g-610400-cubaplaygiron-01.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="307" data-original-width="474" height="414" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJb_PDX3vP4tr6H2DTxjY1QebLsymc0F8hxNEQA_5Wg0Bbv1epSDybXHe_jweuDBbfmzRzh5dbgr2N0xQ8C5iHo5L9gFoMFiqn6NOVKzRrKndvoZi91QqavT3J76EDUBwNXM_zsAuuIkZcMwoI7WSNdMocdnIcQWWFzxskJiQX0o0jD-9oeS6ieOFIkA/w640-h414/35691g-610400-cubaplaygiron-01.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBTkyvspfrQPKA1ZHrAC9blGGuJVBIX7Bj4X07v1ccxRIUkfHf_aNmZAeKg1jU7ptSxGduJfR6zznnb2CWd0UeOfBGGlonqxBWRw04VRCT1rXeqeW0_iWZ8Ghg7I8tDfCvb-LfObnIaHJNP1aKOfbWEXjYYbgyqtaU_roxGVuIlWtOzBTFDWG0H2JzPQ/s761/0487261.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="478" data-original-width="761" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBTkyvspfrQPKA1ZHrAC9blGGuJVBIX7Bj4X07v1ccxRIUkfHf_aNmZAeKg1jU7ptSxGduJfR6zznnb2CWd0UeOfBGGlonqxBWRw04VRCT1rXeqeW0_iWZ8Ghg7I8tDfCvb-LfObnIaHJNP1aKOfbWEXjYYbgyqtaU_roxGVuIlWtOzBTFDWG0H2JzPQ/w640-h402/0487261.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3oCddY9Y6tVVY-wDsgxywdN4MBol1Q7f-qmTtdfmB7IkOXs_SLDCrpiOoHLgP8fWf5zSlbTTbvpMBG0nSx3mgbP2nOdV1uD76_zr6zuJ62SR3wGJO4Q-FpW4J2sRu_Kd8x_S-Y2xl5TJ_3wkMmu4lb27_wkOJHtKEQsg1FIuHfehjOM0GxbegedRkow/s752/_118177518_15_april_bombing_ws-nc.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="752" data-original-width="640" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3oCddY9Y6tVVY-wDsgxywdN4MBol1Q7f-qmTtdfmB7IkOXs_SLDCrpiOoHLgP8fWf5zSlbTTbvpMBG0nSx3mgbP2nOdV1uD76_zr6zuJ62SR3wGJO4Q-FpW4J2sRu_Kd8x_S-Y2xl5TJ_3wkMmu4lb27_wkOJHtKEQsg1FIuHfehjOM0GxbegedRkow/w544-h640/_118177518_15_april_bombing_ws-nc.png" width="544" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #666666;"><a bb="" color:="" href="https://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/50-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%C2%AB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%87%CE%BF%CE%AF%CF%81%CF%89%CE%BD%C2%BB" target="_blank" text-decoration-line:=""><span style="color: #666666;">tvxs.gr</span></a></span></span></span></span><span style="background-color: transparent; text-align: center;"> </span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div></div><div style="text-align: center;"><br /></div><p></p>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-37662207340890614192022-03-07T19:41:00.004+02:002022-03-07T19:51:03.549+02:00Έτσι γιόρταζαν τις Απόκριες και την Καθαρά Δευτέρα στην παλιά Αθήνα – Σπάνιες Φωτογραφίες<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjHqK1vtc9QEdsnYCXEB8-FKf4ZGQG59b2dkfCbEsBDK8YV7wZ_5FnwPyIIv_dZFdxFY5Q4FiYVncyRf4b8t__M4XZQ1zPQRtu7O1IgrFojpnfDrwspt_y8qYmbrKIp71bvU2ienjKdUqMa7Ejzqw0zb5tVo2YP3EYXpCPhFHs9KcnKsu7sE9j5ONtVQg=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="986" data-original-width="1370" height="461" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjHqK1vtc9QEdsnYCXEB8-FKf4ZGQG59b2dkfCbEsBDK8YV7wZ_5FnwPyIIv_dZFdxFY5Q4FiYVncyRf4b8t__M4XZQ1zPQRtu7O1IgrFojpnfDrwspt_y8qYmbrKIp71bvU2ienjKdUqMa7Ejzqw0zb5tVo2YP3EYXpCPhFHs9KcnKsu7sE9j5ONtVQg=w640-h461" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #783f04;">Ο</span></span>ι Απόκριες και τα Κούλουμα, την <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/%CE%9A%CE%91%CE%98%CE%91%CE%A1%CE%91%20%CE%94%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%91" target="_blank"><span style="color: #783f04;">Καθαρά Δευτέρα</span></a></i></b>, γιορτάζονται σε όλη την Ελλάδα και πάντα αποτελούσαν ευκαιρία για ξεφάντωμα, χορό και γλέντι.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div> Μέσα από το Αρχείο της ΕΡΤ ταξιδεύουμε στην παλιά Αθήνα για να θυμηθούμε μέσα από φωτογραφίες πώς γιόρταζε τότε ο κόσμος αυτές τις μέρες...<span><a name='more'></a></span><div><div><br /></div><div>Aποκριάτικα άρματα και γαϊτανάκι στους δρόμους της πόλης. Μικροί και μεγάλοι ντυμένοι μασκαράδες γλεντούσαν και γελούσαν ανέμελοι. Η παράδοση λέει ότι οι Αθηναίοι, πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γιόρταζαν τα κούλουμα στις πλαγιές του λόφου του Φιλοπάππου, όπου έτρωγαν και έπιναν καθισμένοι στους βράχους, από νωρίς το μεσημέρι μέχρι τη δύση του ηλίου.</div><div><br /></div><div>Το γεγονός ότι η ημέρα αυτή είναι η αρχή της Σαρακοστής, επέβαλε στο τραπέζι να υπάρχουν μόνο νηστίσιμα εδέσματα. Οι περισσότεροι χόρευαν υπό τους ήχους πλανόδιων μουσικών, σε παρέες, είτε δημοτικούς είτε λαϊκούς χορούς, υπό τους ήχους λατέρνας. Εκεί, σύμφωνα με το έθιμο, πετούσαν και τον χαρταετό, τον οποίο έφτιαχναν μόνοι τους.</div><div><br /></div><div>Τα επόμενα χρόνια, οι Ρουμελιώτες γαλατάδες, οι οποίοι ζούσαν στην Αθήνα, το σούρουπο, έστηναν τσάμικο χορό, στους στύλους του Ολυμπίου Διός, στις «κουλώνες», όπως έλεγαν με την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά τους. Έδιναν έτσι έναν ξεχωριστό τόνο στον εορτασμό της ημέρας.</div><div><br /></div><div>Δείτε φωτογραφίες από μια διαφορετική Αθήνα, όταν αυτή η πόλη δεν είχε 4 και πλέον εκατομμύρια κατοίκους. Το υλικό προέρχεται από τη συλλογή Πέτρου Πουλίδη, του Αρχείου της ΕΡΤ.</div></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj68Uk6vxITYL60hPaMwiTfEs8T2sZVH3RrBEn4cxsq2u9NOeyEp3OZKyLMP2XHaimNVeYtsT_7OKkNOhzYe9LCYvv18pC6wNDNg3o4tYE9GLulEoLYIssztezW8rK4VxdyXoAWuWSg3LP4GNnCCY3NuLCGcLGVuVgpwKw7Kvgd4STksdZFt5gvBZyfHQ=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="995" data-original-width="1370" height="464" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj68Uk6vxITYL60hPaMwiTfEs8T2sZVH3RrBEn4cxsq2u9NOeyEp3OZKyLMP2XHaimNVeYtsT_7OKkNOhzYe9LCYvv18pC6wNDNg3o4tYE9GLulEoLYIssztezW8rK4VxdyXoAWuWSg3LP4GNnCCY3NuLCGcLGVuVgpwKw7Kvgd4STksdZFt5gvBZyfHQ=w640-h464" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">► <i>Αποκριάτικο άρμα και γαϊτανάκι σε δρόμο της Αθήνας, 1915 – 1930.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh8g2X5dUrRXMQ1-HFX2v1Lud8bn3OiU0DA5Iu7-rAjC3L57vWtaTvyip8Kvceef6mShMLDpDXegBlmxxQmAqeDMMhvS8BDSBXKq1FT9Fuqio5_DXPOAqljmQyJbZT9XuwLAv2l6q2fBU20-SNacHUppUSV5QEQaEQalZyVKpCI8NTCZeDbFhLkenONtQ=s1179" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="992" data-original-width="1179" height="538" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh8g2X5dUrRXMQ1-HFX2v1Lud8bn3OiU0DA5Iu7-rAjC3L57vWtaTvyip8Kvceef6mShMLDpDXegBlmxxQmAqeDMMhvS8BDSBXKq1FT9Fuqio5_DXPOAqljmQyJbZT9XuwLAv2l6q2fBU20-SNacHUppUSV5QEQaEQalZyVKpCI8NTCZeDbFhLkenONtQ=w640-h538" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">►<i>Μασκαράδες ποζάρουν δίπλα σε μια καμήλα. Αθήνα, 1915 – 1930.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh5xzwcnE7Ybhi2IzGSfjIfBXxd2i-YGgeHn36zkDKXC0KZxH_jCmz3waZyPCtTPG1bJzhC0jAZ0ADL4ztwQtGeghRb-HWu-MNmojHXMJKqReWIFRh0quiWkyghq5WbZdU7teWf_OGOuX34wls0ITXVia57nBC0w6ksjW2KEi6IvVV95KGhiv_2Tus2JQ=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="986" data-original-width="1370" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh5xzwcnE7Ybhi2IzGSfjIfBXxd2i-YGgeHn36zkDKXC0KZxH_jCmz3waZyPCtTPG1bJzhC0jAZ0ADL4ztwQtGeghRb-HWu-MNmojHXMJKqReWIFRh0quiWkyghq5WbZdU7teWf_OGOuX34wls0ITXVia57nBC0w6ksjW2KEi6IvVV95KGhiv_2Tus2JQ=w640-h460" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">►<i>Κούλουμα στο λόφο του Φιλοπάππου. Αθήνα, ~1920.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgO2ivuj6XH0WjOiIWHQN8AtuKCYvp7N91yC-DuPvJ91O8hnd9blzMdeDMLCw67VMQ4RtznF4Q6oztJXpjUipiy62i_ZR5EKkwX8AQZ56FFPBgdO6iBN_VWqeriavmgjoNmrdlL9qjXm9g2cxt7IDKMUFCXf6JXLNnXp2_Lmao0uEN_JoGGamKx6SWOyA=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1025" data-original-width="1370" height="478" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgO2ivuj6XH0WjOiIWHQN8AtuKCYvp7N91yC-DuPvJ91O8hnd9blzMdeDMLCw67VMQ4RtznF4Q6oztJXpjUipiy62i_ZR5EKkwX8AQZ56FFPBgdO6iBN_VWqeriavmgjoNmrdlL9qjXm9g2cxt7IDKMUFCXf6JXLNnXp2_Lmao0uEN_JoGGamKx6SWOyA=w640-h478" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">►<i>Κούλουμα στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, ~1920.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhnLzpNWnKTI3HJ43is5REUTHSqE9mtnYSC3mzXXgzY1qs0xOcKxvlqSjlpmE4DYKK-VdCvtBW598FwcMv6LE-Zgju5ruvyiNpW05Lp6-dCgcfgnHAb60OyHb501XSxQOahmxowoWu-d9z8wSv09cjOHH1ktUTbJbFZfLCy9VN2w9REfTzQvx_q56P_aA=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="998" data-original-width="1370" height="466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhnLzpNWnKTI3HJ43is5REUTHSqE9mtnYSC3mzXXgzY1qs0xOcKxvlqSjlpmE4DYKK-VdCvtBW598FwcMv6LE-Zgju5ruvyiNpW05Lp6-dCgcfgnHAb60OyHb501XSxQOahmxowoWu-d9z8wSv09cjOHH1ktUTbJbFZfLCy9VN2w9REfTzQvx_q56P_aA=w640-h466" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">►<i> Μασκαράδες μπροστά από το Ηρώδειο, 1925.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBPCT-8ljo2P-ek8xIeD833x0ABPAohV8K7gXhsXtMQImHxc4QOayMJw1kAJ0pmELuD7_PJwCBoWL6StjdWTM1kzy4p4XucnHdeKlJqJ78PNFo9EBvghhqyp4_XkWaF7qx_7G2e79PdrlBBwqR3VdGTNTOKsfXHB3U_l9kCL12uIeqw85c4szUneRR0A=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1021" data-original-width="1370" height="476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBPCT-8ljo2P-ek8xIeD833x0ABPAohV8K7gXhsXtMQImHxc4QOayMJw1kAJ0pmELuD7_PJwCBoWL6StjdWTM1kzy4p4XucnHdeKlJqJ78PNFo9EBvghhqyp4_XkWaF7qx_7G2e79PdrlBBwqR3VdGTNTOKsfXHB3U_l9kCL12uIeqw85c4szUneRR0A=w640-h476" width="640" /></a></div>►<span style="text-align: center;"><i>Αποκριάτικο άρμα που αναπαριστά ταβέρνα μπροστά από το Ηρώδειο, 1915.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</span><div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Στο βιβλίο «Μίλτος Λιδωρίκης: Έζησα την Αθήνα της Μπελ Επόκ», που περιλαμβάνει τα απομνημονεύματα του Μ. Λιδωρίκη, «την αναμφισβήτητη ηθογραφική, πολιτειακή και κοινωνική ιστορία από τα 1880 έως τα 1930, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας και όλες τις λεπτομέρειες της ελληνικής ζωής», όπως ο ίδιος ανέφερε, υπάρχει σχετική αναφορά στην <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/%CE%9A%CE%91%CE%98%CE%91%CE%A1%CE%91%20%CE%94%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%91" target="_blank"><span style="color: #783f04;">Καθαρά Δευτέρα</span></a></i></b>:</div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;">«Μασκαράδες και πολίται, στις κολόνες να βρεθείτε.</span></div><div><br /></div><div>Σαν μια ηχώ που έρχεται από πολύ μακριά και είναι έτοιμη να σβήσει ακούονται στη σημερινή εποχή οι στίχοι αυτοί, που άλλοτε αποτελούσαν το εγερτήριον της αθηναϊκής οικογενείας, ξημερώνοντας η Καθαρά Δευτέρα.</div><div><br /></div><div>Η ρωμιοσύνη ολόκληρος, που δεν εννοούσε να γυρίσει σπίτι της μετά το γλέντι της τελευταίας Κυριακής των Απόκρεω, αλλά επέμενε ν’ αντικρίσει το μενεξεδένιο ξημέρωμα στον αττικό ουρανό, θεωρούσε υποχρέωση και καθήκον της να μη σταματήσει τη διασκέδασή της παρά την νύκτα της επομένης <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/%CE%9A%CE%91%CE%98%CE%91%CE%A1%CE%91%20%CE%94%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%91" target="_blank"><span style="color: #783f04;">Καθαρά Δευτέρα</span></a><span style="color: #783f04;">ς</span></i></b><span style="color: #783f04;">.</span></div><div><br /></div><div>Η ωραία μας φύσις, με την θαυμασίαν λιακάδα της, με το μυρωμένο από γρασίδι αεράκι, μας καλούσε να πάμε να περάσουμε μίαν ημέρα στο αττικό ύπαιθρο.</div><div><br /></div><div>Η ελληνική οικογένεια από το βράδυ της Κυριακής ετοίμαζε ό,τι θα εχρειάζετο για να περάσει καλά και αναπαυτικά, να φάει και να πιει την ημέρα της Καθαράς Δευτέρας.</div><div><br /></div><div>Κάθε Καθαρά Δευτέρα της παλιάς Αθήνας, η αττική ατμόσφαιρα επληρούτο του χαρακτηριστικώς διαπεραστικού αρώματος του σκόρδου και των κρεμμυδιών […] Ο αθηναϊκός γηγενής κόσμος -που διά να τον βρεις σήμερον κατά τας αθηναϊκάς εορτάς των Κουλούμων, της Πρωτομαγιάς, της παραμονής του νέου Έτους, των Θεοφανίων, της δευτέρας ημέρας του Πάσχα, πρέπει να μεταβληθείς εις Διογένην- εκάστην Καθαράν Δευτέραν μετεβάλλετο εις αρχηγόν πολεμικού επιτελείου.</div><div><br /></div><div>Η έφοδος θα διηυθύνετο εναντίον των Στύλων του Ολυμπίου Διός, του μνημείου του Φιλοπάππου, της πλατείας του Θησείου, του Αρδήττου λόφου, του περί την Ακρόπολην χώρου, του λόφου των μουσών, των περιβολιών της Κολοκυνθούς, των Σεπολίων, των αμπελοκήπων, των περί το Στάδιο λοφίσκων, της παρακτίου Κρεμμυδαρούς, ωραίας της Σαρακοστής νύμφης, και άλλων τοποθεσιών, αι οποίαι επί τριακοσίας εξήκοντα τέσσαρες ημέρας του έτους έχουν μερικά δενδράκια, και εν μία και μόνη ημέρα χάνουσι κάθε τους χλωρό κλαδί, τσαλαπατούμενον και ανηλεώς καταστρεφόμενον παρά των επιδρομών.</div><div><br /></div><div>Από πολύ πρωί την <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/%CE%9A%CE%91%CE%98%CE%91%CE%A1%CE%91%20%CE%94%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%91" target="_blank"><span style="color: #783f04;">Καθαρά Δευτέρα</span></a></i></b> η αθηναϊκή οικογένεια ξεκινούσε για να πάει να γιορτάσει τα Κούλουμα.</div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;">«Πού θα πάμε, μητέρα;» </span>ρωτούσαν τα παιδιά ροκανίζοντας το πρωινό εφτάζυμο παξιμάδι.</div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;">«Κάτω από την Ακρόπολη…»</span></div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;">«Όχι, πατέρα. να πάμε στους Στύλους του Ολυμπίου Διός να δούμε τους Λιδωρικιώτες που χορεύουν!»</span></div><div><br /></div><div>Ο χορός των ευσταλών συμπολιτών μου, φερόντων την κατάλευκη φουστανέλα των, ήταν γραφικότατος την ημέραν εκείνην. Δυστυχώς, πάνε και οι γαλατάδες με τη φουστανέλα, πάει και ο γραφικός χορός των, πάνε και τα Κούλουμα του παλιού καιρού. Οι συμπολίται γαλακτοπώλαι ελησμόνησαν τα πάτρια. Η κρέμα σαντιγί και το γιαούρτι της Σηλυβρίας τούς φόρεσαν κοστούμι κομπλέ και σπορ.</div><div><br /></div><div>Από της αγγλικής Εκκλησίας μέχρι του Θησείου, από την δεξιάν πλευράν, και μέχρι του Θων από την αριστεράν διά του γύρου, οι χαλβατζήδες και στραγαλατζήδες των Αθηνών είχαν στήσει κρεβάτια-στρίποδα, σκεπασμένα με καθαρά λευκά σενδόνια, επί των οποίων είχαν τοποθετήσει προς πώλησην άσπρα και ξεφλουδισμένα κίτρινα στραγάλια.</div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;">«Στραγαλάκια φρέσκα, φρέσκα»</span> εφώναζαν ανακατεύοντας διαρκώς με τις φούχτες το εμπόρευμά τους.</div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;">«Μπαμπάκα, στραγάλια…»</span></div><div><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-size: large;">«Μάνα, στραγάλια…»</span></div><div><br /></div><div>Οι γονείς στην αρχή έκαναν τους κουφούς. Η επιμονή όμως των παιδιών τους και η καθήλωσίς των παρά την στραγαλοφόρον κλίνην του Τρικαλινού πωλητού τους ηνάγκαζαν να θυσιάσουν τρεις δεκάρες και να υπερπληρώσουν τις τσέπες των βασάνων, κοινώς λεγομένων τέκνων.</div><div><br /></div><div>Όλη η Αθήνα γλεντούσε την Καθαρά Δευτέρα. Πολλοί, κατ’ έθιμον της παλαιάς εποχής, κυκλοφορούσαν και διασκέδαζαν φέροντες τη μουτσούνα εις το πίσω μέρος της κεφαλής. Τα Ρόπαλα και το Γαϊτανάκι, χωρίς όμως προσωπίδα, έπαιζαν εις την πλατείαν του Θησείου, των Στύλων και κάτωθι της ακροπόλεως, ενώ γύρω τους ο κόσμος εχάζευε. Εις τας συγκεντρώσεις αυτάς του πλήθους, την μεγαλυτέραν κατανάλωσην έκανεν ο πωλητής του λουκουμίου, ο οποίος περιφερόμενος δεν έπαυε να φωνάζει: </div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;">«Λουκούμι και νερό, μια δεκαρίτσα και τα δυο». «Εδώ το συριανό, με νερό».</span></div><div><br /></div><div>Σε μίαν άλλην γωνίαν των πλατειών, ο ζυγιστής, ο λοταρτζής, ο στραγαλατζής και της τύχης τα πουλάκια εμάζευαν ακατάπαυστα πενταροδεκάρες. ο ένας κατόπιν του άλλου πηδούσαν επάνω στην πλάστιγγα για να ζυγισθούν.</div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;">«Πόσο; Πόσο;»</span> ρωτούσαν με αγωνίαν. </div><div><span style="font-size: large;">«Πενήντα οκτώ».</span></div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;">«Ύστερα από τον τόσο ταραμά που ‘φαγες, και πάλι λίγο ζυγίζεις» […]</span></div><div><br /></div><div>Στα σκαλιά του Θησείου, ο Βδελόπουλος. Παρακάτω, άλλος υπαίθριος ποιητής. μία, δύο, τρεις ρομβίες. μυριάδες αληθινών και της περιστάσεως ζητιάνων ζητούν ελεημοσύνην. Και κόσμος, κόσμος άπειρος παντού. Κόσμος που τρώει από το πρωί έως το βράδυ και τραγουδάει και χορεύει υπό τους γλυκείς ήχους εγχωρίων οργάνων. ο καλαματιανός, ο ρουμελιώτικος, ο τσάμικος, ο χασάπικος, ο μπάλος διαρκώς χορεύονται. απ’ όπου και εάν εστέκετο κανείς και γύριζε τα βλέμματά του προς όλας τας διευθύνσεις, δεν έβλεπε παρά ανθρώπους διασκε- δάζοντας.</div><div><br /></div><div>Τα λαντό, υπεργεμάτα από Ρωμιούς ξεμανίκωτους, με το γαρουφαλάκι στ’ αυτί, την χιλιάρικη στο χέρι, τη λατέρνα στα γόνατά τους, διαβαίνουν, σταματούν εμπρός στις προχείρως στημένες παράγκες ή στα μαγαζιά και οι επιβαίνοντες κερνούν και πίνουν.</div><div><br /></div><div>Ολόκληρος η αττική ύπαιθρος περιφέρεια αντηχεί από τον ευχάριστο θόρυβο της καραμούζας, της γάιδας, του νταουλιού, του κλαρίνου. Αυτή είναι η πραγματική εικών του αθηναϊκού γλεντιού κατά την πρώτην ημέραν της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στα περασμένα χρόνια».</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEipZmHh9ZhweeBjyuVQvXhvPHw0dFbf0P3Ro_eB_G5d0Oe6uTBTJv7vAfbPRJVTVFMHk6gQEvAsxfCUT0zAlvJydvojCPUosvCkLGq1c74-0vgaX8HHXfeR_erHYJycsQUz-_ChtzoBcefuLjyqE7J6WaqNwP3jjs7yKJJYzC0jguZleM1ogVOyTW9WQg=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1013" data-original-width="1370" height="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEipZmHh9ZhweeBjyuVQvXhvPHw0dFbf0P3Ro_eB_G5d0Oe6uTBTJv7vAfbPRJVTVFMHk6gQEvAsxfCUT0zAlvJydvojCPUosvCkLGq1c74-0vgaX8HHXfeR_erHYJycsQUz-_ChtzoBcefuLjyqE7J6WaqNwP3jjs7yKJJYzC0jguZleM1ogVOyTW9WQg=w640-h474" width="640" /></a></div>►<i>Μασκαράδες. Αθήνα, ~1925.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi5pdmI9uEMf_4Sy0MjoYlj6Qft-UVyw5ilNmY7ZQJQ4rO3G3doiCJeHSnCteh9LAQ9QU7hIyFz-eOJchxt-UTcJWrb_f1veu99iEMRPhSjvdJOGhNMd2BOz-nFIFpVMEsPnrC-2hHA9RA5IAqu1LJI9bj62u6wcSsHyFiqzkS9KTzf5JqINEkSfUDO9w=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1005" data-original-width="1370" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi5pdmI9uEMf_4Sy0MjoYlj6Qft-UVyw5ilNmY7ZQJQ4rO3G3doiCJeHSnCteh9LAQ9QU7hIyFz-eOJchxt-UTcJWrb_f1veu99iEMRPhSjvdJOGhNMd2BOz-nFIFpVMEsPnrC-2hHA9RA5IAqu1LJI9bj62u6wcSsHyFiqzkS9KTzf5JqINEkSfUDO9w=w640-h470" width="640" /></a></div>► <i>Μασκαράδες σε δρόμο της Αθήνας, 1939. Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiBD6-qhLrcPc7R41255f_zMiXdgIXkq3EN9Cf9JheccWCqI2yH-bH4eUALrSHZUFKkmeQJx2U0-idEGulSdfGKoqWWtdz3vQ-NuqfA_IFzsceyuh2tYjyTlnoFkzLDQkI8WwkbAypwLyGZnXjmeLYgFEKvLqFU0-2VTt7Kpmtk12NCtXKmcNEYSoI8Ww=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="979" data-original-width="1370" height="458" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiBD6-qhLrcPc7R41255f_zMiXdgIXkq3EN9Cf9JheccWCqI2yH-bH4eUALrSHZUFKkmeQJx2U0-idEGulSdfGKoqWWtdz3vQ-NuqfA_IFzsceyuh2tYjyTlnoFkzLDQkI8WwkbAypwLyGZnXjmeLYgFEKvLqFU0-2VTt7Kpmtk12NCtXKmcNEYSoI8Ww=w640-h458" width="640" /></a></div>► <span style="text-align: center;"><i>Καθαρά Δευτέρα σε γειτονιά της Αθήνας, 1935.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</span></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiRKG75mNalTVQpWfDCrAxBFMVvsROF8OBsL0bjtO7g5inFIJMjKaFRWeXNhW-OQwqWyJdUUkOtAJeyjzP2Py9cvI40cESqFj-VjWAGKvcXK0vPwFH9aCL2aNxN8l51iOqr4wjouyPMPgud8RerPxl_GyJYaHTe71qZfovH09k9HwWXQCB3gK8D6COliA=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="972" data-original-width="1370" height="454" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiRKG75mNalTVQpWfDCrAxBFMVvsROF8OBsL0bjtO7g5inFIJMjKaFRWeXNhW-OQwqWyJdUUkOtAJeyjzP2Py9cvI40cESqFj-VjWAGKvcXK0vPwFH9aCL2aNxN8l51iOqr4wjouyPMPgud8RerPxl_GyJYaHTe71qZfovH09k9HwWXQCB3gK8D6COliA=w640-h454" width="640" /></a></div>► <i>Απόκριες στον Κήπο του Ζαππείου, Δεκαετία 1920. Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBYj4zqR1cySEvSwNwEzp_FS_8kRvNNxeuMAJMhOviUpID-0YKbFXzwlJpk7112CzPlEt29n1lZhnT11iTCr2Te14KCmd0_VDclv05qyuY-VCg6Gng9z0BTHNb5NqEblB-1x6vII1-9O0OgGnWLjnpl7mAtLt5XYC0f3KSh3DXEpgpkKUjC0T8I-vRLg=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="997" data-original-width="1370" height="466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBYj4zqR1cySEvSwNwEzp_FS_8kRvNNxeuMAJMhOviUpID-0YKbFXzwlJpk7112CzPlEt29n1lZhnT11iTCr2Te14KCmd0_VDclv05qyuY-VCg6Gng9z0BTHNb5NqEblB-1x6vII1-9O0OgGnWLjnpl7mAtLt5XYC0f3KSh3DXEpgpkKUjC0T8I-vRLg=w640-h466" width="640" /></a></div>► <i>Παιδιά ντυμένα μασκαράδες. Αθήνα, ~1924.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhVjQziFHVeGqqW2qGFlQYNUGUMlKri_p1Fsb3eu4U7NITViUB22pJCIeMUMhNLVH9rUWS0-3MAV60-Ad75gDwX0DFB_BJh-p_81jKxvDaYTRAWnAHVmXubEZ1RSa-LUDgOrhYROk81Z95tifDgEXExEfBCGC2rX9y-3xKKhhphNk97Hcn8ae-8PVMjCg=s1370" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1005" data-original-width="1370" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhVjQziFHVeGqqW2qGFlQYNUGUMlKri_p1Fsb3eu4U7NITViUB22pJCIeMUMhNLVH9rUWS0-3MAV60-Ad75gDwX0DFB_BJh-p_81jKxvDaYTRAWnAHVmXubEZ1RSa-LUDgOrhYROk81Z95tifDgEXExEfBCGC2rX9y-3xKKhhphNk97Hcn8ae-8PVMjCg=w640-h470" width="640" /></a></div>► <i>Μασκαράδες. Αθήνα, ~1925.Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Π.Πουλίδη</i>.<br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div><br /></div><div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #666666;"><a href="https://www.enikos.gr/society/etsi-giortazan-tis-apokries-kai-tin-kathara-deftera-stin-palia-athina-spanies-fotografies/1766952/" target="_blank"><span style="color: #666666;">enikos.</span></a>gr</span></span></span></span></div></div></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-68559624556434978722022-03-05T18:58:00.003+02:002022-03-05T19:20:54.488+02:00Η μαγεία της υποβρύχιας φωτογραφίας <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiukS8qM4F6OWpWcdAvWeBXHOr5vUyeL-21q_Z6RZodvoAVmn3Tcpsm4un-bMHdWf5Lp81XqJsR0TZ69BFB7mFtBhOI43_8LqPiYmWIjaRWZCVfPRt4Gd-MCzvDN_WUZs5CI8KbEHGDTYGpYXZjCtutg8_gTruVne9cFzgNcZxigHpzq37u7wSEfhhA2g=s640" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="638" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiukS8qM4F6OWpWcdAvWeBXHOr5vUyeL-21q_Z6RZodvoAVmn3Tcpsm4un-bMHdWf5Lp81XqJsR0TZ69BFB7mFtBhOI43_8LqPiYmWIjaRWZCVfPRt4Gd-MCzvDN_WUZs5CI8KbEHGDTYGpYXZjCtutg8_gTruVne9cFzgNcZxigHpzq37u7wSEfhhA2g=w638-h640" width="638" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #0b5394;">Α</span></span>νακοινώθηκαν οι νικητές του φετινού διαγωνισμού <i><b><span style="color: #0b5394;">«Underwater Photographer of the Year»</span></b></i> και ο Ραφαέλ Φερνάντεζ Καμπαγιέρο αναδείχτηκε «Υποβρύχιος Φωτογράφος της Χρονιάς 2022» χάρη στη φωτογραφία του με τους φαλαινοκαρχαρίες στις Μαλδίβες...<span><a name='more'></a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Τα βραβεία και οι έπαινοι δόθηκαν μεταξύ άλλων στις κατηγορίες όπως <b><i>«Ευρυγώνιος», «Macro», «Ναυάγια», «Συμπεριφορά», «Πορτρέτο», «Ασπρο – Μαύρο», «Compact», «Up and Coming», «Θαλάσσια Προστασία» </i></b>και άλλες ,</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgK7Jd30cGSo-nvXuwjC5ov-rsFPVfG2_xJfcGxT_D9pRRCbl8MvwKQOuuM6aS8VlkoCwkux8CZgIujcGEosEEDhE5gplXquwcfiZG1ekwUnJgQdW2NkZmXePH0B-ZeJjcw3-iXXsqQ-sAz8GdfSHHzPecvMaa0lQ6cvG9cev-yrBrnf5GnjdUHoFaPSQ=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgK7Jd30cGSo-nvXuwjC5ov-rsFPVfG2_xJfcGxT_D9pRRCbl8MvwKQOuuM6aS8VlkoCwkux8CZgIujcGEosEEDhE5gplXquwcfiZG1ekwUnJgQdW2NkZmXePH0B-ZeJjcw3-iXXsqQ-sAz8GdfSHHzPecvMaa0lQ6cvG9cev-yrBrnf5GnjdUHoFaPSQ=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><u>«Μεγάλος Λευκός»: </u></span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Επιλαχών για τον τίτλο «Βρετανός υποβρύχιος φωτογράφος της χρονιάς 2022, Πορτρέτο». Ο τρομερός καρχαρίας που απαθανατίστηκε στα νησιά Νορθ Νέπτουν της Αυστραλίας δεν χρειάστηκε καν δόλωμα για να κοιτάξει κατευθείαν στο φακό. Αντίθετα ο φωτογράφος έπρεπε να δώσει μάχη για να τον σταματήσει να δαγκώνει το εξάρτημα dome port για υποβρύχιες λήψεις της μηχανής του. </div><div style="text-align: justify;">Matty Smith / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhhVOORM77BXpOfKfmBQMZy-eCEXDDy0Hd43aN4MhSSkVGE_KQWOMKyXEN1xWQPLAkiD3EJnHCLBSES7eSdE6weCdsyiHDh5w4V5aMS_i5J5kZxwb1JUYfTYOnHIxrFMW-j1ZiPczkJiB57RWikFS4y5FALFG1PYIhkphob2oWLrV7OIr2W_caLu6omZw=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhhVOORM77BXpOfKfmBQMZy-eCEXDDy0Hd43aN4MhSSkVGE_KQWOMKyXEN1xWQPLAkiD3EJnHCLBSES7eSdE6weCdsyiHDh5w4V5aMS_i5J5kZxwb1JUYfTYOnHIxrFMW-j1ZiPczkJiB57RWikFS4y5FALFG1PYIhkphob2oWLrV7OIr2W_caLu6omZw=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><u>«Χασμουρητό»: </u></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">3η θέση στην κατηγορία <i><b>«Ευρυγώνιος σε Βρετανικά Υδατα».</b></i> Μια μικρή γκρίζα φώκια τεντώνεται και χασμουριέται καθώς ξυπνά μετά από έναν υπνάκο σε ένα στρώμα από φύκια στο νησί Λάντι. Το συγκεκριμένο είδος είναι από τους καλύτερους φίλους των δυτών και των ψαροντουφεκάδων. </div><div style="text-align: justify;">Henley Spiers / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgyz5ohjzcRVzXHrWQ5_ZasSu7TbUQwn5vYiFQw-FmoiL9ijj-LKy_pSWqGvapb7QkdUWxWr7eHA-OO2jlSfDfPpWhUA-CqQMGqsFNMpk01tK8r3NpfnwXvtlJEAF33xBpPRFwZZ1SXD9NFuvXiY9urSwcMwUPvgMsCedvgbxeA4Ib_E13cXyXoB1bqug=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgyz5ohjzcRVzXHrWQ5_ZasSu7TbUQwn5vYiFQw-FmoiL9ijj-LKy_pSWqGvapb7QkdUWxWr7eHA-OO2jlSfDfPpWhUA-CqQMGqsFNMpk01tK8r3NpfnwXvtlJEAF33xBpPRFwZZ1SXD9NFuvXiY9urSwcMwUPvgMsCedvgbxeA4Ib_E13cXyXoB1bqug=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><u>«Λαμπερά πυροτεχνήματα»: </u></span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">2η στην κατηγορία <b><i>«British Waters Compact»</i></b>. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Λοκ Λονγκ στη Σκωτία κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής κατάδυσης τον Οκτώβριο του 2021 και είναι από τα αγαπημένα θέματα του φωτογράφου που δήλωσε ότι δεν κουράζεται να απαθανατίζει θαλάσσιες ανεμώνες που λάμπουν σαν πυροτεχνήματα κάτω από το μπλε φως. </div><div style="text-align: justify;">James Lynott / UPY2022.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEja6fQ9PfHlbSTd0jQsDjjBps85bY983bH1kXQD78KAIxEw5wY5IsT5I2ljCCAZYJVFw14jJTujv_8MOgFWrq84Mq9-_Er2rfff_BGM_nUVKvWflXjfnGpUj3zUpCCdtqsK8NA09V6tAyoleAtq9suBN0oBEgrdVQZDt9IiB33LE3SP1e2GCnf0yYGePg=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEja6fQ9PfHlbSTd0jQsDjjBps85bY983bH1kXQD78KAIxEw5wY5IsT5I2ljCCAZYJVFw14jJTujv_8MOgFWrq84Mq9-_Er2rfff_BGM_nUVKvWflXjfnGpUj3zUpCCdtqsK8NA09V6tAyoleAtq9suBN0oBEgrdVQZDt9IiB33LE3SP1e2GCnf0yYGePg=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><u><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;">«Διαλογισμός»: </span></u></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεύτερη στην κατηγορία «Compact». Η κόρη του φωτογράφου Μάντι σε μια ανάποδη φιγούρα «μπαρακούντα». Την φωτογραφίζει εδώ και χρόνια μαζί με την καλλιτεχνική-κολυμβητική ομάδα της στο Ντέιβις της Καλιφόρνιας (Aquastarz). Σε αυτή τη λήψη, η γωνία, ο φωτισμός και το σχήμα ήταν συναρπαστικά και ακόμη περισσότερο όταν ήταν ανεστραμμένη. </div><div style="text-align: justify;">James Rokop / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhEnxagn15vEIZyi8Ic8QBDaGy6cJY3_mikGkVHmrsT6VWyD340pXdXRZwjmnzggVuVmC6qEo4rQduQqai-7xzGW8JOxu90evOFRt6pm6QW0oDEKxGhnrv2ImHDtdKredPrO2imGBfo-n0Ip2KgkreeyrOL-KA3Q_27N4DfSozZLOzJcuzB6JwnJdHidg=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhEnxagn15vEIZyi8Ic8QBDaGy6cJY3_mikGkVHmrsT6VWyD340pXdXRZwjmnzggVuVmC6qEo4rQduQqai-7xzGW8JOxu90evOFRt6pm6QW0oDEKxGhnrv2ImHDtdKredPrO2imGBfo-n0Ip2KgkreeyrOL-KA3Q_27N4DfSozZLOzJcuzB6JwnJdHidg=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><u>«Ο Κύκλος της Ζωής»: </u></span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">στην κατηγορία «Συμπεριφορά». Η εικόνα είναι αποτέλεσμα πολλών ετών εργασίας για τη συμπεριφορά των ζώων. Μια πέρκα (Serranus scriba) επιτίθεται σε ένα πράσινο ψάρι (Labrus viridis), είδος ενδημικό στη Μεσόγειο που αφθονεί σε πυκνά θαλάσσια λιβάδια. Η στιγμή ήταν μοναδική. Ηταν θέμα υπομονής και άμεσης αντίδρασης του φωτογράφου για να τη συλλάβει με τον φακό του. </div><div style="text-align: justify;">Javier Murcia / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi58tYT0WX8N5c5ZYeHGDl3SDeLLy92koKcBCvLeRrzsFDvQvPJXtdIwBpEgcteWj7-HXgqWpk_GsNzJgtghr9hRVWoDLuNGaUqFYcJK0KBythY6u0C7dZTUokgfmZoSXSWRKnHg-NLtrILe8NSM8IUB6L0dHTGfyPMSb2olE-pPYZc_JhZXec1jMOJbg=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi58tYT0WX8N5c5ZYeHGDl3SDeLLy92koKcBCvLeRrzsFDvQvPJXtdIwBpEgcteWj7-HXgqWpk_GsNzJgtghr9hRVWoDLuNGaUqFYcJK0KBythY6u0C7dZTUokgfmZoSXSWRKnHg-NLtrILe8NSM8IUB6L0dHTGfyPMSb2olE-pPYZc_JhZXec1jMOJbg=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><u>«Βραδιά με Καρχαρίες και Πουλιά»: </u></span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Επιλαχούσα στην κατηγορία «Ασπρο Μαύρο». Τον Σεπτέμβριο του 2021, ο φωτογράφος βρέθηκε με την κόρη του στην Μουρέα της Γαλλικής Πολυνησίας. Υπήρχε αυστηρό lockdown, τα πάντα ήταν κλειστά και οι τουρίστες δεν μπορούσαν να απομακρυνθούν πάνω από ένα χιλιόμετρο από τα ξενοδοχεία τους. Ευτυχώς το κατάλυμά του ήταν κοντά σε ένα σημείο της λιμνοθάλασσας διάσημο για τους καρχαρίες τα σαλάχια και τα πουλιά του. </div><div style="text-align: justify;">Borut Furlan / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiGpNMjx9voWM3Jlh06dDVw8NcuOXD_4hog01I4lW501k0VYMt-n6-A0S4VQD7MqULIjAQnnVf4WLKIo02kJ4KSWOVp0Ao0Cp5H81obFHJaIKFQYUPE65zCbkbPsfNsO0Hm6jy4_iPsTXv-AaWrgY1ZrRLbqNm6ULYN5XtMCVoQmSAxbn6itq3bOIwfDA=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiGpNMjx9voWM3Jlh06dDVw8NcuOXD_4hog01I4lW501k0VYMt-n6-A0S4VQD7MqULIjAQnnVf4WLKIo02kJ4KSWOVp0Ao0Cp5H81obFHJaIKFQYUPE65zCbkbPsfNsO0Hm6jy4_iPsTXv-AaWrgY1ZrRLbqNm6ULYN5XtMCVoQmSAxbn6itq3bOIwfDA=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><u>«Αγάπη μόνο»: </u></span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Νικητής στην κατηγορία «Συμπεριφορά». Αυτή η λιμνούλα της αγάπης απέχει 20 λεπτά με το αυτοκίνητο από το σπίτι του φωτογράφου και τον έχει ανταμείψει πολλές φορές τα τελευταία 10 χρόνια. Στα τέλη Απριλίου είναι γεμάτη αγάπη. Πρώτοι έρχονται οι κοινοί βάτραχοι, μετά οι φρύνοι και τέλος οι σαλαμάνδρες. </div><div style="text-align: justify;">Pekka Tuuri / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSdlUM50zAj2Gs4B5G1N7MNx2XxbS5UZCmleVf6Qo7J62dj0l_RcVL_NM6LX2pjxFflt5G5RsKrMfRd8-1jYYHnmONzCy1OJyjzPTiRPxqj0CGXfLeN3dDdqOFanLHI5iDNw9ursRWkWWb_XNcl8OceL_blbTbp-hBWf0W6O094sy8la1N1PVWP5rapQ=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSdlUM50zAj2Gs4B5G1N7MNx2XxbS5UZCmleVf6Qo7J62dj0l_RcVL_NM6LX2pjxFflt5G5RsKrMfRd8-1jYYHnmONzCy1OJyjzPTiRPxqj0CGXfLeN3dDdqOFanLHI5iDNw9ursRWkWWb_XNcl8OceL_blbTbp-hBWf0W6O094sy8la1N1PVWP5rapQ=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><b><u>«Κυνήγι»: </u></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τρίτη θέση στην κατηγορία «Συμπεριφορά». Είναι λήψη μιας σκηνής δράσης ενός ριγέ μαρλίνου ενώ κυνηγάει στο Πουέρτο Σαν Κάρλος, στο Μεξικό, και ήταν δύσκολη. Η ιδέα πίσω από τη φωτογραφία ήταν να προσπαθήσει να αποδώσει το συναίσθημα της συγκίνησης όταν μοιράζεσαι τον ωκεανό με ένα αρπακτικό τη στιγμή που ετοιμάζεται να αρπάξει το θήραμά του. </div><div style="text-align: justify;">Damir Zurub / UPY2022 .</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEitQD-JNQJJBOOqxRAtTxQ5raq6IQj4ZUVUi8rOMaYc1JXSm7hxLxcJrFEwj-3yTVjCkduV2XbE4rfgc6ogCRtZOm4NhBHDWUZLPGMGFq1vSniW5MsXTR1CNXIcNqOcYrinB--VeDqRgxyoeom55KP8NSgid-Ua54mbJGlIgFis4BQvkMF_V9mVc7heZA=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="596" data-original-width="900" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEitQD-JNQJJBOOqxRAtTxQ5raq6IQj4ZUVUi8rOMaYc1JXSm7hxLxcJrFEwj-3yTVjCkduV2XbE4rfgc6ogCRtZOm4NhBHDWUZLPGMGFq1vSniW5MsXTR1CNXIcNqOcYrinB--VeDqRgxyoeom55KP8NSgid-Ua54mbJGlIgFis4BQvkMF_V9mVc7heZA=w640-h424" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><u>«Η Κόραλ στο ναυάγιο Kittiwake»: </u></span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τρίτη θέση στην κατηγορία «Ναυάγια». Η λήψη έγινε στο Μεγάλο Κέιμαν όπου ο φωτογράφος εργαζόταν σαν εκπαιδευτής καταδύσεων, μια-δυο ημέρες μετά την έναρξη του lockdown, που απομόνωσε το νησί. Το αφεντικό του, του ζήτησε να τον συνοδεύσει σε ένα ταξίδι, επειδή δεν υπήρχε δουλειά. Και πάνω από το ναυάγιο, απαθανάτισε την Κόραλ, η οποία είναι ταλαντούχος στις ελεύθερες καταδύσεις. </div><div style="text-align: justify;">Karlo Macas / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgH1shNi8hlehwvCkwuWArftAKDNNsSVMaUPY5kev72YDzX9HDItnePKmvEuPFGwYEliX9dvrpxUaAeU5h3tIEiY7reALv3LWVl7JyIFYrI4p0lJjUgTWn6IajxT90GrCYejfnn08pXenBUePadcO6uB2RmXTrHXpO1ZoLLDKyk6WwSrX8ECdeXJPWY1A=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgH1shNi8hlehwvCkwuWArftAKDNNsSVMaUPY5kev72YDzX9HDItnePKmvEuPFGwYEliX9dvrpxUaAeU5h3tIEiY7reALv3LWVl7JyIFYrI4p0lJjUgTWn6IajxT90GrCYejfnn08pXenBUePadcO6uB2RmXTrHXpO1ZoLLDKyk6WwSrX8ECdeXJPWY1A=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><b><u>«Διαμάντια και σκουριά»: </u></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο πιο πολλά υποσχόμενος βρετανός υποβρύχιος φωτογράφος του 2022 και τρίτη θέση στην κατηγορία «Macro σε βρετανικά ύδατα». Η φωτογραφία τραβήχτηκε ένα φωτεινό απόγευμα, όταν ο ήλιος ήταν στη δυτική πλευρά της Βικτωριανής αποβάθρας του Σουανέιτζ στην Αγγλία και θαλάσσια φραγκοστάφυλα (ασπόνδυλα θαλάσσια ζώα) κολυμπούσαν κάτω από την επιφάνεια του νερού που ήταν σαν γυαλί. Τα χρώματα στο φόντο αντανακλούν τη σκουριά και τα βρύα σε μια μεταλλική τραβέρσα. </div><div style="text-align: justify;">Paul Pettitt / UPY2022.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj4iI3NA99_PAUtUIBCV6Ea7fMPXpAm0nE-HVZKbM02LXB-twWwOBZtkBP5HCaXNuCTXGQs2K_4lK-1XaMNbXZLEx1-Cmy-5NJqI7XmEVcPRx11JDA2WBwbytURwb9OUI3TcBvBunLrmQNRIwDRFkgbSBv0PGDMpcAWD7IpFXz2wiBF7TW7UAvJk3au5Q=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj4iI3NA99_PAUtUIBCV6Ea7fMPXpAm0nE-HVZKbM02LXB-twWwOBZtkBP5HCaXNuCTXGQs2K_4lK-1XaMNbXZLEx1-Cmy-5NJqI7XmEVcPRx11JDA2WBwbytURwb9OUI3TcBvBunLrmQNRIwDRFkgbSBv0PGDMpcAWD7IpFXz2wiBF7TW7UAvJk3au5Q=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><b><u>«Σαλάχι στο ηλιοβασίλεμα»: </u></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Επιλαχούσα στην κατηγορία «Ευρυγώνιος». Την τελευταία ημέρα πριν από την αναχώρησή του από την διάσημη περιοχή καταδύσεων Τιούνα Φάκτορι κοντά στο Μαλέ, στις Μαλδίβες, ο φωτογράφος έμεινε στα ρηχά. Και είχε την τύχη να πιάσει με τον φακό του ένα κοπάδι από ψευδο-μαυριτανικά είδωλα (Heniochus diphreutes) και ροζ whiprays ρομβοειδή τροπικά ψάρια που τριγυρίζουν διαρκώς στην περιοχή.</div><div style="text-align: justify;">Andy Schmid / UPY2022</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiAWv1-ZgkcO8Es8cujFJXCuWOluPSkEXeg5Z7cle3v3Eh00RLp096P8YaPJGTq68lFZpx0JSHkC5be_G7dwYUjRFGWRbP-koCqy9HzVGZfMpkkJL2ZBS6vZ_ykVR6SIgdClplLZduxBjY8jICugqjpdzZVjUZnNV0pGp8urEgQNxCaIj9tTuDr4yw4Nw=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiAWv1-ZgkcO8Es8cujFJXCuWOluPSkEXeg5Z7cle3v3Eh00RLp096P8YaPJGTq68lFZpx0JSHkC5be_G7dwYUjRFGWRbP-koCqy9HzVGZfMpkkJL2ZBS6vZ_ykVR6SIgdClplLZduxBjY8jICugqjpdzZVjUZnNV0pGp8urEgQNxCaIj9tTuDr4yw4Nw=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><b><u>«Μιμητισμός»: </u></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">2η θέση στην κατηγορία «My Backyard» και νικητής στην κατηγορία «Macro», είναι αποτέλεσμα πολλών ωρών εργασίας με είδη που ζουν σε θαλάσσια λιβάδια. Και τα δύο είδη, η ταινιοσακοράφα (Syngnathus abaster) και η πράσινη καραβίδα (Hippolyte sp.) ζουν σε πάνω φύλλα θαλάσσιων μακρόφυτων κι είναι μιμητικά. Η ταινιοσακοράφα μοιάζει με μακρόφυτο, γι’ αυτό μερικές φορές η πράσινη καραβίδα κολλάει πάνω της νομίζοντας ότι είναι φύλλο που κινείται. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στην Λα Αζοχία τη Ισπανίας </div><div style="text-align: justify;">Javier Murcia / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiOcTvp8jNbD5M64ceMwpiZYdRgrgGJsIRxwpEoWZHMVMaHfj__Adg1aprSQP6nP4mKiTS8cjE02-9WGcfskaHMJ1oUD7tzoR2zReOu1m7OT1Uqfe8Q_FZMjOxJJtajKVEoMz6Oe4qy5LWJZOvyld3vNRKsaMp1gHWdp7g7FqJu0oJG79QE3KC8p1PFkg=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiOcTvp8jNbD5M64ceMwpiZYdRgrgGJsIRxwpEoWZHMVMaHfj__Adg1aprSQP6nP4mKiTS8cjE02-9WGcfskaHMJ1oUD7tzoR2zReOu1m7OT1Uqfe8Q_FZMjOxJJtajKVEoMz6Oe4qy5LWJZOvyld3vNRKsaMp1gHWdp7g7FqJu0oJG79QE3KC8p1PFkg=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><u>«Ειρηνική Συνύπαρξη»: </u></span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Νικητής στην κατηγορία «Ζώντας μαζί σε βρετανικά ύδατα». Το καλοκαίρι του 2021, όπως και προηγούμενους θερινούς μήνες, υπήρχαν πάρα πολλές μέδουσες στον κόλπο του Φάλμουθ στην Κορνουάλη. Ηταν μια τέλεια καλοκαιρινή βραδιά, με νερά καθαρά και ήρεμα, και μόλις μια ανάσα ανέμου. Ο φωτογράφος και το μοντέλο του άρπαξαν τα σερφ τους και την φωτογραφική μηχανή και πήγαν στην παραλία σε αναζήτηση μεδουσών. </div><div style="text-align: justify;">Lewis M Jefferies / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhdLMc_b7zgrzzireBq4J6_XFEZg1WzPv7STkqNbnrUuAx1c7kSvRRO-Ab6ulef4Dg3cDx0LEvLunxSpbgvEcNrizMopnLKFz4PeRdbI0uag5N-NrvHgITwM9X3NI430EWtb9QnL-KUnpcsXHtvPz_VXrDNBYWX1NYkTN9TPgniMACZ1J3QXNvelJ5Aow=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhdLMc_b7zgrzzireBq4J6_XFEZg1WzPv7STkqNbnrUuAx1c7kSvRRO-Ab6ulef4Dg3cDx0LEvLunxSpbgvEcNrizMopnLKFz4PeRdbI0uag5N-NrvHgITwM9X3NI430EWtb9QnL-KUnpcsXHtvPz_VXrDNBYWX1NYkTN9TPgniMACZ1J3QXNvelJ5Aow=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><u>«Μεγάλη όρεξη»: </u></span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φωτογράφος της Χρονιάς 2022 του «Save Our Seas Foundation» στην κατηγορία «Θαλάσσια Προστασία». Μια πανοραμική άποψη στα ανοικτά των ακτών του Χον Γιεν, στην επαρχία Φου Γιεν του Βιετνάμ όπου πολλές οικογένειες ψαράδων ασχολούνται με την αλιεία αντσούγιας, που παστώνεται σε αλάτι και είναι η πιο σημαντική πρώτη ύλη για τη δημιουργία της παραδοσιακής βιετναμέζικης σάλτσας ψαριού. Αλλά όταν γίνεται υπεραλίευση, μειώνονται οι πληθυσμοί άλλων ψαριών που τρέφονται με αντσούγιες. Σύμφωνα με έρευνες του Ινστιτούτου Θαλασσίων Ερευνών Βιετνάμ τα αποθέματα της αντσούγιας στα ύδατα του Βιετνάμ έχουν μειωθεί κατά 20-30% τα τελευταία 10 χρόνια. Thien Nguyen Ngoc / UPY2022 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh05CWFG3oMTdTPnQcnAPBQoQdI1Ax5tn83kNpp7M8moXdQV53NZStobXtoeb6nY3UITQaB8EpjT1ZUg1pWFVju8NgrN8F6Q4Zkyu-67xvLmdGJVM14MYclJQ8R1yPedFGVgK08rheM9ZPX6vo2rFe9VJVLROZbtoKLlyzpZORNIXE7QkMmHd46Ig7Z3A=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh05CWFG3oMTdTPnQcnAPBQoQdI1Ax5tn83kNpp7M8moXdQV53NZStobXtoeb6nY3UITQaB8EpjT1ZUg1pWFVju8NgrN8F6Q4Zkyu-67xvLmdGJVM14MYclJQ8R1yPedFGVgK08rheM9ZPX6vo2rFe9VJVLROZbtoKLlyzpZORNIXE7QkMmHd46Ig7Z3A=w640-h426" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><b><u>«Καταιγίδα από θαλασσοπούλια»: </u></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Νικητής, στην κατηγορία «Ευρυγώνιος σε βρετανικά ύδατα». Ένα θαλασσοπούλι του Βορρά κολυμπά μέσα σε μια σύνθεση από φυσαλίδες που έχουν δημιουργήσει άλλα θαλασσοπούλια ενώ βουτάνε στα νερά κοντά στα βράχια του Σέτλαντ στην Σκωτία. Κάθε χρόνο 40 χιλιάδες θαλασσοπούλια έρχονται για να αφήσουν ένα μόνο αυγό το καθένα στα βράχια και ψαρεύουν την τροφή τους εκεί γύρω αναπτύσσοντας εκπληκτικές ταχύτητες καλύτερες και από τις επιδόσεις Ολυμπιακών αθλητών κατάδυσης. </div><div style="text-align: justify;">Henley Spiers / UPY2022.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; color: #666666; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #999999;"><a href="https://protagon.gr/galleries/i-mageia-tis-ypovryxias-fwtografias-44342442822#id_1" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank">protagon.gr</a></span></span></span></span></div></div><div style="text-align: center;"><br /></div></div></div><p></p>
takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-33232361894561138092022-02-24T14:15:00.004+02:002022-02-24T14:23:19.888+02:00Andy Warhol: Ο πατριάρχης της νεοϋορκέζικης pop art<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgPsv0KwEJ5EFzs6UbHEAlBvQGXtDZEyRRUWUdc4UpNuZVa98EEoE3WWORjMHg4JG2FAGgcWTA6XTYWj4DlS3r7SrSi0aMgc39OPZ-byGccKwS9YXRrF5wIA6qj0hwdvofzIZYPPVrMbzIVOuLRCxQP3BjSvXJW9N2Jsm31rPA-O1T1KqR4WkZ2J9dk7g=s900" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="898" data-original-width="900" height="638" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgPsv0KwEJ5EFzs6UbHEAlBvQGXtDZEyRRUWUdc4UpNuZVa98EEoE3WWORjMHg4JG2FAGgcWTA6XTYWj4DlS3r7SrSi0aMgc39OPZ-byGccKwS9YXRrF5wIA6qj0hwdvofzIZYPPVrMbzIVOuLRCxQP3BjSvXJW9N2Jsm31rPA-O1T1KqR4WkZ2J9dk7g=w640-h638" width="640" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #073763;">Μ</span></span>
ία Μέριλιν, ένας Έλβις, κουτάκια Κόκα Κόλας και σούπας Κάμπελς και παροιμιώδεις φράσεις του, όπως «στο μέλλον ο καθένας θα είναι παγκοσμίως διάσημος για δεκαπέντε λεπτά», τον έβαλαν στη λίστα με τους πιο εμβληματικούς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα...<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><div><br /></div><div>Η έξυπνη παρατήρηση του <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/ANDY%20WARHOL" target="_blank"><span style="color: #073763;">Άντι Γουόρχολ</span></a></b></i> -που τώρα βρίσκεται στο δρόμο της να γίνει μια προφητεία εκπληρώθηκε χάρη στα ριάλιτι προγράμματα της τηλεόρασης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- τυπώθηκε για πρώτη φορά σε φυλλάδιο για μια έκθεσή του το 1968 στη Σουηδία. </div><div><br /></div><div>Υπήρξε ζωγράφος, γλύπτης, σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και συλλέκτης ενώ εισήγαγε την Pop Art στην δεκαετία του 1960.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhEYJKTobO6wcC2j5SRrKgkOGZrvyMhXFBjq_wwz3gZM96-bzydax2SUQ6j-uMZYq91mSQBVbNrWxHYLweIwDieVgFsWXTIr5KEgQDGu4qnulnRhLo73CXeGdUpayxOQGxkGWkHiJhkzUSkRxmvvGpcZohfxDaIH8sWWu9x_J8exiqSE-lgtssmoZPg6A=s930" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="558" data-original-width="930" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhEYJKTobO6wcC2j5SRrKgkOGZrvyMhXFBjq_wwz3gZM96-bzydax2SUQ6j-uMZYq91mSQBVbNrWxHYLweIwDieVgFsWXTIr5KEgQDGu4qnulnRhLo73CXeGdUpayxOQGxkGWkHiJhkzUSkRxmvvGpcZohfxDaIH8sWWu9x_J8exiqSE-lgtssmoZPg6A=w640-h384" width="640" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhIamJDCBsCcWopPpR0QAZZgFqHusOngfbRLGFAq_vYkaE3TDResN-enElIMIrkeKLDFweZETA1aNsSn5EebHPp04JBqKvePKWRpZSy4J57aOLPBD_ylj_u4WSsYk5CPNlsMcggz0v0HYpyxYPH1a9vWxb6HEypcSDz6WU2dqFstiOlay-st8Tn8_oHow=s800" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="509" data-original-width="800" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhIamJDCBsCcWopPpR0QAZZgFqHusOngfbRLGFAq_vYkaE3TDResN-enElIMIrkeKLDFweZETA1aNsSn5EebHPp04JBqKvePKWRpZSy4J57aOLPBD_ylj_u4WSsYk5CPNlsMcggz0v0HYpyxYPH1a9vWxb6HEypcSDz6WU2dqFstiOlay-st8Tn8_oHow=w640-h408" width="640" /></a></div><span style="color: #999999;">Photo: Richard Moore 2020/MUSEUM OF MODERN ART, NEW YORK CITY</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η τέχνη της Pop Art βέβαια δεν απασχόλησε την Ελλάδα, παρά πέρασε και δεν ακούμπησε. Ωστόσο, ο αντίκτυπός της ευρύτερα είναι ισχυρός, όσο και οι αμερικάνικες μόδες που επηρεάζουν λόγω παγκοσμιοποίησης το πλανητικό χωριό. Και ο αντίκτυπος αυτός δεν παρέμεινε μόνο στη χρυσή δεκαετία του Γουόρχολ, αυτή δηλαδή του 1960, αλλά συνεχίστηκε μέχρι τις ημέρες μας. Και το πιθανότερο είναι πως δε θα πάψει να μας απασχολεί σύντομα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #073763;"><span style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b>«</b></span></span><b><span style="font-size: x-large;">Φοβάμαι πως όταν κοιτάς ένα πράγμα για αρκετή ώρα, χάνει όλο του το νόημα»</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><span>Οι αναλύσεις του <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/ANDY%20WARHOL" target="_blank"><span style="color: #073763;">Άντι Γουόρχολ</span></a></b></i> για τη φήμη και την ποπ κουλτούρα στα έργα τέχνής, στις ταινίες και στην παράξενη φιλοσοφία του, επηρέασαν σημαντικά τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους εαυτούς μας και τη σημερινή μαζική παραγωγή που εξαρτάται από την κοινωνία. Μπορεί να έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από τον θάνατό του, τα έργα τέχνης και οι ιδέες του ωστόσο φαίνεται να έχουν ακόμα μεγαλύτερη αντανάκλαση καθώς περνούν τα χρόνια.</span></div><div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><b>«Λένε πάντα ότι ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, </b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><b>αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να τα αλλάξεις μόνος σου»</b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Στις 6 Αυγούστου 1928, ο Άντι Γουόρχολ γεννήθηκε στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια. Ήταν γιος του ανθρακωρύχου Αντρέι (ο οποίος το άλλαξε σε Άντριου) και της Τζούλια, Λέμκοι Ρουθενιανοί (σλαβική μειονότητα) από τη Σλοβακία, που εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ.</div><div><br /></div><div>Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Άντι ήταν 13 ετών. Το γεγονός αυτό, τον έφερε πιο κοντά στη μητέρα του. Σαν παιδί ο Γουόρχολ υπέφερε από το «χορό του Αγίου Βίτου», ακούσιες κινήσεις τραυματισμού που προκλήθηκαν από λοίμωξη από στρεπτόκοκκο. Η λοίμωξη προκαλεί επίσης κηλίδες στο δέρμα, που σημάδεψαν την επιδερμίδα του και τον άφησαν με ένα σημαδεμένο πρόσωπο. Περιορισμένος στο κρεβάτι και χωρισμένος από τα άλλα παιδιά, πέρασε το χρόνο του στον κόσμο του, ζωγραφίζοντας και συλλαμβάνοντας εικόνες διασημοτήτων από εφημερίδες και περιοδικά.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjWURmnPX1ZTZatF5rAnaMvuW-FUX5mUzAlet4VEMfM-PEQ28cOZc9UDkg599-ZFjquEaf2f9pMffUC1KD4AIsz2sMWmx3Eg6AfCnfbZkyDcgq8sfUl_oktzM3lkjWSyOTKV2Mw1QT3bvz6R3QdenQNpEoYWoPYUKMa2sp3f1LMSi68XEEj20AG1g-mGQ=s730" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="730" data-original-width="670" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjWURmnPX1ZTZatF5rAnaMvuW-FUX5mUzAlet4VEMfM-PEQ28cOZc9UDkg599-ZFjquEaf2f9pMffUC1KD4AIsz2sMWmx3Eg6AfCnfbZkyDcgq8sfUl_oktzM3lkjWSyOTKV2Mw1QT3bvz6R3QdenQNpEoYWoPYUKMa2sp3f1LMSi68XEEj20AG1g-mGQ=w587-h640" width="587" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #073763; font-size: x-large;">«Το να γεννιέσαι είναι σαν να σε απαγάγουν. Και μετά να σε πουλάνε σκλάβο»</span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Ανέπτυξε μεγάλο πάθος και δεξιότητα για την τέχνη, σχεδίαζε να σπουδάσει καλές τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, αλλά αποφάσισε να μελετήσει την εμπορική τέχνη στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Carnegie. Παρά την αποτυχία που είχε στο πρώτο έτος, κατάφερε να πάρει το 1949 το Bachelor of Fine Arts με ειδίκευση στην εικονογραφική σχεδίαση.</div><div><br /></div><div>Αφαιρώντας το τελικό “α” από το επίθετό του (το αρχικό του επίθετο ήταν Γουόρχολα/Warhola), ξεκίνησε την καριέρά του στις εικονογραφημένες διαφημίσεις και γράφωντας άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Οι εικονογραφήσεις του ήταν περιζήτητες και κέρδιζε πολύ καλά χρήματα, αλλά έτρεφε την επιθυμία να δημιουργήσει έργα τέχνης που θα κρεμόντουσαν σε γκαλερί.</div></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhGySB5Dq-4FrVkFGYfRAA-3y-h1LjOr4WtgIt790t1P1RWPQ_joW7MZ5zGHcshJ__1wfdRw5-ouqLpr6nqzHprKWumNSL70QTm75uRnJR-tUoOre6D-oz7nKAaUNtHFXRbtq3FJnq8DyG1Ddq4pcmmxGlBK5m8hJMavXsQ_IXeq2qvwbtVo_ututQ4NQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1200" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhGySB5Dq-4FrVkFGYfRAA-3y-h1LjOr4WtgIt790t1P1RWPQ_joW7MZ5zGHcshJ__1wfdRw5-ouqLpr6nqzHprKWumNSL70QTm75uRnJR-tUoOre6D-oz7nKAaUNtHFXRbtq3FJnq8DyG1Ddq4pcmmxGlBK5m8hJMavXsQ_IXeq2qvwbtVo_ututQ4NQ=w640-h480" width="640" /></a></div><div>Διεξήγαγε περιστασιακές εκθέσεις μη εμπορικών έργων, συμπεριλαμβανομένης της έκθεσης του 1952 που βασίζεται στα έργα του Truman Capote, ωστόσο οι προσπάθειες να εμφανιστεί η δουλειά του σε πιο εμπορικές γκαλερί απορρίφθηκαν συχνά στη δεκαετία του '50.</div><div><br /></div><div><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><b><u>Ο προφήτης της «καταναλωτικότητας»</u></b></span></div><div><br /></div><div>Βυθισμένος στον κόσμο των μαρκών, των εικόνων, των λαμπερών αντικειμένων και του καταναλωτισμού, μέσω της εμπορικής τέχνης του, είχε φυσικά συμπάθεια με ένα αυξανόμενο κίνημα καλλιτεχνών στη δεκαετία του '50 που καθιέρωσαν τη μαζική κουλτούρα και τον καταναλωτισμό ως υψηλή τέχνη.</div><div><br /></div><div>Πρώτα πειραματίστηκε με ζωγραφιές κωμικών ταινιών και διαφημίσεων, αλλά το 1961 δημιούργησε το πρώτο από τα έργα ζωγραφικής του που δείχνει τα κονσερβοκούτια σούπας της εταιρεία Κάμπελ.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgIkabyFhigVdutCGzjavKdBbeMQ5xK-B9WIJPY988sK0wWM-_2s-4SapOLucbt6AvFPX3DOr1Dsz8_7jy5nJZbGiZi1HCkT79VSmqGtp6Bp8bjdBEXub80ikffJALgWG75gtix1HElWksFUD2RAGeIsNffa0QPYYCPhY9IRnZTeb6_OSE6_Ew8XpBdCg=s767" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="575" data-original-width="767" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgIkabyFhigVdutCGzjavKdBbeMQ5xK-B9WIJPY988sK0wWM-_2s-4SapOLucbt6AvFPX3DOr1Dsz8_7jy5nJZbGiZi1HCkT79VSmqGtp6Bp8bjdBEXub80ikffJALgWG75gtix1HElWksFUD2RAGeIsNffa0QPYYCPhY9IRnZTeb6_OSE6_Ew8XpBdCg=w640-h480" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="color: #999999;">Brownie Harris/Corbis/Getty Images </span></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #073763; font-size: x-large;">«Καλλιτέχνης είναι κάποιος που παράγει πράγματα που οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να έχουν»</span></b></div></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αργότερα είπε πως ένας δάσκαλος της τέχνης του είπε να ζωγραφίσει τί ήταν σημαντικό γι’ αυτόν. «Για 20 χρόνια, τρώω αυτή τη σούπα για μεσημεριανό γεύμα, γι 'αυτό το ζωγράφισα» είπε ο <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/ANDY%20WARHOL" target="_blank"><span style="color: #073763;">Γουόρχολ</span></a></b></i>. Το 1962 έκανε μερικά από τα πρώτα του πειράματα σε εκτυπώσεις μεταξοτυπίας με θέμα διασημότητες όπως η Μέριλιν Μονρόε. Έφτιαξε 23 πορτρέτα της Μέριλιν Μονρόε σε 200 επαναλήψεις, πάνω σε τέσσερα μέτρα μουσαμά. Εκείνη τη χρονιά πέθανε η ίδια, οπότε το έργο του αυτό ήταν φόρος τιμής.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgzZj1jkP88n7GTPBv0WDK7RNg5noZNl_q9nE98jJ99MStmliBWZFC7pzOr3cWtANxvjHFnca4_3M7AC-C0OXwQVNVCgucA-Qc9LkW2VgKotjXQoHv9N-Cx6cankcSwNANFiEVlJE8Cl6qg1KsuLw3tkTPGBxvN7Hdjfq7l2k20Yb4mL58FSKvUVb7aLQ=s800" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="800" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgzZj1jkP88n7GTPBv0WDK7RNg5noZNl_q9nE98jJ99MStmliBWZFC7pzOr3cWtANxvjHFnca4_3M7AC-C0OXwQVNVCgucA-Qc9LkW2VgKotjXQoHv9N-Cx6cankcSwNANFiEVlJE8Cl6qg1KsuLw3tkTPGBxvN7Hdjfq7l2k20Yb4mL58FSKvUVb7aLQ=w640-h640" width="640" /></a></div><div><br /></div><div><b><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><u>Η persona Γουόρχολ</u></span></b></div><div><br /></div><div>Παρόλο που ο όρος χρησιμοποιήθηκε ανεπίσημα στα τέλη της δεκαετίας του '50, η Pop Art παρουσιάστηκε σε ένα ευρύτερο κοινό στις ΗΠΑ το 1962 με την Έκθεση Νέων Ρεαλιστών στο Μητροπολιτικό Μουσείο και το Συμπόσιο Ποπ Αρτ που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Το έργο του <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/ANDY%20WARHOL" target="_blank"><span style="color: #073763;">Γουόρχολ</span></a></b></i> βρισκόταν σε εμφανές σημείο και στα δύο μουσεία.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhMyxxOISE2dVw1ueFffigUzoKZR4O8U4VhoKncRFEC95djiDkp76KLXEgpa7tYHigRJ-20N_PDmrHkazqsk7j6-rHpclnXDIVrtdAJDN01mHABLDBZwrw7abEjGpV4UvMWu7FSYyKvK_EwqvL-YvO5A3LSvtgGQwWUNWOPOcEX2nKlKJDmDm5RA0YYog=s739" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="739" data-original-width="702" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhMyxxOISE2dVw1ueFffigUzoKZR4O8U4VhoKncRFEC95djiDkp76KLXEgpa7tYHigRJ-20N_PDmrHkazqsk7j6-rHpclnXDIVrtdAJDN01mHABLDBZwrw7abEjGpV4UvMWu7FSYyKvK_EwqvL-YvO5A3LSvtgGQwWUNWOPOcEX2nKlKJDmDm5RA0YYog=w608-h640" width="608" /></a></div><div>Στον κινηματογράφο, δεν είχε την ίδια επιτυχία. Ξεχώρισε μόνο η ταινία Vinyl το 1965, μια προσαρμογή του μυθιστορήματος «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι» του Άντονι Μπέρτζες. Παράλληλα παρήγαγε το πρώτο άλμπουμ του ροκ συγκρωτήματος, The Velvet Undergound, φιλοτεχνώντας το εξώφυλλο του άλμπουμ.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: x-large;"> <span style="color: #073763;">«Λένε πάντα ότι ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, </span></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #073763; font-size: x-large;">αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να τα αλλάξεις μόνος σου»</span></b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div>Ο Γουόρχολ δημιούργησε ένα στούντιο που το ονόμασε The Factory. Το στούντιο έγινε σύντομα πόλος έλξης, όπου συνέχεια λάμβανε χώρα ένα μεγάλο πάρτι. Συγκέντρωνε φυλακόβιους, ναρκομανείς, ομοφυλόφιλους, φιλότεχνους, καλλιτέχνες και ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Στο Factory συγκατοικούσε με τη μητέρα του, Τζούλια <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/ANDY%20WARHOL" target="_blank"><span style="color: #073763;">Γουόρχολ</span></a></b></i>. Ζούσε μαζί με εκείνη και με 22 γάτες Σιάμ που είχαν όλες το όνομα Σαμ.</div><div><br /></div><div>Είχε ήδη αποκτήσει το ιδιαίτερο στιλ του: ήταν εξαιρετικά αδύνατος, φορούσε ξανθές περούκες, μεγάλα γυαλιά με χοντρό σκελετό, μαύρα τζιν, μαύρα ζιβάγκο και μπλουζάκια και δερμάτινα μπουφάν.</div><div><br /></div><div><div><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><b><u>Η σχιζοφρενής καλλιτέχνιδα που πυροβόλησε τον Γουόρχολ</u></b></span></div><div><br /></div><div>Το 1968 μία φεμινίστρια, ακτιβίστρια, συγγραφέας, πρώην ηθοποιός σε μια από τις ταινίες του, θαυμάστρια και μέλος του ευρύτερου κύκλου του, η Βαλερί Σολάνας, πυροβόλησε τον <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/ANDY%20WARHOL" target="_blank"><span style="color: #073763;">Γουόρχολ</span></a></b></i> στο στούντιο του.</div><div><br /></div><div>Οι δύο πρώτες σφαίρες δεν βρήκαν το στόχο τους, αλλά η τρίτη διαπέρασε τον πνεύμονα, τον σπλήνα, το στομάχι, το συκώτι και τον οισοφάγο. Σώθηκε μετά από εγχείρηση διάρκειας 5 ωρών αλλά ήταν αναγκασμένος να φορά πάντοτε έναν ελαστικό κορσέ μέχρι το τέλος της ζωής του. Η φωνή του δεν έβγαινε δυνατή.</div><div><br /></div><div><b><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><u>Το Studio 54 και ο Αλέξανδρος Ιόλας</u></span></b></div><div><br /></div><div>Η ασφάλεια αυξήθηκε στο The Factory και το πάρτυ φάνηκε να έχει τελειώσει. Έκτοτε, άρχισε να συναναστρέφεται με περισσότερους κοσμικούς ανθρώπους στο περίφημο κλαμπ Studio 54, αντί για τους περιθωριακούς τύπους του Factory. Ο Αλέξανδρος Ιόλας ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον Γουόρχολ και τον εκτόξευσε στην κορυφή. Το 1953 διοργανώνει την πρώτη του ατομική έκθεση και συνδέεται στενά με το κίνημα της Ποπ Αρτ.</div></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjHJfER8MJX6_IzEtPTC-D0NWBN2-alID1d0Dwa4NwGRQsMugCuh8rxiO_t9LphlI6AZbzaL3xz6CD40Nyg7UfaDA-voMErLxcWR8C-633Lp06yOV_usqRu0uCW1KWGqmeEKO_qoW6YUNnODK3eMssKXGFOpRAodBelk9NhYfnTh39NsFxWvWV1MAlG5Q=s640" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="612" data-original-width="640" height="612" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjHJfER8MJX6_IzEtPTC-D0NWBN2-alID1d0Dwa4NwGRQsMugCuh8rxiO_t9LphlI6AZbzaL3xz6CD40Nyg7UfaDA-voMErLxcWR8C-633Lp06yOV_usqRu0uCW1KWGqmeEKO_qoW6YUNnODK3eMssKXGFOpRAodBelk9NhYfnTh39NsFxWvWV1MAlG5Q=w640-h612" width="640" /></a></div>Έχασε τη ζωή του στις 22 Φεβρουαρίου 1987, στα 59 του έτη. Είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο για μια απλή επέμβαση αφαίρεσης χολής. Η επέμβαση δεν είχε επιπλοκές, ωστόσο μια ημέρα μετά ο <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/ANDY%20WARHOL" target="_blank"><span style="color: #073763;">Γουόρχολ</span></a></b></i> απεβίωσε. Το νοσοκομείο δέχθηκε μομφές για λάθος χειρισμό της κατάστασης και κακή φροντίδα του θανόντος. Η κηδεία έγινε στο Πίτσμπουργκ, δίπλα στους γονείς του.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #073763; font-size: x-large;">«Αυτό που είναι σπουδαίο σε αυτή τη χώρα είναι ότι η Αμερική ξεκίνησε την παράδοση όπου οι πιο πλούσιοι καταναλωτές ουσιαστικά αγοράζουν τα ίδια πράγματα με τους πιο φτωχούς»</span></b></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><br /></div><div>Ο Γουόρχολ υπήρξε συστηματικός συλλέκτης έργων, κυρίως κοσμημάτων, διακοσμητικής και λαϊκής τέχνης, τα οποία δημοπρατήθηκαν μετά το θάνατό του. Το Μουσείο <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/ANDY%20WARHOL" target="_blank"><span style="color: #073763;">Άντι Γουόρχολ</span></a></b></i>, με πλούσια συλλογή έργων του, εγκαινιάστηκε το 1994 στο Πίτσμπουργκ.</div><div><br /></div><div>Το 2014 αναδείχθηκε ο καλλιτέχνης που έχει πουλήσει τα περισσότερα έργα τέχνης σε δημοπρασίες. Για την ακρίβεια άλλαξαν χέρια 1.295 έργα του αξίας 653,2 εκατ. δολαρίων σύμφωνα με τη διαδικτυακή βάση δεδομένων ArtNet – αφήνοντας πίσω του τον διασημότερο καλλιτέχνη του 20ού αιώνα Πάμπλο Πικάσο και τον επίσης δημοφιλή – και περιζήτητο από τους συλλέκτες – Φράνσις Μπέικον.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhGda_mw7x2DKU73kUEccCzote9p6Od21txxax2oKaJZCA0c9DBc7YxYSLEh3lrEVKmcFU8HhdRvdP_MFAPGBc879_1WefF0qGcPL3tV2a4-FnQYkCzcyZ-sufSr3zWxv0zpwru0-nwr1JoSnGPYYC2FB4QN5cbXmPEY_IxTuUotQGTyIhH1Pq5Rp3YRQ=s800" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="664" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhGda_mw7x2DKU73kUEccCzote9p6Od21txxax2oKaJZCA0c9DBc7YxYSLEh3lrEVKmcFU8HhdRvdP_MFAPGBc879_1WefF0qGcPL3tV2a4-FnQYkCzcyZ-sufSr3zWxv0zpwru0-nwr1JoSnGPYYC2FB4QN5cbXmPEY_IxTuUotQGTyIhH1Pq5Rp3YRQ=w531-h640" width="531" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #666666;"><a bb="" color:="" href="https://tvxs.gr/news/politismos/anti-goyorxol-o-patriarxis-tis-neoyorkezikis-pop-art" none="" target="_blank" text-decoration-line:=""><span style="color: #666666;">tvxs.gr</span></a></span></span></span></span><span style="background-color: transparent; text-align: center;"> </span></div></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-50194243156661769312022-02-20T23:42:00.001+02:002022-02-22T11:55:40.973+02:00Κέρτ Κομπέιν, ο κορυφαίος της grunge<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-RFv_9lF4e6k/XG3IYYQ7BNI/AAAAAAABy3Y/h5bdkAShZI8ZL3yepIeAGi6Vdpe7HYrYwCLcBGAs/s1600/Kurt-Cobain-002991.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1590" data-original-width="1600" height="636" src="https://3.bp.blogspot.com/-RFv_9lF4e6k/XG3IYYQ7BNI/AAAAAAABy3Y/h5bdkAShZI8ZL3yepIeAGi6Vdpe7HYrYwCLcBGAs/s640/Kurt-Cobain-002991.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="float: left; font-family: "geneva"; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #134f5c;">Α</span></span>ναμφίβολα υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της <b><i>grunge</i></b> μουσικής σκηνής. Ομως πρωτίστως, ο τραγουδιστής των <b><i>Nirvana, Kurt Cobain,</i></b> με το μουσικό του ταλέντο, αλλά και με τον ιδιόμορφη προσωπικότητα του, κατάφερε να επηρεάσει αλλά και να εκφράσει τις ανησυχίες μιας ολόκληρης γενιάς...<br />
<a name='more'></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
O <b><i>Κurt Donald Cobain,</i></b> κατά κόσμο <b><i>Kurt Cobain,</i></b> παιδί της <b><i>Wendy Elizabeth Fradenburg</i></b> και του Donald Leland Cobain γεννήθηκε, στις 20 Φεβρουαρίου 1967, στο <b><i>Aberdeen</i></b> της Ουάσιγκτον και είχε μια νεότερη αδελφή την <b><i>Kimberly</i></b>. Προερχόμενος από μια μουσική οικογένεια δεν άργησε να δείξει το ταλέντο του, αφού ξεκίνησε να τραγουδάει μόλις στην ηλικία των 2 χρονών, ενώ στα 4 έπαιξε πιάνο και συνέθεσε το πρώτο του τραγούδι, που περιέγραφε μια βόλτα στο πάρκο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-rtnLVmxhOn8/XG3HQkGnKDI/AAAAAAABy3M/6Zy87hbgQNwWV_N-nNXh5spZnz0Hor_xgCLcBGAs/s1600/2048x1024-kurt-cobain-esquire-weekly-43-jpg-60af6baa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1200" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-rtnLVmxhOn8/XG3HQkGnKDI/AAAAAAABy3M/6Zy87hbgQNwWV_N-nNXh5spZnz0Hor_xgCLcBGAs/s640/2048x1024-kurt-cobain-esquire-weekly-43-jpg-60af6baa.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Το διαζύγιο των γονιών του ήρθε όταν <b><i>Cobain</i></b> ήταν 8 χρονών, ένα σημείο καθοριστικό για την μετέπειτα εξέλιξη του χαρακτήρα του. Σύμφωνα με την μητέρα του ο Cobain έγινε πιο προκλητικός και εσωστρεφής, ενώ όπως θυμάται ο ίδιος σε μια συνέντευξη το 1993: «Ένιωθα ντροπή για κάποιο λόγο. Ντρεπόμουν για τους γονείς μου. Δεν μπορούσα να αντικρίσω πια κάποιους συμμαθητές μου, γιατί ήθελα απεγνωσμένα να έχω μια κλασική, τυπική οικογένεια. Μητέρα και πατέρα. Ήθελα την ασφάλεια, και για αυτό ήμουν δυσαρεστημένος με τους γονείς μου για αρκετά χρόνια».</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στα 14 ξεκίνησε να παίζει κιθάρα χωρίς ωστόσο να μπορέσει να βρει κάποιον να τον συνοδεύει. Παρακολούθησε την πρώτη του συναυλία στο <b><i>Seattle Center Coliseum</i></b> ενώ παράλληλα ξεκίνησε να εξασκείται στην κιθάρα στο <b><i>The Melvin</i>s</b> της πόλης <b><i>Montesano</i></b>, όπου και διέμενε τότε. Εκεί συνάντησε τον Krist Novoselic, καλλιτέχνη της punk rock, με τον οποίο λίγο αργότερα δημιούργησε τους Nirvana.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/hTWKbfoikeg" width="640"></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα εφηβικά του χρόνια χαρακτηρίστηκαν από μετακινήσεις στα χωριστά πλέον σπίτια των γονιών του αλλά και σε φίλων του. Προς το τέλος του λυκείου μετακόμισε οριστικά στο σπίτι της μητέρας του. Δύο εβδομάδες αργότερα και μην μπορώντας να αποφοιτήσει, η μητέρα του, του έθεσε τελεσίγραφο να δουλέψει ή να φύγει από το σπίτι, με συνέπεια ο νεαρός <b><i>Cobain</i></b> να βρει τα πράγματά του πεταμένα στον δρόμο. Αν και απογοητευτικό το ξεκίνημα της μπάντας, το 1991 έρχεται η επιτυχία με το άλμπουμ <b><i>Nevermind</i></b>, το οποίο όχι μόνο τους έβαλε στα βαθιά νερά της δημοσιότητας αλλά αποτέλεσε και χαρακτηριστικό δείγμα των επιρροών του Kurt Cobain, στις οποίες εμπερικλείονται ακούσματα των <b><i>Pixies, Neil Young, The Beatles, R.E.M, Sonic Youth</i></b> και άλλα. Ο Cobain καθ’όλη αυτή την περίοδο προσπάθησε να συγκεράσει αυτή την τεράστια επιτυχία του συγκροτήματος με τις βαθύτερες ρίζες της μουσικής του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ySn0AWdJCP8/XG3GW-3gi7I/AAAAAAABy28/YYxLcfsBz0c79HrSTsqD_csT5dkD6z5qwCLcBGAs/s1600/_94709153_kurt_getty.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="371" data-original-width="660" height="358" src="https://1.bp.blogspot.com/-ySn0AWdJCP8/XG3GW-3gi7I/AAAAAAABy28/YYxLcfsBz0c79HrSTsqD_csT5dkD6z5qwCLcBGAs/s640/_94709153_kurt_getty.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένιωθε να διώκεται από τα ΜΜΕ ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει την δυσαρέσκειά του για ένα μέρος των θαυμαστών των Nirvana, οι οποίοι δεν κατανοούσαν ή παρερμήνευαν τις κοινωνικές και πολιτικές απόψεις που εκφράζονταν από τα τραγούδια τους. Eνδεικτική είναι η δήλωση του: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>«Αν κάποιοι από εσάς μισείτε με οποιονδήποτε τρόπο τους ομοφυλόφιλους, ανθρώπους διαφορετικού χρώματος, ή τις γυναίκες, σας παρακαλώ κάντε μας μια χάρη-μην έρχεστε στις συναυλίες μας και μην αγοράζετε τους δίσκους μας».</i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/pkcJEvMcnEg" width="640"></iframe></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1989 γνωρίζει την ηθοποιό και μουσικό Courtney Love, την οποία παντρεύεται δύο χρόνια μετά στη Χαβάη. Στη διάρκεια της τελετής, ο Cobain φορούσε τις πιτζάμες του ενώ όπως μιλούσε ο ίδιος για την εποχή αυτή: <b><i>«...ο χαρακτήρας μου έχει αλλάξει δραματικά αυτούς τους μήνες. Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο πιο ευτυχισμένος είμαι τώρα...»</i></b>. Στις 18 Αυγούστου 1992, γεννήθηκε η κόρη τους Frances Bean Cobain, της οποίας η επιμέλεια δόθηκε στην αδελφή της Courtney Love για ένα χρονικό διάστημα, εξ’ αιτίας της χρήσης ναρκωτικών που έκαναν και οι δύο γονείς της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-NG4JMWLSb94/XG3JW5eILGI/AAAAAAABy3g/8zJPum4quIE-FqhW_4PvYTFdYtBs_UxswCLcBGAs/s1600/Nirvana91pg4_a_l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="365" data-original-width="648" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-NG4JMWLSb94/XG3JW5eILGI/AAAAAAABy3g/8zJPum4quIE-FqhW_4PvYTFdYtBs_UxswCLcBGAs/s640/Nirvana91pg4_a_l.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
To μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ο <b><i>Cobain</i></b> υπέφερε από βρογχίτιδα και σωματικούς πόνους που οφείλονταν σε άγνωστης αιτίας πάθησης στομάχου, τους οποίους προσπάθησε επανειλημμένως να καταπολεμήσει με μαριχουάνα, την οποία χρησιμοποίησε πρώτη φορά στην ηλικία των 13. Κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής του έκανε χρήση διαφόρων ναρκωτικών ενώ επιρρεπής φαίνεται να ήταν και στον αλκοολισμό. <b><i>Η πρώτη του επαφή με την ηρωίνη έγινε το 1986, κάτι που έμελλε να γίνει εξάρτηση και να τον οδηγήσει το 1993 σε σοκ από υπερβολική δόση.</i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/vabnZ9-ex7o" width="640"></iframe></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Στις 8 Απριλίου του 1994 ο Cobain </i></b>βρίσκεται από έναν ηλεκτρολόγο νεκρός στο σπίτι του στο Lake Washington, σύμφωνα με τον οποίο ο τραγουδιστής αιμορραγούσε από το αυτί πράγμα που υπεδείκνυε δολοφονία. Εν τούτης βρέθηκε ένα σημείωμα αυτοκτονίας, το οποίο απευθυνόταν στον φανταστικό φίλο της παιδικής του ηλικίας <b><i>«Boddah»</i></b>, στο οποίο έγραφε μεταξύ άλλων:<br />
<br />
«<b><i>Για χρόνια τώρα δεν έχω νιώσει τον ενθουσιασμό να ακούσω, να δημιουργήσω ή να γράψω μουσική...» και κατέληγε «δεν έχω πάθος πια και να ξέρετε είναι προτιμότερο να καείς από τα μαραζώσεις. Ειρήνη, αγάπη, κατανόηση. Kurt Cobain». </i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-PuS_FkrJLgk/XG3G3iSYKsI/AAAAAAABy3E/YlXfjuVu8pQ7i44GPoz8f7EseM_ObsMYwCLcBGAs/s1600/kurtcobain_cut.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="480" src="https://4.bp.blogspot.com/-PuS_FkrJLgk/XG3G3iSYKsI/AAAAAAABy3E/YlXfjuVu8pQ7i44GPoz8f7EseM_ObsMYwCLcBGAs/s640/kurtcobain_cut.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Στον οργανισμό του Cobain βρέθηκε μεγάλη συγκέντρωση ηρωίνης και ηρεμιστικών Valium ενώ σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση το σώμα του κείτονταν νεκρό από τις 5 Απριλίου. Την δισκογραφία των Nirvana έχουν χαρακτηρίσει κομμάτια όπως:<b><i> «Smells Like Teen Spirit», « Come As you Are», «In Bloom», «Polly», «The Man Who sold The World», «About a Girl» </i></b>και άλλα.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/fregObNcHC8" width="640"></iframe></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;">
</div>
<div style="background-color: #fafafa; color: #666666; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent;"><span style="font-family: "open sans" , "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #999999;"><a href="https://tvxs.gr/news/%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE/kurt-cobain-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-grunge" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank">tvxs</a></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-2969242533038761442022-02-16T14:28:00.001+02:002022-02-16T14:31:13.594+02:00Αλέν Ντελόν - Ρόμι Σνάιντερ- H ιστορία της πιο αειθαλούς αγάπης στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά (φωτό & βίντεο)<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj-ey617r05tribJVHGXftZ_xsl26TeacLudFlwjqtxCxx0eLEYZW31FA858ZPc4Vs_96762mndsnaAKJQMAmC5xC-UZpkbsxW4Yn0LUB5z_SL5DCvBWYDRrWxY99Tb2SOxEPuTWkphelgCTrLhIQBI23Enhpd0Xr3dcP-b_XSJk_Q-6Om_3f-ngsbj3g=s1600" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1596" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj-ey617r05tribJVHGXftZ_xsl26TeacLudFlwjqtxCxx0eLEYZW31FA858ZPc4Vs_96762mndsnaAKJQMAmC5xC-UZpkbsxW4Yn0LUB5z_SL5DCvBWYDRrWxY99Tb2SOxEPuTWkphelgCTrLhIQBI23Enhpd0Xr3dcP-b_XSJk_Q-6Om_3f-ngsbj3g=w638-h640" width="638" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #0b5394;">Σ</span></span>τις 29 Μαΐου 1982 η Ρόμι Σνάιντερ κείτεται νεκρή στο διαμέρισμά της στο Παρίσι. Τη βρίσκει ο σύντροφός της, Λοράν Πετέν...<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-size: large;">Aλέν Ντελόν</span></b>. Ένας από τους πιο σημαντικούς και πιο γοητευτικούς πρωταγωνιστές του σινεμά. Ο άνδρας που θα ήθελαν όλες οι γυναίκες, Ο θρύλος του γαλλικού και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, έχει γυρίσει συνολικά περίπου 100 ταινίες που πολλές ανήκουν στα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης.</div><p></p><div style="text-align: justify;"><div>To 1958, η <span style="font-size: large;"><b>Ρόμι Σνάιντερ</b></span>– Γερμανο-Αυστριακή, πάμπλουτη, μεγαλοαστή κόρη ενός ζευγαριού διάσημων ηθοποιών – είναι 20 χρονών - και ήδη μια μεγάλη ευρωπαϊκή βεντέτα. Η καλλονή της λάμπει στην οθόνη, η βασιλική της νιότη ''ντύνει'' μικρά, αισθηματικά δράματα, κινηματογραφικές πριγκίπισσες, την ίδια την θλιμμένη αυτοκράτειρα της Αυστροουγγαρίας ''Σίσσυ''. Η Paramount της έχει προτείνει τριετές συμβόλαιο. Αλλά η Ρόμι διστάζει.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEipX4-4Lx_t2hG0if4iDS7TmYMLJO3SACG0DnmTqpLDgcaCdSRexSxqg327uWcSsoq36XqN9Mehy5wBuEozDRXtwsrdlilhemde_BumihJWBJ7OogFTB1-LPtsEKsE_hzVlfBKitAYuchqdjaH--PVu-gXkzVxipn3hh7CKOOsE9CE-1Ha8aDjLzsrmrQ=s958" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="958" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEipX4-4Lx_t2hG0if4iDS7TmYMLJO3SACG0DnmTqpLDgcaCdSRexSxqg327uWcSsoq36XqN9Mehy5wBuEozDRXtwsrdlilhemde_BumihJWBJ7OogFTB1-LPtsEKsE_hzVlfBKitAYuchqdjaH--PVu-gXkzVxipn3hh7CKOOsE9CE-1Ha8aDjLzsrmrQ=s16000" /></a></div>Με ήδη 13 ταινίες στο ενεργητικό της, η 20χρονη αυστριακή ηθοποιός, πρωταγωνιστεί στην ταινία <b><i>«Christine» </i></b>του<i><b> Pierre Gaspard-Huit.</b></i> Έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον συμπρωταγωνιστή της. Αυτός δεν είναι άλλος από τον ανερχόμενο «αλητάκο» του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Τον Αλέν Ντελόν. Η πρώτη τους συνάντηση γίνεται στο αεροδρόμιο Ορλί του Παρισιού, όπου ο Ντελόν περιμένει την Σνάιντερ με ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEigu_vxVUNdz8S7CL-NXAzxgZbXYWyS8aaI6F8YSGllnwiLvmt7UeAfXOrCWGosFWEve3YroTIJEwrrtNTTMilsOEgUs8S7JPKhzhV7ViIbXr6_iMwAhdk_Tbsx3cgNEMKwtgHoHNC-W6oP_-ztVdHkFwDfrYgcgvWNRnnFXpXC8cRsnkrHwfRmguuv2w=s640" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEigu_vxVUNdz8S7CL-NXAzxgZbXYWyS8aaI6F8YSGllnwiLvmt7UeAfXOrCWGosFWEve3YroTIJEwrrtNTTMilsOEgUs8S7JPKhzhV7ViIbXr6_iMwAhdk_Tbsx3cgNEMKwtgHoHNC-W6oP_-ztVdHkFwDfrYgcgvWNRnnFXpXC8cRsnkrHwfRmguuv2w=s16000" /></a></div><div>Το ίδιο βράδυ θα βγουν για φαγητό στο Lido. Άλλη μια επώδυνη συνάντηση. Η Ρόμι – που συνοδεύεται από τη μητέρα της, Μάγδα – δεν μιλάει λέξη γαλλικά και ο Αλέν συλλαβίζει κάποια υποτυπώδη αγγλικά. ''Είχε μάθει τις λέξεις ichliebedich και το έβρισκε διασκεδαστικό να μου τις επαναλαμβάνει συνέχεια, με κακή προφορά'', θα γράψει αργότερα η Ρόμι, στο ημερολόγιό της. Το τραπέζι θα το πληρώσει εκείνη – <b>ο Αλέν είναι άφραγκος.</b></div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;"><b>Aπό εκείνη την πρώτη τους συνάντηση θα ξεκινήσει ένας μεγάλος έρωτας...</b></span></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjWfsUdBKtcyNH9zzfjJt5NTrath2B6EgXB0x1EIUiJzZ9s-xvLxXeXoKDHDjZMeQEjqE3AcXdTkk5TCe79YP1pVGPPHJpJs5jf0pNRlxKKodOo7KzfSXVyhhNh6-vIFFZ8hym4GTDUB4nj7FPvqBeBi83o7FvHyYSau9hxF__F-Zxbzcb2wNkeF4unGw=s640" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="459" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjWfsUdBKtcyNH9zzfjJt5NTrath2B6EgXB0x1EIUiJzZ9s-xvLxXeXoKDHDjZMeQEjqE3AcXdTkk5TCe79YP1pVGPPHJpJs5jf0pNRlxKKodOo7KzfSXVyhhNh6-vIFFZ8hym4GTDUB4nj7FPvqBeBi83o7FvHyYSau9hxF__F-Zxbzcb2wNkeF4unGw=s16000" /></a></div><div>Ο Αλέν Ντελόν ήταν 23 εκείνη την εποχή και σχετικά άγνωστος στους κύκλους των ταινιών. Αρχικά, τον βρήκε επιθετικό και μάλιστα χωρίς τρόπους. Ωστόσο, παίζοντας τον εραστή της στην οθόνη την μαλάκωσε σε χρόνο μηδέν.</div><div><br /></div><div>Το 1959 αρραβωνιάζονται και <b><span style="font-size: medium;">η Σνάιντερ ακολουθεί το Ντελόν σε κάθε του βήμα</span>.</b> Μένουν μαζί, περνούν τις ελεύθερες ώρες τους στην εξοχή, μαθαίνουν ο ένας τον άλλον. Η Ρόμι χαρίζει στον Αλέν λογοτεχνικά βιβλία και ο Ντελόν τής δείχνει την μποέμικη παριζιάνικη ζωή.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjYlyzlJEZ_47-cOp0FktuZaYeapYLwBuKniIwU1QTd1xINWBbKjmb-6XcJthNZvRUHSOStEGXRqvtgWeQEC4-FOIco34c8ic6lomATEg4rit2LVYYz3EOJPcJWfMtQyk2-JFlKBv_OVEoYuwKmkaQLbE6LBaQ4QIZZ6Z02xV4StICv9rpLGG7oIN2qlg=s972" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="972" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjYlyzlJEZ_47-cOp0FktuZaYeapYLwBuKniIwU1QTd1xINWBbKjmb-6XcJthNZvRUHSOStEGXRqvtgWeQEC4-FOIco34c8ic6lomATEg4rit2LVYYz3EOJPcJWfMtQyk2-JFlKBv_OVEoYuwKmkaQLbE6LBaQ4QIZZ6Z02xV4StICv9rpLGG7oIN2qlg=s16000" /></a></div><div><b><span style="font-size: large;">Μέχρι το 1963, η υπέροχη σχέση τους έληξε.</span></b> </div><div>Ο Γάλλος «ζεν πρεμιέ» πλήττει στη μονογαμία. Επιστρέφοντας στο Παρίσι μετά από τα γυρίσματα της ταινίας της η Ρόμι βρήκε το διαμέρισμά τους κενό με ένα μπουκέτο μαύρων τριαντάφυλλων και μια έντονη σημείωση από τον Ντελόν «Είμαι στο Μεξικό με τη Ναταλί. Συνέβησαν πολλά. Αλέν». Τελικά το φλερτ που είχε ήταν πολύ έντονο σε σημείο που τον οδήγησε να την παρατήσει.</div><div><br /></div><div><span style="font-size: large;"><b>Ένα χρόνο αργότερα, </b></span><b><span style="font-size: large;">ο Αλέν παντρεύεται την Ναταλί και αποκτούν μαζί ένα παιδί.</span></b> Η Σνάιντερ δεν μπορεί να το πιστέψει και καταφεύγει στα ηρεμιστικά για να απαλύνει τον πόνο της και επικεντρώνεται στην καριέρα της.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgMNjJHVddHFAPrAuwJoC931at9nRn-bWXasKEdRonmnWBHaQgTjgj5tUkblGsyhNZrB8tEDkOSr6X9qA3-I7OmMO8fjCyMZhKly1iBMOzNq5dePHSRGII-fRMgKGxeV5Bj7UN3gozxqRnaV4OgAqHQBPgzoMCbEAUfjiQczmDgvrdp5go4hYbG_hcTWg=s800" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgMNjJHVddHFAPrAuwJoC931at9nRn-bWXasKEdRonmnWBHaQgTjgj5tUkblGsyhNZrB8tEDkOSr6X9qA3-I7OmMO8fjCyMZhKly1iBMOzNq5dePHSRGII-fRMgKGxeV5Bj7UN3gozxqRnaV4OgAqHQBPgzoMCbEAUfjiQczmDgvrdp5go4hYbG_hcTWg=s16000" /></a></div>Τον Ιούλιο του 1960, η Ρόμι Σνάιντερ, ο Αλέν Ντελόν και ο σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόντι επισκέφτηκαν την Ελλάδα προσκεκλημένοι του Ε.Ο.Τ. Τα βλέμματα και το ενδιαφέρον κέρδισαν οι δύο ηθοποιοί, των οποίων το πρόγραμμα περιελάμβανε και την παρακολούθηση παράστασης στο <b><span style="font-size: large;">Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου</span></b>. Έτσι, είδαν Φοίνισσες και Εκάβη και φωτογραφήθηκαν με το θιασαρχικό ζεύγος Κατίνα Παξινού-Αλέξη Μινωτή.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjhZbKOJuF8bUCPYz2MzVAlH-GZ7Y7YveUdVQWzpwNvZktA3SKCc5Ozi9UKhoy31Z7VfmLNT-65rbEdZYxYBc3L85Zu8sIv7J7KkhZwHtZ3BB3nVSQTbRZylHkZS_yoxelXiESYHe2l3FKFZzSVL1xgyiqC2iGPBNP59KJZ_ulwq1qxmkFhHlyponnhpQ=s525" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="425" data-original-width="525" height="518" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjhZbKOJuF8bUCPYz2MzVAlH-GZ7Y7YveUdVQWzpwNvZktA3SKCc5Ozi9UKhoy31Z7VfmLNT-65rbEdZYxYBc3L85Zu8sIv7J7KkhZwHtZ3BB3nVSQTbRZylHkZS_yoxelXiESYHe2l3FKFZzSVL1xgyiqC2iGPBNP59KJZ_ulwq1qxmkFhHlyponnhpQ=w640-h518" width="640" /></a></div><span style="font-size: large;"><b>Το 1969 οι δυό τους γυρνούν την «Πισίνα» (La Piscine),</b></span> σε σκηνοθεσία του Ζακ Ντερέ. Ρόμυ και Αλέν... μία μεγάλη αγάπη, ξαναζωντανεύει στα πλατό και καταθέτει την πρόταση του για ένα σινεμά πιο... ερωτικό. Η αγαπημένη Ρόμυ Σνάϊντερ πιο όμορφη από ποτέ, με αντίζηλο την επίσης εκρηκτική Τζέιν Μπίρκιν, γυναίκες κι οι δύο σύμβολα της δεκαετίας του '70 και μαζί τους ο αγέραστος γόης Αλέν Ντελόν, με την συνδρομή του Μωρίς Ρονέ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhcl8kgaCOzFUDKSUnik8bJeD4CCGYmoGxHTdxcsbtjBRcbq9_ko-0Ufr4eG2U803qVMJPxkhQ4M0IQS3G6cX0CXh-Ux7ZT2QcA0qsuXYj4U4iP5O7DrClwBNhT0SloDTE8f2dbc549kWB2mqZdAXXZ404K5Uv0eOoUvU87sQxBJrUS7771VGP5fajMTA=s550" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="550" height="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhcl8kgaCOzFUDKSUnik8bJeD4CCGYmoGxHTdxcsbtjBRcbq9_ko-0Ufr4eG2U803qVMJPxkhQ4M0IQS3G6cX0CXh-Ux7ZT2QcA0qsuXYj4U4iP5O7DrClwBNhT0SloDTE8f2dbc549kWB2mqZdAXXZ404K5Uv0eOoUvU87sQxBJrUS7771VGP5fajMTA=w640-h427" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/zqZYbXOVhBw" title="YouTube video player" width="640"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><div>Με τον πρώτο της γάμο με τον Harry Meyen η Ρόμι Σνάιντερ<b><span style="font-size: large;"> απέκτησε τον γιο της Ντάβιντ</span></b>. Λίγο αργότερα ήρθε και το διαζύγιο, ενώ το 1979 ο πρώτος της σύζυγος αυτοκτόνησε. Με τον δεύτερο σύζυγό της, Daniel Biasini, που επίσης χώρισε, απέκτησε την κόρη της Σάρα. Η υγεία της δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση, αφού υποχρεώθηκε και σε αφαίρεση ενός νεφρού, που λέγεται πως της άφησε και μια τεράστια ουλή στην πλάτη.</div><div><br /></div><div>Το γεγονός όμως που την συγκλόνισε, χωρίς να καταφέρει να συνέλθει ποτέ, ήταν <b><span style="font-size: large;">ο τραγικός θάνατος του γιου της, τον Ιούνιο του 1981.</span></b> Ο 13 ετών Ντάβιντ έπαιζε στον κήπο του σπιτιού της, όταν γλίστρησε και καρφώθηκε πάνω στα κάγκελα βρίσκοντας έτσι ακαριαίο θάνατο. Η μητέρα του δε βρισκόταν στο σπίτι και ενημερώθηκε για το συμβάν από το τηλέφωνο. Το σοκ, που υπέστη από τον θάνατό του, την οδήγησε σε νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική στο Παρίσι. Ένα χρόνο αργότερα, στις 30 Μαΐου 1982, βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της από τον σύντροφό της Λοράν Πετέν, από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών χαπιών, σε συνδυασμό με αλκοόλ. Ήταν μόλις 43 χρονών.</div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEicFVTtqENc497zgsU84QbKkdXJZyjIzjmaOwGzRKpK8LuZOeKKNvlLPuaOr2ozTBjUD4SKdJt4sQKBUVZ33kiD37xNYsG5piWbJdpG3adQVBXHI_6bN-k9Nr06Qh3dyKPD26T_DxckJG7FiPBnoomi5oUaTBtoVo3Lna1zIcGae0PpOvi5qkRFQNm6iw=s676" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="676" height="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEicFVTtqENc497zgsU84QbKkdXJZyjIzjmaOwGzRKpK8LuZOeKKNvlLPuaOr2ozTBjUD4SKdJt4sQKBUVZ33kiD37xNYsG5piWbJdpG3adQVBXHI_6bN-k9Nr06Qh3dyKPD26T_DxckJG7FiPBnoomi5oUaTBtoVo3Lna1zIcGae0PpOvi5qkRFQNm6iw=w640-h322" width="640" /></a></div><div>Ο Αλέν της συμπαραστέκεται όταν εκείνη χάνει το μοναχογιό της. Όταν η Ρόμι φεύγει από τη ζωή από αλκοόλ, βαρβιτουρικά και ραγισμένη καρδιά, είναι πάλι εκείνος που αναλαμβάνει τις διατυπώσεις και φροντίζει <b><span style="font-size: large;">να ταφεί δίπλα στο γιο της.</span></b></div><div><br /></div><div>Την αποχαιρετά με ένα σπαρακτικό γράμμα στο Paris Match: "Μa Puppele, σε κοιτώ ξανά και ξανά. <b><span style="font-size: large;">Θέλω τα μάτια μου να σε χορτάσουν,</span></b> να σου πω ξανά και ξανά πως ποτέ δεν ήσουν πιο όμορφη, πιο γαλήνια.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEggf_-_hZSm1r8NkXorxAZqMn-3eN4SXfuD_qvzluyrVT9sSjQ-t5spJ8_H_Xy14pEJHiL35hlAyActxfrVio2XqvV8GnabGmcoac0bFxmpPaJFLi9airctjQC50hRIdYWZDI7jiLbJAqxJetG24nWEb4i87lEwuqjmB6VqTi1b6VeYo6QDWXTNUJtiwA=s839" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="839" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEggf_-_hZSm1r8NkXorxAZqMn-3eN4SXfuD_qvzluyrVT9sSjQ-t5spJ8_H_Xy14pEJHiL35hlAyActxfrVio2XqvV8GnabGmcoac0bFxmpPaJFLi9airctjQC50hRIdYWZDI7jiLbJAqxJetG24nWEb4i87lEwuqjmB6VqTi1b6VeYo6QDWXTNUJtiwA=s16000" /></a></div><div>Ξεκουράσου. Είμαι εδώ. Έμαθα λίγα γερμανικά μαζί σου. Ichliebedich.<b><span style="font-size: large;"> Σ’αγαπώ. Σ’αγαπώ ma Puppele."</span></b></div><div><br /></div><div>Στα 76 του χρόνια, ο Αλέν Ντελόν, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στην Corriere della Sera, αποκαλύπτει... <b><i>"Δεν μπορώ να δω την ταινία ‘Πισίνα’. Με πονάει πολύ"... "Λυπάμαι που δεν την παντρεύτηκα ποτέ"</i></b>. Η Ρόμι Σνάιντερ είχε γράψει για εκείνον ότι ήταν <b><i>"ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου</i></b>.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgB0rVbvnUIWppZUPIwjI6o9Zc2CabxSwfJdl5rZW3j9I_D38tVYqu1Nfgf64Phlc7eiiM0UuJMZSZcjIja4YZOZ5JhcymXe5Ivqv_1p-z2riNd_DZJM-PXH_V4CoLrK0ffLmf5zllbbM2NzZw4wjMWKmV_AFNtdHxSNmlr43jRvwt-fkDfn1ZZ9zRJtA=s632" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="632" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgB0rVbvnUIWppZUPIwjI6o9Zc2CabxSwfJdl5rZW3j9I_D38tVYqu1Nfgf64Phlc7eiiM0UuJMZSZcjIja4YZOZ5JhcymXe5Ivqv_1p-z2riNd_DZJM-PXH_V4CoLrK0ffLmf5zllbbM2NzZw4wjMWKmV_AFNtdHxSNmlr43jRvwt-fkDfn1ZZ9zRJtA=s16000" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><a href="https://m.eirinika.gr/article/183998/alen-ntelon-romi-snainter-oi-thaymasioi-erastes-h-istoria-tis-pio-aeithaloys-agapis" target="_blank"><span face=""trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif" style="color: #666666;"><span style="font-size: xx-small;">Αναδιμοσίευση </span></span><span style="background-color: transparent; font-size: xx-small;"><span face="trebuchet ms, trebuchet, verdana, sans-serif" style="color: #666666;">m.eirinika.gr</span></span></a><span style="background-color: transparent; text-align: center;"> </span></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-79673403387178449652022-02-11T13:11:00.002+02:002022-02-11T13:11:22.198+02:00Arthur Miller: Η ανήσυχη φωνή του αμερικανικού θεάτρου<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiPLzfGCFMPiSOi6AmOHAvEeZJazxcoC_cQJIp-0nYxgR7Ekshg9zDgsBPL5XywDzuQ5GgPixIC5lldS77g9AXfk6Wc1rF-JVxmwalmL-iBi545RFK2q9jVBCj4udDyLBpYky_lfkzai8PNLdb1SWXqiZqcTKnkFs5ZL1tPuhl1_r6nFgqI0Lc4BTBv=s710" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="696" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiPLzfGCFMPiSOi6AmOHAvEeZJazxcoC_cQJIp-0nYxgR7Ekshg9zDgsBPL5XywDzuQ5GgPixIC5lldS77g9AXfk6Wc1rF-JVxmwalmL-iBi545RFK2q9jVBCj4udDyLBpYky_lfkzai8PNLdb1SWXqiZqcTKnkFs5ZL1tPuhl1_r6nFgqI0Lc4BTBv=w628-h640" width="628" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #a64d79;">Ο</span></span> Άρθουρ Άσερ Μίλερ (17 Οκτωβρίου 1915 - 10 Φεβρουαρίου 2005) είναι ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς, Μέσω του έργου του, εξέθεσε τα ψεγάδια του «Αμερικανικού Ονείρου», δεχόμενος ισχυρή κριτική στη χώρα του. Ο συγγραφέας του ορόσημου για τη δραματουργική τέχνη...<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p>«Ο θάνατος του Εμποράκου», αποτύπωσε στα έργα του τη δική του αμερικανική κοινωνία, στα οποία συχνά αντικατόπτριζε ή επανερμήνευε και τα δημόσια στοιχεία της ίδιας του της ζωής, μεταξύ των οποίων ο σύντομος γάμος του με τη Μέριλιν Μονρό, αλλά και η επιμονή του να μην συνεργαστεί με την Επιτροπή Αντι-Αμερικανικών Δραστηριοτήτων</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiS0S-oJhIAlbXIG2eEv10q2u0hFqF0Z2CKsX1VLSqHjujd_MzgQrFa2H9SeQc9_G2Bmhqs6Glm4doElQ3unKXaeqQOUEOkz1sYG1cjrIsfOXC59Miw_y8iwRG3_LnccGEiSsvE7xfZ8iC_xSIdJWJFD2lDd6OBooGE9Uzlc05ZRKeF7Uvpptrbe6Xx=s640" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="640" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiS0S-oJhIAlbXIG2eEv10q2u0hFqF0Z2CKsX1VLSqHjujd_MzgQrFa2H9SeQc9_G2Bmhqs6Glm4doElQ3unKXaeqQOUEOkz1sYG1cjrIsfOXC59Miw_y8iwRG3_LnccGEiSsvE7xfZ8iC_xSIdJWJFD2lDd6OBooGE9Uzlc05ZRKeF7Uvpptrbe6Xx=w640-h640" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><i>«Ο θάνατος του εμποράκου» </i></b>πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1949, καθιερώνοντας τον Μίλερ ως έναν γίγαντα του αμερικανικού θεάτρου, σε ηλικία μόλις 33 ετών. Το ίδιο έτος, γίνεται ο πρώτος που κερδίζει τρία βραβεία, το Βραβείο Πούλιτζερ, το Βραβείο Τόνι και το βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης.</div><p style="text-align: justify;">Εξίσου τεράστιας αξίας είναι και το μετέπειτα έργο του. Τα «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», «Μετά την πτώση», «Πάνω από τη γέφυρα», <b><i>«Οι μάγισσες του Σάλεμ»</i></b> γνώρισαν διεθνή επιτυχία και διασκευάστηκαν για τον κινηματογράφο. Μόνο τη δεκαετία του '90, ο θεατρικός γίγαντας έγραψε τέσσερα θεατρικά έργα («Κατρακυλώντας από το όρος Μόργκαν», «Σπασμένο γυαλί», «Ο τελευταίος Γιάνκι», «Οι σχέσεις του κυρίου Πίτερς»), δύο σενάρια («Everybody wins» το 1990, με τον Νίκ Νόλτε και την Ντέμπρα Γουίνγκερ και τις «Μάγισσες του Σάλεμ» το 1996, με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις και τη Γουαϊόνα Ράιντερ) και μια νουβέλα («Plain Girl» - «Ένα κοινό κορίτσι», το 1995).</p><p style="text-align: justify;">Ο Μίλερ αρθρογραφούσε και στους New Υοrk Times, καταγγέλλοντας την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη λογοκρισία και υπερασπιζόμενος τους διωκόμενους καλλιτέχνες. Έγραφε για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και ισραηλοπαλαιστινιακή διαμάχη, και πιο πρόσφατα για τον πόλεμο στο Ιράκ.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiQQpYDBMAO6GVVKkHSmfrEePFTidRSaoZFBf5Kkw9ouh-escQYdT76uILhY2D9VcJ6Knt4Ddzj8UydumSTC7af3HIkVDW3dSPI7HkLUCYZ80HkGvDo0YnruiiDo4nAO4TJ0qjihwW6C9x6UlTFxgRz5fDFVyvUAMHEMGxM5dipepPG8jXoCl2YSi2-=s500" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="500" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiQQpYDBMAO6GVVKkHSmfrEePFTidRSaoZFBf5Kkw9ouh-escQYdT76uILhY2D9VcJ6Knt4Ddzj8UydumSTC7af3HIkVDW3dSPI7HkLUCYZ80HkGvDo0YnruiiDo4nAO4TJ0qjihwW6C9x6UlTFxgRz5fDFVyvUAMHEMGxM5dipepPG8jXoCl2YSi2-=w640-h640" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">Επί μακαρθισμού, επηρεασμένος από τον αντικομουνισμό και το «κυνήγι μαγισσών» εναντίον εκπροσώπων του πνευματικού κόσμου, γράφει και παρουσιάζει το αλληγορικό έργο-κατηγορητήριο «The Crucible» (Δοκιμασία), για το οποίο βραβεύτηκε με Τόνι το 1953 και έμελλε να γίνει ένα από τα πιο πολυπαιγμένα έργα του, παρουσιαζόμενο, κατά το συγγραφέα, κάθε φορά που σε κάποια χώρα έμπαιναν σε κίνδυνο οι πολιτικές ελευθερίες ή διαφαινόταν η άνοδος ολοκληρωτικού καθεστώτος. «Εν μέρει ήταν πολιτικό θέμα και πολύς κόσμος το φοβόταν. Επίσης το κόστος του ανεβάσματος ήταν υψηλό γιατί είναι μεγάλη παραγωγή. Υπήρχαν και μερικοί που έλεγαν ότι η γλώσσα του έργου δεν θα γίνονταν κατανοητή από όλους. Δεν υπήρξε όμως τέτοιο πρόβλημα. Όλοι κατάλαβαν τη γλώσσα που χρησιμοποίησα», είχε πει ο ίδιος για το έργο.</p><p style="text-align: justify;">Το 1954, του αφαιρείται το διαβατήριο κι έτσι δεν καταφέρνει να παραστεί στην πρεμιέρα της «Δοκιμασίας» στις Βρυξέλλες. Οδηγείται για κατάθεση, κατηγορούμενος ότι είχε διασυνδέσεις με αριστερούς. Αρνείται να καταδώσει ονόματα υπόπτων για κομουνιστική δράση, καταδικάζεται από το Κογκρέσο το 1957, αλλά αθωώνεται από το Ανώτατο Δικαστήριο το 1958. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh7x2FCuXOtydMr-0j5WNCOkid4M3ajQmlS9UFHYluNYGHXzXdQBcBveFzbuyDGCyC80CTqH8PfxgusuUx98wFZ4C-TTIbsQkHGqvTT4F6DTK6sKP7iUXtElFWQtbiR9lzCbhU_sgN4TUdaRwD3gyuQHlABft7xBd5FWoW-dogMJLxF1vt9DyDn8HCW=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh7x2FCuXOtydMr-0j5WNCOkid4M3ajQmlS9UFHYluNYGHXzXdQBcBveFzbuyDGCyC80CTqH8PfxgusuUx98wFZ4C-TTIbsQkHGqvTT4F6DTK6sKP7iUXtElFWQtbiR9lzCbhU_sgN4TUdaRwD3gyuQHlABft7xBd5FWoW-dogMJLxF1vt9DyDn8HCW=w640-h426" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">Οι συνθήκες στο Χόλιγουντ εκείνη την εποχή, λόγω της «Μαύρης Λίστας» και όσων είχαν καταδώσει ονόματα υπόπτων, οδήγησαν στην αποξένωση του Μίλερ από τον Ελία Καζάν, με τον οποίο ήταν συνεργάτες σε πολλά από τα έργα του και τους συνέδεε φιλία, καθώς ο Μίλερ είχε μιλήσει ανοιχτά εναντίον της κίνησης του Καζάν να κατονομάσει κατηγορούμενους συναδέρφους του. </p><p style="text-align: justify;">Σύμφωνα με το βιογράφο του, Μάρτιν Γκότφριντ, <i><b>«σπάνια ένας καλλιτέχνης έχει δεχτεί τόσες πολλές επιθέσεις και συκοφαντίες στην πατρίδα του και ταυτόχρονα έχαιρε βαθιάς εκτίμησης σε όλον τον κόσμο».</b></i></p><p style="text-align: justify;">Ο Άρθουρ Μίλερ έφυγε από τη ζωή στις 10 Φεβρουαρίου 2005, σε ηλικία 89 ετών. <b><i>«Τι περιμένω πια από τη ζωή μου ύστερα από ένα βραβείο Πούλιτζερ; Μα, φυσικά, το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Δεν σκοπεύω να πεθάνω αν δεν το αποκτήσω!»</i></b> είχε δηλώσει. Τελικά, δεν κατάφερε να το αποκτήσει...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjj1wRD2HlK5NxnUfWFbaOzlC_fNCq-5eMJ_lhxa7BSvyXpLDPwzjfSknog-QYdfUh-TYc0SFq8vs3quT_koTPhisa-N-Dk9E6i_srvMT4r856PXgs2I9EzSIulu4MqXkFu4DvrolHn6uYxrX6omb8E5OTVMVWhIPT-kX0UJNPHLTrTVamzZyroDe2o=s710" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="696" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjj1wRD2HlK5NxnUfWFbaOzlC_fNCq-5eMJ_lhxa7BSvyXpLDPwzjfSknog-QYdfUh-TYc0SFq8vs3quT_koTPhisa-N-Dk9E6i_srvMT4r856PXgs2I9EzSIulu4MqXkFu4DvrolHn6uYxrX6omb8E5OTVMVWhIPT-kX0UJNPHLTrTVamzZyroDe2o=w628-h640" width="628" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #666666;"><a href="https://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%85%CF%81-%CE%BC%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%83%CF%85%CF%87%CE%B7-%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%B8%CE%B5%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85" style="color: #2288bb; text-decoration-line: none;" target="_blank"><span style="color: #666666;">tvxs.gr</span></a></span></span></span></span></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-47454190872872702262021-10-25T13:03:00.002+03:002021-10-26T14:10:11.831+03:00Batman: Η pop εκδοχή της αναγεννησιακής αντίφασης<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-BOcJy4hbJAk/YXfT1dEG4lI/AAAAAAAB6hE/QkFF8jJRTDka3sGMkQYLf3Hr-mLWCtfmwCLcBGAsYHQ/s1195/BATMAN--1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1114" data-original-width="1195" height="596" src="https://1.bp.blogspot.com/-BOcJy4hbJAk/YXfT1dEG4lI/AAAAAAAB6hE/QkFF8jJRTDka3sGMkQYLf3Hr-mLWCtfmwCLcBGAsYHQ/w640-h596/BATMAN--1.jpg" width="640" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #134f5c;">Ο</span></span> Μπάτμαν θεωρείται - δικαίως - η πιο σκοτεινή persona του σύμπαντος των χάρτινων, comic, υπερηρώων και ο πιο «αληθινός», ο πιο ανθρώπινος. Διότι δεν έχει καμία υπερφυσική ή μεταφυσική υπερδύναμη. Ούτε καν μια επιστημονικοφανή...</div><div style="text-align: justify;"><br /><span><a name='more'></a></span> Δηλαδή δεν τον τσίμπησε καν ραδιενεργή αράχνη μεταφέροντάς του, μεγεθυμένες, τις δυνάμεις της, όπως συνέβη με τον Spider-Man. Ούτε είναι ένας τυχεράκιας εξωγήινος που στο περιβάλλον της Γης, η φυσιολογία του απλώς τον μετατρέπει σε υπεράνθρωπο, όπως ο Superman.</div><div style="text-align: justify;"><div><br /></div><div>Ο <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/BATMAN" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Μπάτμαν</span></a></b></i> βασίζεται στην εξαιρετική φυσική του κατάσταση - αποτέλεσμα εντατικής γυμναστικής - και στην εντυπωσιακή οικονομική του επιφάνεια, την οποία κληρονόμησε και δεν φαίνεται να κάνει και πολλά για να την αβγατίσει, που του επιτρέπει να δημιουργεί και να εξελίσσει φουτουριστικά gadget και επίγεια και εναέρια οχήματα, τα οποία τον βοηθούν στην αέναη σταυροφορία του εναντίον του εγκλήματος. Ενώ ο δυϊσμός του, αν και βασικό χαρακτηριστικό των περισσότερων υπερηρώων, στον Μπάτμαν - κατά κόσμον ο βαθύπλουτος Μπρους Γουέιν - προκύπτει από την βαθιά του κατάθλιψη λόγω του βίαιου θανάτου των γονιών του, τον οποίο δεν θα ξεπεράσει ποτέ.</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Στην πραγματικότητα, ο Μπάτμαν, περισσότερο ακόμη και από «σκοτεινός ιππότης» - όπως παρουσιάζεται - είναι ένας ιδιωτικός ντεντέκτιβ με κάπως εξεζητημένη εμφάνιση, μεγάλα ψυχολογικά ζητήματα και τρελά λεφτά, που του επιτρέπουν να έχει άφθονο ελεύθερο χρόνο.</div><div><br /></div><div>Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας δηλαδή.</div><div><br /></div><div>Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι, εν πολλοίς, εκείνα που κατέστησαν τον <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/BATMAN" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Μπάτμαν</span></a></b></i> έναν εκ των διαχρονικότερων υπερηρώων, απολαμβάνοντας, μέχρι και σήμερα, από το μακρινό 1939 που πρωτοεμφανίστηκε, ανεξάντλητης δημοφιλίας, αναγνωρισιμότητας και εμπορικής επιτυχίας.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-omV3owO9hiM/YXfcNf-teCI/AAAAAAAB6iE/dhWOTn-zbMYdzrXVrjn9OIK_7E9HzNo6wCLcBGAsYHQ/s800/bob_kane-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-omV3owO9hiM/YXfcNf-teCI/AAAAAAAB6iE/dhWOTn-zbMYdzrXVrjn9OIK_7E9HzNo6wCLcBGAsYHQ/s16000/bob_kane-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div><span style="color: #134f5c; font-size: x-large;"><u>Ντα Βίντσι και Ζορό</u></span></div><div><br /></div><div>Το μυαλό, η ψυχή, το δημιουργικό δαιμόνιο πίσω από αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα είναι ο Μπομπ Κέιν, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου του 1915, στην Νέα Υόρκη. Την πόλη στην οποία παραπέμπει απευθείας η Γκόθαμ, το νοσηρό αστικό σκηνικό δράσης του Μπάτμαν. Τους διαλόγους υπέγραψε ο Μπιλ Φίνγκερ.</div><div><br /></div><div>Ίσως δεν έχει χυθεί τόσο μελάνι για την ανάλυση της προσωπικότητας ενός φανταστικού ήρωα - ακόμη και από το λογοτεχνικό σύμπαν - όσο αυτό που χύθηκε για τον Μπάτμαν. Από αυτή την άποψη, το ενδιαφέρον για τον δημιουργό του είναι εύλογο. Κυρίως, για το πώς «γεννήθηκε» στο μυαλό του ο Μπάτμαν.</div><div><br /></div><div>Από όσα είπε πολλές δεκαετίες αργότερα ο ίδιος ο Κέιν προκύπτει, ότι ο Μπάτμαν είναι το αποτέλεσμα ενός μίγματος επιρροών, από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Ζορό, σε συνδυασμό… με την υπόσχεση μεγαλύτερης αμοιβής από την DC Comics.</div><div><br /></div><div><i><b> «Υποθέτω ότι εξαρχής είχα μελάνι στις φλέβες μου αντί για αίμα»</b></i> έλεγε για την παιδική ηλικία του. <i>Από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, είχα ένα μολύβι στο χέρι μου. Όταν ήμουν δέκα, ο μπαμπάς μου ήταν τυπογράφος στη New York Daily News και έφερνε στο σπίτι όλα τα κόμικς της εφημερίδας και τα αντέγραφα αμέσως. Τα έκανα σχεδόν τόσο τέλεια όσο τα πρωτότυπα». </i></div><div><br /></div><div>Αυτή η άτυπη εκπαίδευση οδήγησε τον νεαρό Κέιν στο να δημιουργήσει τα δικά του κόμικς και μέχρι το 1938 πωλούσε χιουμοριστικές μικρές ιστορίες στην <i><b>DC Comics</b></i>, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών <b><i>«Professor Doolittle»</i></b> και <b><i>«Ginger Snapp»</i></b>.</div><div><br /></div><div>Εκείνη την χρονική στιγμή θα εμφανιζόταν ο Μπάτμαν. Σε συνέντευξή του τον Ιούνιο του 1989, με αφορμή τα γυρίσματα της ταινίας «Μπάτμαν» του Τιμ Μπάρτον, με τον Μάικλ Κίτον στον ρόλο του υπερήρωα και έναν γκροτέσκα δαιμονικό Τζακ Νίκολσον στον ρόλο του Τζόκερ, αναφέρει σχετικά:</div><div><br /></div><div> <i><b>«’Ηταν η χρονιά μετά την εμφάνιση του Superman το 1938. Ήμουν 18 ετών. Έπινα ένα ποτό με τον Βίνσετ Σάλιβαν (σσ. πρωτοπόρος επιμελητής και εκδότης κόμικ, η ψυχή της εμβληματική DC Comics στα πρώτα της βήματα) και μου λέει, “μπορείς να μου βρεις έναν άλλο χαρακτήρα υπερήρωα, γιατί ψάχνουμε έναν;”. Λέω, πόσα βγάζουν ο (Τζέρι) Σίγκελ και ο (Τζο) Σούστερ; (σσ. δημιουργοί του Superman). Έβγαζαν λοιπόν περίπου 800 δολάρια την ιστορία, δηλαδή 1.600 δολάρια την εβδομάδα. Και εγώ έκανα cartoons για την DC βγάζοντας όχι παραπάνω από 30 δολάρια την εβδομάδα. Του λέω “άκου, αν πρόκειται να βγάζω 1.500 δολάρια την εβδομάδα, μπορώ να ζωγραφίσω τα πάντα!”. Λοιπόν, πιστέψέ το, ήταν Παρασκευή και λέω, “την Δευτέρα θα έχετε έναν νέο υπερήρωα”. Αυτή είναι η αλήθεια».</b></i></div></div><div><i><b><br /></b></i></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; font-style: italic; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-59WLiTbwGFM/YXfWtHxDJvI/AAAAAAAB6hM/34f2U3Ul7esDrgUI75iqCAC49fnf2EZdwCLcBGAsYHQ/s913/Detective_Comics_27.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="913" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-59WLiTbwGFM/YXfWtHxDJvI/AAAAAAAB6hM/34f2U3Ul7esDrgUI75iqCAC49fnf2EZdwCLcBGAsYHQ/s16000/Detective_Comics_27.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div><i><b>Εντάξει, όχι όλη. Διότι, ναι μεν ο «τοκετός» μιας ιδέας είναι στιγμιαίος, αλλά η «ζύμωσή» της είναι το αποτέλεσμα μακρόχρονης διαδικασίας. Ο Κέιν, φυσικά, το παραδέχθηκε: «Στην πραγματικότητα, όλοι έχουμε επηρεαστεί από πολλές επιρροές στην ζωή μας. Και σε ό,τι κάνεις μετά, βάζεις πολλά από την δική σου προσωπικότητα. Το θέμα είναι ότι όλοι βλέπουμε τα ίδια πράγματα ταυτόχρονα, αλλά τα ερμηνεύουμε με τον δικό μας τρόπο. Όταν ήμουν, 12 ή 13 ετών είδα ένα βιβλίο με εφευρέσεις του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Και, όπως γνωρίζετε, ήταν εκείνος που άνοιξε τους δρόμους στις περισσότερες από τις εφευρέσεις που έχουμε σήμερα. Προέβλεψε την πτήση του ανθρώπου, το ελικόπτερο, το πολυβόλο, την ατμομηχανή. Ένα όμως τράβηξε πραγματικά την προσοχή μου τότε και αυτό ήταν ένας άνθρωπος πάνω σε έλκηθρο με μεγάλα φτερά νυχτερίδας. ‘Ηταν το πρώτο ανεμόπτερο σε πτήση, 500 χρόνια πριν. Και ο Ντα Βίντσι είχε γράψει ότι “το πουλί δεν θα έχει κάτι άλλο για μοντέλο, από την νυχτερίδα”. </b></i></div><div><i><b><br /></b></i></div><div><i><b>»</b></i><i><b>Ετσι, κοιτώντας αυτά τα μεγάλα φτερά και διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, ήταν σαν να “φυτεύτηκε” ο </b></i><i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/BATMAN" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Μπάτμαν</span></a></b></i><i><b> στο μυαλό μου. Αλλά δεν ήμουν ακόμα έτοιμος να δημιουργήσω τον Μπάτμαν, τον έβαλα στην άκρη και πήγα στις ταινίες. Είδα το “Σημάδι του Ζορό” με τον Νταγκλας Φέρμπανκς, ο οποίος ήταν το ίνδαλμα των παιδικών μου χρόνων, ενός παιδιού της Νέας Υόρκης, του Μπρονξ συγκεκριμένα. Ο Ζορό ήταν ο πιο τολμηρός διάβολος που είχα δει στη ζωή μου. Ήταν χιλιάδες φορές λιγότερο ακροβατικός από τον Μπάτμαν, αλλά μου έδωσε την ιδέα της διπλής ταυτότητας. Τη μέρα ήταν ο βαρετός δανδής Δον Ντιέγκο Βέγκα, γιος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες στο Μεξικό, γύρω στο 1820. Ήταν όμως η εποχή που κυριαρχούσαν οι Ισπανοί κατακτητές, που προκαλούσαν όλων των ειδών τις τρομερές αδικίες εναντίον των φτωχών. Και ο Δον Ντιέγκο συνέβαινε να είναι πολύ αλτρουιστής και αποφάσισε να γίνει διώκτης του εγκλήματος. Ετσι, τη νύχτα, φορούσε τη μάσκα, ένα μαντήλι με σχισμές στα μάτια, έδενε την θήκη ενός αξιόπιστου σπαθιού στο πλευρό του και εφορμούσε από μια σπηλιά πάνω σε ένα μαύρο άλογο που νομίζω ότι το έλεγαν Θύελλα. Πραγματικά εδώ μπορείτε να δείτε την αναφορά όπου πολλά χρόνια αργότερα μετουσιώθηκε στην ιδέα ενός σπηλαίου νυχτερίδας και του αυτοκινήτου-νυχτερίδα, αντί του αλόγου. Ήταν μια βαθιά επιρροή αυτή για μένα η διπλή ταυτότητα. Υπήρχαν και άλλα παραδείγματα διπλής ταυτότητας, αλλά εμπνεύστηκα τη δική μου από τον Ζορό».</b></i></div><div style="text-align: center;"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-oEOeD-QOdtU/YXfb7qqJAVI/AAAAAAAB6h8/GyavEEy3VK0UiMOhI5sSZuwVxtCVbC-dwCLcBGAsYHQ/s800/bob_kane-3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-oEOeD-QOdtU/YXfb7qqJAVI/AAAAAAAB6h8/GyavEEy3VK0UiMOhI5sSZuwVxtCVbC-dwCLcBGAsYHQ/s16000/bob_kane-3.jpg" /></a></div></div><div><br /></div><div>Ακόμη μία επιρροή ήταν ο χαρακτήρας του Phantom που εμφανίστηκε το 1934.<b style="font-style: italic;"> «Ηταν ένας διώκτης του εγκλήματος από την Αφρική» λέει ο Κέιν. «Φορούσε μια γκρίζα στολή με μάσκα και κάτι πήρα από αυτό. Στο πρώτο εξώφυλλο του Batman το 1939, ήταν απλά μια γκρίζα φιγούρα με κουκούλα και είχε άκαμπτα πτερύγια νυχτερίδας που ήταν κάπως στερεωμένα στο πίσω μέρος των χεριών του. Ο λόγος που αναθεώρησα αυτό το κομμάτι ήταν ότι κατάλαβα πως θα ήταν πολύπλοκο να πολεμά έτσι. Οπότε έκανα αλλαγές στην εμφάνιση σε κάθε ιστορία. Πραγματικά, ο Μπάτμαν άρχισε να ωριμάζει πολύ γρήγορα, μόλις μέσα σε ένα χρόνο. Τα σχέδια γίνονταν καλύτερα, τα φτερά της νυχτερίδας έρεαν καλύτερα κλπ.».</b></div><div><br /></div><div>Το όνομα του Μπρους Γουέιν εμπνεύστηκε από τον Ρόμπερτ Μπρους ή Ροβέρτο τον Α’ της Σκωτίας, τον θρυλικό ηγέτη του Μεσαίωνα και διακρίθηκε στους πολέμους της Σκωτσέζικης Ανεξαρτησίας.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-hvBRct-FWNk/YXfa91NJYII/AAAAAAAB6hs/LLUUA7mOEhcQFgGIN67pprRGaVMeo1z1ACLcBGAsYHQ/s800/bob_kane-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-hvBRct-FWNk/YXfa91NJYII/AAAAAAAB6hs/LLUUA7mOEhcQFgGIN67pprRGaVMeo1z1ACLcBGAsYHQ/s16000/bob_kane-1.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><span style="color: #134f5c; font-size: x-large;"><u>Ο θρίαμβος του «Σκοτεινού Ιππότη»</u></span></div><div><br /></div><div>Η πρώτη ιστορία του Μπάτμαν στο Detective Comics ήταν μόλις έξι σελίδες αλλά αμέσως τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού. Από την δεύτερη εμφάνιση άρχισε να πουλάει καλά. «Πολύ καλύτερα ακόμη και από την πρώτη φορά που σύστησα τον Ρόμπιν». Ο Ρόμπιν, ένα αγόρι υπερήρωας, μπαίνει στην ζωή του Μπάτμαν το 1940 και για τον Κέιν αποτελεί ένα «σπουδαίο άγγιγμα ιδιοφυίας», διότι έδωσε τη δυνατότητα να ταυτιστούν τα παιδιά με έναν συνομήλικό τους υπερήρωα που παλεύει δίπλα στο ίνδαλμα τους.</div><div><br /></div><div>Ο Μπάτμαν κατάκτησε νωρίς το Χόλιγουντ, επισφραγίζοντας την επιτυχία του. Η πρώτη σειρά με τις περιπέτειές του γυρίστηκε το 1943 από την Columbia. Ο Κέιν θυμάται την φτωχή παραγωγή και την έκπληξη του όταν είδε ένα μικρό γκρι αυτοκίνητο που προοριζόταν για Batmobile. «’Ηξερα ότι ήταν χαμηλός ο προϋπολογισμός αλλά αυτό ήταν γελοίο» έλεγε αργότερα. Τότε είπε στον σκηνοθέτη να πάρει μια μαύρη λιμουζίνα, να της κολλήσει ένα πτερύγιο που να μοιάζει με φτερό νυχτερίδας και θα είχε ένα αξιοπρεπές Batmobile.</div><div><br /></div><div>Ο Κέιν συνέχισε να σκιτσάρει τις περιπέτειες του <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/BATMAN" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Μπάτμαν</span></a></b></i> μέχρι και το 1943 και μετά αφοσιώθηκε στο καθημερινό κόμικ <b><i>«Μπάτμαν και Ρόμπιν»</i></b> για τις εφημερίδες. Επέστρεψε στην δημιουργία μεγάλων ιστοριών του <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/BATMAN" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Μπάτμαν</span></a></b></i> το 1946 και εξακολουθούσε να έχει ενεργητική συμβολή στην δημιουργία του μέχρι που αποσύρθηκε από την ενεργό καλλιτεχνική δράση το 1968.</div></div><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-P3KB5wKE_ow/YXfY_8WjUYI/AAAAAAAB6hc/ozB9y30s7zw_xqlZWZjcvY0vYZDzQKPGgCLcBGAsYHQ/s750/b46cecc2cf992d1c714f28206a9294ee.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="600" src="https://1.bp.blogspot.com/-P3KB5wKE_ow/YXfY_8WjUYI/AAAAAAAB6hc/ozB9y30s7zw_xqlZWZjcvY0vYZDzQKPGgCLcBGAsYHQ/s16000/b46cecc2cf992d1c714f28206a9294ee.jpeg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div>Η επιτυχία της τηλεοπτικής μεταφοράς του Μπάτμαν το 1966 άνοιξε νέο κύκλο δημοφιλίας του ήρωα και του δημιουργού του σε ένα νέο κοινό. Η δουλειά του μπήκε στις αίθουσες τέχνης και στα μουσεία, επηρεάζοντας το ρεύμα της pop art. Ο Κέιν συνέβαλε ως καλλιτεχνικός σύμβουλος και στις πρώτες τρεις ταινίες του Μπάτμαν από το 1989. Έφυγε από την ζωή στις 3 Νοεμβρίου του 1998.</div><div><br /></div><div>Ο Μπάτμαν αιχμαλώτισε τις καρδιές και τα μυαλά των νέων γενιών επί επτά δεκαετίες και εξακολουθεί να το κάνει. Ο «Σκοτεινός Ιππότης» έχει καταστεί ένας μύθος που ξεπερνά σε επιρροή τις εκδόσεις και τις μεταφορές του στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού των Αμερικανών και έγινε αποδεκτός από όλες τις τάξεις και τα πνευματικά επίπεδα συμβάλλοντας εντυπωσιακά στην αποενοχοποίηση της τέχνης των κόμικ από την «ρετσινιά» του προϊόντος της «υποκουλτούρας».</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-nWGToWCsbF8/YXfabngF4MI/AAAAAAAB6hk/ZvZR46SFNI0VSvZY5Sf7UbEqMp3QdtozgCLcBGAsYHQ/s918/batman-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="918" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-nWGToWCsbF8/YXfabngF4MI/AAAAAAAB6hk/ZvZR46SFNI0VSvZY5Sf7UbEqMp3QdtozgCLcBGAsYHQ/s16000/batman-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Αν και ο Μπάτμαν δεν υπονόησε αντισυστημικές οπτικές, ωστόσο, ο κόσμος του είναι ένα νοσηρό «περιβόλι» στο οποίο «ανθίζουν» η βία, το έγκλημα, η πολιτική και οικονομική διαφθορά, η παρακμή κάθε αξίας του αστικού κόσμου. Ο μανιχαϊσμός του είναι δηλωμένος αλλά στην πράξη γίνεται ασαφής. Το αίσθημα και η ανάγκη για δικαιοσύνη δεν ξεφεύγει από την προσωπική, ωμή οριοθέτηση της εκδίκησης και σε συνδυασμό με την κυριαρχία του αρχετυπικού «μοναχικού τιμωρού», του φοβικού έστω και στην υποψία συνεργατικής δράσης - ο Ρόμπιν θα είναι πάντα ένα ανείπωτο βάρος - οδηγεί σε ένα αίσθημα ματαιότητας. Στην Γκόθαμ, η οποία θα μπορούσε άνετα να είναι η επιτομή της καπιταλιστικής μητρόπολης, εντελώς διαφορετική από την Μητρόπολη του Superman που αφήνει περιθώρια στην ψευδαίσθηση του θριάμβου του Καλού, τα όρια ανάμεσα στο Καλό και το Κακό είναι τόσο δυσδιάκριτα, όσο εκείνα της τυχαιότητας με την οποία αποφασίζει την τύχη των θυμάτων του, στρίβοντας ένα κέρμα, ο επίσης διχασμένος, πρώην εισαγγελέας - άγγελος της Κάθαρσης, Χάρβεϊ Ντεντ, που ένα ατύχημα θα τον μετατρέψει στον επικίνδυνο εγκληματία Two-Face. ‘Η όπως η επίσης σκοτεινή Σέλινα Κάιλ, η Catwoman.</div><div><br /></div><div>Ακόμη και ο Τζόκερ, ο πλέον αμοραλιστής εχθρός του <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/BATMAN" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Μπάτμαν</span></a></b></i>, λειτουργεί ως ένα ιδιότυπο alter ego για έναν υπερήρωα ο οποίος υπάρχει μέσα από την ύπαρξη του απόλυτου Κακού.</div><div><br /></div><div>Παρά τις συνεχείς, αντικειμενικές προσαρμογές του στην αισθητική κάθε εποχής, την πρόσκαιρη «ελαφρότητα» του χαρακτήρα του από την στιγμή της εμφάνισης του «πολύχρωμου» Ρόμπιν, τους διαφορετικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς που πήραν την σκυτάλη των ιστοριών του στο πέρασμα του χρόνου, ο <i><b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/BATMAN" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Μπάτμαν</span></a></b></i> εξακολουθεί να κοιτά μέσα από την μάσκα του κατευθείαν στην ψυχή μας, στις μύχιες σκέψεις και τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας, στην «σκοτεινή» μας πλευρά. Ίσως επειδή έρχεται από πολύ μακριά. Από το αναγεννησιακό πνεύμα που όμως γεννήθηκε μέσα από την «σκοτεινιά» του Μεσαίωνα και τον κουβαλά. Ίσως γι’ αυτό ο Κέιν έλεγε με κάθε ευκαιρία: «Και τώρα κλείνοντας θέλω να πω, σ’ ευχαριστώ Λεονάρντο, όπου κι αν βρίσκεσαι!».</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4GJVezuqKBw/YXfbYMCzY3I/AAAAAAAB6h0/LCajdn1hRKMMyAqsGcDgnZot8HI01UFEACLcBGAsYHQ/s900/6f8bc88eafe9c6b4580fad4b0e51015b.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="691" data-original-width="900" height="492" src="https://1.bp.blogspot.com/-4GJVezuqKBw/YXfbYMCzY3I/AAAAAAAB6h0/LCajdn1hRKMMyAqsGcDgnZot8HI01UFEACLcBGAsYHQ/w640-h492/6f8bc88eafe9c6b4580fad4b0e51015b.jpeg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #666666; font-size: x-small;">photos: <a href="https://www.artranked.com/topic/Bob+Kane" target="_blank"><span style="color: #666666;">artranked.com</span></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #666666;"><a href="https://tvxs.gr/news/politismos/mpatman-i-pop-ekdoxi-tis-anagennisiakis-antifasis" style="color: #2288bb; text-decoration-line: none;" target="_blank"><span style="color: #666666;">tvxs.gr</span></a></span></span></span></span></div></div></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-23796190664546776982021-09-30T14:22:00.001+03:002021-10-26T13:12:45.786+03:00Μυστικές παραλίες γύρω από το Λουτράκι στην Κορινθία<p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4Ce1_Iaxu_Q/YVWdGkhI2HI/AAAAAAAB6f8/oMaeNrqs1Z86I8CVTRCHOW9K1Nug4DILwCLcBGAsYHQ/s622/milokopi_98900761.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="622" data-original-width="610" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-4Ce1_Iaxu_Q/YVWdGkhI2HI/AAAAAAAB6f8/oMaeNrqs1Z86I8CVTRCHOW9K1Nug4DILwCLcBGAsYHQ/w628-h640/milokopi_98900761.jpg" width="628" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #073763;">Μ</span></span>ια ωρίτσα μακριά από την πόρτα του σπιτιού σου, έξι φανταστικές παραλίες υπόσχονται ονειρικές βουτιές χωρίς τα πλήθη...<span><a name='more'></a></span></div><p></p><p style="text-align: justify;">Για τη Μυλοκοπή τα ξέρεις –κι αν δεν τα ξέρεις, σου τα έχουμε <b><a href="https://www.in2life.gr/escape/weekend/article/1010438/aytes-einai-oi-kalyteres-paralies-sthn-korinthia.html" target="_blank"><span style="color: #073763;">όλα εδώ</span></a></b>. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτή. Η περιοχή γύρω από το Λουτράκι είναι γεμάτη παραλίες μυστικές, ό,τι πρέπει για τις σεπτεμβριάτικες βουτιές σου μακριά απ’ όλους και απ’ όλα. Πολλές από αυτές έχουν κομμάτι δύσκολη πρόσβαση, πράγμα που εξασφαλίζει αυτό το «μακριά απ’ όλους και απ’ όλα» −άσε που θα σε αποζημιώσουν για την ταλαιπωρία με φαντασμαγορικά τοπία και νερά να τα πιείς στο ποτήρι.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><u>Η Σκαλωσιά </u></span></p><p style="text-align: justify;"><b>Στον χάρτη ►</b> <a href="https://www.google.com/maps/place/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%AC%CF%82/@38.0625479,22.9188824,2750m/data=!3m1!1e3!4m5!3m4!1s0x14a06bc500916fb3:0xcf97ae32a4553b92!8m2!3d38.066275!4d22.9388952?shorturl=1" target="_blank"><b><span style="color: #073763;">εδώ </span></b></a></p><p style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/xhho58vCj_o" title="YouTube video player" width="660"></iframe></p><div style="text-align: justify;"><div>Τα νερά της είναι τόσο διάφανα και ανοιχτογάλαζα που θα σου φέρουν στο μυαλό πισίνα, στο δε μπαγκράουντ φιγουράρουν καταπράσινα λοφάκια που βουτούν απαλά στην θάλασσα. Είναι στρωμένη με ψιλό βοτσαλάκι μέσα κι έξω από το νερό, απολαμβάνει και θέα σε ένα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα. Φέρε μάσκα, η σπηλιά στην άκρη της είναι ό,τι πρέπει για εξερευνήσεις. Τα συμβατικά αυτοκίνητα κατεβαίνουν μέχρι τα 200 περίπου μέτρα από την παραλία, μετά από εκεί συνεχίζεις με τα πόδια, εκτός αν έχεις 4x4.</div><div><br /></div><div><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><u>Η Λακαζέζα</u></span></div><div><b>Στον χάρτη► <a href="https://www.google.com/maps/place/Lakazeza+Beach/@38.0602164,22.9138613,688m/data=!3m1!1e3!4m5!3m4!1s0x14a06b8dbcc8b539:0x75f662cda3b66eb8!8m2!3d38.0602164!4d22.91605?shorturl=1" target="_blank"><span style="color: #073763;">εδώ </span></a></b></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/IHzTTlgWoV4" title="YouTube video player" width="660"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><div><br /></div><div>Γνωστή και ως <b>Μικρή Μυλοκοπή</b>, καθότι βρίσκεται σχεδόν δίπλα στην άλλη, τη μεγάλη (όπως κοιτάς τον χάρτη τουλάχιστον, οι διαδρομές είναι μια άλλη ιστορία) η Λακαζέζα έχει κρυστάλλινα νερά, πολύ πράσινο που φτάνει σχεδόν στο κύμα, και κόσμο που λάμπει διά της απουσίας του. Βοηθά σε αυτό ότι χρειάζεται ένα δεκάλεπτο περπάτημα σε (εύκολο) μονοπάτι για να φτάσεις εκεί, και φυσικά η πλήρης απουσία κάθε είδους οργάνωσης: Εσύ, τα κύματα και τα βότσαλα. Παράδεισος, σαν να λέμε.</div><div><br /></div><div><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><u>Η Στέρνα</u></span></div><div><b>Στον χάρτη ► <a href="https://www.google.com/maps/place/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1+%CE%A3%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B1/@38.0520461,22.8880285,1248m/data=!3m1!1e3!4m5!3m4!1s0x14a06c63bb56aa2f:0xa0874dab67361072!8m2!3d38.0520461!4d22.8902172" target="_blank"><span style="color: #073763;">εδώ </span></a></b></div><div><br /></div></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/RLeBFgQK67Q" title="YouTube video player" width="660"></iframe></div><div style="text-align: justify;">Κοίτα τώρα πόσο ιδιαίτερη περίπτωση παραλίας είναι η Στέρνα: Είναι μεν απομονωμένη, γιατί έχει πρόσβαση μόνο από χωματόδρομο του είδους εκείνου που χρειάζεται τζιπ, αλλά έχει ένα τέλειο ταβερνάκι από πάνω της, που σερβίρει φανταστικά φρέσκα ψάρια και ονειρεμένες γαριδομακαρονάδες –λέγεται Πετροκάραβο και ναι, είναι κι αυτό προσβάσιμο μόνο από χωματόδρομο. Η παραλία είναι αμμουδερή, με χοντρή άμμο και πολύ ψιλό βοτσαλάκι εκεί που σκάει το κύμα, θέλει παπουτσάκια όμως για να μπεις (μην ντρέπεσαι, όλοι το κάνουν) γιατί έχει συχνά αχινούς –γεγονός που επιβεβαιώνει πόσο καθαρά είναι τα νερά της.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><u>Η Ζωηρέζα</u></span></div><div><b>Στον χάρτη ► <a href="https://www.google.com/maps/place/38%C2%B003'39.5%22N+23%C2%B000'06.8%22E/@38.0609827,22.9997122,17z/data=!3m1!4b1!4m5!3m4!1s0x0:0x0!8m2!3d38.0609827!4d23.0019009?shorturl=1" target="_blank"><span style="color: #073763;">εδώ</span></a></b><a href="https://www.google.com/maps/place/38%C2%B003'39.5%22N+23%C2%B000'06.8%22E/@38.0609827,22.9997122,17z/data=!3m1!4b1!4m5!3m4!1s0x0:0x0!8m2!3d38.0609827!4d23.0019009?shorturl=1" target="_blank"><span style="color: #073763;"> </span></a></div></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/jd8ENxl-sig" title="YouTube video player" width="660"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Μιλώντας για δύσκολους χωματόδρομους, η πρόσβαση στη Ζωηρέζα είναι κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση (όπως θα δεις στο 2.57 του παραπάνω βίντεο). Όμως, μεγάλο όμως, τα εξωπραγματικά γαλαζοπράσινα νερά της, η γαλήνια απεραντοσύνη της και τα πεύκα που αγκαλιάζουν την παραλία θα σε αποζημιώσουν για την όποια ταλαιπωρία. Η παραλία είναι στρωμένη με χοντρή άμμο και ψιλό βοτσαλάκι, και την αγαπούν πολύ οι λάτρεις του ελεύθερου κάμπινγκ –μεταξύ άλλων και γιατί κανείς δεν θα μπει στη διαδικασία αυτού του χωματόδρομου για να έρθει να σε βρει και να σε γράψει εδώ.</div><div><br /></div><div><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><u>Η παραλία του Ηραίου</u></span></div><div><b>Στον χάρτη ► <a href="https://www.google.com/maps/place/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82+%CE%A7%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1%CF%82/@38.0305144,22.8533649,16z/data=!4m5!3m4!1s0x14a06d2642bd5d01:0x7df3df81674a3ab7!8m2!3d38.0281125!4d22.8530391" target="_blank"><span style="color: #073763;">εδώ </span></a></b></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-fg3zt2LsNVU/YVWXu8VwdtI/AAAAAAAB6fs/cDGMVUlQc_c57mNARhbCgDQ_e7pOfG1owCLcBGAsYHQ/s680/%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%2B%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="453" data-original-width="680" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-fg3zt2LsNVU/YVWXu8VwdtI/AAAAAAAB6fs/cDGMVUlQc_c57mNARhbCgDQ_e7pOfG1owCLcBGAsYHQ/w640-h426/%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%2B%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div>Αυτό ήταν, τελειώσαμε με τους χωματόδρομους. Τώρα έχουμε… βουτιά σε αρχαιολογικό χώρο. Μοναδική περίπτωση αρχαίου ναού που ακουμπά σε παραλία, ο ναός της Ήρας συνδυάζει sightseeing με βουτιά, και βρίσκεται και σε απόσταση αναπνοής από τον Φάρο Μελαγκάβι, που απολαμβάνει θέα σε ένα τέλειο ηλιοβασίλεμα πάνω από τον Κορινθιακό. Η παραλία είναι μικρή και τρισχαριτωμένη, με νερά κρύσταλλο και ψιλό βοτσαλάκι –εννοείται χωρίς οργάνωση, είναι τμήμα αρχαιολογικού χώρου, βέβηλο πλάσμα. Εδώ πολύ κοντά θα βρεις και τη Λίμνη του Ηραίου, για την οποία σου τα έχουμε ξαναπεί <b>αναλυτικά► <a href="https://www.in2life.gr/escape/weekend/article/1000327/mia-teleia-monohmerh-sth-limnh-toy-hraioy.html" target="_blank"><span style="color: #073763;">εδώ.</span> </a><br /></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="color: #073763; font-size: x-large;"><u>Τα Μικρά Στραβά</u></span></div><div><b>Στον χάρτη ►<a href="https://www.google.com/maps/place/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%AC+%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AC/@38.0717507,22.9890525,15z/data=!4m5!3m4!1s0x14a069eef203017b:0x45e4072338a486bd!8m2!3d38.0717507!4d22.9890525?shorturl=1" target="_blank">εδώ</a></b></div><div><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-J_ws0usEI2s/YVWYuyzPC6I/AAAAAAAB6f0/V0uTlMyYWJU5PxExS03l1LIYt_Hf7YbKACLcBGAsYHQ/s1280/loutraki-paralia-diakopes-thalassa.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-J_ws0usEI2s/YVWYuyzPC6I/AAAAAAAB6f0/V0uTlMyYWJU5PxExS03l1LIYt_Hf7YbKACLcBGAsYHQ/w640-h480/loutraki-paralia-diakopes-thalassa.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Δύο λέξεις: Συγκλονιστικά νερά. Τέτοια που δεν θα πίστευες ποτέ ότι υπάρχουν στον Κορινθιακό –και θα έκανες λάθος. Και τώρα που έχουμε την προσοχή σου, να πούμε ότι κι εδώ τον χωματόδρομο δεν τον γλιτώνεις, αλλά τουλάχιστον δεν είναι απροσπέλαστος για συμβατικά οχήματα. Αναλόγως πόσο έμπειρος οδηγός είσαι, θα αφήσεις το αυτοκίνητο περί τα 300-500 μέτρα από την παραλία, και θα περπατήσεις το υπόλοιπο. Η παραλία είναι στρωμένη με ψιλό βοτσαλάκι, και έχει απίστευτα νερά –αλλά αυτό το είπαμε. Πώς να μην το ξαναπούμε, όμως; <b><a href="https://www.google.com/maps/@38.0717507,22.9890525,3a,75y,90t/data=!3m8!1e2!3m6!1sAF1QipOR9IK8COYe8qSQdhO0aP0GkLrMS8Jn5JttZvKP!2e10!3e12!6shttps:%2F%2Flh5.googleusercontent.com%2Fp%2FAF1QipOR9IK8COYe8qSQdhO0aP0GkLrMS8Jn5JttZvKP%3Dw114-h86-k-no!7i4032!8i3024?shorturl=1" target="_blank"><span style="color: #073763;">Κοίτα</span></a></b>, όχι, <b><a href="https://www.google.com/maps/@38.0717505,22.9890525,3a,75y,90t/data=!3m8!1e2!3m6!1sAF1QipP7uS7qiW0YCGCms_0PUyxC3GQmmJpbZkE9FWnm!2e10!3e12!6shttps:%2F%2Flh5.googleusercontent.com%2Fp%2FAF1QipP7uS7qiW0YCGCms_0PUyxC3GQmmJpbZkE9FWnm%3Dw203-h152-k-no!7i1200!8i899" target="_blank"><span style="color: #073763;">κοίτα</span></a></b>. </div><div><br /></div><div><br /></div><div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="font-size: xx-small;"><a href="https://www.in2life.gr/escape/destinations/article/1011505/mystikes-paralies-gyro-apo-to-loytraki.html" target="_blank"><span style="color: #666666;">in2life.gr<span> - της Η</span></span><span style="color: #666666;">ρώς Κουνάδη </span></a></span></div></div></div><b><br /></b></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-40773874682903303632021-09-24T16:43:00.008+03:002021-09-24T16:49:44.888+03:00Δέκα πράγματα που ενδεχομένως δεν γνωρίζετε για τον Σίγκμουντ Φρόυντ<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-A2yasWrCuSc/YU3ShcFhPuI/AAAAAAAB6fI/zYtqj0Rq1ecBRDkCXGNSJzw4zf8TtGL2gCLcBGAsYHQ/s710/Sigmund_Freud_00655452.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="696" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-A2yasWrCuSc/YU3ShcFhPuI/AAAAAAAB6fI/zYtqj0Rq1ecBRDkCXGNSJzw4zf8TtGL2gCLcBGAsYHQ/w628-h640/Sigmund_Freud_00655452.jpg" width="628" /></a></div><div style="text-align: justify;"> </div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #783f04;">Ο</span></span>
Σίγκμουντ Φρόιντ πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1939, στο Λονδίνο, σε ηλικία 83 ετών. Οι ριζοσπαστικές του ιδέες για την λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού έθεσαν τις βάσεις της επιστήμης της ψυχολογίας. Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του το History συγκέντρωσε δέκα πληροφορίες που ενδεχομένως να μην γνωρίζετε για τον άνθρωπο που έμεινε στην ιστορία ως «ο πατέρας της σύγχρονης ψυχανάλυσης»...<span><a name='more'></a></span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><u><b><span style="color: #783f04; font-size: large;">1. Ο θάνατος του Φρόιντ ενδέχεται να ήταν μια υποβοηθούμενη αυτοκτονία</span></b></u></p><p style="text-align: justify;">Το καλοκαίρι του 1939 ο Φρόιντ ήταν πλέον αδύναμος και υπέφερε από έντονους πόνους λόγω καρκίνου του στόματος. Στις 21 Σεπτεμβρίου ο Φρόιντ άρπαξε το χέρι του γιατρού και φίλου του, Μαξ Σουρ, και του υπενθύμισε μια παλαιότερη υπόσχεσή του: «να μην τον βασανίσει χωρίς λόγο». «Τώρα πια αυτό που ζω δεν είναι παρά βασανιστήρια χωρίς κανένα λόγο», του είπε. Αφού έλαβε την άδεια από την κόρη του Φρόιντ, Άννα, ο Σουρ του χορήγησε μια υπερβολική δόση μορφίνης με ένεση για να του περάσουν οι πόνοι. Ο Φρόιντ έπεσε σε κώμα και δεν ξύπνησε ποτέ.</p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #783f04; font-size: large;"><u>2. Ήταν μανιώδης καπνιστής και είχε υποβληθεί σε 30 χειρουργικές επεμβάσεις για αφαίρεση όγκων</u></span></b></p><p style="text-align: justify;">Ο Φρόιντ εθίστηκε στο κάπνισμα μετά το πρώτο τσιγάρο που άναψε σε ηλικία 20 ετών. Καθημερινά σταματούσε σε ένα κατάστημα καπνού για να αγοράσει πούρα, καπνίζοντας πάνω από 20 καθημερινά. Παρά τις προειδοποιήσεις των γιατρών για το μανιώδες κάπνισμά του, ο Φρόιντ πίστευε πως η αγαπημένη του συνήθεια αυξάνει την παραγωγικότητα και τη δημιουργικότητά του. Μετά την ανακάλυψη όγκων στο στόμα, το 1923, οι γιατροί του αφαίρεσαν ένα μεγάλο μέρος από το σαγόνι του. Υποβλήθηκε συνολικά σε 33 χειρουργικές επεμβάσεις μέσα σε 16 χρόνια, όμως ποτέ δεν σταμάτησε το κάπνισμα.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-NBu4d5zDG0k/YU3TbOx4o7I/AAAAAAAB6fQ/sQf1YWn-f186e_Uwc_i46soNO4OIHtZMQCLcBGAsYHQ/s2983/Pomerantz-Freud.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2983" data-original-width="2560" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-NBu4d5zDG0k/YU3TbOx4o7I/AAAAAAAB6fQ/sQf1YWn-f186e_Uwc_i46soNO4OIHtZMQCLcBGAsYHQ/w550-h640/Pomerantz-Freud.jpg" width="550" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><u>3. Ο Φρόιντ πίστευε πως η κοκαϊνη είναι ένα θαυματουργό φάρμακο</u></b></span></div><p style="text-align: justify;">Στη δεκαετία του 1880 ο Φρόιντ ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για ένα ελάχιστα γνωστό αλλά νόμιμο, εκείνη την περίοδο φάρμακο, που χρησιμοποιούσε ένας Γερμανός στρατιωτικός γιατρός για να αναζωογονήσει τους κουρασμένους στρατιώτες. Αυτό το φάρμακο δεν ήταν άλλο από την κοκαϊνη. Ο Φρόιντ πειραματίστηκε με την κοκαϊνη και μάλιστα τη μοίραζε σε φίλους και τη σύντροφό του, διαφημίζοντας μάλιστα τα «θεραπευτικά οφέλη» της σε μια έγγραφη αναφορά του το 1884 με τίτλο «Περί Κοκαϊνης», την οποία αποκαλούσε έναν «ύμνο σε αυτή τη μαγική ουσία». Ο Φρόιντ χορήγησε κοκαϊνη και στον φίλο του Ερνστ Φλάισλ φον Μάρξοφ σε μια προσπάθεια αποτοξίνωσής του από τον εθισμό της μορφίνης. Ο Μάρξοφ εθίστηκε στην κοκαϊνη. Όταν ο Φρόιντ πληροφορήθηκε πως φαινόμενα εθισμού αλλά και θανάτου από υπερβολική δόση κοκαϊνης έχουν καταγραφεί και σε άλλα άτομα σταμάτησε να υποστηρίζει τα ιατρικά οφέλη της. Ωστόσο συνέχισε να τη χρησιμοποιεί ο ίδιος ως φάρμακο για τις ημικρανίες, τη ρινική φλεγμονή και την κατάθλιψη μέχρι τα μέσα της δεκαετία του 1890.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><u>4. Αρνήθηκε 100.000 δολάρια από έναν αμερικανό μεγιστάνα του Χόλιγουντ</u></b></span></p><p style="text-align: justify;">Από το 1925 η φήμη του Φρόιντ είχε εξαπλωθεί σε τέτοιο βαθμό που ο παραγωγός ταινιών Σάμιουελ Γκολντγουιν του προσέφερε 100.000 δολάρια για να γράψει η να προσφέρει τις συμβουλές του για τη συγγραφή ενός σεναρίου με θέμα «τις μεγάλες ιστορίες αγάπης στον κόσμο». Ο Φρόιντ αρνήθηκε την προσφορά, όπως είχε κάνει και με τα 25.000 δολάρια που του είχε προσφέρει, το προηγούμενο έτος, ο εκδότης της εφημερίδας Chicago Tribune για να γράψει μια ψυχολογική ανάλυση για τους δύο διάσημους εγκληματίες Λέοπολντ και Λομπ, οι οποίοι θα δικάζονταν σε λίγο καιρό.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><u>5. «Η Ερμηνεία των Ονείρων» ήταν αρχικά μια εμπορική αποτυχία</u></b></span></p><p style="text-align: justify;">Το βιβλίο του Φρόιντ που θεωρείται ως η σημαντικότερη δουλειά του είχε πολύ μικρή ανταπόκριση όταν πρωτοδημοσιεύτηκε το 1899, πουλώντας μόλις 351 αντίτυπα σε έξι χρόνια. Δεύτερη έκδοση του βιβλίου δεν κυκλοφόρησε μέχρι το 1909.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><u>6. Ο διάσημος καναπές του ήταν ένα δώρο από έναν ευγνώμων ασθενή</u></b></span></p><p style="text-align: justify;">Ο Φρόιντ ξεκίνησε να εφαρμόζει τη μέθοδο της ύπνωση όταν άνοιξε το πρώτο του ιατρείο στη Βιέννη το 1886 με τους ασθενείς του να ξαπλώνουν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Όταν άρχισε να χρησιμοποιεί τη «διαλεκτική θεραπεία» κατά τη διάρκεια της ψυχανάλυσης ο Φρόιντ συνέχισε να καλεί τους ασθενείς του να ξαπλώνουν, στον περίφημο καναπέ του που ήταν ένα ευχαριστήριο δώρο από έναν ασθενή, ενώ ο ίδιος καθόταν στην πολυθρόνα του κρατώντας σημειώσεις.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><u>7. Οι Ναζί έκαψαν τα βιβλία του - Διαφυγή από την Αυστρία</u></b></span></p><p style="text-align: justify;">Ο Φρόιντ ήταν άθεος, ωστόσο η οικογένειά του ήταν εβραϊκή και ο ίδιος κυνηγήθηκε από τους Ναζί. Τα βιβλία του ήταν μεταξύ εκείνων που κάηκαν το 1933 από το ναζιστικό καθεστώς. Ο ίδιος αντιμετώπισε με σαρκασμό το γεγονός. «Έχουμε κάνει πρόοδο. Στον Μεσαίωνα θα έκαιγαν εμένα», είχε πει. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας, οι Ναζί εισέβαλαν στο σπίτι του, συλλαμβάνοντας και ανακρίνοντας την κόρη του. Με τη βοήθεια του φίλου και μιας ασθενούς του κατέφυγε στο Παρίσι και στη συνέχεια στο Λονδίνο με τη σύζυγό του και την κόρη του.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-tyKQjGyFtC4/YU3UOkkZ8dI/AAAAAAAB6fY/GeVuhLOIdDkIYFm61Qgjip6u4taFj0dkgCLcBGAsYHQ/s800/893fcfcd64ba48d61b31d15028360ae5_XL.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="800" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-tyKQjGyFtC4/YU3UOkkZ8dI/AAAAAAAB6fY/GeVuhLOIdDkIYFm61Qgjip6u4taFj0dkgCLcBGAsYHQ/w640-h400/893fcfcd64ba48d61b31d15028360ae5_XL.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #783f04; font-size: large;"><u>8. Τέσσερις από τις αδερφές του πέθαναν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης</u></span></b></p><p style="text-align: justify;">Οι τέσσερις αδελφές του δεν κατάφεραν να τον ακολουθήσουν παρά τις προσπάθειες. Ο Φρόιντ πέθανε λίγες μόλις εβδομάδες μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ οι τέσσερις αδελφές του που έμειναν στη Βιέννη στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου τελικά σκοτώθηκαν.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><u>9. Είχε μελετήσει τη σεξουαλική ζωή των χελιών</u></b></span></p><p style="text-align: justify;">Ενώ ήταν ακόμη στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ο νεαρός Φρόιντ μελετούσε ζωολογία. Σε ένα ερευνητικό ταξίδι στην Τεργέστη μελέτησε την αναπαραγωγή των χελιών, με τον καθηγητή να του αναθέτει να ερευνήσει ειδικά τα αρσενικά αναζητώντας τους όρχεις τους. Ο Φρόιντ μετά από πολλές ώρες μάταιης ανατομίας κατέληξε στο συμπέρασμα: «Όλα τα χέλια που έχουν ερευνήσει είναι θηλυκά». </p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #783f04; font-size: large;"><u>10. Προσπάθησαν να κλέψουν τις στάχτες του</u></span></b></p><p style="text-align: justify;">Οι στάχτες του Φρόιντ τοποθετήθηκαν σε έναν αρχαιοελληνικό αμφορέα. Η γυναίκα του, η Μάρθα, απεβίωσε το 1951 και οι στάχτες της τοποθετήθηκαν στον ίδιο αμφορέα, στο κρεματόριο Golders Green στο Λονδίνο. Το Ιανουάριο του 2014, η αστυνομία του Λονδίνου ανέφερε πως κλέφτες προσπάθησαν να πάρουν τις στάχτες. Αποτέλεσμα των προσπαθειών τους ήταν ο αμφορέας, 2.300 χρόνων, να υποστεί ζημιά. </p><p style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/3ySsLRwE3Lk" title="YouTube video player" width="659"></iframe></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #666666;"><a href="https://tvxs.gr/news/prosopa/deka-pragmata-poy-endexomenos-den-gnorizete-gia-ton-froint" style="text-decoration-line: none;" target="_blank"><span style="color: #666666;">tvxs.gr</span></a></span></span></span></span></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-44817780660575078622021-09-20T17:43:00.001+03:002021-09-20T17:49:03.986+03:00Γιώργος Σεφέρης... επί ασπαλάθων<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-PXkYOg3Pkug/YUiYqHjBfgI/AAAAAAAB6eU/kwlbv9iAHKA4xIPT5oe-1URPs64-km1wwCLcBGAsYHQ/s710/seferis-085642.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="696" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-PXkYOg3Pkug/YUiYqHjBfgI/AAAAAAAB6eU/kwlbv9iAHKA4xIPT5oe-1URPs64-km1wwCLcBGAsYHQ/w628-h640/seferis-085642.jpg" width="628" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="float: left; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #783f04; font-family: courier;">Ο</span></span><i style="font-family: courier;"> Γιώργος Σεφεριάδης (13 Μαρτίου 1900 - 20 Σεπτεμβρίου 1971), όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, στις 29 Φεβρουαρίου 1900. Μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια με έντονα πνευματικά ενδιαφέροντα... </i><span style="font-family: courier; font-style: italic;"><a name='more'></a></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: courier;"><i><br /></i></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: courier;"><i>Ο πατέρας του, Στυλιανός, ήταν νομικός και μετέπειτα καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, ενώ παράλληλα έγραφε ποιήματα, μετέφραζε αρχαίους τραγικούς και είχε εκδώσει μεταφράσεις έργων του Λόρδου Bύρωνα. Η δε μητέρα του, Δέσπω, διακρινόταν για την ιδιαίτερη ευαισθησία και την καλλιέργειά της.</i></b></div><p></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #783f04; font-family: courier; font-size: x-large;"><i><span style="background-color: white; border: 0px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-align: left; vertical-align: baseline;"><b>Ο Γ. Σεφέρης έθεσε τη βάση </b></span></i></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #783f04; font-family: courier; font-size: x-large;"><i><b><span style="background-color: white; border: 0px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-align: left; vertical-align: baseline;">για την ελεύθερη ποίηση»</span><span style="background-color: white; text-align: left;">, </span></b></i></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #783f04; font-family: courier; font-size: x-large;"><span style="background-color: white; text-align: left;"><i><b>έχει πει ο Οδυσσέας Ελύτης.</b></i></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #363636; font-family: courier;"><b><i>Έγραφε ήδη στίχους στα 14 του χρόνια. Το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αναγκάζει την οικογένειά του να μετακομίσει στην Αθήνα. Το 1918 μεταβαίνει στο Παρίσι για να σπουδάσει Νομική, κάτι που αποτελούσε όνειρο του πατέρα του που στο μεταξύ είχε μετακομίσει κι αυτός στο Παρίσι αναζητώντας καλύτερη μοίρα. «Eίχα μπει τον Iούλιο σ’ ένα Παρίσι ολότελα άδειο, που γέμισε ασφυκτικά τον Nοέμβρη με τα πανηγύρια της ανακωχής. Tο δωμάτιό μου ήταν ο πιο παγερός τόπος που γνώρισα ποτέ μου. Ένας πλανόδιος βιολιτζής ερχότανε κάθε απόγεμα μ’ έναν απελπιστικά περιπαθή σκοπό. </i></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #363636; font-family: courier;"><b><i>Tις νύχτες μια γριά κλαψούριζε πουλώντας μενεξέδες. Διάβαζα Όμηρο και τα πιο παλαβά πρωτοποριακά περιοδικά. Ήμουν αξιοθαύμαστα χαμένος και ονειροπαρμένος» θα σημειώσει αργότερα ο ποιητής για τα φοιτητικά του χρόνια. Σύντομα, στρέφεται όλο και περισσότερο προς την λογοτεχνία: «Έχω μια μεγάλη διάθεση να γράψω κάθε ώρα· καθετί μου φέρνει ένα θέμα, μια τραγικότητα για να εκφράσω. Δυστυχώς, μόνο τις ιδέες μου βάζω απάνω στο χαρτί και τις κοιμίζω τον ύπνο τον αξύπνητο ίσως. Tο συρτάρι μου κατάντησε νεκροταφείο. Kάθε μέρα θάβω και μερικά κορμάκια μωρών που ξεψύχησαν».</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #363636; font-family: courier;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; font-weight: bold; text-align: center;"><span style="color: #363636; font-family: courier;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-IZtPjZGmhFs/YUie4gHsPAI/AAAAAAAB6ek/bsIhBVfIEKcVJXEnJMpB4JxkEwEAW_FZgCLcBGAsYHQ/s1200/seferis-lou.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1200" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-IZtPjZGmhFs/YUie4gHsPAI/AAAAAAAB6ek/bsIhBVfIEKcVJXEnJMpB4JxkEwEAW_FZgCLcBGAsYHQ/w640-h480/seferis-lou.webp" width="640" /></a></span></div><span style="color: #363636; font-family: courier;"><br /><div style="text-align: justify;"><b><i>Το 1923 γνωρίζει μια Γαλλίδα πιανίστα, τη Ζακλίν, μία από τις γυναίκες της ζωής του. Η Ζακλίν θα απασχολήσει το νου του ποιητή για περισσότερο από μία δεκαετία και το μεγαλύτερο μέρος της ερωτικής ποίησης του Σεφέρη απευθύνεται σε αυτήν. «Eίναι μερικά αισθήματα στη ζωή που ποτέ δεν ξεθωριάζουν...» είπε ο ίδιος για τη Ζακλίν. Το 1925 επιστρέφει στην Αθήνα, διορίζεται στο διπλωματικό σώμα και σύντομα χάνει τη μητέρα του. Ο ποιητής βυθίζεται στη μελαγχολία και τη μοναξιά: «Aνάγκη να μιλήσω. Kανείς. Ίσως εγώ να φταίω. Mα τι γίνεται εδώ μέσα; Σήμερα το απόγευμα είχα την εντύπωση πως η σκέψη μου είχε αδειάσει και στη θέση της βρισκότανε δυο άγνωστοι που συζητούσαν και αποφάσιζαν για την τύχη μου. Aδύνατο να γράψω. Ώσπου να γυρίσω το φύλλο, έχω αλλάξει, έγινα άλλος». Σύντομα όμως, γράφει μερικά από τα σπουδαιότερα έργα του. Tον Iούλιο του 1928 δημοσιεύεται η μετάφραση του έργου του Bαλερί «Mια βραδυά με τον Kο Tεστ» με την υπογραφή Γ. Σεφεριάδης. Τον Mάιο του 1931 εκδίδεται η συλλογή «Στροφή» με δεκατρία ποιήματα – μεταξύ των οποίων και το εμπνευσμένο από την Zακλίν «Eρωτικός λόγος».</i></b></div></span><p></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #363636; font-family: courier;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; font-weight: bold; text-align: center;"><span style="color: #363636; font-family: courier;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-N5lpxvbKnHU/YUiY-F6rdMI/AAAAAAAB6ec/n5E8M-o0o28zAIwGeQGpK02gfpYmSD93ACLcBGAsYHQ/s615/1a030a9548f92eb9b3e11e0e2c1f79b2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="615" data-original-width="564" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-N5lpxvbKnHU/YUiY-F6rdMI/AAAAAAAB6ec/n5E8M-o0o28zAIwGeQGpK02gfpYmSD93ACLcBGAsYHQ/w586-h640/1a030a9548f92eb9b3e11e0e2c1f79b2.jpg" width="586" /></a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #363636; font-family: courier;"><span style="font-weight: 700;"><br /></span></span></div><div style="font-style: italic; font-weight: 700; text-align: justify;"><span style="color: #363636; font-family: courier;"><b><i>Την ίδια χρονιά διορίζεται στο ελληνικό Γενικό Προξενείο του Λονδίνου, ως υποπρόξενος. Μέσα στην αγγλική ομίχλη, με τη «στυφή γεύση του θανάτου», ο Σεφέρης οραματίζεται μια Ελλάδα ολοκάθαρη και απογυμνωμένη, ένα όραμα που θα διαποτίσει τα τοπία του «Μυθιστορήματος» του 1935. Ακολουθούν τα «Γυμνοπαιδία» το 1936, το 1937 δημοσιεύει στα Νέα Γράμματα επιστολή σχετικά με τον καθορισμό της δημοτικής, το «Tετράδιο γυμνασμάτων» το 1940, τα «Hμερολόγια Kαταστρώματος A'» το 1940 λογοκριμένα όμως από τη Δικτατορία Μεταξά, τα «Hμερολόγια Kαταστρώματος B'» το 1944 και «Kίχλη» όπου μιλάει για το σπαραγμό στη χώρα, το 1947. </i></b></span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><b style="color: #363636; font-family: courier;"><i>Την ίδια χρονιά βραβεύεται με το «Έπαθλο Παλαμά». Λίγες ημέρες μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, ο Σεφέρης θα παντρευτεί τη Μαρώ και θα φύγουν μαζί με την ελληνική κυβέρνηση για την Αίγυπτο. Χαριτολογώντας, ο ποιητής έλεγε ότι κουμπάρος τους στάθηκε ο Χίτλερ. Σε όλη του τη διπλωματική καριέρα θα ταξιδεύει και θα αλλάζει συνεχώς τόπο διαμονής: Λονδίνο, Kορυτσά, Aλεξάνδρεια, Nότια Aφρική, Άγκυρα, Λίβανος και πάλι Λονδίνο (1957-1962), για να ολοκληρώσει τη σταδιοδρομία του ως πρέσβης, κατά τα χρόνια της δημιουργίας του ανεξάρτητου κυπριακού κράτους. Μέχρι το 1963 η φήμη του Γιώργου Σεφέρη έχει απλωθεί σε όλη την υφήλιο.</i></b></p><p style="text-align: center;"><b style="color: #363636; font-family: courier;"><i><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/J0
PVElaQV4I" title="YouTube video player" width="640"></iframe></i></b></p><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: courier;">Στις 10 Δεκεμβρίου του 1963 του απονέμεται από τη Σουηδική Aκαδημία το Bραβείο Nόμπελ Λογοτεχνίας και γίνεται ο πρώτος Έλληνας που λαμβάνει αυτή την τιμητική διάκριση. Το περιοδικό Figaro Litteraire γράφει ήδη για το ταλέντο του Σεφέρη από το 1956 και τον χαρακτηρίζει άξιο για βραβείο Νόμπελ. Κατά την παραλαβή του Νόμπελ, ο Σεφέρης λέει: «Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται… Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά. Κανόνας της είναι η δικαιοσύνη… Πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση. Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα - και τι θα γινόμασταν αν η πνοή λιγόστευε; Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται». Το 1964 γίνεται επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ και το Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.</span></i></b></div><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: courier;"><br /></span></i></b></div><div style="text-align: justify;"><div><b><i><span style="font-family: courier;">Το 1966 εκδίδει το «Τρία Κρυφά Ποιήματα», ένα έργο γεμάτο βαθιά νοήματα και άψογο στη μορφή. Είχε επίσης τιμηθεί με το βραβείο «Κωστή Παλαμά», με το αγγλικό βραβείο ποίησης «Φόυλ» και κατείχε την θέση του επίτιμου διδάκτορα στο πανεπιστήμιο Cambridge. Το 1969 κυκλοφορεί στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό η "διακήρυξή" του εναντίον της δικτατορίας Αντιμετωπίζει ήδη κάποια προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούν. Το 1967 επιβάλλεται η δικτατορία των συνταγματαρχών στη χώρα. Το 1969 δημοσιεύτηκε η δήλωσή του κατά της χούντας και ο Σεφέρης παύτηκε από πρέσβης επί τιμή, ενώ του απαγορεύτηκε και να κάνει χρήση του διπλωματικού του διαβατηρίου.</span></i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/atzB_jKByI4" title="YouTube video player" width="640"></iframe></div><div><b><i><span style="font-family: courier;">Το 1971 έγραψε το τελευταίο του ποίημα με τίτλο Επί ασπαλάθων. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1971, έκλεισε τα μάτια του για πάντα, μετά από εγχείρηση στο δωδεκαδάκτυλο. H κηδεία του σπουδαίου ποιητή έμελλε να σταθεί έκφραση ελευθεροφροσύνης του λαού, που είχε συγκεντρωθεί κατά χιλιάδες για να τον συνοδεύσει στην τελευταία του κατοικία, καθώς εξελίχθηκε σε αντιδικτατορική διαδήλωση, με νέους, φοιτητές και μαθητές επικεφαλής.</span></i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/ANtbngw7TkA" title="YouTube video player" width="640"></iframe></div></div><span style="font-family: courier;"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>Ο Οδυσσέας Ελύτης είπε για το Γ. Σεφέρη: </u></span></i></b></div><div style="text-align: justify;"><b><i><br /></i></b></div><div style="text-align: justify;"><b><i>«Κανείς άλλος δεν στάθηκε τόσο ικανός ν’ ανιχνεύσει, να βρει και να κινήσει τα νήματα της ζωντανής ελληνικής παράδοσης όσο αυτός… Καλλιέργησε το αίσθημα της ευθύνης και κράτησε ψηλά τη σημαία της ελεύθερης συνείδησης, που τόσο την έχουν ανάγκη, σήμερα προπάντων, οι νέοι», ενώ ο Γ. Ρίτσος με τη σειρά του είπε: «Αυτή την ώρα, τα λόγια μου φαίνονται μικρά για το ανάστημα του ποιητή, μικρά για τη λύπη και την περηφάνια που μας γεμίζει το έργο του και το ήθος του. Εδώ και πολλά χρόνια, σε κρίσιμες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, ο ποιητής έσμιξε ποίηση και ελευθερία, αισθητική και ηθική, σε μια γνήσια και φυσική ενότητα, αφήνοντας μιάν υψηλή, παραδειγματική κληρονομιά σ’ ολόκληρο τον ελληνικό πολιτισμό. Ακόμα μια φορά «σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα».</i></b></div><div style="text-align: justify;"><b><i><br /></i></b></div><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-size: large;">Διαβάστε τα βιβλία του <a href="https://www.ianos.gr/persons/view/detail/persons/seferis-giorgos-0029629/" target="_blank"><span style="color: #783f04;">εδώ.</span></a></span></i></b></div><div style="text-align: justify;"><b><i><br /></i></b></div><div style="text-align: justify;"><b><i><br /></i></b></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #666666; text-decoration-line: none;"><a href="https://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%AD%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5-%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B5%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82" target="_blank">tvxs.gr</a></span></span></span></span></div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><br /></span></span></div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><br /></span></span></div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><br /></span></span></div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><br /></span></span></div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><br /></span></span></div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><br /></span></span></div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><br /></span></span></div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><br /></span></span></div></div></span>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-2397673037409016992021-03-30T17:40:00.004+03:002021-03-30T17:49:00.269+03:00Ο «Μπάλλος» του Διονύση Σαββόπουλου κυκλοφόρησε τέτοιες μέρες πριν από 50 χρόνια<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-9Z66vU1waWI/YGMgo_RvmBI/AAAAAAAB5t8/DM-5IDxjIjEGuSvL9R8H4xV4t99xY8BbQCLcBGAsYHQ/s720/savopoulos-balos-37771.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="720" height="632" src="https://1.bp.blogspot.com/-9Z66vU1waWI/YGMgo_RvmBI/AAAAAAAB5t8/DM-5IDxjIjEGuSvL9R8H4xV4t99xY8BbQCLcBGAsYHQ/w640-h632/savopoulos-balos-37771.jpg" width="640" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #7f6000;">Σ</span></span>ε προσωπικό επίπεδο τρέφω απέραντη εκτίμηση για τον «Μπάλλο» του Διονύση Σαββόπουλου, έχοντας την ίδια γνώμη από τότε που τον πρωτάκουσα, μαθητής στο Γυμνάσιο ακόμη, στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό ροκ άλμπουμ. Ίσως το κορυφαίο στην ιστορία του ελληνικού ροκ.<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><div><br /></div><div> Υπάρχει η αντίληψη πως αν εξετάζεις τον Διονύση Σαββόπουλο μέσα στο χώρο τού ελληνικού ροκ, τον υποτιμάς. Πως ο Σαββόπουλος υπερβαίνει συγκυρίες, στεγανά, είδη μουσικά κ.λπ. και πως πρέπει να αντιμετωπίζεται κατά μόνας μέσα στο ελληνικό τραγούδι γενικότερα, σαν ξεχωριστή οντότητα. Δεν είναι λάθος αυτό.</div><div><br /></div><div><u><a href="https://www.lifo.gr/culture/music/o-mpallos-toy-dionysi-sabbopoyloy-kykloforise-tetoies-meres-prin-apo-50-hronia" target="_blank"><i><span style="color: #7f6000;">Γράφει ο Φώντας Τρούσας /Lifo</span></i></a></u></div><div><br /></div><div>Όπως δεν είναι λάθος αν υποστηρίξει κάποιος πως η ροκ περίοδος του Σαββόπουλου, και βασικά τα άλμπουμ «Μπάλλος» και «Βρώμικο Ψωμί», αποτελούν από μόνα τους κάτι ξεχωριστό, κάτι μεγάλο και πολύ σοβαρό και πως κάπου θα... χαθούμε στο μέτρημα, αν δεν εξάρουμε τη συμβολή τού ροκ στην δημιουργία τους.</div><div><div><br /></div><div>Μάλιστα, τα δύο αυτά άλμπουμ συνδέονται και με κάτι άλλο, που τους δίνει –τους έδωσε τότε, στην εποχή που βγήκαν– μια ξεχωριστή δυναμική. Είναι το γεγονός πως αποτελούν συστατικά στοιχεία των ροκ σκηνών, που διαμορφώνονταν εκείνα τα χρόνια (1969-1972) στην Αθήνα, στα κλαμπ Rodeo και Κύτταρο. Ο «Μπάλλος» φτιάχτηκε, δυνάμωσε και δραπέτευσε μέσα από το Rodeo, ενώ το «Βρώμικο Ψωμί» μέσα από το Κύτταρο.</div></div></div><p style="text-align: center;"> <span style="color: #7f6000; font-size: x-large;"><i>Υπάρχει η αντίληψη πως αν εξετάζεις τον Διονύση Σαββόπουλο μέσα στο χώρο τού ελληνικού ροκ, τον υποτιμάς. Πως ο Σαββόπουλος υπερβαίνει συγκυρίες, στεγανά, είδη μουσικά κ.λπ. και πως πρέπει να αντιμετωπίζεται κατά μόνας μέσα στο ελληνικό τραγούδι γενικότερα, σαν ξεχωριστή οντότητα. Δεν είναι λάθος αυτό.</i></span></p><p style="text-align: justify;">Και φυσικά και τα δύο αυτά LP δεν θα ηχούσαν το ίδιο, αν είχαν ολοκληρωθεί έξω από το ροκ περιβάλλον της εποχής, αν δεν είχαν ενσωματώσει στους στίχους, τις μουσικές, τις ενορχηστρώσεις και τις ερμηνείες τους τα διδάγματα του καλύτερου ροκ, που μας ερχόταν σταδιακά από το εξωτερικό, ανακατωμένο με τον ελληνικό λόγο, τα ελληνικά ακούσματα και την ελληνική, γενικότερα, άποψη. Γιατί το ροκ γίνεται ελληνικό, υψηλά ελληνικό, βασικά μέσα απ’ αυτούς τους δύο δίσκους, τον «Μπάλλο» και το «Βρώμικο Ψωμί».</p><p style="text-align: justify;">Το «Περιβόλι του Τρελλού» [Lyra, 1969] προσωπικά δεν το θεωρώ ροκ άλμπουμ, με την έννοια των άλλων δύο δίσκων. Γενικότερα, ναι, είναι ροκ, όπως ροκ μπορεί να είναι πολλά και διαφορετικά πράγματα, αλλά το ροκ, ειδικότερα, λείπει από το «περιβόλι». Το γκρουπ, τα Μπουρμπούλια, είναι από υποβαθμισμένο, έως εξαφανισμένο και οι ενορχηστρώσεις τού Γιώργου Κοντογιώργου μπορεί να είναι άψογες, αλλά δεν έχουν ουδεμία σχέση με το ροκ, έτσι όπως αυτό θα το «τακτοποιούσε» ένα ροκ συγκρότημα.</p><p style="text-align: justify;">Αυτό το είχε εντοπίσει ήδη από τότε ο μπασίστας των Μπουρμπουλιών, ο Βασίλης Ντάλλας, ο οποίος σε μια συνέντευξή του, μάλλον στον Τάσο Φαληρέα στο περιοδικό Κούρος (τεύχος #2, Μάης 1971), λέει σε σχέση με το «Περιβόλι του Τρελλού»: «Θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο. Το υλικό του Σαββόπουλου ήταν φανταστικό, αλλά οι εκτελεστές μάλλον δεν έχουν ιδέα από ροκ και ούτε θέλουν να καταλάβουν. Όσο για τους ηχολήπτες – ωραία πλάκα».</p><p style="text-align: justify;">Ο Β. Ντάλλας είχε αναφερθεί, προφανώς, στους session μουσικούς που είχε διαλέξει ο Γιώργος Κοντογιώργος για να συμμετάσχουν στην ηχογράφηση και που έπαιζαν βιολί, πνευστά κ.λπ. και όχι στο ροκ γκρουπ, που, το ξαναλέμε, ήταν υποβαθμισμένο στην ηχογράφηση.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-eJc8ugoibRE/YGMixRw8YHI/AAAAAAAB5uE/XtoGt7UZfF09LHuFU9ffR4ZoDFteTXyLwCLcBGAsYHQ/s720/Savopoulos-1_0.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="720" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-eJc8ugoibRE/YGMixRw8YHI/AAAAAAAB5uE/XtoGt7UZfF09LHuFU9ffR4ZoDFteTXyLwCLcBGAsYHQ/w640-h632/Savopoulos-1_0.jpg" width="640" /></a></div><div>Ο Τάσος Φαληρέας (1940-2000) είχε πει παλαιότερα (Ήχος & Hi-Fi, #243, Ιούνιος 1993) πως ο Σαββόπουλος ήθελε να κάνει ροκ ήδη από την εποχή του «Φορτηγού», και αν δεν έκανε ήταν γιατί «δεν ήξερε μουσική». Πάντως, η αλήθεια είναι πως για πρώτη φορά ο Σαββόπουλος κάνει ροκ, δισκογραφικά, στον «Μπάλλο», όταν αναλαμβάνει ο ίδιος τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών του, μαζί με τα Μπουρμπούλια, και αυτό το ροκ, παραμένει ανεξίτηλο, σαν άποψη, 50 χρόνια αργότερα.</div><div><br /></div><div>Τούτο, τελικά, το υποστηρίζει και ο Τ. Φαληρέας, ο οποίος στην ίδιαν αφήγηση, στον Ήχο, λέει κάτι πολύ σωστό, όχι μόνο για τον «Μπάλλο», μα και για το ροκ γενικότερα:</div><div><br /></div><div><b><i>«Νομίζω πως το ροκ πέρασε στην Ελλάδα, αν πέρασε, μέσα από ένα δίσκο, τον “Μπάλλο”. Αυτό, όμως, δεν μπορώ να το πω με σιγουριά, γιατί δεν ξέρω κι εγώ τι πάει να πει ροκ. Περισσότερο αυτό που λέμε ροκ μπορώ να το εντοπίσω χρονικά».</i></b></div><div><br /></div><div>Ορισμός του ροκ δεν υπάρχει, γιατί το ροκ είναι πολλά, και πολλές φορές αντιφατικά πράγματα. Ο εντοπισμός του όμως σε μια χρονική περίοδο που, στην Ελλάδα, συνέπεσε με την επταετία της δικτατορίας, είναι η πιο απλή και αδιαμφισβήτητη αλήθεια.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-NTBTrJBs0TQ/YGMjOc-CFtI/AAAAAAAB5uM/Dzzc7dvgzwUJJD5gzllfs1Ee7NIr2ogjACLcBGAsYHQ/s1000/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B6_0.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="698" data-original-width="1000" height="446" src="https://1.bp.blogspot.com/-NTBTrJBs0TQ/YGMjOc-CFtI/AAAAAAAB5uM/Dzzc7dvgzwUJJD5gzllfs1Ee7NIr2ogjACLcBGAsYHQ/w640-h446/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B6_0.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="color: #7f6000;">►<i>Διονύσης Σαββόπουλος & Μπουρμπούλια (από αριστερά): Νίκος Τσιλογιάννης, János Lambizi, Διονύσης Σαββόπουλος, Σπύρος Καζιάνης, Βασίλης Ντάλλας, Νίκος Μουρίκης (πηγή: Επίκαιρα)</i></span></div><div><span style="color: #7f6000;"><i>-----------------------------------------------</i></span></div><div><span style="color: #7f6000; font-size: large;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: #7f6000; font-size: large;"><b><u>Τι είχε προηγηθεί, όμως, της έκδοσης τού «Μπάλλου», στα τέλη Μαρτίου 1971; Πολλά και διάφορα. Ας τα δούμε ένα-ένα...</u></b></span></div><div><br /></div><div>Κατ’ αρχάς την συγκεκριμένη εποχή, στη διετία 1970-71, καταγράφεται η... ενηλικίωση του ροκ στον τόπο μας. Και του ελληνικού ροκ, μα και του ροκ γενικότερα. Τούτο, υπό την έννοια πως το ροκ διαχέεται ακόμη πιο πολύ, μέσα από τα περιοδικά, τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και βεβαίως τον κινηματογράφο, με ταινίες όπως το Woodstock ή με άλλες που διαθέτουν ροκ σάουντρακ (το Easy Rider π.χ.).</div><div><br /></div><div>Είναι η εποχή των μεγάλων διεθνών φεστιβάλ (βλ. Isle of Wight), που απασχολούν ευρέως τον ελληνικό Τύπο, είναι η εποχή των ροκ-μιούζικαλ (βλ. Hair, που ανεβαίνει στην Ελλάδα μέσα στο 1970) και είναι η εποχή των long plays, των δίσκων βινυλίου 33 και 1/3 στροφών, που μαζί με τα 45άρια, διασκορπίζουν την ροκ τραγουδοποιία σε μίντια, τζουκ-μποξ, κλαμπ, ντισκοτέκ, πάρτυ κ.λπ. Όλα αυτά μπορεί να υπήρχαν και στα σίξτις, αλλά με τον ερχομό της καινούριας δεκαετίας μπαίνουν σε μιαν άλλη βάση.</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Η Lyra, του Αλέξανδρου Πατσιφά, με τον Τάσο Φαληρέα στο ρόλο τού «υπεύθυνου για όλα», όπως και το δισκάδικο Pop Eleven των αδελφών Φαληρέα, του Γρηγόρη και του Τάσου, που άνοιξε εκείνη την εποχή (χειμώνας 1969-70) παίζουν μεγάλο ρόλο.</div><div><br /></div><div>Η Lyra / Zodiac δεν κάνει μόνον παραγωγές, μικρών και μεγάλων δίσκων τού ελληνικού ροκ, αλλά αντιπροσωπεύει και ξένες εταιρείες (Warner Bros, Elektra, Atlantic, Reprise…), τυπώνοντας στη χώρα μας LP των Frank Zappa / The Mothers, The Doors, Led Zeppelin, Jethro Tull, Yes, Ides of March, Osibisa...</div><div><br /></div><div>Υπάρχει ένας ροκ οργασμός, τηρουμένων των αναλογιών, ο οποίος δεν εμποδίζεται, διόλου, από το καθεστώς. Απεναντίας, αυτό, το δικτατορικό καθεστώς εννοούμε, αφήνει το πεδίο ελεύθερο, σε πολύ μεγάλο βαθμό, ώστε να αναπτυχθεί το ροκ στην Ελλάδα (ακόμη και επιχειρηματικά), για τους δικούς του ταπεινούς λόγους, που τους έχουμε αναλύσει σε παλαιότερα κείμενα, εδώ στο LiFO.gr, παρέχοντας, βασικά, εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, αφήνοντας, παράλληλα, παντελώς ελεύθερη, ώστε να αναπτυχθεί, την ροκ δισκογραφία. Κοντολογίς; Το εργοστάσιο της Columbia «έκοβε» ροκ δίσκους και δισκάκια συνεχώς.</div><div><br /></div><div>Στο μόνο που δεν υπάρχει οργασμός είναι στην συνεπή και ουσιαστική «ροκ δημοσιογραφία». Δεν υπάρχουν βιβλία, ούτε πρωτότυπα ελληνικά, εννοείται, μα ακόμη ούτε και μεταφρασμένα. Τα ελάχιστα μουσικά περιοδικά κινούνται στα καλούπια των περιοδικών της «χρυσής νεολαίας» της περασμένης δεκαετίας (Μοντέρνοι Ρυθμοί), στο στυλ αφέλεια και συντήρηση (δηλαδή αντίδραση), με τα σκήπτρα να κρατούν τα μεγάλα οικογενειακά και διεθνούς επικαιρότητας περιοδικά (ΦΑΝΤΑΖΙΟ, Επίκαιρα κ.λπ.), με μεταφρασμένα κείμενα από την αλλοδαπή, άρα και έγκριτα σ’ έναν βαθμό, όπως και με επιτόπια ρεπορτάζ στις ροκ σκηνές και στα κλαμπ, καταγράφοντας τον παλμό της νεολαίας της εποχής.</div><div><br /></div><div><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-1To7PAn_veQ/YGMjuAMx6-I/AAAAAAAB5uU/PhN513ENYQwlVEwtxVX97JR99r8V0BpqACLcBGAsYHQ/s1581/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1294" data-original-width="1581" height="524" src="https://1.bp.blogspot.com/-1To7PAn_veQ/YGMjuAMx6-I/AAAAAAAB5uU/PhN513ENYQwlVEwtxVX97JR99r8V0BpqACLcBGAsYHQ/w640-h524/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B9.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">♦ <i>Από αριστερά (πίσω): Βασίλης Ντάλλας, Διονύσης Σαββόπουλος, János Lambizi, Σπύρος Καζιάνης. Από αριστερά (μπροστά): Νίκος Μουρίκης, Μαρίζα Κωχ. Προσέξτε το σπιρτόκουτο με το «πουλί» της χούντας στ’ αριστερά… (πηγή: «Ο Σαββόπουλος στην Λύρα», 1997)</i></div><div style="text-align: justify;">-------------------------------</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό «λειτουργούν» μουσικοί όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, με τα Μπουρμπούλια του, που εκείνη την εποχή, 1970 προς ’71, μέλη τους ήταν οι János Lambizi ηλεκτρική κιθάρα, Σπύρος Καζιάνης φαγκότο, τρομπόνι, Νίκος Μουρίκης κόρνο, Βασίλης Ντάλλας μπάσο και Νίκος Τσιλογιάννης ντραμς, ενώ κοντά σε όλους αυτούς βρισκόταν και η τραγουδίστρια Μαρίζα Κωχ.</div><div><br /></div><div>Το σχήμα ξεκινάει στο κλαμπ Rodeo, της Πλατείας Βικτωρίας (Χέυδεν 34) τον χειμώνα του 1969-70, για να συνεχίσει απτόητο και την επόμενη σεζόν 1970-71.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ymhhRVgqnh0/YGMljD9gqxI/AAAAAAAB5uc/R1tPPSPRQt496bszW2Kk5EJrcRfmCGKtwCLcBGAsYHQ/s771/a_lifo_savopoulos_11.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="718" data-original-width="771" height="596" src="https://1.bp.blogspot.com/-ymhhRVgqnh0/YGMljD9gqxI/AAAAAAAB5uc/R1tPPSPRQt496bszW2Kk5EJrcRfmCGKtwCLcBGAsYHQ/w640-h596/a_lifo_savopoulos_11.jpg" width="640" /></a></div>► <i>Rodeo, περίοδος 1970-71. Όρθιοι: Νίκος Μουρίκης, Βασίλης Ντάλλας. Καθιστοί: Διονύσης Σαββόπουλος, Μαρίζα Κωχ (περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 1972)</i></div><div style="text-align: justify;"><i>---------------------------<br /></i><div style="text-align: center;"><br /></div><div>Είναι η εποχή όπου ετοιμάζεται ο «Μπάλλος» και παρουσιάζεται στο Rodeo. Ο Γιάννης Πετρίτσης (δημοσιογράφος, τραγουδοποιός κ.λπ., ο πρώτος που είχε ανεβάσει το μιούζικαλ Hair στην Ελλάδα), ο οποίος δούλευε τότε για τα Επίκαιρα, επισκέπτεται το κλαμπ και γράφει στο περιοδικό (τεύχος #121, 27 Νοεμβρίου-4 Δεκεμβρίου 1970) τα ακόλουθα:</div><div><br /></div><div><b><i>«Κι όμως το τελευταίο Σάββατο, κάπου εκεί στην Πλατεία Βικτωρίας, ακούγοντας τον Διονύση Σαββόπουλο και την παρέα του, ένοιωσα πάλι εκείνο τον γνώριμο ρυθμικό αισθησιασμό, καθώς ο κόσμος κτυπούσε τα χέρια του, κτυπούσε τα τραπέζια ή άνοιγε τα δάκτυλά του στο σήμα της νίκης (σ.σ. ποιας «νίκης» άραγε;).</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Κόσμος μιας κάποιας ηλικίας, περικυκλωμένος από αγόρια με μακριά μαλλιά και κορίτσια με παντελόνια, μάξι τουαλέτες ανακατεμένες με μπλου τζηνς, γραβάτες και χίπικα χαϊμαλιά – όλοι μαζί, ταιριασμένοι, αδελφωμένοι, άλλοι με έντονες κινήσεις και άλλοι με ανεπαίσθητες συμμετείχαν στις επικές μπαλάντες του Σαββόπουλου.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Γιατί ομολογουμένως “Η θεία Μάνου” (σ.σ. «Η θεία Μάρω»), ο «Αντύπας» (σ.σ. «Σαν ρεμπέτικο παλιό»), «Η σημαία» (σ.σ. «Σημαία από νάυλον»), «Ο ληστής» (σ.σ. «Ο παλιάτσος κι ο ληστής»), το «Ολαρία» (σ.σ. «Ολαρία-ολαρά») η «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη» και τόσα άλλα είναι περισσότερο θούρια, παρά τραγούδια, γραμμένα πάνω σε ελληνικά μοτίβα, μετρημένα πάνω σε μοντέρνους ρυθμούς, δωδεκάμετρα κ.λπ. και ενορχηστρωμένα έτσι, ώστε παρά τους ελληνικούς στίχους να μην ξεφεύγουν από το κλίμα τής ποπ – έχοντας την πρόθεση να παρασύρουν, να συγκινήσουν ή να προκαλέσουν το γέλιο, μα πάνω απ’ όλα να εμψυχώσουν αυτούς που τα ακούνε».</i></b></div><div><br /></div><div><div>Η βασική πληροφορία, που δίνει εδώ ο Γ. Πετρίτσης, πέρα από την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο Rodeo, είναι πως ήδη από τον Νοέμβριο του 1970 τα τραγούδια τού δίσκου «Μπάλλος», όπως τα «Ο παλιάτσος κι ο ληστής» και «Σημαία από νάυλον», ακούγονταν και δοκιμάζονταν στο κλαμπ… και όχι μόνον αυτά, μα ακόμη και ίδιος ο μεγαλόπνοος «Μπάλλος». Όπως διαβάζουμε λίγο πιο κάτω, στο ίδιο άρθρο:</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-3pvxYrBd_us/YGMl5kafYLI/AAAAAAAB5uk/CDyOciJ7DkU6Lrql-zGWEVjDI2vDHZ-BgCLcBGAsYHQ/s1114/screen_shot_2018-05-26_at_17.45.08.png.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="826" data-original-width="1114" height="474" src="https://1.bp.blogspot.com/-3pvxYrBd_us/YGMl5kafYLI/AAAAAAAB5uk/CDyOciJ7DkU6Lrql-zGWEVjDI2vDHZ-BgCLcBGAsYHQ/w640-h474/screen_shot_2018-05-26_at_17.45.08.png.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><i><b>«Νέα παιδιά, με μακριά μαλλιά και ατημέλητο ντύσιμο... Η ορχήστρα του Διονύση... Στη μέση, αυτός με τη φλογέρα του... και οι πρώτες νότες από το καινούργιο μεγάλο κομμάτι του, τον “Μπάλλο”... Και γύρω-γύρω κορμιά που αρχίζουν να σαλεύουν, πρόσωπα που αρχίζουν να εκστασιάζονται, κοπέλες που φωνάζουν, φώτα, πολλά φώτα, σποτ που ανάβουν και σβήνουν, ένα δάσος από χέρια... και οι στίχοι του Διονύση σαν μαχαίρια: “Ωχ, πηδώ, χοροπηδώ / κι έχω ένα τσίρκο ηλεκτρικό, μεσ’ στο μυαλό μου / Μεσ’ στο μυαλό μου που ’χει όρια / και μια ελευθερία ζόρικια / αλίμονό μου...”».</b></i></div><div><br /></div><div>Το Rodeo, ας το πούμε αυτό, δεν ήταν κάποιο περιθωριακό μαγαζί, κάποια... ροκ γιάφκα. Ήταν ένα κλαμπ για τον πολύ κόσμο, να μην πούμε για όλο τον κόσμο, ένα venue για την Αθήνα του ’70 από το οποίο θα περνούσε και το ανώνυμο πλήθος, μα και οι «επώνυμοι». Και εννοούμε τους ξένους «επώνυμους», τους σχετικούς με το ροκ ή και όχι.</div><div><br /></div><div>Έτσι, στις αρχές Δεκεμβρίου του 1970 θα βρεθεί στο Rodeo, για ν’ ακούσει τον Σαββόπουλο με τα Μπουρμπούλια του, ο Michael Wadleigh, o σκηνοθέτης της ταινίας Woodstock, που τότε βρισκόταν στην Αθήνα, με την σύζυγό του, ενώ λίγο πιο μετά, τον Φλεβάρη του ’71, θα βρεθούν εκεί και οι πρωταγωνιστές τής ταινίας τού Henri Verneuil “Le Casse” (ε.τ. «Οι Διαρρήκτες»), που γυριζόταν εκείνη την περίοδο σε Αθήνα και Πειραιά, δηλαδή οι Jean-Paul Belmondo, Omar Sharif, Robert Hossein και Nicole Calfan. Και αναφερόμαστε σε όλους αυτούς, επειδή υπάρχουν οι σχετικές φωτογραφίες... καθότι υπάρχουν πληροφορίες και για άλλους ακόμη. Μπορείτε να δείτε κι <i><b><span style="color: #7f6000;"><a href="https://www.lifo.gr/culture/cinema/otan-o-zan-pol-mpelmonto-poy-gennithike-san-simera-irthe-stin-ellada-gia-ta" target="_blank">►<span style="color: #7f6000;">εδώ</span>.</a> </span><span style="color: #783f04;"> </span></b></i></div></div><div><i><b><span style="color: #783f04;"><br /></span></b></i></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-nMvhwlme510/YGMohzaVuWI/AAAAAAAB5us/u_Z-8YHyAPAR65uTaRa5AM-apn94NuQ_ACLcBGAsYHQ/s1029/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="726" data-original-width="1029" height="452" src="https://1.bp.blogspot.com/-nMvhwlme510/YGMohzaVuWI/AAAAAAAB5us/u_Z-8YHyAPAR65uTaRa5AM-apn94NuQ_ACLcBGAsYHQ/w640-h452/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B7.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">► <i>O σκηνοθέτης του Woodstock Michael Wadleigh (στη μέση) με την συντροφιά του στο Rodeo, στις αρχές Δεκεμβρίου 1970 (πηγή: Επίκαιρα)</i></div><div style="text-align: justify;"><i>-------------------------------------------------</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Σημασία έχουν, όμως, και κάποια λόγια τού Wadleigh για τον Σαββόπουλο, που καταγράφει πάλι ο Γιάννης Πετρίτσης, σ’ ένα επόμενο τεύχος των Επικαίρων (#123, 11-18 Δεκεμβρίου 1970). Λέει ο σκηνοθέτης του Woodstock:</div><div><br /></div><div><b><i>«Ο Σαββόπουλος, που σήμερα άκουσα, εκφράζει μουσική-κήρυγμα. Διαθέτει μια ορχήστρα με θαυμάσιο ήχο. Θα τον ακούσω οπωσδήποτε μιαν ακόμη φορά, πριν φύγω από την Ελλάδα, και θα πάρω ένα μικρό βίντεο, το οποίο θα δείξω στους οργανωτάς τού φεστιβάλ του Νιούπορτ, με σκοπό τη μετάκλησή του εκεί το ερχόμενο καλοκαίρι».</i></b></div><div><br /></div><div>Μπορεί αυτό να μην συνέβη τελικά, κάτι που, ενδεχομένως, να άλλαζε εντελώς την πορεία του Σαββόπουλου, του ελληνικού ροκ ή και της ελληνικής μουσικής γενικότερα, αλλά είναι ενδεικτικό τής αξίας που είχε τότε, ακόμη και για τα εξασκημένα «ξένα» αυτιά, ο ήχος των Σαββόπουλου-Μπουρμπούλια.</div><div><br /></div><div>Ο «Μπάλλος» αρχίζει να απασχολεί τον κόσμο, τους θαμώνες του Rodeo, πριν από την κυκλοφορία του σε δίσκο, όπως ήδη γράφτηκε παραπάνω, και κάπως έτσι, προς το τέλος του 1970, οι στίχοι από το φερώνυμο track τυπώνονται στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Απρόοπτο, που έβγαζε, τότε, ο γνωστός στιχουργός-ποιητής Άκος Δασκαλόπουλος (ως Κ.Ε. Δασκαλόπουλος).</div><div><br /></div><div>Οι στίχοι είναι αποτυπωμένοι με εξαιρετική ακρίβεια, όπως ακριβώς θα ακούγονταν στον δίσκο, λίγους μήνες αργότερα, εκτός από ένα σημείο. Έτσι λοιπόν μετά το… «έρχεται καταπάνω μου και με τυλίγει / φέρνω το δάχτυλο στα χείλη: / σςςςς, σςςςς!» διαβάζουμε το ακατάληπτο… «Τωςς θάνα στύγκουμ μπρα / Βρώος βίτος κουμ στυγκά» με την υποσημείωση «χορωδία από μακρυά».</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-IZXxurEryKQ/YGMpeONkcOI/AAAAAAAB5u0/d61A9T2VlxcszzTyxiCCWrg1Ski745yIgCLcBGAsYHQ/s775/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="775" data-original-width="770" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-IZXxurEryKQ/YGMpeONkcOI/AAAAAAAB5u0/d61A9T2VlxcszzTyxiCCWrg1Ski745yIgCLcBGAsYHQ/w636-h640/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B8.jpg" width="636" /></a></div>► Διονύσης Σαββόπουλος (φωτογραφία: Ευσταθία Ναυπλιώτου / ΦΑΝΤΑΖΙΟ)</div><div style="text-align: justify;">-----------------------------------------------</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Αυτό το δίστιχο, που «ακούγεται» και μετά το… «ραντίζει με αίμα τις πέτρινες κερκίδες / κάνοντας το τοπίο να μεγαλώνει», δεν έχει αποτυπωθεί στο βινύλιο, αφού έχει αντικατασταθεί από μερικά πνευστά μέτρα, στα οποία κυριαρχεί το τρομπόνι του Σπύρου Καζιάνη (φυσικά, μπορεί να τραγουδηθεί άνετα πάνω στα συγκεκριμένα μέτρα). Τι μπορεί να συνέβη, στην ηχογράφηση, δεν ξέρουμε. Μόνον υποθέσεις μπορεί να γίνουν…</div><div><br /></div><div>Κατ’ αρχάς οι λέξεις δεν φαίνονται και τόσο τυχαίες. Πιθανώς, δε, να αφορούσαν σε κάποια γλώσσα ή διάλεκτο… βαλκανο-ουγγρικής προέλευσης. Μην ξεχνάμε και το «ντιλεντέμ λεντιλέμ», με το θέμα των πνευστών και την διασκευή τής βαλκανικής λαϊκής μελωδίας (όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο του «Μπάλλου»).</div><div><br /></div><div><div><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;"><u>Άρα ο «Μπάλλος», το συγκεκριμένο track εννοούμε, ήταν… βαλκανικός;</u></span></b></div><div><br /></div><div>Όχι ακριβώς. Η βασική μελωδία ήταν παρμένη από ουγγρικό παραδοσιακό, το οποίο είχε φέρει στο συγκρότημα ο ιταλο-ούγγρος κιθαρίστας János Lambizi.</div><div><br /></div><div>Ο Lambizi είχε ενοχληθεί από το γεγονός πως δεν είχε γραφτεί στον δίσκο ότι η μελωδία τού κομματιού είχε στηριχθεί σ’ ένα συγκεκριμένο ουγγρικό παραδοσιακό, το “Érik a szőlő”, φθάνοντας να δηλώσει τα ακόλουθα, λίγα χρόνια αργότερα, στο περιοδικό Μουσική (τεύχος #4, Μάρτιος 1978):</div><div><br /></div><div><b><i>«Όταν έπαιζα με το Σαββόπουλο ξεκινήσαμε να φτιάξουμε το LP “Μπάλλος”, το οποίο αποτελείται από ένα βασικό θέμα, που είναι η κακή απομίμηση ενός παλιού ουγγαρέζικου κομματιού, πάνω στο οποίο έγινε μια γελοία ενορχήστρωση, στην οποία, ντρέπομαι να το πω, έλαβα κι εγώ μέρος. Πάνω σ’ όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν στίχοι που δεν έχουν καμιά σχέση με το βασικό θέμα του κομματιού, το οποίο λέει για τον πόνο και τον ιδρώτα που έχουν δώσει οι Ούγγροι αγρότες για να ζήσουν καλλιεργώντας τη γη. Για όποιον έχει ακούσει τα λόγια αυτού του δίσκου δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ότι αυτά που ακούγονται δεν έχουν καμιά πραγματική σχέση ούτε με πόνο, ούτε με ιδρώτα. Και όμως αυτός ο δίσκος πούλησε οκτώ χιλιάδες αντίτυπα από την πρώτη μέρα που βγήκε. Η μουσική του Σαββόπουλου κατά τη γνώμη μου είναι σαν να έχουμε ανακατέψει μία ωραία σούπα με μισό κιλό παρφέ παγωτό»</i></b>.</div></div></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><br /></div></div><div style="text-align: justify;"><div>Μπορεί να είχε δίκιο ο Lambizi, πως η μελωδία ήταν ουγγρική και όχι γενικώς «βαλκανική», αλλά σε όλα τα άλλα είχε λάθος. Μεγάλο λάθος. Η ενορχήστρωση δεν ήταν «γελοία», απεναντίας ήταν πάρα πολύ καλή, ενώ το γεγονός πως οι στίχοι τού Σαββόπουλου δεν είχαν καμία σχέση με τους πρωτότυπους δεν μπορεί (αυτό) να αποτελέσει, σε καμία περίπτωση, μομφή. Απεναντίας...</div><div><br /></div><div>Πολλά χρόνια αργότερα, λίγο καιρό πριν φύγει από την ζωή, ο János Lambizi (1948-2019) είχε ξαναμιλήσει για τον «Μπάλλο» σε μια συνέντευξή του, που είναι ανεβασμένη στο YouTube (κανάλι Musicpaper.gr), ξεκαθαρίζοντας, από την μεριά του, ακόμη περισσότερο τα πράγματα:</div><div><br /></div><div><b><i>«Ο “Μπάλλος”, χωρίς να θέλω να πω τίποτα κακό για τον Διονύση, είναι μία ουγγαρέζικη φολκ μουσική, και η μελωδία και τα ακόρντα και όλα αυτά που ακούς εκεί είναι από ουγγαρέζικο φολκ. Αυτό που με πειράζει, μέσα σε όλο αυτό το πράγμα, είναι ότι εγώ το πήγα, για να δείξω στο γκρουπ το πώς είναι η ουγγαρέζικη μουσική… περίπου. Και στο δίσκο δεν νομίζω ότι γράφτηκε η πηγή. Αυτό δεν μου άρεσε.(...)</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Εγώ δεν θέλω να πειράξω τον Διονύση, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ήμασταν φίλοι με τον Διονύση, αλλά φίλοι που ποτέ δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν σε τίποτα. Ήμασταν, όμως, φίλοι. Εγώ τον αγαπάω. Και τώρα... γιατί τώρα παίζει πολύ καλή κιθάρα ο Διονύσης, τώρα που έχει μάθει έτσι, τον κοιτάζω κι εγώ με άλλο μάτι. Εγώ, τότε, δεν καταλάβαινα τίποτα απ’ αυτά που έλεγε στον “Μπάλλο”, γιατί ο Διονύσης ήταν πολύ μέσα και σε πολιτικά θέματα και τέτοια, με τα οποία εγώ δεν έχω ασχοληθεί ποτέ και δεν με ενδιέφεραν ποτέ αυτά τα πράγματα, έτσι τόσο βαθιά, αλλά ούτε και επιφανειακά»</i></b>.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-uOKIwk3bYiM/YGMqm6ZEbAI/AAAAAAAB5u8/bctyu2mSJNQAqrDfSq5SBN1yGQcp-orOQCLcBGAsYHQ/s1114/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="558" data-original-width="1114" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-uOKIwk3bYiM/YGMqm6ZEbAI/AAAAAAAB5u8/bctyu2mSJNQAqrDfSq5SBN1yGQcp-orOQCLcBGAsYHQ/w640-h320/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B2.jpg" width="640" /></a></div>► <i>Διονύσης Σαββόπουλος «Μπάλλος» [Lyra, 1971]</i></div><div style="text-align: justify;">-------------------------------------------------------------</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Το ότι ο Σαββόπουλος μετέτρεψε, στο οπισθόφυλλο του δίσκου, την ουγγαρέζικη παραδοσιακή μελωδία σε «βαλκανική λαϊκή μελωδία» συνέβη, προφανώς, επειδή έτσι εξυπηρετείτο καλύτερα το... βαλκανικό όραμά του. Εξάλλου ο σκοπός ήταν γνωστός και στην Τρανσυλβανία (που έχει εκτεταμένο ουγγρικό στοιχείο) και που ως περιοχή ανήκουσα στην Ρουμανία θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και βαλκανική.</div><div><br /></div><div>Εντάξει, αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως τραβηγμένο τώρα, αλλά φαίνεται πως ο Σαββόπουλος, επηρεασμένος και από το ποίημα «Όρνεον 1748» του Νίκου Εγγονόπουλου και πιο συγκεκριμένα από το έσχατο τρίστιχο «“Μίρκο Κράλη, τι ζητάς; / εδώ δεν είναι παίξε γέλασε: / εδώ είναι Μπαλκάνια”», ήταν εύκολο ή και αναγκαίο ακόμη-ακόμη να προβεί σ’ αυτήν την ατασθαλία.</div><div><br /></div><div><b><span style="color: #7f6000; font-size: large;">Τι ήταν ο «Μπάλλος» για τον ίδιον τον Διονύση Σαββόπουλο; Το λέει ο ίδιος σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Το Βήμα, στον Γιώργο Κοντογιάννη (Πάσχα, 1971):</span></b></div><div><br /></div><div><b><i>«Με τη μουσική τού “Mπάλλου” κυκλοφορώ μέσα στα Βαλκάνια, που έχω στο μυαλό μου. Το τραγούδι μου είναι εικόνα να πούμε, που μπορεί όμως να περπατήσει μόνη της. Μέσα στον “Μπάλλο” οι φίλοι μου με πείθουν να πεθάνω για να ταυτιστούν μαζί μου, λοιπόν κι εγώ πεθαίνω κι όταν πέφτει η αυλαία ξανασηκώνομαι. Μετά πάω κοντά τους και τους λέω ότι αναστήθηκα. Κι αυτοί μπερδεύονται. Τους κακοφαίνεται. Ωστόσο αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη να κάνω το ψέμα αλήθεια, καλλιτεχνικώς, ως σώου. Γι’ αυτό είμαι ο αρχηγός αυτού του πανηγυριού».</i></b></div><div><br /></div><div>Ο Σαββόπουλος οραματιζόταν έναν ελληνικό ροκ ήχο, ανακατεμένο με στοιχεία τής ευρύτερης βαλκανικής παράδοσης. Εξάλλου ο ίδιος ήταν επηρεασμένος βαθιά από την παράδοση, κάτι που φαινόταν και στο «Ντιρλαντά» του και στην επαγγελματική σχέση του με την Δόμνα Σαμίου και στο ζωναράδικο χορό της Θράκης, πάνω στον οποίο στήριξε την «Μαύρη Θάλασσα» από το άλμπουμ του «Βρώμικο Ψωμί» κ.λπ.</div><div><br /></div><div><div>Μάλιστα, αυτήν ακριβώς την μουσική μας παράδοση την αντιμετώπιζε ενταγμένη σ’ ένα ευρύτερο, σ’ ένα βαλκανικό πλάνο, όπως φαινόταν και από τους στίχους του (από την επερχόμενη «Μαύρη Θάλασσα»)... «στα μάγια και στα όνειρα καμπάνα και καντήλα / Πόλη, Βάρνα, Οδησσός, Κοστάντζα και Μπραΐλα / και σε χρόνο μυστικό σαν ηφαίστειο του Αίμου / λεγεώνες του πολέμου».</div><div><br /></div><div>Η παράδοση τον ενέπνεε όχι μόνο μουσικά δηλαδή, καθώς το όραμά του αποτυπωνόταν και στα λόγια του – ακόμη και στον «Μπάλλο», εκεί όπου τον ακούμε κάποια στιγμή να τραγουδά: «σε τούτα τα Βαλκάνια, σε τούτο τον αιώνα / συνάντησα τους φίλους μου μια νύχτα του χειμώνα».</div><div><br /></div><div>Ή, όπως είχε πει και ο ίδιος σ’ εκείνη την συνέντευξή του στον ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, στο «Χρονικό 1972», του Καλλιτεχνικού Πνευματικού Κέντρου ΩΡΑ:</div><div><br /></div><div><b><i>«Εγώ πιστεύω πως Έλληνας δεν είναι ο κάτοικος ενός συγκεκριμένου γεωγραφικού χώρου. Είμαι ένας Έλλην ο οποίος παίζει ροκ».</i></b></div><div><br /></div><div>Οι προαιώνιοι στενοί δεσμοί του Ελληνισμού με τις απομακρυσμένες (εκτός της ελληνικής επικράτειας εννοούμε) περιοχές των Βαλκανίων, μα και της Μαύρης Θάλασσας ακόμη, συγκινούν τον Σαββόπουλο, ο οποίος μοιάζει να νοιώθει κάπως σαν εκφραστής μιας πολιτιστικής, ου μην αλλά και πολιτικής, βαλκανικής συνομοσπονδίας.</div></div><div><br /></div><div><div><u><span style="color: #7f6000; font-size: large;"><b>Από τι στοιχεία αποτελούνταν το ροκ του Σαββόπουλου στον «Μπάλλο»;</b></span></u></div><div><br /></div><div>Κατ’ αρχάς, και από μουσικής πλευράς, έχουμε τραγούδια που γράφονται ως ροκ από την αρχή τους. Γράφονται δηλαδή για να αποδοθούν από ένα... ηλεκτρικό συγκρότημα, όπως ήταν τα Μπουρμπούλια. Έπειτα, οι ενορχηστρώσεις ήταν ροκ.</div><div><br /></div><div>Εκείνη την εποχή, στο διεθνές στερέωμα, κυριαρχούσε το ροκ με πνευστά. Οι Blood, Sweat & Tears έκαναν θραύση και μαζί τους συγκροτήματα όπως οι Cold Blood, οι Chicago, οι Ten Wheel Drive, οι Ides of March κ.λπ. Και κάπως έτσι «πνευστό τμήμα» υιοθετήθηκε και στον «Μπάλλο» (Σπύρος Καζιάνης φαγκότο, τρομπόνι, Νίκος Σπίνουλας κόρνο, Νίκος Μουρίκης κόρνο).</div><div><br /></div><div>Τραγούδια όλων αυτών των αμερικάνικων συγκροτημάτων κυκλοφορούσαν τότε στην Ελλάδα –σε δίσκους ελληνικών εκτυπώσεων εννοούμε– είτε σε 45άρια, είτε σε «κανονικά» LP, είτε σε συλλογές, ενώ και δίσκους εισαγωγής σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να βρει στο Pop Eleven και αλλαχού. Αυτά ήταν τα ακούσματα, που είχαν επηρεάσει εκείνη την εποχή τον Σαββόπουλο, και αυτό το λέει όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται ο Βασίλης Ντάλλας (μπασίστας στα Μπουρμπούλια), σ’ εκείνη την συνέντευξη στον Κούρο, τον Μάιο του 1971, απαντώντας στην ερώτηση... πώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον «Μπάλλο»:</div><div><br /></div><div><b><i>«Θα σου απαντήσω μπερδεμένα. Ροκ γνήσιο, καθαρό, από τα βαλκανικά βουνά, παρ’ όλο που μοιάζει λίγο και με Ουγγαρία και με Ten Wheel Drive»</i></b>.</div></div><div style="text-align: center;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-wVC1KN28H_c/YGMrswhaQII/AAAAAAAB5vE/z68i5CQttFc8Vd4tQVlPriYnaeDDCuPMQCLcBGAsYHQ/s1808/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1203" data-original-width="1808" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-wVC1KN28H_c/YGMrswhaQII/AAAAAAAB5vE/z68i5CQttFc8Vd4tQVlPriYnaeDDCuPMQCLcBGAsYHQ/w640-h426/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B10.jpg" width="640" /></a></div>► <i>Μπουρμπούλια. (από αριστερά): Βασίλης Ντάλλας, János Lambizi, Σπύρος Καζιάνης, Νίκος Τσιλογιάννης (πηγή: «Ο Σαββόπουλος στην Λύρα», 1997)</i>.<div>------------------------------------------------------</div><div><br /></div><div><div>Γίνεται λόγος, δηλαδή, εδώ και για τον ουγγαρέζικο σκοπό, που είχε φέρει ο Lambizi στην παρέα, και για τα Βαλκάνια, και για το φωνητικό jazz-rock, με πνευστά, που ακουγόταν κατά κόρον στις αρχές των 70s και που αντιπροσώπευαν γκρουπ όπως οι Ten Wheel Drive.</div><div><br /></div><div>Υπήρχαν, όμως κι άλλες αναφορές, ακόμη και τζαζ φυσικά. Η κιθάρα του János Lambizi στον «Μπάλλο», σε όλον τον δίσκο, και όχι μόνο στο συγκεκριμένο track, είναι περισσότερο τζαζ, παρά ροκ – με παιξίματα όχι εντυπωσιακά στο φαίνεσθαι (απ’ αυτά, στα οποία αρέσκονται οι rockers), μα πιο τεχνικά, χαμηλής ισχύος, με ωραίο finger picking και με τις νότες να «στάζουν» ολοκάθαρες σαν ν’ ακούς Joe Pass ή Grant Green, ενώ «τζαζ» θα μπορούσε να χαρακτηριστούν και διάφορα περάσματα τού πιανίστα Χάρη Ανδρεάδη.</div><div><br /></div><div>Φυσικά, η παράδοση αντιπροσωπεύεται στην ενορχήστρωση και από καθαρά παραδοσιακά όργανα, όπως είναι η γκάιντα (Θόδωρος Κεκές) ή ακόμη και τα ποικίλα κρουστά, που χειρίζονταν ο Ευγνώμων Διαλετής, από την παλιά φουρνιά των συγκροτημάτων (Forminx κ.λπ.) και ο Δημήτρης Πουλικάκος (που, την ίδιαν εποχή, σχημάτιζε τον Εξαδάκτυλο).</div><div><br /></div><div>Ο σχεδόν 17λεπτος «Μπάλλος», που καταλαμβάνει όλη την πρώτη πλευρά του βινυλίου, είναι φυσικά η πολύ μεγάλη, η απλώς συγκλονιστική στιγμή του δίσκου. Ό,τι και να πούμε για τον «Μπάλλο», τώρα, είναι λίγο ή εν πάση περιπτώσει έχει ξαναειπωθεί. Εδώ εκείνο που μετράει είναι το σύνολο, η ενότητα του κομματιού, ο ήχος του, το δόσιμο των μουσικών, με πρώτο τον συνθέτη, οργανωτή και ερμηνευτή Σαββόπουλο.</div><div><br /></div><div>Στίχοι; Από τους ωραιότερους που θα έγραφε ποτέ στην μακριά διαδρομή του ο τραγουδοποιός. Ελεύθεροι σε επεξηγήσεις και σε νοήματα, ποιητικά πυρετικοί – λόγια ικανά να σε κάνουν να σαστίσεις στο άκουσμά τους ακόμη και τώρα, 50 χρόνια αργότερα.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-srxvQ9eRUtA/YGMsPLoiTxI/AAAAAAAB5vM/XXK-YFOBaCEFGMaUwrDzRzlvyelRW2pHwCLcBGAsYHQ/s1200/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1125" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-srxvQ9eRUtA/YGMsPLoiTxI/AAAAAAAB5vM/XXK-YFOBaCEFGMaUwrDzRzlvyelRW2pHwCLcBGAsYHQ/w600-h640/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B3.jpg" width="600" /></a></div><div style="text-align: justify;">► <i>Διονύσης Σαββόπουλος & Μπουρμπούλια (από αριστερά): Σπύρος Καζιάνης, Νίκος Τσιλογιάννης, Διονύσης Σαββόπουλος, Βασίλης Ντάλλας (φωτογραφία: Ευσταθία Ναυπλιώτου / ΦΑΝΤΑΖΙΟ)</i></div><div style="text-align: justify;">------------------------------------------</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Η δομή του «Μπάλλου» επίσης εκπλήσσει, έτσι όπως διαμορφώνεται αυτή μέσα από τα τέσσερα μέρη του. Τα έξοχα γεμίσματα στα ντραμς από τον Τσιλογιάννη, το μεγαλιθικό μπάσο του Βασίλη Ντάλλα, που είναι ο μισός ήχος τού «Μπάλλου», και που σε κάνει να σβήνεις από τη μνήμη σου μπασίστες του διαμετρήματος ενός Jack Bruce για παράδειγμα, οι σεμνές πενιές του Lambizi, που είναι πάντα εκεί για να σε ανατριχιάσει, όταν και όπου απαιτείται, στο τρίτο μέρος ας πούμε (στα τρία κουπλέ... «ωχ πηδώ, χοροπηδώ / κι έχω ένα τσίρκο ηλεκτρικό μες στο μυαλό μου» κτλ.), με τα πνευστά και τα κρουστά sections (Διαλετής-Πουλικάκος) να παρουσιάζονται, κάθε στιγμή, πλήρη και ουσιαστικά. Μαγεία!</div><div><br /></div><div>Μάλιστα η γνωριμία-συνεργασία Σαββόπουλου-Πουλικάκου ήταν εκείνη που έφερε στο σετ των Μπουρμπουλιών την έξοχη διασκευή τού τραγουδιού τού Bob Dylan “All along the watchtower” (που είχε ήδη αποθεώσει ο Jimi Hendrix) ως «Ο παλιάτσος κι ο ληστής».</div><div><br /></div><div>Το τραγούδι το παρουσίαζε ο Πουλικάκος με το πρώτο συγκρότημά του, τους M.G.C., ήδη από το 1968-69, ενώ με την σύνθεση Δημήτρης Πουλικάκος φωνή, Δημήτρης Πολύτιμος φαρφίζα, Τάκης Σέμπος κιθάρα, Βασίλης Ντάλλας μπάσο, Τζίμης Τζιμόπουλος ντραμς υπάρχει και ζωντανή ηχογράφηση από το καλοκαίρι του ’69, στις Σπέτσες, για την οποία σημείωνε ο Πουλικάκος το 2004, στο ένθετο του άλμπουμ του «Αδέσποτα Σκυλιά» [ΜΒΙ]:</div><div><br /></div><div><b><i>«Ήταν το πρώτο κομμάτι που τραγουδήσαμε στα ελληνικά με τους M.G.C. το 1968. Είχα κάνει τη μετάφραση και ένα βράδυ που το παίζαμε στου Λεωνίδα στην Πλάκα είχε έρθει να μας ακούσει και ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο οποίος μου ζήτησε τα λόγια, του τα ’δωσα και αλλάζοντας αρκετά τους στίχους, το έβγαλε ως ‘Ο παλιάτσος και ο ληστής’!»</i></b>.</div><div><br /></div><div>Το τραγούδι, στην εκτέλεση του Σαββόπουλου και των Μπουρμπουλιών είναι εκπληκτικό, με φοβερό rhythm section από τους Ντάλλα-Τσιλογιάννη (πολύ μεγάλος μουσικός ο αείμνηστος και πρόωρα χαμένος μπασίστας Βασίλης Ντάλλας), με τον János Lambizi να παίζει πάντα ουσιαστικά και με «προσοχή», με το πνευστό τμήμα να «γεμίζει» ανά σημεία, και με τον Διονύση Σαββόπουλο να δίνει μία από τις ερμηνείες της ζωής του. Ακόμη και σήμερα σου σηκώνεται η τρίχα καθώς ακούς το τραγούδι, που είναι διασκευασμένο εντελώς ξεχωριστά, ερμηνευμένο από σπουδαίους μουσικούς, με ευρύτατο εκτόπισμα.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='640' height='380' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dw2EUNrDJrMZazHlxJsRsjnTV-8jNT-zEOU_ggTez3T8WUaCJYTQ01AiTRfVcLNVsJ3FHJc5P-jdJKxx3KhEw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div>Η δεύτερη πλευρά τού δίσκου όμως άνοιγε με έναν άλλο ροκ-δυναμίτη, το «Κιλελέρ», εμπνευσμένο από την εξέγερση των αγροτών έναντι των τσιφλικάδων στον θεσσαλικό κάμπο, στο χωριό Κιλελέρ, τον Μάρτιο του 1910.</div><div><br /></div><div>Αν συνυπολογίσουμε πως ο «Μπάλλος» βγαίνει στην καρδιά της δικτατορίας, τραγούδια σαν το «Κιλελέρ», με την εξεγερσιακή θεματική του, περιβάλλονταν και από μιαν αντιχουντική αύρα – όπως και «Ο παλιάτσος κι ο ληστής» εξάλλου.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='640' height='380' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dznxI8dmHZ_SeNw-xa3cK1TQNQtXCQZxl7MhL_04ypPGGnvh4-03swGNRTAbvSGmHHuLCATnJfAb2z8lpOOwg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div>Τρίτο τραγούδι στην Β Πλευρά ήταν το «Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα», που, στη βάση του, είναι rhythm n’ blues. Πολύ περίεργο αυτό. Γιατί, τότε, το rhythm n’ blues σαν φόρμα, και μάλιστα με ελληνικό στίχο, ήταν τελείως άγνωστο και αχρησιμοποίητο στην Ελλάδα. Πιθανώς ο Σαββόπουλος να είχε και τέτοια ακούσματα, εκείνη την εποχή, μέσω του Τάσου Φαληρέα ή δίσκων από το Pop Eleven, εντάσσοντας με μεγάλη άνεση την συγκεκριμένη φόρμα στο λόγο του και στο ρεπερτόριό του. Σαν τραγούδι πάντως, σαν στίχος, το «Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα» ταιριάζει περισσότερο με το κλίμα του άλμπουμ «Το Περιβόλι του Τρελλού».</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='640' height='380' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzdAhPI5ISIxfHX_l_p7CNh1ePU2wLVlX2BPOVgGT6arNb3lsve72_jYVhYxiVg_zygO_uuGZ7HbVWH2GdYbA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div>Εξάλλου στο βιβλίο «Σαββόπουλος / Τα λόγια από τα τραγούδια / με σκίτσα του Αλέξη Κυριτσόπουλου» [Ίκαρος, 1976], εκεί όπου τα λόγια από τα τραγούδια ακολουθούν όχι την σειρά που κυκλοφόρησαν στα άλμπουμ, αλλά την σειρά με την οποία γράφτηκαν, το «Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα» είναι τοποθετημένο πριν από τον «Μπάλλο» και πριν από το «Η Δημοσθένους λέξις», ένα τραγούδι που γράφτηκε την εποχή που έπαιρνε σχήμα το «περιβόλι».</div><div><br /></div><div>Τούτο, όμως, δεν ισχύει για το επόμενο τραγούδι του δίσκου, το «Σημαία από νάυλον», που δεν ανήκει στο κλίμα του «περιβολιού» και που φαίνεται πως είναι γραμμένο μετά το «Φορτηγό» και πριν «Το Περιβόλι του Τρελλού». Ίσως το 1967. Ίσως και πριν την έλευση της δικτατορίας. Στο βιβλίο με τα λόγια είναι τοποθετημένο μετά το «Η θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη», που είναι τραγούδι εκείνης της εποχής (1966-67).</div><div><br /></div><div>Το «Σημαία από νάυλον» είναι ένα πολύ προσωπικό τραγούδι, παρότι στους στίχους τού ρεφρέν του («σημαία από νάυλον υψώνουμε, σημαία πλαστική / ο κόσμος δεν έχει τίποτα να χάσει, και τίποτε να βρει»), μπορεί να βρει ο καθένας κάτι, για να... αφυπνιστεί, με το τελευταίο στιχάκι «τ’ αυτιά μου κλείνω κι αφήνω μια πορδή» να μετατρέπεται σε «τ’ αυτιά μου κλείνω κι αφήνω μια φωνή», για να μην υπάρξει μπλέξιμο με την λογοκρισία.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-9rFU81mWMEc/YGMyEBilYEI/AAAAAAAB5vk/LTLvDBaPfS0cefAl10beg7GkTOt16olugCLcBGAsYHQ/s1764/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1492" data-original-width="1764" height="542" src="https://1.bp.blogspot.com/-9rFU81mWMEc/YGMyEBilYEI/AAAAAAAB5vk/LTLvDBaPfS0cefAl10beg7GkTOt16olugCLcBGAsYHQ/w640-h542/a%2BLIFO%2BSavopoulos%2B4.jpg" width="640" /></a></div>► <i>Διονύσης Σαββόπουλος & Μπουρμπούλια (από αριστερά): Νίκος Τσιλογιάννης, Διονύσης Σαββόπουλος, Σπύρος Καζιάνης, Βασίλης Ντάλλας (φωτογραφία: Ευσταθία Ναυπλιώτου / ΦΑΝΤΑΖΙΟ)</i></div><div style="text-align: justify;">-------------------------------------------------------------</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Το «Διάλειμμα» που ακολουθεί ήταν εκείνο που έλεγε η λέξη, ένα διάλειμμα. Ένα σύντομο οργανικό (διαρκούσε λιγότερο από δύο λεπτά) σε folk-rock κλίμα, που θυμίζει βρετανικά, ανάλογα, συγκροτήματα της εποχής.</div><div><br /></div><div>Ο «Μπάλλος» θα ολοκληρωνόταν με το «Σ’ ευχαριστώ, ω! εταιρία», επίσης ένα σύντομο τραγούδι (διαρκούσε λίγο πάνω από δύο λεπτά), με πρωταγωνιστές δύο φωνές σε unisono κι ένα πιάνο στα κουπλέ, συν μια ωραία γέφυρα από κόρνο στην μέση του, συν μια προαναγγελία από το «Ολαρία-ολαρά» (που θα ακουγόταν για πρώτη φορά στο «Βρώμικο Ψωμί») στο τέλος του. Σαν υλικό ανήκει και αυτό στην εποχή τού «περιβολιού» και πρέπει να είναι γραμμένο (το τραγούδι) περί το 1967.</div><div><br /></div><div>Το περιεχόμενο είναι σκωπτικό-ειρωνικό ως προς την εταιρία γενικότερα ή και ειδικότερα ως προς την τότε εταιρία του Σαββόπουλου, την Lyra. Είναι οι δύο κόσμοι, ένας εκτεθειμένος κι ένας με καλυμμένα τα νώτα του (ας το πούμε έτσι), που καλούνται να συνεργαστούν, παρότι μεταξύ τους υπάρχει άβυσσος. Ένα έξυπνο και με ουσία τραγούδι, που μοιάζει ιδανικό για κλείσιμο.</div><div><br /></div><div>Και κάτι που παρ’ ολίγο να το ξεχάσουμε και δεν θα ήταν σωστό. Το εξώφυλλο τού «Μπάλλου», αυτή η πύρινη, ποπ, πολυχρωματική λαίλαπα, είναι πίνακας, ως γνωστόν, του Αλέξη Ακριθάκη, φιλοτεχνημένος το 1965.</div><div><br /></div><div><b><span style="font-size: medium;">Όιντα!</span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='640' height='380' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwD9HDhhwtM9xc964uUIn9F51o9TRXIn7yjYKZUl1rLFSbDz1-7isVM8ZwyCBCKgerqEWorumy_sJTCbqu9Pw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cM-_syRSA9E/YGM2lIixwdI/AAAAAAAB5vs/v5yHZfs_VrYEKN44LWr5QdAfiwxPG0vqQCLcBGAsYHQ/s792/a_lifo_savopoulos_20.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="786" data-original-width="792" height="636" src="https://1.bp.blogspot.com/-cM-_syRSA9E/YGM2lIixwdI/AAAAAAAB5vs/v5yHZfs_VrYEKN44LWr5QdAfiwxPG0vqQCLcBGAsYHQ/w640-h636/a_lifo_savopoulos_20.jpg" width="640" /></a></div>►<i> «Μπάλλος», το εξώφυλλο της κασέτας με τον πίνακα του Αλέξη Ακριθάκη.</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><a href="https://www.lifo.gr/culture/music/o-mpallos-toy-dionysi-sabbopoyloy-kykloforise-tetoies-meres-prin-apo-50-hronia" target="_blank"><span style="color: #666666;">Lifo.gr</span></a></span></span></span></div></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-8237810665828374092021-03-26T12:49:00.005+02:002021-03-26T13:08:10.296+02:00Ενάλια κιβωτός της ιστορίας: Αποδίδονται 91 ναυάγια πλοίων και αεροπλάνων<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-rtDVkUoZ7IM/YF3ANYEEsbI/AAAAAAAB5tY/5_LMCd3U1-A6CdkmYrClkrbxCPyitMeXACLcBGAsYHQ/s720/NAVAGIO-388882.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="720" height="632" src="https://1.bp.blogspot.com/-rtDVkUoZ7IM/YF3ANYEEsbI/AAAAAAAB5tY/5_LMCd3U1-A6CdkmYrClkrbxCPyitMeXACLcBGAsYHQ/w640-h632/NAVAGIO-388882.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #0b5394;">Α</span></span>πελευθερώνονται, σύμφωνα με γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟΑ, οι οργανωμένες και καθοδηγούμενες καταδύσεις σε 91 ναυάγια πλοίων και αεροπλάνων. Τα ναυάγια αποδίδονται στην καταδυτική κοινότητα για καταδύσεις αναψυχής...</div><p style="text-align: justify;"><span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Όπως δήλωσε η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, «Ο βυθός των ελληνικών θαλασσών αποτελεί ενάλια κιβωτό της Ιστορίας μας. Οι προστατευμένοι υποθαλάσσιοι χώροι, όπου βρίσκονται ναυάγια από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, αφηγούνται σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Ταυτόχρονα, παρουσιάζουν μια ισχυρή αναπτυξιακή δυναμική, καθώς οι υποβρύχιες περιηγήσεις αποτελούν μία ειδική, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μορφή τουρισμού που προσελκύει επισκέπτες υψηλού επιπέδου και εισοδήματος.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-hDJdU4ui7gA/YF21ckQRjTI/AAAAAAAB5sg/lrLozqNsmYQ1yDDDD3tPDjFOV8jhxKIpgCLcBGAsYHQ/s638/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-hDJdU4ui7gA/YF21ckQRjTI/AAAAAAAB5sg/lrLozqNsmYQ1yDDDD3tPDjFOV8jhxKIpgCLcBGAsYHQ/w640-h400/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><i>►Ατμόπλοιο MINNEWASKA, Μαράθι Σούδας / Βυθίστηκε κατόπιν πρόσκρουσης σε νάρκη την 26η Νοεμβρίου 1916.</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-k24OcIT74RU/YF2zvTKO0rI/AAAAAAAB5sI/jaZC0mjDCpwG8xg7--H5OVFQN5ruNWmgACLcBGAsYHQ/s638/alonnisos-ypobruxia-ksenagisi-stin-peristera.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-k24OcIT74RU/YF2zvTKO0rI/AAAAAAAB5sI/jaZC0mjDCpwG8xg7--H5OVFQN5ruNWmgACLcBGAsYHQ/w640-h400/alonnisos-ypobruxia-ksenagisi-stin-peristera.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τα εγκαίνια του υποθαλάσσιου Μουσείου, στη νησίδα Περιστέρα της Αλοννήσου, τον περασμένο Αύγουστο, και η διεθνής προβολή την οποία προσέλκυσε, είναι η απόδειξη του έντονου διεθνούς ενδιαφέροντος που έχει αναπτυχθεί για τον καταδυτικό τουρισμό και τις προοπτικές που ανοίγει. Ο συνδυασμός των καταδυτικών πάρκων με τους υποθαλάσσιους χώρους που φιλοξενούν και προστατεύουν ιστορικά ναυάγια είναι μέγα πλεονέκτημα για την Ελλάδα. Οφείλουμε να το αξιοποιήσουμε, καθώς προσθέτει υπεραξία στον τουρισμό και δημιουργεί προϋποθέσεις για βιώσιμη ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών».</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ICPDpbAG_W4/YF20zdZ7QoI/AAAAAAAB5sQ/PtZubtJ9-gU7lqRoFKSM5w6WYvshkHBFQCLcBGAsYHQ/s638/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25281%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-ICPDpbAG_W4/YF20zdZ7QoI/AAAAAAAB5sQ/PtZubtJ9-gU7lqRoFKSM5w6WYvshkHBFQCLcBGAsYHQ/w640-h400/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25281%2529.jpg" width="640" /></a></div><div>►<i>Arado Ar 196. Καταρρίφθηκε από συμμαχικά αεροσκάφη κοντά στα Χανιά (Κρήτη) την 3η Αυγούστου 1943. Μέγιστο βάθος 74 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></div><div>-------------------------------------</div><div><br /></div>Ο Γενικός Γραμματέας Πολιτισμού και πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων Γ. Διδασκάλου δήλωσε ότι «οι υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ εργάζονται συστηματικά για την τεκμηρίωση και την απελευθέρωση προς την καταδυτική κοινότητα και άλλων σημαντικών ναυαγίων, δημιουργώντας ένα απέραντο, επισκέψιμο, ενάλιο μουσείο».<div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-BVDw8qu18xA/YF21G6IdHWI/AAAAAAAB5sY/GsbGEhDQ1uUR9mX7rzmv78dhGsaJUkf9ACLcBGAsYHQ/s638/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25282%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-BVDw8qu18xA/YF21G6IdHWI/AAAAAAAB5sY/GsbGEhDQ1uUR9mX7rzmv78dhGsaJUkf9ACLcBGAsYHQ/w640-h400/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25282%2529.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">►<i>Junkers Ju 88, Ιθάκη / Κατέπεσε, στο ΝΑ άκρο της Ιθάκης, πλησίον του ακρωτηρίου Αγ. Ιωάννης. Το συμβάν κατάρριψης δεν έχει ταυτοποιηθεί από αρχειακή έρευνα. Ωστόσο, χρονολογείται μεταξύ των ετών 1940-1944. Σώζεται σε τρία αποσπασμένα μεταξύ τους τμήματα σε βάθη 21, 23 και 35 μέτρα. </i></div><div style="text-align: justify;">---------------------------------------------------</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σύμφωνα με την εισήγηση της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, τα 91 ναυάγια πλοίων και αεροπλάνων, αποτελούν την πρώτη ομάδα ναυαγίων, τα οποία θα αποδοθούν στην καταδυτική κοινότητα για καταδύσεις αναψυχής, με συγκεκριμένους όρους. Τα επιλεγμένα ναυάγια από την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων, ανήκουν σε μεταλλικά πλοία και αεροσκάφη τα οποία βυθίστηκαν από το 1868 έως και το 1970- τα περισσότερα από την περίοδο του Β Παγκοσμίου Πολέμου- και βρίσκονται σε βάθη που κυμαίνονται από 10 έως και 120 μέτρα. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο βαθμός τεκμηρίωσής τους δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις ο ίδιος. Μεταξύ των 91 αυτών ναυαγίων συμπεριλαμβάνονται ναυάγια, τα οποία βρίσκονται ήδη υπό καθεστώς εντατικής διερεύνησης από την Εφορεία και ναυάγια για τα οποία υπάρχουν λεπτομερείς αναφορές και στα οποία έχουν πραγματοποιηθεί εκτενείς φωτογραφικές σαρώσεις και κινηματογραφήσεις. Τέλος, για κάποια ναυάγια διατίθεται ελάχιστο υλικό τεκμηρίωσης, κυρίως λόγω του μεγάλου βάθους ή των συνθηκών θολερότητας της θάλασσας στις περιοχές που βρίσκονται.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Tlql_PyQEKk/YF22W6Yd2RI/AAAAAAAB5so/qXTk27LuWBoQedmXHofqBul5eyabQtJ5gCLcBGAsYHQ/s638/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25283%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-Tlql_PyQEKk/YF22W6Yd2RI/AAAAAAAB5so/qXTk27LuWBoQedmXHofqBul5eyabQtJ5gCLcBGAsYHQ/w640-h400/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25283%2529.jpg" width="640" /></a></div>►<i>Arado Ar 196. Καταρρίφθηκε από συμμαχικά αεροσκάφη κοντά στα Χανιά (Κρήτη) την 3η Αυγούστου 1943. Μέγιστο βάθος 74 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></div><div>------------------------------------------</div><div>Προκειμένου να ολοκληρωθεί η τεκμηρίωση των ναυαγίων αυτών, προβλέπονται συγκεκριμένοι τρόποι δράσης σε συνεργασία με τους παρόχους καταδυτικών υπηρεσιών, οι οποίοι θα ενταχθούν στο τελικό κείμενο της ΚΥΑ, που θα υπογραφεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού με το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής.<br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-2qqLXzHArWo/YF23J_V_DNI/AAAAAAAB5sw/NFmjaBNtE2wgIFj-ztjiT6BM2peJMZaUgCLcBGAsYHQ/s638/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25284%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-2qqLXzHArWo/YF23J_V_DNI/AAAAAAAB5sw/NFmjaBNtE2wgIFj-ztjiT6BM2peJMZaUgCLcBGAsYHQ/w640-h400/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25284%2529.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">►<i> Άγνωστο εμπορικό πλοίο, Πρώτη Μεσσηνίας / Βυθίστηκε στα ρηχά της νήσου Πρώτη Μεσσηνίας, στον κόλπο Βουριάς, το 1942. Μέγιστο βάθος 5 μέτρα. </i></div><div style="text-align: justify;">--------------------------------------------------</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στον υποβληθέντα κατάλογο, διαχωρίζονται, επίσης, με ειδική σήμανση, τα ναυάγια πολεμικών πλοίων, αεροπλάνων και υποβρυχίων που βυθίστηκαν κατά τις εχθροπραξίες του Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα οποία αντιμετωπίζονται ως ειδική ομάδα, καθώς το άνοιγμά τους για καταδύσεις αναψυχής προϋποθέτει την υπογραφή σχετικής ΚΥΑ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-fIXuibSB5tc/YF23hK-HRCI/AAAAAAAB5s4/m7BGbjAeLNQXqsEMBgIHXsi5rqKs_eVYACLcBGAsYHQ/s638/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25285%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-fIXuibSB5tc/YF23hK-HRCI/AAAAAAAB5s4/m7BGbjAeLNQXqsEMBgIHXsi5rqKs_eVYACLcBGAsYHQ/w640-h400/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25285%2529.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">► <i>Bristol Beaufighter, Νάξος. Το αεροπλάνο καταρρίφθηκε, τον Νοέμβριο 1943, κατόπιν αερομαχίας με δύο γερμανικά Arado 196. Προσθαλασσώθηκε μισό μίλι ανοιχτά από το ακρωτήριο Κούρουπας, στην Δυτική ακτή της Νάξου. Βάθος 34 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></div><div style="text-align: justify;">--------------------------------------------------</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 7 του Νόμου 4688/2020, που καθορίζει ότι «Κατά την κατάδυση στα ναυάγια απαγορεύεται στους καταδυόμενους η οποιαδήποτε επέμβαση ή αλλοίωση στα ναυάγια, καθώς και η συλλογή, αποκομιδή ή και απλή μετακίνηση οποιωνδήποτε αντικειμένων ή τον βυθό πέριξ αυτών», εξασφαλίζεται τόσο η ακεραιότητα των ίδιων των ναυαγίων ως μνημείων, όσο και η ασφάλεια των καταδυόμενων επισκεπτών. Υπό την έννοια αυτή, οι επιτρεπόμενες καταδύσεις αναψυχής συνιστούν μία μη παρεμβατική δραστηριότητα που περιορίζεται στον υδάτινο χώρο που περιβάλλει τα μνημεία και δεν παρεμβαίνει επί των μνημείων, στο εσωτερικό τους.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cSXadJOlNzw/YF24DHjoW7I/AAAAAAAB5tE/bgpPUMATjb4RC-pS962YD2bELldVfeOBACLcBGAsYHQ/s638/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25286%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-cSXadJOlNzw/YF24DHjoW7I/AAAAAAAB5tE/bgpPUMATjb4RC-pS962YD2bELldVfeOBACLcBGAsYHQ/w640-h400/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25286%2529.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">►Γερμανικό πολεμικό αεροσκάφος στο Γεράνι Χανίων / Καταρρίφθηκε κατά την Μάχη της Κρήτης, την 20ή Μαΐου 1941. Βάθος 8 μέτρα.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">-----------------------------------------------------</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Ο κατάλογος των ναυαγίων ανά Περιφέρεια</u></span></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Α) Περιφέρεια Αττικής</u></span></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>1) Ελληνικό επιβατηγό ατμόπλοιο ΠΑΤΡΙΣ.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε, από ατύχημα, την 15η Ιουνίου 1927, πλησίον της νησίδας Πάτροκλος στον Σαρωνικό Κόλπο. Μέγιστο βάθος 72 μέτρα.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>2) Βρετανικό καλωδιακό πλοίο RETRIEVER.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από τη γερμανική αεροπορία, τον Απρίλιο του 1941, πλησίον του αεροδρομίου του Ελληνικού. Μέγιστο βάθος 54 μέτρα.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>3) Βρετανικό φορτηγό ατμόπλοιο CLAN CUMMING.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε νάρκη, τον Απρίλιο του 1941, ανατολικά της Αίγινας. Μέγιστο βάθος 90 μέτρα.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>4) Ιταλικό ναρκαλιευτικό R.D.7.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε νάρκη, την 15η Ιουνίου 1942, νοτιοδυτικά της Αίγινας. Μέγιστο βάθος 100 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>5) Ιταλικό φορτηγό ατμόπλοιο MONROSA.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε την 25η Οκτωβρίου 1941, ανοικτά της Αναβύσσου, από βρετανικό υποβρύχιο. Μέγιστο βάθος 92 μέτρα.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>6) Ελληνικό φορτηγό ατμόπλοιο ΠΕΤΑΛΛΟΙ.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από τη γερμανική αεροπορία την 6η Απριλίου 1941, βορειοανατολικά της Αίγινας. Μέγιστο βάθος 76 μέτρα.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>7) Ιταλικό τορπιλοβόλο ALDEBARAN.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε βρετανική νάρκη την 20ή Οκτωβρίου 1941 πλησίον της νησίδας Σαν Τζώρτζης. Μέγιστο βάθος 102 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>8) Γερμανικό αποβατικό LOKFÄHRE.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από συμμαχικά πυρά πλησίον της νήσου Αρσίδας, την 10η Οκτωβρίου 1944. Μέγιστο βάθος 108 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>9) Ιταλικό αντιτορπιλικό CURTATONE,</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε νάρκη πλησίον των Φλεβών, την 20ή Μαίου 1941. Μέγιστο βάθος 96 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>10) Ελληνικό αντιτορπιλικό ΥΔΡΑ.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε πλησίον της νησίδας Λαγούσα (Αίγινα), την 22α Απριλίου 1941. Μέγιστο βάθος 54 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>11) Ελληνικό ατμόπλοιο ΡΟΖΑ ΒΛΑΣΗ.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από μετατόπιση φορτίου, νότια του Σουνίου, την 24η Δεκεμβρίου 1959. Μέγιστο βάθος 60 μέτρα.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>12) Ελληνικό ναυαγοσωστικό ΜΙΜΗΣ.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε νάρκη ανατολικά της Αίγινας, την 29η Μαρτίου 1941. Μέγιστο βάθος 80 μέτρα.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>13) ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ, Σαλαμίνα.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε την 21ή Απριλίου 1941, στη θέση Κακή Βίγλα Σαλαμίνας. Μέγιστο Βάθος 45 μέτρα.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>14) Ιταλικό τορπιλοβόλο ALTAIR.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε βρετανική νάρκη, την 20ή Οκτωβρίου 1941, πλησίον της νησίδας Πάτροκλος. Μέγιστο βάθος 130 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>15) Ιταλικό αεροσκάφος Savoia-Marchetti SM 79 «Sparviero».</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>Κατέπεσε από έλλειψη καυσίμων, την 5η Αυγούστου 1944, πλησίον του Πόρου. Μέγιστο βάθος 60 μέτρα. Πολεμικό αεροπλάνο.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i>16) Γερμανικό υποβρύχιο U-133.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><i><b>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε νάρκη την 14η Μαρτίου 1942, ανατολικά της Αίγινας. Μέγιστο βάθος 74 μέτρα. Πολεμικό υποβρύχιο</b>.</i></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-n5hBJr1pNrU/YF24q2rLQXI/AAAAAAAB5tQ/2jXo8yfj7-U1udPKR8g8bC-ptLGMxhrHgCLcBGAsYHQ/s638/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25287%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-n5hBJr1pNrU/YF24q2rLQXI/AAAAAAAB5tQ/2jXo8yfj7-U1udPKR8g8bC-ptLGMxhrHgCLcBGAsYHQ/w640-h400/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon%2B%25287%2529.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου</u></span></div><div><br /></div><div><b><i>17) Υπερωκεάνιο Βρετανικός (HMΗS Britannic)</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 21η Νοεμβρίου 1916, από πρόσκρουση σε νάρκη, έξω από το λιμάνι της Κέας. Ανώτατο βάθος 130 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>18) Υπερωκεάνιο S/S Burdigala</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 14η Νοεμβρίου 1916, δυο περίπου ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά του ακρωτηρίου Άγιος Νικόλαος της Κέας, από πρόσκρουση σε νάρκη. Ανώτατο βάθος 73 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>19) Τροχοφόρο ατμόπλοιο ΠΑΤΡΙΣ</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 23η Φεβρουαρίου 1868 μετά από πρόσκρουση σε ύφαλο στην Κούντουρο της Κέας. Ανώτατο βάθος 55 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>20) Αντιτορπιλικό «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ»</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 26η Σεπτεμβρίου 1943 στο Λακκί της Λέρου, κατόπιν αεροπορικής επιδρομής της Luftawafe. Ανώτατο βάθος 40 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>21) Επιβατηγό ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ, Τέλενδος</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 26η Ιανουαρίου 1966, ταξιδεύοντας από την Λέρο στην Κάλυμνο, κατόπιν πυρκαγιάς και πρόσκρουσης στα βράχια της ακτής. Ανώτατο βάθος 40 μέτρα</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>22) Φορτηγό πλοίο ΒΔ του ακρωτηρίου Κοραή, Λέρος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε τον Σεπτέμβριο 1943, από τορπίλη γερμανικού αεροσκάφους στον όρμο Παρθένι, βόρεια της Λέρου. Ανώτατο βάθος 43 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>23) Αμερικάνικο αποβατικό στο Λακί Λέρου</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Τα στοιχεία ταυτοποίησής σου δεν είναι γνωστά, ούτε και οι συνθήκες βύθισής του. Είναι αμερικανικής κατασκευής και προφανώς αποτελεί τμήμα της βοήθειας του δόγματος Τρούμαν στην μεταπολεμική Ελλάδα. Βρίσκεται σε βάθος 40 μέτρων. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>24) Λέρος, Γερμανικό αποβατικό τύπου.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 12η Νοεμβρίου 1943, στα ΒΑ της βραχονησίδας Στρογγυλή στη Λέρο κατόπιν κανονιοβολισμού. Ανώτατο βάθος 20 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>25) Ελληνικό φορτηγό ατμόπλοιο ΑΡΤΕΜΙΣ ΠΙΤΑ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Επιταγμένο από τον γερμανικό στρατό κατοχής, βυθίστηκε από συμμαχικά αεροσκάφη την 21η Φεβρουαρίου1943, στον Αδάμαντα της Μήλου. Μέγιστο βάθος 45 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>26) Ισπανικό φορτηγό ατμόπλοιο SAN EDUARDO.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από βρετανικό αεροσκάφος την 9η Μαΐου 1943 νοτιοδυτικά της Σερίφου. Μέγιστο βάθος 52 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>27) Ιταλικό φορτηγό ατμόπλοιο CITTA DI TRIPOLI.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από το βρετανικό υποβρύχιο HMS TORBAY, την 2α Ιουλίου 1941, βορειοδυτικά της Κέας. Μέγιστο βάθος 120 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>28) Γαλλικό επιβατηγό πλοίο THEOPHILE GAUTIER.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από το βρετανικό υποβρύχιο HMS TALISMAN την 11η Ιουνίου 1941, στα βόρεια της Κέας. Μέγιστο βάθος 110 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>29) Ελληνικό φορτηγό ατμόπλοιο ΣΙΦΝΟΣ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από τη γερμανική αεροπορία, τον Απρίλιο του 1941, βόρεια της Μήλου. Μέγιστο βάθος 76 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>30) Βελγικό φορτηγό πλοίο PORTUGAL.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε, λόγω πρόσκρουσης, την 4η Οκτωβρίου 1957, στον ύφαλο Τρυπητή (βορειοδυτική Μακρόνησος). Μέγιστο βάθος 35 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>31) Bristol Beaufighter, Πάρος</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Καταρρίφθηκε από γερμανικά πυρά το φθινόπωρο του 1943 στα νοτιοανατολικά της Πάρου. Μέγιστο βάθος 40 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος. </i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>32) Βρετανικό αεροσκάφος Vickers Wellington Mk.XIIΙ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i> Καταρρίφθηκε από γερμανικά πυρά, την 7η Νοεμβρίου 1943, ανατολικά της Σίφνου. Βάθος 72 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>33) Bristol Beaufighter, Νάξος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Το αεροπλάνο καταρρίφθηκε, τον Νοέμβριο 1943, κατόπιν αερομαχίας με δύο γερμανικά Arado 196. Προσθαλασσώθηκε μισό μίλι ανοιχτά από το ακρωτήριο Κούρουπας, στην Δυτική ακτή της Νάξου. Βάθος 34 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>34) Junkers 52, Λέρος</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Κατέπεσε από συμμαχικά πυρά την 13η Νοεμβρίου 1943, στην Άνω Σύμη της Λέρου. Μέγιστο βάθος 51 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>35) Junkers 52, Κέα</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Προσθαλασσώθηκε, Σεπτέμβριο 1943, ανοιχτά της Κέας. Μέγιστο βάθος 63 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>36) Arado Ar 196, Λέρος</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βρίσκεται ανατολικά του ακρωτηρίου Μαύρους Κάβους σε βάθος 20 μέτρων και μεταφέρθηκε στο σημείο παρασυρόμενο από δίχτυα αλιευτικού σκάφους. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>37) Heinkel 111, Λέρος</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βρίσκεται βυθισμένο Β.Δ. του κόλπου Μπλεφούτι, σε βάθος 16 μέτρων. Μεταφέρθηκε παρασυρόμενο από δίχτυα αλιευτικού σκάφους. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>38) Ιταλική φορτηγίδα, Λακκί Λέρος</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Ιταλική φορτηγίδα καθέλκυσης μεταλλικού ανθυποβρυχιακού δικτύου προστασίας λιμένος. Βυθίστηκε Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη, 1943. Μέγιστο βάθος 41 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>39) Γερμανικό αεροπλάνο Arrado 196, Ηρακλειά</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Καταρρίφθηκε, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βρίσκεται στον όρμο Αλιμνιά της Ηρακλειάς ,σε βάθος 11 μέτρων.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>40) Αγνώστων στοιχείων ναυάγια στην Παλαιά Καμμένη, Σαντορίνης.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Σκάφος μήκους 30 μέτρων, που κατά τις μαρτυρίες, βυθίστηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βάθος 15 μέτρα.</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><span style="font-size: large;"><u><b><i><br /></i></b></u></span></div><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου</u></span></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>41) Βουλγαρικό φορτηγό ατμόπλοιο BALKAN.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από το βρετανικό υποβρύχιο HMS SPORTSMAN την 23η Δεκεμβρίου 1943, νότια του Μούδρου στη Λήμνο. Μέγιστο βάθος 100 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>42) Βρετανικό επιβατηγό πλοίο PRINCESS ALBERTA.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε γερμανική νάρκη, Ιανουάριο 1918, νότια της Λήμνου. Μέγιστο βάθος 102 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>43) Ελληνικό επιβατηγό ατμόπλοιο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΙΣ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε, λόγω ατυχήματος, την 30ή Νοεμβρίου 1948, πλησίον της Άκρας Τηγάνι στη Λήμνο. Μέγιστο βάθος 58 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>44) Martin Baltimore, Ικαρία</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Κατέπεσε και προσθαλασσώθηκε, κατόπιν μηχανικής βλάβης, την 20ή Απριλίου 1945, ανοιχτά του χωριού Μαγγανίτης, Ικαρίας. Μέγιστο βάθος 18 μέτρα.</i></b></div><div> </div><div><br /></div><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Περιφέρεια Κρήτης</u></span></div><div><br /></div><div><b><i>45) Ελληνικό φορτηγό ατμόπλοιο ΚΥΡΙΑΚΗ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από τη γερμανική αεροπορία την 24η Απριλίου 1941, στη Σούδα, Κρήτη. Μέγιστο βάθος 85 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>46) Βeaufighter, Σητεία.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Μέγιστο βάθος 35 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>47) Arado Ar 196.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Καταρρίφθηκε από συμμαχικά αεροσκάφη κοντά στα Χανιά (Κρήτη) την 3η Αυγούστου 1943. Μέγιστο βάθος 74 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>48) Αυστραλέζικο Αποβατικό Α6 ή Α20, Μπάλος</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε κατά τη μάχη της Κρήτης, 20ή Μαΐου 1941. Βάθος 12 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>49) Ιταλικό πλοίο τροφοδοσίας PIERRE LUIGI, Σούδα</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από αγγλικά αεροπλάνα, κατά τη μάχη της Κρήτης, την 20ή Μαΐου 1941. Βάθος 33 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>50) Γερμανικό πολεμικό αεροσκάφος στο Γεράνι Χανίων</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Καταρρίφθηκε κατά την Μάχη της Κρήτης, την 20ή Μαΐου 1941. Βάθος 8 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>51) Ατμόπλοιο MINNEWASKA, Μαράθι Σούδας</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε κατόπιν πρόσκρουσης σε νάρκη την 26η Νοεμβρίου 1916.</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><br /></div><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας</u></span></div><div><br /></div><div><b><i>52) Βρετανικό ατμόπλοιο HMT MARQUETTE.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από τορπιλισμό γερμανικού υποβρυχίου U-35,την 23η Οκτωβρίου 1915, στον Θερμαϊκό Κόλπο. Μέγιστο βάθος 80 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>53) Ναυάγιο ΜΥΤΙΛΗΝΗ στον όρμο Κύψας, Κασσάνδρας.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>54) Επιβατηγό ERMINE,</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 2α Αυγούστου 1917, στον Στρυμονικό Κόλπο. Μέγιστο Βάθος 63 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>55) Ατμοκίνητο ιστιοφόρο M/S ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Ποσείδι Χαλκιδικής</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 24η Μαΐου 1960, στις ακτές της Χαλκιδικής, κοντά στο Ποσείδι. Μέγιστο βάθος 5 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>56) Τουρκικό ναυάγιο στο Καλαμίτσι Χαλκιδικής</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Βάθος 5-18 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>57) Βρετανικό ναρκαλιευτικό (μάλλον, το HMS BY GEORGE)</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε στον Στρυμονικό κόλπο. Μέγιστο Βάθος 60 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>58) Γερμανικό αποβατικό Kriegsmarine F 898</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε στον Στρυμονικό κόλπο. Μέγιστο βάθος 47 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>59) Γερμανικό αεροσκάφος Junkers 52</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Κατέπεσε στον Στρυμονικό κόλπο. Μέγιστο Βάθος 60 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>60) Γερμανικό αεροσκάφος Junkers 88 ή Dornier 17</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Κατέπεσε στον Στρυμονικό κόλπο. Μέγιστο βάθος 55 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>61) Βρετανικό (υπερωκεάνειο) SS NORSEMAN, άκρα Τούζλα</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Προσάραξε και βυθίστηκε το 1916 (ανελκύστηκε μερικώς). Βάθος 10-16 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>62) Επιταγμένο Εμπορικό Φορτηγό HELENA, Νέα Μηχανιώνα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Σώζεται το κύτος και η υπερκατασκευή του πλοίου, σε βάθος έως τα 37μ.</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><br /></div><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Περιφέρεια Ιονίων Νήσων</u></span></div><div><br /></div><div><b><i>63) Ιταλική κανονιοφόρος PELLEGRINO MATTEUCCI.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε πλησίον της Άκρας Δουκάτο της Λευκάδας, από πρόσκρουση σε νάρκη, την 21η Μαΐου 1941. Μέγιστο βάθος 95 μέτρα. Πολεμικό σκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>64) Υποβρύχιο Περσέας,(HMS Perseus – N36), Κεφαλλονιά</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 6η Δεκεμβρίου 1941, κατόπιν πρόσκρουσης σε ιταλική νάρκη, ανοιχτά της Κεφαλλονιάς. Μέγιστο βάθος 52 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>65) Junkers Ju 88 στην Κέρκυρα</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Προσθαλασσώθηκε, λόγω βλάβης, πιθανότητα την 26η Ιουνίου 1941, ανοιχτά από τον Άγιο Στέφανο ΒΔ Κέρκυρα. Μέγιστο βάθος 26 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>66) ΣΑΡΑ, Οθωνοί</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 2α Φεβρουαρίου 1925. Μέγιστο βάθος 35 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>67) SS ARDENA, Κεφαλλονιά</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Επιβατηγό ατμόπλοιο, βυθίστηκε στο στενό του Αργοστολίου, την 23η Οκτωβρίου 1943, κατόπιν πρόσκρουσης σε νάρκη. Μέγιστο βάθος 32 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>68) Junkers Ju 88, Ιθάκη</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Κατέπεσε, στο ΝΑ άκρο της Ιθάκης, πλησίον του ακρωτηρίου Αγ. Ιωάννης. Το συμβάν κατάρριψης δεν έχει ταυτοποιηθεί από αρχειακή έρευνα. Ωστόσο, χρονολογείται μεταξύ των ετών 1940-1944. Σώζεται σε τρία αποσπασμένα μεταξύ τους τμήματα σε βάθη 21, 23 και 35 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>69) CARINTHIA V, Κεφαλονιά</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Yacht που βυθίστηκε το 1971 στο ΝΑ τμήμα της Κεφαλονιάς. Μέγιστο βάθος 64 μέτρα.</i></b></div><div><span style="font-size: large;"><u><br /></u></span></div><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος</u></span></div><div><br /></div><div><b><i>70) Ελληνικό φορτηγό ατμόπλοιο ΒΙΒΗ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε μετά από πρόσκρουση σε νάρκη την 10η Νοεμβρίου 1940 πλησίον του ακρωτηρίου Πάπας στον Πατραϊκό Κόλπο. Βάθος 45 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>71) Ελληνικό φορτηγό ατμόπλοιο ΔΑΡΜΑΣ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βομβαρδίστηκε και βυθίστηκε από τη γερμανική αεροπορία την 21η Απριλίου 1941 στη θέση Μποζαΐτικα του Πατραϊκού Κόλπου. Μέγιστο βάθος 45 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>72) Βρετανικό τορπιλοβόλο HMS CHAMOIS.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε στον Πατραϊκό Κόλπο δύο ναυτικά μίλια βόρεια του Άραξου την 26η Σεπτεμβρίου 1904, λόγω ατυχήματος που προκλήθηκε κατά τη διάρκεια δοκιμών από αποκόλληση λεπίδας από την προπέλα του. Βρίσκεται σε βάθος 54 μέτρων. Πολεμικό σκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>73) Γερμανικό φορτηγό ατμόπλοιο MARGEURITE.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε νάρκη την 13η Οκτωβρίου 1943, στον Πατραϊκό Κόλπο. Μέγιστο βάθος 84 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>74) Ολλανδικό φορτηγό ατμόπλοιο MARS.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε νάρκη την 30ή Μαΐου 1945 στον Πατραϊκό Κόλπο. Μέγιστο βάθος 45 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>75) Ελληνικό φορτηγό ατμόπλοιο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε λόγω καιρικών συνθηκών την 13η Ιανουαρίου 1921, στον Πατραϊκό Κόλπο. Μέγιστο βάθος 45 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>76) Ελληνικό ναρκαλιευτικό ΝΕΣΤΟΣ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε στον Ψαθόπυργο την 23η Απριλίου 1941 από τη γερμανική αεροπορία. Μέγιστο βάθος 48 μέτρα. Πολεμικό πλοίο.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>77) Βρετανικό ναρκαλιευτικό ΒΥΜS 2077.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε νάρκη, την 25η Οκτωβρίου 1944, στον Πατραϊκό Κόλπο. Μέγιστο βάθος 60 μέτρα. Πολεμικό σκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>78) Νορβηγικό φορτηγό ατμόπλοιο SVEN JARL.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από πρόσκρουση σε νάρκη την 17η Ιανουαρίου 1948 ,κοντά στις εκβολές του ποταμού Εύηνου. Μέγιστο βάθος 42 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>79) Μότορσιπ «ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ», Ακιό, Πλατουράδα</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 28η Φεβρουαρίου 1973, στην νήσο Πλατουράδα ή Ακιό του Νότιου Ευβοϊκού κατόπιν προσάραξης στα αβαθή. Ανώτατο βάθος 28 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>80) Γαλλικό ατμόπλοιο PARANA.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από τορπιλισμό του γερμανικού υποβρυχίου UC-74, την 24η Αυγούστου 1917, πλησίον του Καφηρέα. Μέγιστο βάθος 75 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>81) Βρετανικό ατμόπλοιο HELMSTEDT.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 22α Μαρτίου 1880, νοτιοανατολικά της νησίδας Μαντίλι στη Κάρυστο. Μέγιστο βάθος 70 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>82) Ελληνικό ατμόπλοιο ΚΛΕΙΩ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 6η Ιανουαρίου 1904, στη βραχονησίδα Δίψα, του Νότιου Ευβοϊκού, από πρόσκρουση στην ακτή.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>83) Τσιμεντόπλοιο PIONEER I, Λιχάδες Εύβοιας</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 8η, Ιουλίου 1944 κοντά στη νήσο Αγ. Γεώργιος Λιχάδων Ευβοίας. Μέγιστο βάθος 10 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>84) Ιταλικό φορτηγό ατμόπλοιο DELFIN.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε στον νότιο Ευβοϊκό, από τορπιλισμό του βρετανικού υποβρύχιου HMS TACU, την 14η Δεκεμβρίου 1942. Μέγιστο βάθος 100 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>85) Τσιμεντόπλοιο, SS CRETELAND, Αγ. Γεώργιος Εύβοιας</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Φορτηγό ατμόπλοιο (ελληνικής σημαία) που βυθίστηκε το 1930. Βάθος 8-13 μέτρα.</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><span style="font-size: large;"><u><b><i><br /></i></b></u></span></div><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Περιφέρεια Πελοποννήσου</u></span></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>86) Ελληνικό ατμόπλοιο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε από τη γερμανική αεροπορία, στον κόλπο των Πλύτρων (Λακωνικός κόλπος) την 26η Απριλίου 1941. Μέγιστο βάθος 28 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>87) Άγνωστο εμπορικό πλοίο, Πρώτη Μεσσηνίας</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε στα ρηχά της νήσου Πρώτη Μεσσηνίας, στον κόλπο Βουριάς, το 1942. Μέγιστο βάθος 5 μέτρα.</i></b></div><div> </div><div><br /></div><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Περιφέρεια Ηπείρου</u></span></div><div><br /></div><div><b><i>88) Βρετανικό ναρκαλιευτικό H.M.S. REGULUS (J 327).</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε την 12η Ιανουαρίου 1945 κατόπιν πρόσκρουσης σε νάρκη στα Σύβοτα. Μέγιστο βάθος 63 μέτρα. Πολεμικό Πλοίο.</i></b></div><div><br /></div><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><u>Περιφέρεια Θεσσαλίας</u></span></div><div><br /></div><div><b><i>89) Junkers 88, Ψαθούρα Βορείων Σποράδων</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Προσθαλασσώθηκε, την 27η Μαΐου 1942, έμπροσθεν του φάρου της Ψαθούρας. Μέγιστο βάθος 32 μέτρα. Πολεμικό αεροσκάφος.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>90) Γερμανικό ατμόπλοιο VOLOS.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Βυθίστηκε στον ύφαλο Λευτέρης (Μαγνησία) από σφάλμα, την 21η Φεβρουαρίου 1931. Μέγιστο βάθος 57 μέτρα.</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>91) Σλέπι ΧΡΗΣΤΟΣ, Πτελεός Μαγνησίας</i></b></div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>Υπολείμματα μικρού φορτηγό που βυθίστηκε κατά την διάρκεια του Β’ ΠΠ. Μέγιστο βάθος 22 μέτρα.</i></b></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #666666; text-decoration-line: none;"><a href="https://www.naftemporiki.gr/story/1705303/enalia-kibotos-tis-istorias-apodidontai-91-nauagia-ploion-kai-aeroplanon" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank">naftemporiki.gr</a></span></span></span></span></div></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-42728459200853863652021-03-16T16:21:00.000+02:002021-03-16T16:21:01.363+02:00Η 20ετία του 21ου αιώνα με τη ματιά του Γιάννη Πετρίδη<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-FO6KLmZK9C4/YFC-XuGVFxI/AAAAAAAB5qQ/CqyeNhu6hw4xNsaihNhsNrkMoXS96ag7ACLcBGAsYHQ/s720/Giannis-Petridis-9477761.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="720" height="632" src="https://1.bp.blogspot.com/-FO6KLmZK9C4/YFC-XuGVFxI/AAAAAAAB5qQ/CqyeNhu6hw4xNsaihNhsNrkMoXS96ag7ACLcBGAsYHQ/w640-h632/Giannis-Petridis-9477761.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #134f5c;">Μ</span></span>ια ακόμη εκπληκτική σειρά εκπομπών, εικοσιμία αυτή τη φορά, είχαμε τη τύχη να παρακολουθήσουμε στη συχνότητα του Kosmos. Η μέχρι τώρα μουσική αποτίμηση του νέου αιώνα από τον Γιάννη με τον συνεργάτη Δημήτρη. Ορίστε λοιπόν το τι ακούσαμε από τον περασμένο Οκτώβριο έως τις αρχές Μαρτίου του 2021...<span><a name='more'></a></span></div><p style="text-align: justify;">Στον πίνακα που ακολουθεί θα βρείτε αριθμημένες τις εκπομπές, την ημερομηνία μετάδοσης, τα λιγκ για να απολαύσετε ξανά και ξανά με τη μεγέθους εγκυκλοπαίδειας βάση πληροφοριών της πρόζας του Γιάννη, το tracklist τους και τη σχετική λίστα, με τα 336 τραγούδια, στο Spotify, εκτός δύο που δεν είναι διαθέσιμα από την πλατφόρμα και μπορείτε να τ΄ ακούσετε από το Youtube στα σχετικά βίντεο που παρατίθενται. Ο κατάλογος ξεκινάει με το σήμα της εκπομπής από τους Daft Punk το Daf Funk του 1995 και έχει διάρκεια περίπου μιας ημέρας, για όσους είναι λάτρεις των ειδικών μαραθωνίων...</p><p style="text-align: justify;">Ροκ, ραπ / χιπ χοπ, φολκ, ηλεκτρόνικα, ποπ σόουλ, ανεξάρτητα, mainstream, όλα είναι εδώ. Για το περιεχόμενο της εκπομπής, με πρωταθλητή με τις επτά φορές που ακούστηκε, Jay-Z, έξι ο Jack White (δύο με White Stripes, δύο με The Raconteurs, μία σόλο και μία με Beyoncé), πέντε οι Arctic Monkeys, τέσσερις οι Taylor Swift, Foo Fighters, Kanye West και ο Kendrick Lamar, πεδίο συζητήσεων για μουσικόφιλους λαμπρό, αλλά πρώτα απ’ όλα, καλή μας ακρόαση… </p><p style="text-align: center;"><iframe allow="encrypted-media" allowtransparency="true" frameborder="0" height="380" src="https://open.spotify.com/embed?uri=spotify%3Aplaylist%3A63dpIIRPBJ7VqntyGQ8Haj" width="640"></iframe></p><p style="text-align: start;"><span style="font-size: large;">J<span style="color: #134f5c;">oanna Newsom – Easy στην 11η Εκπομπή (27/12/2020) για το 2010</span></span></p><p style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="400" src="https://www.youtube.com/embed/raIUa-mMzMM" width="640"></iframe></p><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #666666; text-decoration-line: none;"><a href="https://www.apotis4stis5.com/lists-f/48736-i-20etia-tou-21ou-aiona-me-ti-matia-tou-gianni-petridi" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank">Θοδωρής Φαχουρίδης/apotis4stis5.com</a></span></span></span></span></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-63358249004542886032021-03-11T14:55:00.003+02:002021-03-11T14:57:57.032+02:00Charles Bukowski: Ο συγγραφέας του περιθωρίου<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-mpjah1tPPjo/YEoKPX50ECI/AAAAAAAB5pI/IO5Is_v4zyQpe3SVojj7mMFkq23kDiSnACLcBGAsYHQ/s720/Charles-Bukowski-587652.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="720" height="632" src="https://1.bp.blogspot.com/-mpjah1tPPjo/YEoKPX50ECI/AAAAAAAB5pI/IO5Is_v4zyQpe3SVojj7mMFkq23kDiSnACLcBGAsYHQ/w640-h632/Charles-Bukowski-587652.jpg" width="640" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #783f04;">Τ</span></span>
ον έλκυε το περιθώριο. Έζησε χωρίς συμβάσεις και δεν δίσταζε να το λέει: «Σήμερα δεν έγραψα καθόλου, ήμουν όλη τη μέρα στον ιππόδρομο». Ανέδειξε απελπισμένους χαρακτήρες στην άνθιση του αμερικανικού ονείρου και μόνο στην Ευρώπη βρήκε την αναγνώριση που του άξιζε. Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι δεν μελέτησε για να γράψει τα θέματα των έργων του, αλλά ήταν κομμάτι του κόσμου που περιέγραφε...<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><div> </div><div><i><span style="color: #783f04;"><b><span style="font-size: large;">Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1920 στο Άντερναχ της Γερμανίας</span></b>,</span></i> αλλά σε ηλικία δύο ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λος Άντζελες. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός, σκληρός και απόλυτος. Με την παραμικρή αφορμή έδερνε τον Μπουκόφσκι, που εξελίχθηκε σε ένα ντροπαλό έφηβο, χωρίς πολλούς φίλους. Τα παιδιά της γειτονίας τον κορόιδευαν για την γερμανική προφορά του και τα ρούχα του, ενώ οι δάσκαλοί του πίστευαν λανθασμένα ότι έπασχε από δυσλεξία. </div><div> </div><div>Μεγαλώνοντας, γράφτηκε στο κολέγιο του Λος Άντζελες για να σπουδάσει δημοσιογραφία και λογοτεχνία. <span style="color: #783f04;"><b><span style="font-size: large;"><i>Το όνειρό του ήταν να γίνει συγγραφέας, αλλά τα πρώτα του χειρόγραφα δεν είχαν τύχη</i></span></b>.</span> Όταν η μητέρα του τα ανακάλυψε, τα κατέστρεψε με την μηχανή του γκαζόν. Έφευγε συχνά από το σπίτι του και ταξίδευε σε διάφορα μέρη της Αμερικής. Κάποια στιγμή όμως, πάντα αναγκαζόταν να επιστρέψει.</div><div> </div><div><b><i><span style="color: #783f04; font-size: large;">Όταν η χώρα ενεπλάκη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο πατέρας του τον πίεζε να καταταγεί στον στρατό.</span></i></b> Ο Μπουκόφκσι δεν δέχτηκε και τότε έφυγε μια για πάντα από το πατρικό του. Η φιγούρα του πατέρα του φαίνεται πως τον καταδιώκει συνεχώς και σε όλα τα μετέπειτα έργα του, που αποτυπώνουν άλλοτε μίσος και αηδία προς το πρόσωπό του, κι άλλοτε μια ανθρώπινη κατανόηση, αναγνωρίζοντας τις συνθήκες που δημιούργησαν την προσωπικότητά του.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-1QGKyoZt_DU/YEoLl7JleiI/AAAAAAAB5pQ/P8_xoxG8sJUNNPHBORP7U79OvuBVamrxwCLcBGAsYHQ/s1200/87373-charles-bukowski-cinematheia-com_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-1QGKyoZt_DU/YEoLl7JleiI/AAAAAAAB5pQ/P8_xoxG8sJUNNPHBORP7U79OvuBVamrxwCLcBGAsYHQ/w640-h360/87373-charles-bukowski-cinematheia-com_.jpg" width="640" /></a></div><b><i><span style="font-size: large;"><span style="color: #783f04;">Χωρίς σπίτι, ο Μπουκόφσκι έζησε ως περιπλανώμενος άστεγος</span> </span></i></b>για λίγο καιρό και, όταν τα ψυχομετρικά τεστ τον έκριναν ακατάλληλο για να εκτίσει τη θητεία του, κατέληξε στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 24 ετών. Παρόλο που δεν έμεινε για πολύ, εκεί δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα, «Aftermath of a Lengthy Rejection Slip», στο περιοδικό Story Magazine.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Δημοσίευσε άλλα δύο διηγήματα, τα οποία δεν αναγνωρίστηκαν από τη λογοτεχνική ελίτ της εποχής στην Αμερική. Απογοητευμένος για τη διαδικασία της έκδοσης, παράτησε το γράψιμο για περίπου μια δεκαετία, για «δέκα μεθυσμένα χρόνια», όπως τα έλεγε ο ίδιος. Στο διάστημα αυτό περιπλανιόταν στις ΗΠΑ, αλλά έζησε κυρίως στο Λος Άντζελες. Για να τα βγάλει πέρα, έκανε διάφορες μικροδουλειές και κοιμόταν σε φτηνά μοτέλ. Το 1955, εισήχθη με αιμορραγία στο νοσοκομείο των απόρων με έλκος στο στομάχι, που λίγο έλειψε να του κοστίσει την ζωή.</div><div> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-5kfILDwSfko/YEoNc8ilx3I/AAAAAAAB5pg/wDHdNMyp8wIB0isBdASQpOG_7LnYe0CMQCLcBGAsYHQ/s900/1-charles-bukowski-literary-legend-john-springfield.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="664" src="https://1.bp.blogspot.com/-5kfILDwSfko/YEoNc8ilx3I/AAAAAAAB5pg/wDHdNMyp8wIB0isBdASQpOG_7LnYe0CMQCLcBGAsYHQ/s16000/1-charles-bukowski-literary-legend-john-springfield.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μετά την παραμονή του στο νοσοκομείο, άρχισε να γράφει για πρώτη φορά ποίηση. Η αυθεντική και δεικτική γλώσσα του, παρόλο που αποτέλεσε σημαντική επιρροή για όλους τους μεταπολεμικούς ποιητές, για ακόμα μία φορά δεν αναγνωρίστηκε στην Αμερική, δεν δημοσιεύθηκε σε μεγάλα περιοδικά και δεν βραβεύτηκε από την ακαδημία. Η συμπεριφορά του ίδιου, βέβαια, ήταν προκλητική και, παρόλο που είχε έναν περιορισμένο αριθμό φανατικών αναγνωστών, δεν έδινε την ευκαιρία στο ευρύ κοινό να τον αποδεχτεί. Στην Ευρώπη ωστόσο, ο Μπουκόφσκι έγινε διάσημος. Στα τέλη της δεκαετίας του '70 ήταν ο πιο πετυχημένος Αμερικανός συγγραφέας στη Γερμανία, ενώ ο Ζαν Πολ Σάρτρ τον θεωρούσε τον μεγαλύτερο ποιητή που έβγαλαν ποτέ οι ΗΠΑ. </div><div> </div><div>«Πίναμε τις λέξεις του, πίνοντας αλλεπάλληλες μπίρες στον αλήστου μνήμης «Μπερντέ», ένα φιλόξενο στέκι, μαγειρείο και ποτάδικο, τίγκα στον καπνό και στις ωραίες φάτσες, όλοι μια παρέα, οχτάωρα και δεκάωρα, συζητώντας παθιασμένα, γράφοντας, τρώγοντας, καβγαδίζοντας, αρχές δεκαετίας του '80, διακηρύσσοντας με αγέρωχο θράσος ότι είμαστε παιδιά τού Μπάροουζ και του Γκίνσμπεργκ, του Κέρουακ και του Χέμινγουεϊ, του Χάμετ και του Τσάντλερ, του Μπρετόν και του Ντεμπόρ, του Μπακούνιν και του Μπουκόφσκι!», γράφει ο συγγραφέας Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης στο περιοδικό Γαλέρα για την απήχηση που είχε ο Μπουκόφσκι στην Ελλάδα.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="436" src="https://www.youtube.com/embed/KdWaOXgDQM4" width="640"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><div><b><i><span style="font-size: large;"><span style="color: #783f04;">Γύρω στο 1969, ο John Martin, εκδότης των Black Sparrow Press,</span> </span></i></b>θαυμάζοντας την δουλειά του Μπουκόφσκι αρχίζει να του δίνει 100$ το μήνα για το υπόλοιπο της ζωής του, ώστε να ασχοληθεί αποκλειστικά με την συγγραφή. Έτσι, ο Μπουκόφσκι παραιτείται σε ηλικία 49 ετών από το ταχυδρομείο: «Έχω μία από τις δύο επιλογές: να παραμείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ ή να μείνω εκεί έξω, να το παίξω συγγραφέας και να πεθάνω της πείνας. Αποφάσισα να πεθάνω της πείνας». Λιγότερο από ένα μήνα μετά, γράφει το πρώτο του βιβλίο, το Ταχυδρομείο (Post Office), το οποίο κυκλοφόρησε το 1976.</div><div> </div><div><b><i><span style="font-size: large;"><span style="color: #783f04;">Στην ζωή και στο έργο του Μπουκόφσκι η γυναικεία ύπαρξη έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο.</span> </span></i></b>Ο πρώτος του γάμος έγινε το 1957, με την Barbara Frye, μια εκδότρια από το Τέξας, η οποία εξέδιδε το ποιητικό περιοδικό Harlequin και άρχισε να δημοσιεύει δουλειές του Μπουκόφσκι. Ο γάμος τους τελείωσε δύο χρόνια μετά. Ο Μπουκόφσκι μετά το διαζύγιο ξανάπεσε στο ποτό και έπιασε δουλειά σε ταχυδρομείο ως ταμείας, θέση στην οποία παρέμεινε για δώδεκα ολόκληρα χρόνια.</div><div style="text-align: center;"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-YB1Z2cLxvGQ/YEoP0pqliUI/AAAAAAAB5po/WlRavXj7lUUqW6z4myrUc4auyTRZW4PDQCLcBGAsYHQ/s960/DZrvex0W4AEMB2H.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="639" data-original-width="960" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-YB1Z2cLxvGQ/YEoP0pqliUI/AAAAAAAB5po/WlRavXj7lUUqW6z4myrUc4auyTRZW4PDQCLcBGAsYHQ/w640-h426/DZrvex0W4AEMB2H.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div>Pinterest</div><div>charles and linda lee bukowski</div><div><br /></div></div></div><div><b><i><span style="color: #783f04; font-size: large;">Λίγο μετά την άδοξη κατάληξη του γάμου του γνωρίζει την Jane Cooney Baker, η οποία θεωρείται η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής του και η πιο σημαντική από τις πολλές «μούσες» του.</span></i></b> Όταν εκείνη πεθαίνει, ο Μπουκόφσκι γράφει μια σειρά από ποιήματα και διηγήματα θρηνώντας τον θάνατό της. Το 1964, η σύντροφός του Frances Smith γεννάει την μοναχοκόρη του, Μαρίνα Λουίζ Μπουκόφσκι. Παντρεύτηκε ξανά το 1985, την επί δέκα χρόνια σύντροφό του, Linda Lee Beighle, και έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του.</div><div> </div><div><span style="font-size: large;"><b><i><span style="color: #783f04;">Ο Μπουκόφσκι πέθανε από λευχαιμία 9 Μαρτίου του 1994,</span> </i></b></span>σε ηλικία 73 ετών, στο San Pedro της Καλιφόρνια, λίγο αφότου τελείωσε το τελευταίο του βιβλίο «Αστυνομικό» (Pulp). Στον τάφο του είναι γραμμένη η φράση «Don't Try» (σ.σ: μην προσπαθείς). Ο ίδιος είχε εξηγήσει αυτή τη φράση από το 1963: «Με ρώτησαν "Τι κάνεις όταν δημιουργείς; Πώς γράφεις;" και τους είπα "Δεν προσπαθείς. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, μην προσπαθείς, είτε για τις Κάντιλακ, είτε για να βρεις έμπνευση, είτε για την αθανασία. Περιμένεις και αν δεν γίνει τίποτα, περιμένεις λίγο ακόμα. Είναι σαν ένα ζωύφιο που εντοπίζεις ψηλά στον τοίχο. Περιμένεις να έρθει σε σένα. Όταν φτάσει αρκετά κοντά, τότε το σκοτώνεις"».</div><div> </div><div><span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><i>Το έργο του Τσαρλς Μπουκόφσκι περιείχε πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία.</i></b></span> Έχοντας ζήσει ο ίδιος στο περιθώριο, μάζεψε εμπειρίες και γνώρισε ανθρώπους που αργότερα μπόρεσε να τους αποτυπώσει πειστικά στο χαρτί. Οι χαρακτήρες του έβριζαν, έπιναν, σκοτώνονταν. Ήταν απελπισμένοι και καταστρέφονταν, χωρίς να τους δοθεί μια ευκαρία να φτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή. Ο Μπουκόφσκι μίλησε για την ψυχή αυτών των ανθρώπων και παρουσίασε την προσωπικότητά τους, επικρίνοντας ταυτόχρονα το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία που τους απαρνήθηκε. Ίσως γι' αυτό η Αμερική να του γύρισε την πλάτη, της χαλούσε επιδεικτικά την εικόνα που είχε καλλιεργήσει για τον εαυτό της. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-7-srKqVsOqk/YEoRkxcAPBI/AAAAAAAB5p4/umlunm-QGv8IY-PSbh826-ps1019SatEgCLcBGAsYHQ/s1940/8ebd89dde35f55ce3d48c081c99ce30e0df6c355.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1293" data-original-width="1940" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-7-srKqVsOqk/YEoRkxcAPBI/AAAAAAAB5p4/umlunm-QGv8IY-PSbh826-ps1019SatEgCLcBGAsYHQ/w640-h426/8ebd89dde35f55ce3d48c081c99ce30e0df6c355.jpeg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04;"><i><span style="font-size: x-large;">"</span><b><span style="font-size: large;">Οι δεινόσαυροι, εμείς</span></b></i></span></div><div><div> </div><div><b><i>Γεννημένοι έτσι</i></b></div><div><b><i>να είμαστε έτσι</i></b></div><div><b><i>καθώς τα ασβεστωμένα πρόσωπα χαμογελούν</i></b></div><div><b><i>καθώς ο κ. Θάνατος γελά</i></b></div><div><b><i>καθώς οι ανελκυστήρες κόβονται</i></b></div><div><b><i>καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται</i></b></div><div><b><i>καθώς το αγόρι στο σούπερ μάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημίου</i></b></div><div><b><i>καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξεστομίζουν τις μολυσμένες προσευχές τους</i></b></div><div><b><i>καθώς ο ήλιος κρύβεται</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>είμαστε</i></b></div><div><b><i>γεννημένοι έτσι</i></b></div><div><b><i>να είμαστε έτσι</i></b></div><div><b><i>με αυτούς τους προσεκτικά τρελούς πολέμους</i></b></div><div><b><i>με την όψη σπασμένων παραθύρων σε εργοστάσια να ατενίζουν το κενό</i></b></div><div><b><i>με μπαρ όπου οι θαμώνες δεν μιλούν πλέον μεταξύ τους</i></b></div><div><b><i>με τσακωμούς που καταλήγουν σε πυροβολισμούς και μαχαιρώματα</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>γεννημένοι έτσι</i></b></div><div><b><i>με νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις</i></b></div><div><b><i>με δικηγόρους που χρεώνουν τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος</i></b></div><div><b><i>σε μια χώρα όπου οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελοκομεία κλειστά</i></b></div><div><b><i>σε έναν τόπο όπου οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>γεννημένοι μέσα σʼ αυτό</i></b></div><div><b><i>περπατώντας και ζώντας μέσα σʼ αυτό</i></b></div><div><b><i>πεθαίνοντας λόγω αυτού</i></b></div><div><b><i>μένοντας άφωνοι λόγω αυτού</i></b></div><div><b><i>ευνουχισμένοι</i></b></div><div><b><i>έκλυτοι</i></b></div><div><b><i>αποκληρωμένοι</i></b></div><div><b><i>λόγω αυτού</i></b></div><div><b><i>εξαπατημένοι από αυτό</i></b></div><div><b><i>χρησιμοποιημένοι από αυτό</i></b></div><div><b><i>εξευτελισμένοι από αυτό</i></b></div><div><b><i>εξοργισμένοι και απηυδισμένοι από αυτό</i></b></div><div><b><i>βίαιοι</i></b></div><div><b><i>απάνθρωποι</i></b></div><div><b><i>λόγω αυτού</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>η καρδιά έχει μελανιάσει</i></b></div><div><b><i>τα δάχτυλα πλησιάζουν το λαιμό</i></b></div><div><b><i>το όπλο</i></b></div><div><b><i>το μαχαίρι</i></b></div><div><b><i>τη βόμβα</i></b></div><div><b><i>τα δάχτυλα τείνουν προς έναν μη αποκρυνόμενο θεό</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>τα δάχτυλα πλησιάζουν το μπουκάλι</i></b></div><div><b><i>το χάπι</i></b></div><div><b><i>τη σκόνη</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>γεννημένοι σʼ αυτό το θλιβερό θανατικό</i></b></div><div><b><i>γεννημένοι με μια κυβέρνηση με 60 χρονών χρέος</i></b></div><div><b><i>που σύντομα δε θα είναι ικανή να αποπληρώσει τους τόκους αυτού του χρέους</i></b></div><div><b><i>και οι τράπεζες θα καούν</i></b></div><div><b><i>το χρήμα θα καταστεί άχρηστο</i></b></div><div><b><i>θα υπάρξουν φανερές και ατιμώρητες δολοφονίες στους δρόμους</i></b></div><div><b><i>θα υπάρξουν όπλα και περιπλανώμενοι όχλοι</i></b></div><div><b><i>η γη θα είναι άχρηστη</i></b></div><div><b><i>η τροφή θα γίνει μια φθίνουσα απόδοση</i></b></div><div><b><i>η πυρηνική ενέργεια θα έρθει στην κατοχή των πολλών</i></b></div><div><b><i>εκρήξεις θα σείουν ακατάπαυστα τη γη</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>ραδιενεργά ρομπότ θα κυνηγούν το ένα το άλλο</i></b></div><div><b><i>οι πλούσιοι και οι επίλεκτοι θα παρακολουθούν από τους διαστημικούς σταθμούς</i></b></div><div><b><i>η Κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>ο ήλιος θα κρυφτεί και θα είναι νύχτα παντού</i></b></div><div><b><i>τα δέντρα θα πεθάνουν</i></b></div><div><b><i>η βλάστηση όλη θα πεθάνει</i></b></div><div><b><i>ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρώνε τη σάρκα ραδιενεργών ανθρώπων</i></b></div><div><b><i>η θάλασσα θα μολυνθεί</i></b></div><div><b><i>οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν</i></b></div><div><b><i>η βροχή θα είναι ο επόμενος χρυσός</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>σαπισμένα πτώματα ανθρώπων και ζώων θα ζέχνουν στο σκοτεινό άνεμο</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>οι λίγοι τελευταίοι επιζήσαντες θα μολυνθούν από νέες και φρικιαστικές ασθένειες</i></b></div><div><b><i>και οι διαστημικοί σταθμοί θα καταστραφούν από δολιοφθορές</i></b></div><div><b><i>την έλλειψη προμηθειών</i></b></div><div><b><i>το φυσικό φαινόμενο της φθοράς</i></b></div><div><b><i> </i></b></div><div><b><i>και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιγή από ποτέ</i></b></div><div><b><i>γεννημένη από αυτό</i></b></div><div><b><i>ο ήλιος ακόμα εκεί κρυμμένος</i></b></div><div><b><i>να περιμένει το επόμενο κεφάλαιο.</i></b></div><div> </div><div><b><span style="color: #783f04; font-size: large;"><i>Τσαρλς Μπουκόφσκι "</i></span></b></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-OWIx-OzOChM/YEoQZtw-PwI/AAAAAAAB5pw/EMdbMuC574cL5-ZJwviZapTLOfAyXKOEgCLcBGAsYHQ/s800/bukowski.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="629" src="https://1.bp.blogspot.com/-OWIx-OzOChM/YEoQZtw-PwI/AAAAAAAB5pw/EMdbMuC574cL5-ZJwviZapTLOfAyXKOEgCLcBGAsYHQ/s16000/bukowski.jpeg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><a href="https://tvxs.gr/news/prosopa/tsarls-mpoykofski-o-syggrafeas-toy-perithorioy" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank"><span style="color: #666666;">tvxs</span></a></span></span></span></div></div></div></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-91822953946876119212021-03-02T22:24:00.000+02:002021-03-02T22:24:03.691+02:00Gil Elvgren, τo photoshop στην εποχή των Pin-Up Girls<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Faiz8CyueNo/YD6d5p7Hf4I/AAAAAAAB5ng/jkB7ns-SCWUHpYEpQlkhlROhJrK1hLBbgCLcBGAsYHQ/s2853/pin-up-photoshop-61.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2853" data-original-width="2853" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-Faiz8CyueNo/YD6d5p7Hf4I/AAAAAAAB5ng/jkB7ns-SCWUHpYEpQlkhlROhJrK1hLBbgCLcBGAsYHQ/w640-h640/pin-up-photoshop-61.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Σήμερα υπάρχει το photoshop, τη δεκαετία του ’50 όμως υπήρχε ο <b><i>Gil Elvgren</i></b> (15 Μαρτίου 1914 - 29 Φεβρουαρίου 1980), ο άνθρωπος που μετέτρεπε γυναίκες μοντέλα στα γνωστά «Pin-up Girls», τα οποία αποτέλεσαν σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής και σήμα κατατεθέν της «ποπ κουλτούρας»...<span><a name='more'></a></span></div><p style="text-align: justify;">Ο όρος <b><i>«Pin-up»</i></b> αναφέρεται στην τεχνική, ενώ οι επεξεργασμένες φωτογραφίες των μοντέλων δημοσιεύονταν κυρίως σε περιοδικά ή εφημερίδες, αλλά και σε καρτ ποστάλ, ημερολόγια, διαφημιστικά φυλλάδια και αφίσες. Η μαζική παραγωγή των <b><i>«Pin-up»</i></b> δημιουργιών τις καθιέρωσε ως αναπόσπαστο κομμάτι της μεταπολεμικής περιόδου, ενώ το «photoshop» της εποχής σύντομα δημιούργησε και τα «Pin Up Boys», και εξελίχθηκε σε ένα καλλιτεχνικό ρεύμα.</p><p style="text-align: justify;">Στις φωτογραφίες που ακολουθούν γίνονται εύκολα αντιληπτές οι αλλαγές σε διάφορα μέρη του σώματος όπως στον αστράγαλο, τα πόδια, το πρόσωπο, το στήθος και το αδυνάτισμα των μοντέλων, στα πρότυπα της εποχής.</p><p style="text-align: justify;">Η έκρηξη των <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PIN%20UP%20GIRLS" target="_blank"><span style="color: #e06666;">«Pin-up Girls»</span></a></i></b> στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα δίχασε την κοινή γνώμη αλλά και τις γυναίκες. Οι υποστηρικτές ανέφεραν πως πρόκειται για μια θετική μετάβικτωριανή εικόνα, που απελευθερώνει τη γυναίκα και προβάλει το σώμα, χωρίς προκαταλήψεις και ενοχές, και διακατέχεται από έναν υγιή σεβασμό για τη γυναικεία ομορφιά. Αντίθετα όσοι αντιδρούσαν τόνιζαν πως αυτές οι εικόνες διαφθείρουν την κοινωνία και προσβάλουν την γυναίκα υποβαθμίζοντάς την και καταστρέφοντας την αξιοπρέπειά της. </p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: #e06666; font-size: x-large;"><u>Ποιος είναι ο Gil Elvgren</u></span></b></p><p style="text-align: justify;">Ο<b><i> Gil Elvgren</i></b> (15, Μαρτίου, 1914 - 29 Φεβρουαρίου, 1980) είναι ο διασημότερος και ο σπουδαιότερος καλλιτέχνης της «Pin-up art» παγκοσμίως. Αρκετά παραγωγικός και με μεγάλη επιρροή τόσο ως καλλιτέχνης, όσο και ως δάσκαλος, ο <b><i>Gil Elvgren</i></b> είναι στην ουσία η επιτομή των <b><i>Pin-up.</i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-KuNWhUgqaVQ/YD6ZGdAP2XI/AAAAAAAB5l0/3XOqmd4q-20fRRhl5Uah7bG7cHN8fRQHgCLcBGAsYHQ/s853/Gil_Elvgren01.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-KuNWhUgqaVQ/YD6ZGdAP2XI/AAAAAAAB5l0/3XOqmd4q-20fRRhl5Uah7bG7cHN8fRQHgCLcBGAsYHQ/s16000/Gil_Elvgren01.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">► Gil Elvgren-photo wikipedia.org</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 έως τα μέσα του 1972 ο Gil Elvgren δημιούργησε περίπου 500 έργα «<b><i>Pin-up»</i></b> ξεπερνώντας συνεχώς τον εαυτό του, βελτιώνοντας διαρκώς την ιδέα, τη σύνθεση, το χρώμα και την τεχνική.</div><div> </div><div>Η επιρροή του στους νέους καλλιτέχνες γινόταν αισθητή με το πέρασμα των χρόνων. Δεκάδες νέοι δημιουργοί μελέτησαν το έργο του και μαθήτευσαν δίπλα του, επιχειρώντας να τον μιμηθούν. Ο Elvgren δεν σημάδεψε μόνο την <b><i>«Pin-up art»</i></b> αλλά με τις δημιουργίες του επηρέασε το σύνολο της «ποπ κουλτούρα», ενώ η τεχνική του χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από πολλούς νέους καλλιτέχνες. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-bQngyY8a3BQ/YD6Zi5kMQQI/AAAAAAAB5mA/Vb7T1artt94lfOGctPaKvwdr8XSxHeowwCLcBGAsYHQ/s1200/130785-pinup.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-bQngyY8a3BQ/YD6Zi5kMQQI/AAAAAAAB5mA/Vb7T1artt94lfOGctPaKvwdr8XSxHeowwCLcBGAsYHQ/w640-h360/130785-pinup.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-S14INc7La14/YD6Zi7onlFI/AAAAAAAB5l8/SW1zzCfoPfQgEyZYFpGzQRu5R3UuVblCQCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508690_free%2B%25281%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="761" data-original-width="1200" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-S14INc7La14/YD6Zi7onlFI/AAAAAAAB5l8/SW1zzCfoPfQgEyZYFpGzQRu5R3UuVblCQCLcBGAsYHQ/w640-h406/130785g-slide_250101_1508690_free%2B%25281%2529.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-EfJIcYG_bFI/YD6ZjPUdbRI/AAAAAAAB5mE/Uj5zC8xZQnAqJVANyHZfDNQnpiqvjD9JgCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508693_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="752" data-original-width="1200" height="402" src="https://1.bp.blogspot.com/-EfJIcYG_bFI/YD6ZjPUdbRI/AAAAAAAB5mE/Uj5zC8xZQnAqJVANyHZfDNQnpiqvjD9JgCLcBGAsYHQ/w640-h402/130785g-slide_250101_1508693_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-VYgnfosKH2o/YD6ZkGO3fvI/AAAAAAAB5mI/iPiW-u76x_8f9zeml2ZSvVFjrHc8nTx7wCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508696_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="752" data-original-width="1200" height="402" src="https://1.bp.blogspot.com/-VYgnfosKH2o/YD6ZkGO3fvI/AAAAAAAB5mI/iPiW-u76x_8f9zeml2ZSvVFjrHc8nTx7wCLcBGAsYHQ/w640-h402/130785g-slide_250101_1508696_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-omsdm6Affy8/YD6Zkd3xL0I/AAAAAAAB5mM/qCzu5-4KtCUXMi51nojOHuBuamskcAvtACLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508699_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="752" data-original-width="1200" height="402" src="https://1.bp.blogspot.com/-omsdm6Affy8/YD6Zkd3xL0I/AAAAAAAB5mM/qCzu5-4KtCUXMi51nojOHuBuamskcAvtACLcBGAsYHQ/w640-h402/130785g-slide_250101_1508699_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-CrrNkTJ-iRg/YD6ZkyEOWQI/AAAAAAAB5mQ/EVdKmhrj3D4r1E6dsERTxSTCRRobnHbGwCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508701_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="784" data-original-width="1200" height="418" src="https://1.bp.blogspot.com/-CrrNkTJ-iRg/YD6ZkyEOWQI/AAAAAAAB5mQ/EVdKmhrj3D4r1E6dsERTxSTCRRobnHbGwCLcBGAsYHQ/w640-h418/130785g-slide_250101_1508701_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-KT-f7HksSIY/YD6ZlFFcCSI/AAAAAAAB5mU/tKXAIo8GOZIiHxgTuzyGAsd0EqFdpx04gCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508702_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="754" data-original-width="1200" height="402" src="https://1.bp.blogspot.com/-KT-f7HksSIY/YD6ZlFFcCSI/AAAAAAAB5mU/tKXAIo8GOZIiHxgTuzyGAsd0EqFdpx04gCLcBGAsYHQ/w640-h402/130785g-slide_250101_1508702_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-uO8axZzkb6g/YD6Zl0ROgNI/AAAAAAAB5mY/8RQR2NNmEKA0agCPC6VuOzaGbMRcdn_WwCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508703_free_2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="779" data-original-width="1200" height="416" src="https://1.bp.blogspot.com/-uO8axZzkb6g/YD6Zl0ROgNI/AAAAAAAB5mY/8RQR2NNmEKA0agCPC6VuOzaGbMRcdn_WwCLcBGAsYHQ/w640-h416/130785g-slide_250101_1508703_free_2.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-K6dtVrvrGPQ/YD6Zmf8KfiI/AAAAAAAB5mc/DaiuG_P3XdY0dhLleYq4TDj3bJ2qvaxiACLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508704_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="784" data-original-width="1200" height="418" src="https://1.bp.blogspot.com/-K6dtVrvrGPQ/YD6Zmf8KfiI/AAAAAAAB5mc/DaiuG_P3XdY0dhLleYq4TDj3bJ2qvaxiACLcBGAsYHQ/w640-h418/130785g-slide_250101_1508704_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-QRkw5quIsEM/YD6ZmhTaetI/AAAAAAAB5mg/QNfvJ_pM_WYyPk_SqR5S2MSSeX3I8ac5gCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508706_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="752" data-original-width="1200" height="402" src="https://1.bp.blogspot.com/-QRkw5quIsEM/YD6ZmhTaetI/AAAAAAAB5mg/QNfvJ_pM_WYyPk_SqR5S2MSSeX3I8ac5gCLcBGAsYHQ/w640-h402/130785g-slide_250101_1508706_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cQQGUODuYho/YD6ZnLIROAI/AAAAAAAB5mk/XGhj-fP-POsRy_XZ0GrhADPhyNW3XVc4gCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508707_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="754" data-original-width="1200" height="402" src="https://1.bp.blogspot.com/-cQQGUODuYho/YD6ZnLIROAI/AAAAAAAB5mk/XGhj-fP-POsRy_XZ0GrhADPhyNW3XVc4gCLcBGAsYHQ/w640-h402/130785g-slide_250101_1508707_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-6gM7sNFsuIE/YD6ZnreojAI/AAAAAAAB5mo/rWh6hXyDc1cZNwadFk5Ghjgo8U4F1xL_gCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508708_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="786" data-original-width="1200" height="420" src="https://1.bp.blogspot.com/-6gM7sNFsuIE/YD6ZnreojAI/AAAAAAAB5mo/rWh6hXyDc1cZNwadFk5Ghjgo8U4F1xL_gCLcBGAsYHQ/w640-h420/130785g-slide_250101_1508708_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-_-7AIm7372g/YD6ZnzkBkVI/AAAAAAAB5ms/H3qZFl-5G_osN-rbS1HcQMrj5TABNtYYQCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508709_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1200" height="410" src="https://1.bp.blogspot.com/-_-7AIm7372g/YD6ZnzkBkVI/AAAAAAAB5ms/H3qZFl-5G_osN-rbS1HcQMrj5TABNtYYQCLcBGAsYHQ/w640-h410/130785g-slide_250101_1508709_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Mg9Ooiwqnh8/YD6ZodQbAjI/AAAAAAAB5mw/p2drC9j6EY8tDI_xn7KxEjrNPHsTuuRwwCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508710_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="779" data-original-width="1200" height="416" src="https://1.bp.blogspot.com/-Mg9Ooiwqnh8/YD6ZodQbAjI/AAAAAAAB5mw/p2drC9j6EY8tDI_xn7KxEjrNPHsTuuRwwCLcBGAsYHQ/w640-h416/130785g-slide_250101_1508710_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-b47M3q2aDJ0/YD6Zo4ewb6I/AAAAAAAB5m0/rSXlNfZgyqE_xDdeKBsXxfdYBOEi6R7BwCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508714_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="724" data-original-width="1200" height="386" src="https://1.bp.blogspot.com/-b47M3q2aDJ0/YD6Zo4ewb6I/AAAAAAAB5m0/rSXlNfZgyqE_xDdeKBsXxfdYBOEi6R7BwCLcBGAsYHQ/w640-h386/130785g-slide_250101_1508714_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-uL8XUn6q11k/YD6ZpAa4wBI/AAAAAAAB5m4/RQs7NUp9230ymCqsVujMbQm0CxSJs2qdACLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508715_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="752" data-original-width="1200" height="402" src="https://1.bp.blogspot.com/-uL8XUn6q11k/YD6ZpAa4wBI/AAAAAAAB5m4/RQs7NUp9230ymCqsVujMbQm0CxSJs2qdACLcBGAsYHQ/w640-h402/130785g-slide_250101_1508715_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-s-aZwxmU1zc/YD6Zpu0oCpI/AAAAAAAB5m8/polBbu6rYz00AJZvh3HGFGZfw3fq6KSMQCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508717_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="761" data-original-width="1200" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-s-aZwxmU1zc/YD6Zpu0oCpI/AAAAAAAB5m8/polBbu6rYz00AJZvh3HGFGZfw3fq6KSMQCLcBGAsYHQ/w640-h406/130785g-slide_250101_1508717_free.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-M8W1-sRnPN8/YD6ZqLvIHuI/AAAAAAAB5nA/y5xNVkQS4hUAp_wCt-rvuf3PWOQ-eGLEQCLcBGAsYHQ/s1200/130785g-slide_250101_1508720_free.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="770" data-original-width="1200" height="410" src="https://1.bp.blogspot.com/-M8W1-sRnPN8/YD6ZqLvIHuI/AAAAAAAB5nA/y5xNVkQS4hUAp_wCt-rvuf3PWOQ-eGLEQCLcBGAsYHQ/w640-h410/130785g-slide_250101_1508720_free.jpg" width="640" /></a></div><b>Δείτε τις δημιουργίες του Gil Elvgren</b><a href="http://www.gilelvgren.com/GE/" target="_blank"><span style="color: #cc0000;">► εδώ</span></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><a href="https://tvxs.gr/news/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/gil-elvgren-photoshop-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%84%CF%89%CE%BD-pin-girls" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank"><span style="color: #666666;">tvxs</span></a></span></span></span></div></div><div style="text-align: center;"><br style="background-color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 16.5px;" /></div></div></div><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;"> </p>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-64040515624625555002021-02-24T16:55:00.000+02:002021-02-24T16:55:08.238+02:00Πού μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος στον Αρη;<p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-d6fffF5zAUk/YDZmlgZYucI/AAAAAAAB5lM/BXqpsOYKho0RFNZnxvMgQxpAS-TohZ83ACLcBGAsYHQ/s1987/Mars-housses-9577281.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1987" data-original-width="1869" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-d6fffF5zAUk/YDZmlgZYucI/AAAAAAAB5lM/BXqpsOYKho0RFNZnxvMgQxpAS-TohZ83ACLcBGAsYHQ/w602-h640/Mars-housses-9577281.jpg" width="602" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #0b5394;">Η</span></span> ανθρωπότητα μετράει αντίστροφα για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη. Μπορούμε όμως να επιβιώσουμε εκεί και πού θα κατοικούμε; Η <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/NASA%20NEWS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">NASA</span></a></i></b> πραγματοποίησε έναν διαγωνισμό για κατοικίες τεχνολογίας τρισδιάστατης εκτύπωσης στον <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PLANET%20MARS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Κόκκινο Πλανήτη</span></a></i></b>. Οι προτάσεις είναι πολλές και πολύ εντυπωσιακές..<span><a name='more'></a></span></div><p></p><p style="text-align: justify;">Λίγα λεπτά πριν από τις 11 το βράδυ της 18ης Φεβρουαρίου, η Σουάτι Μοχάν είπε αυτό που περιμέναν με αγωνία να ακούσουν τα στελέχη της <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/NASA%20NEWS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">NASA</span></a></i></b> αλλά και οι φίλοι του Διαστήματος που <b><i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=8t9WkLPxGSo" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">παρακολουθούσαν ζωντανά τη διαδικασία προσεδάφισης </span></a></i></b>του ρομποτικού εξερευνητή της αποστολής <b><i>Perseverance</i></b>. <b><i>«Επιβεβαιώνεται η προσεδάφιση. Το ρομπότ είναι ασφαλές στην επιφάνεια του Αρη, έτοιμο να ξεκινήσει την αναζήτηση ζωής»</i></b> ανακοίνωσε η Μοχάν, προκαλώντας ενθουσιασμό. </p><p style="text-align: justify;">Οπως αναφέρουν σε δημοσίευμά τους οι <b><i><a href="https://www.thetimes.co.uk/article/287260e0-6a0e-11eb-9ef0-206cb89ab544?shareToken=1d296bddf1050c8e9c8d6c3a2730cf96" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Times,</span></a></i></b> παράλληλα με την εξερεύνηση του ρόβερ, προετοιμάζεται πυρετωδώς η πρώτη επίσκεψη του ανθρώπου στον <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PLANET%20MARS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Κόκκινο Πλανήτη</span></a></i></b>, με τη σκυτάλη από τους επιστήμονες να παίρνουν τώρα οι… αρχιτέκτονες. </p><p style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://player.vimeo.com/video/142099027" title="vimeo-player" width="640"></iframe></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Προετοιμασία 50 ετών </span></p><p style="text-align: justify;">Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο άνθρωπος άρχισε να στέλνει στον Αρη τους «αγγελιοφόρους» του. Αρκετοί δορυφόροι έχουν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, ενώ στην επιφάνειά του στείλαμε με επιτυχία ορισμένα ρομπότ εξερεύνησης. Μάλιστα το ρόβερ της αποστολής Perseverance έχει μαζί του και ένα drone που είναι το πρώτο τέτοιου είδους όχημα που στέλνουμε σε άλλο πλανήτη. Ολα αυτά δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προετοιμάζουν την επίσκεψη του ανθρώπου στον Κόκκινο Πλανήτη. </p><p style="text-align: justify;">Μια επίσκεψη που οι διαστημικές υπηρεσίες τοποθετούν σε περίπου μια δεκαετία, ενώ ο ιδιοκτήτης της Space X Ελον Μασκ υποστηρίζει ότι θα γίνει στα μέσα της δεκαετίας που διανύουμε. Ο αμερικανός επιχειρηματίας ισχυρίζεται ότι θα στέλνει με τα διαστημόπλοιά του χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο στον Αρη, με στόχο να δημιουργηθεί εκεί τα επόμενα 30 έτη μια μεγάλη αποικία. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-j4FHhp6BIiE/YDZd-MhrquI/AAAAAAAB5j8/D5K7eyoyHe4zs2TSzVjSq8Mgjvc7FKXLgCLcBGAsYHQ/s750/6.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="536" data-original-width="750" height="458" src="https://1.bp.blogspot.com/-j4FHhp6BIiE/YDZd-MhrquI/AAAAAAAB5j8/D5K7eyoyHe4zs2TSzVjSq8Mgjvc7FKXLgCLcBGAsYHQ/w640-h458/6.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Οι δορυφόροι και τα ρομπότ εξερεύνησης μας έχουν επιτρέψει να χαρτογραφήσουμε τον Αρη και να γνωρίζουμε σε πολύ μεγάλο ποσοστό τις γεωατμοσφαιρικές συνθήκες του. Οι ειδικοί λένε ότι γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για αυτόν τον πλανήτη από ό,τι για τους ωκεανούς της Γης. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες εκεί είναι εξαιρετικά αφιλόξενες για την παρουσία της ζωής. </div><div style="text-align: justify;">Ομως, ο άνθρωπος έχει αποδείξει ότι μπορεί να βρίσκει λύσεις, όχι μόνο απλώς για να επιβιώνει, αλλά και για να προοδεύει μέσα σε πολύ δύσκολα περιβάλλοντα. Πολλοί επιστήμονες, μηχανικοί αλλά και αρχιτέκτονες έχουν παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια διάφορα σχέδια και ιδέες για τα καταλύματα στα οποία θα διαμένουν οι άνθρωποι στον <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PLANET%20MARS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Αρη</span></a></i></b>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/NASA%20NEWS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">NASA</span></a></i></b> πραγματοποίησε έναν διαγωνισμό για κατοικίες τεχνολογίας τρισδιάστατης εκτύπωσης στον Κόκκινο Πλανήτη, στον οποίο πήραν μέρος και γνωστές αρχιτεκτονικές εταιρείες. Ας ρίξουμε μια ματιά στα… αρειανά σπίτια. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">***** H ομάδα SEArch+/Apis Cor κέρδισε ένα από τα πρώτα βραβεία του διαγωνισμού της <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/NASA%20NEWS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">NASA</span></a></i></b> με αυτή την κατοικία, η οποία είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να μπορεί να ενισχύεται η δομή του, όποτε κρίνεται απαραίτητο. To φως μπαίνει στο κτίριο από διάφορα ανοίγματα στο πλάι και την οροφή. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-0l8bjlYS1kE/YDZeb68vATI/AAAAAAAB5kE/oNz7PU01gTkau3DNoPfpHCyZWZn91UxhACLcBGAsYHQ/s985/nasaphoto1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="552" data-original-width="985" height="358" src="https://1.bp.blogspot.com/-0l8bjlYS1kE/YDZeb68vATI/AAAAAAAB5kE/oNz7PU01gTkau3DNoPfpHCyZWZn91UxhACLcBGAsYHQ/w640-h358/nasaphoto1.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">♦ Team SEArch+/Apis Cor </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">**** </div><div style="text-align: justify;">Η ομάδα Zopherus παρουσίασε μια κατοικία που είναι χωρισμένη σε τμήματα κατασκευασμένα από διαφόρων ειδών στρώματα υλικών, ορισμένα από τα οποία προέρχονται από τον <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PLANET%20MARS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Αρη</span></a></i></b>. Τα στρώματα αυτά παρέχουν την απαραίτητη ασφάλεια στους κατοίκους από τις ακραίες και επικίνδυνες για τον άνθρωπο συνθήκες που επικρατούν στον Κόκκινο Πλανήτη. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ZE3qxPKuSyw/YDZfxFAo1QI/AAAAAAAB5kM/0AmJWr3WClQsFx5VfqjM2XnNNI3T2Bc-QCLcBGAsYHQ/s1290/nasaphoto2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="707" data-original-width="1290" height="350" src="https://1.bp.blogspot.com/-ZE3qxPKuSyw/YDZfxFAo1QI/AAAAAAAB5kM/0AmJWr3WClQsFx5VfqjM2XnNNI3T2Bc-QCLcBGAsYHQ/w640-h350/nasaphoto2.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">♦Zopherus </div><div style="text-align: justify;">**** </div><div style="text-align: justify;">Ενα κοχύλι που θα προστατεύει τους κατοίκους του, όπως τα κοχύλια προστατεύουν τα μαργαριτάρια. Το εσωτερικό του είναι χωρισμένο σε πολλά δωμάτια, όπου οι κάτοικοι θα ζουν αλλά και θα καλλιεργούν την τροφή τους. </div><div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ezY7nmQFuuo/YDZgFVH0EoI/AAAAAAAB5kU/R0cNlDsEpggZ-Pb2JAYtnvVBE5AaYqopwCLcBGAsYHQ/s1122/nasaphoto3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="518" data-original-width="1122" height="296" src="https://1.bp.blogspot.com/-ezY7nmQFuuo/YDZgFVH0EoI/AAAAAAAB5kU/R0cNlDsEpggZ-Pb2JAYtnvVBE5AaYqopwCLcBGAsYHQ/w640-h296/nasaphoto3.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">♦Team Kahn-Yates of Jackson </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αλλη μια δημιουργία της ομάδας Zopherus για την κατοικία ανθρώπων στον <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PLANET%20MARS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Αρη</span></a></i></b>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-HQDE6ZX3TOo/YDZgZz_ySNI/AAAAAAAB5kc/gXLUtnIXKV8Ggszvmwhnjiv6o3ofEavDgCLcBGAsYHQ/s1041/nasaphoto4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="850" data-original-width="1041" height="522" src="https://1.bp.blogspot.com/-HQDE6ZX3TOo/YDZgZz_ySNI/AAAAAAAB5kc/gXLUtnIXKV8Ggszvmwhnjiv6o3ofEavDgCLcBGAsYHQ/w640-h522/nasaphoto4.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">♦Zopherus </div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">******* </div><div style="text-align: justify;">Μια πιο συμβατική πρόταση για κατάλυμα στον Αρη από την ομάδα Team SEArch+/Apis. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-o71TKF9aHSk/YDZgstPedGI/AAAAAAAB5kk/9W-MS2yMFVQUWLZBkYducmisE1lrK7IxgCLcBGAsYHQ/s1122/nasaphoto5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="558" data-original-width="1122" height="318" src="https://1.bp.blogspot.com/-o71TKF9aHSk/YDZgstPedGI/AAAAAAAB5kk/9W-MS2yMFVQUWLZBkYducmisE1lrK7IxgCLcBGAsYHQ/w640-h318/nasaphoto5.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">♦Team SEArch+/Apis </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">**** </div><div style="text-align: justify;">H αρχιτεκτονική εταιρεία Hassel Studio συνεργάστηκε με την εταιρεία μηχανικών Eckersley O’Callaghan (EOC) και παρουσίασε μια ολοκληρωμένη πρόταση για μια κατοικία στον <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PLANET%20MARS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Αρη</span></a></i></b>, η οποία συνδυάζει την εργονομία και το design με όλους τους απαραίτητους χώρους διαβίωσης, εργασίας και καλλιέργειας τροφών. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-mPsLJsqotQE/YDZhCj4So1I/AAAAAAAB5ks/7VU7xgiWpog6kvBp8pDN4pu_aMLaFK9iwCLcBGAsYHQ/s1290/nasaphoto6.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="726" data-original-width="1290" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-mPsLJsqotQE/YDZhCj4So1I/AAAAAAAB5ks/7VU7xgiWpog6kvBp8pDN4pu_aMLaFK9iwCLcBGAsYHQ/w640-h360/nasaphoto6.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">♦Hassel Studio </div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">**** </div><div style="text-align: justify;">Εχουμε δημιουργήσει καταλύματα στα πιο ακραία περιβάλλοντα της Γης, όπως στην Ανταρκτική. Η εικονιζόμενη βάση της Βρετανικής Αποστολής της Ανταρκτικής θεωρείται ένα πρότυπο πάνω στο οποίο θα πρέπει να πατήσουν οι δημιουργοί των πρώτων τουλάχιστον κατοικιών στον <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PLANET%20MARS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Αρη</span></a></i></b>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-JwG7O3xF6zU/YDZhkkq47lI/AAAAAAAB5k0/lIereVkVbHYD-y5_nkNeltTS7By7QnaYwCLcBGAsYHQ/s1024/nasaphoto7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1024" height="424" src="https://1.bp.blogspot.com/-JwG7O3xF6zU/YDZhkkq47lI/AAAAAAAB5k0/lIereVkVbHYD-y5_nkNeltTS7By7QnaYwCLcBGAsYHQ/w640-h424/nasaphoto7.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">BAS </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">**** </div><div style="text-align: justify;">Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το υπέδαφος του Αρη είναι ασφαλές για να ζει ο άνθρωπος προστατευμένος από τη βλαβερή ακτινοβολία, τις ακραίες θερμοκρασίες αλλά και τις τρομερές αμμοθύελλες που ξεσπούν τακτικά. Η κατασκευαστική εταιρεία Redworks που προσπαθεί να αναπτύσσει συνεχώς νέες τεχνικές για να υλοποιεί πρωτοποριακές ιδέες σχεδίασε μια υπόγεια κατοικία στον <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PLANET%20MARS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Αρη</span></a></i></b>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-eSQwx-yYV50/YDZhzMiMrEI/AAAAAAAB5k4/AeBZ-NC0PZ05ZID3nM6p5CeOoPyTYxROQCLcBGAsYHQ/s1024/nasaphoto8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="724" data-original-width="1024" height="452" src="https://1.bp.blogspot.com/-eSQwx-yYV50/YDZhzMiMrEI/AAAAAAAB5k4/AeBZ-NC0PZ05ZID3nM6p5CeOoPyTYxROQCLcBGAsYHQ/w640-h452/nasaphoto8.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">♦Redworks </div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">**** </div><div><div style="text-align: justify;">H ομάδα SEArch+ and Clouds AO που αποτελείται από αρχιτέκτονες, αλλά και ερευνητές στον τομέα του Διαστήματος, σχεδίασε το Mars Ice House που κέρδισε το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού της NASA και γενικότερα έχει εντυπωσιάσει. Επιτρέπει στους κατοίκους του να ζουν με άνεση και ασφάλεια, αλλά και να αισθάνονται συνδεδεμένοι με το εξωτερικό περιβάλλον του <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/PLANET%20MARS" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">Αρη</span></a></i></b>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-UCAYgFKV9LE/YDZiJ-Kxc9I/AAAAAAAB5lE/esNXyEUFsnY1sl1UtYcUxPIPrYILhPg4gCLcBGAsYHQ/s1180/marshouse.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="663" data-original-width="1180" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-UCAYgFKV9LE/YDZiJ-Kxc9I/AAAAAAAB5lE/esNXyEUFsnY1sl1UtYcUxPIPrYILhPg4gCLcBGAsYHQ/w640-h360/marshouse.jpg" width="640" /></a></div><b><u>Διαβάστε επίσης: </u></b><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/2019/05/blog-post_15.html" target="_blank"><span style="color: #0b5394;">► <b>Έτσι θα είναι οι μελλοντικές κατοικίες μας στο Διάστημα</b></span></a></div><div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; color: #666666; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #999999;"><a href="https://protagon.gr/themata/pou-borei-na-zisei-o-anthrwpos-ston-ari-44342233216" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank">protagon.gr</a></span></span></span></span></div></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: right;"><br /></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-43131930211914009422021-02-23T15:42:00.000+02:002021-02-23T15:42:12.210+02:00Μαρίκα Νίνου: Μία θρυλική μορφή του ρεμπέτικου <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-BFfyUxYB2Tg/YDT-aVJIZiI/AAAAAAAB5jU/LBquUJfgdgEqizk9gw6UTGAscDy7-usOQCLcBGAsYHQ/s1987/marika-ninou-5498892883.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1987" data-original-width="1869" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-BFfyUxYB2Tg/YDT-aVJIZiI/AAAAAAAB5jU/LBquUJfgdgEqizk9gw6UTGAscDy7-usOQCLcBGAsYHQ/w602-h640/marika-ninou-5498892883.jpg" width="602" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #b45f06;">Ε</span></span>ίναι μία από τις μεγαλύτερες γυναικείες φωνές που πέρασαν από την Ελλάδα. Για τη <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%91%20%CE%9D%CE%99%CE%9D%CE%9F%CE%A5" target="_blank"><span style="color: #b45f06;">Μαρίκα Νίνου</span></a></i></b>, την Ευαγγελία Νικολαΐδου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές σε σχέση με τον τόπο και την ημερομηνία γέννησης της μοναδικής ερμηνεύτριας Μαρίκας Νίνου (Μαρίκας ή Ευαγγελίας Νικολαΐδου).<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><div><br /></div><div>Ο Πάνος Γεραμάνης, δημοσιογράφος, αναφέρει στο σημείωμα της συλλογής «Μαρίκα Νίνου - τα μεγάλα πορτρέτα» ότι η Μαρίκα Νίνου γεννήθηκε το 1918 στον Καύκασο. Ο Κώστας Χατζηδουλής στο βιβλίο του «Βασίλης Τσιτσάνης - η ζωή μου, το έργο μου», αναφέρει ως τόπο γέννησης την Κωνσταντινούπολη. Ο Πάνος Σαββόπουλος, σε σημείωμά του αναφέρει ότι η Μαρίκα Νίνου, αρμενικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1922 πάνω στο καράβι «Ευαγγελίστρια» που έφερνε τη μάνα της και την οικογένειά της από τη Σμύρνη στον Πειραιά. Για αυτό και της έδωσαν το όνομα Ευαγγελία</div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ο πατέρας της Οβανές (Γιάννης) και η μητέρα της Γκιούλα (Τριανταφυλλιά) Αταμιάν γλίτωσαν από τη σφαγή του 1922 και ξεκίνησαν ξανά τη ζωή τους στην Κοκκινιά του Πειραιά-Οδός Μεγάρων 50-όπου πέρασαν πολύ δύσκολα χρόνια. Το 1939 παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Μεσροπιάν και το 1940 γεννιέται ο πρώτος της γιος Οβανές. Χώρισαν αργότερα και παντρεύτηκε με τον ακροβάτη Νίνο Νικολαΐδη, η μητέρα του οποίου, θεατρίνα κι αυτή, της κόλλησε το όνομα Μαρίκα για να θυμίζει την Κοτοπούλη.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Έκαναν μαζί παραστάσεις ακροβατικών με το όνομα <b><i>«Ντούο Νίνο» </i></b>ενώ όταν μπήκε και ο Οβανές στο σχήμα αυτό μετονομάστηκε σε <b><i>«Δυόμισι Νίνο»</i></b>. Σε κάποια εμφάνισή τους στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας την ανακάλυψε ο Πέτρος Κυριακός και την γνώρισε στο <b><i>Μανώλη Χιώτη.</i></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Την πρώτη ηχογράφηση την έκανε τον Ιούνη το 1948 με δύο τραγούδια του Χιώτη : <i>"Ώρες σε κρυφοκοιτάζω"</i> και <i>"Θα σου πω το μυστικό μου".</i></div></div><p style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/ia3YDpiBn5E" width="640"></iframe></p><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/EXZ4T9XSu5Y" width="640"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="font-size: large;">Ταξίδι στην Πόλη</span></div><div><br /></div><div>Η ρήξη με τον Τσιτσάνη tον Οκτώβρη του 1951 πηγαίνουν για ενάμιση μήνα με τον Τσιτσάνη και την Ευαγγελία Μαργαρώνη στην Πόλη για εμφανίσεις στο κέντρο "Καζαμπλάνκα". Αυτό το ταξίδι στοιχειώθηκε από πολλές φημολογίες και για τους δυο τους με αποτέλεσμα να γίνει η αρχή του τέλους για την σχέση τους. Η <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%91%20%CE%9D%CE%99%CE%9D%CE%9F%CE%A5" target="_blank"><span style="color: #b45f06;">Νίνου</span></a></i></b> έστελνε χρυσές λίρες στον άντρα της με τις οποίες ξεκίνησε να φτιάχνει το σπίτι της στο Αιγάλεω. «Κάποτε έκλεισαν με τον Τσιτσάνη να πάνε να τραγουδήσουν στη Νέα Υόρκη. Η Νίνου πήρε βίζα.</div><div><br /></div><div>Ο Τσιτσάνης όχι, καίτοι είχε φίλο τον αρχηγό του ΙΔΕΑ. "Δεν θα πας" της είπε ο Τσιτσάνης. "Θα πάω" απάντησε η Νίνου. Και πήγε μόνη της. Κάποτε ξαναγύρισε. Ήταν άρρωστη. Ο Τσιτσάνης δεν της ξαναμίλησε. Δεν πήγε να τη δει στο νοσοκομείο. Ούτε στην κηδεία της πήγε...», λέει ο ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.</div><div><br /></div><div>Στην Αμερική Στο τέλος της ενώ γνωρίζει ότι έχει καρκίνο στη μήτρα αποφασίζει να πάει στην Αμερική μια και ο δρόμος είχε ανοίξει από το 1953 με τον Παπαϊωάννου, ενώ ο Τσιτσάνης πρώτος είχε δεχτεί προτάσεις από το 1949, ωστόσο δεν ήθελε το υπερατλαντικό ταξίδι με το αεροπλάνο. Στην Αμερική πηγαίνει ευελπιστώντας να γιατρευτεί από την ασθένεια της αλλά τελικά δουλεύει.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-JdhBK8Z74X4/YDUCo6VWPRI/AAAAAAAB5jc/GjhjGR4bR70QaeWQzIAZoXD0z4WLxwNqgCLcBGAsYHQ/s961/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582%2B%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="665" data-original-width="961" height="442" src="https://1.bp.blogspot.com/-JdhBK8Z74X4/YDUCo6VWPRI/AAAAAAAB5jc/GjhjGR4bR70QaeWQzIAZoXD0z4WLxwNqgCLcBGAsYHQ/w640-h442/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582%2B%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.png" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Πρώτο ταξίδι είναι στις 29 Σεπτέμβρη του '54 και θα δουλέψει στο "Νέο Βυζάντιο" στη Νέα Υόρκη, ενώ μένει σ' ένα δωμάτιο στους 42 δρόμους. Γυρίζει στην Ελλάδα σε άσχημη κατάσταση, ξαναπηγαίνει στου "Τζίμη", και επίσης ηχογραφεί και το "Αγάπη που έγινες δίκοπο μαχαίρι" από την ταινία "Στέλλα" του Κακογιάννη. Επιστρέφει στην Αμερική, όπου την υποστήριξαν ο Κώστας Καπλάνης και η Ρένα Ντάλλια, η οποία μαζί με την Εύα Στυλ έκαναν κάθε βράδυ έρανο μεταξύ των θαμώνων στα κέντρα «Μπριτάνια» και "Βυζάντιο" για τα έξοδα του νοσοκομείου.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-3c6UjuaK8CI/YDUDlMO18hI/AAAAAAAB5jk/ycXONgsU0WwiB6bZCKoa2JLMrDpIsNwRQCLcBGAsYHQ/s768/ninou-768x494.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="494" data-original-width="768" height="412" src="https://1.bp.blogspot.com/-3c6UjuaK8CI/YDUDlMO18hI/AAAAAAAB5jk/ycXONgsU0WwiB6bZCKoa2JLMrDpIsNwRQCLcBGAsYHQ/w640-h412/ninou-768x494.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Καταβεβλημένη γυρίζει στην Ελλάδα και αναγκάζεται να δουλέψει στου ‘’Τζίμη’’ για μια παλιά οφειλή.</div><div><br /></div><div>Πεθαίνει στις 23 Φλεβάρη του 1957, ημέρα Σάββατο. Ο Μάνος Χατζιδάκις τής αφιέρωσε το δίσκο του «Τα πέριξ» (1974), με ερμηνεύτρια τη Βούλα Σαββίδη, με τα λόγια: «Όλη η εργασία αυτή χαρίζεται στη μνήμη της ανεπανάληπτης Μαρίκας Νίνου, που δίχως να το ξέρει, με το μαχαίρι της φωνής της, χάραξε μέσα μας βαθιά τα ονόματα των θεών της ταπεινοσύνης και της βυζαντινής παρακμής».</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/zSBpPYjOSvI" width="640"></iframe></div></div><div><br /></div><div><br /></div><div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="text-decoration-line: none;"><a href="https://tvxs.gr/news/prosopa/marika-ninoy-mia-thryliki-morfi-toy-rempetikoy" style="text-decoration-line: none;" target="_blank"><span style="color: #666666;">tvxs</span></a></span></span></span></span></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-31746965418838468712021-02-11T14:57:00.002+02:002021-02-11T15:27:29.184+02:00Underwater Photographer of the Year- Ένας υπέροχος υποβρύχιος κόσμος <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-N9almspWSs4/YCUmMhWDQRI/AAAAAAAB5ic/jacjYpK013IHObyKYqXZHIrvLsju-YpvQCLcBGAsYHQ/s1987/Underwater-Photographer-of-the-year-2021-0499992.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1987" data-original-width="1869" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-N9almspWSs4/YCUmMhWDQRI/AAAAAAAB5ic/jacjYpK013IHObyKYqXZHIrvLsju-YpvQCLcBGAsYHQ/w602-h640/Underwater-Photographer-of-the-year-2021-0499992.jpg" width="602" /></a></div><div style="text-align: justify;">Απονεμήθηκαν τα βραβεία του διάσημου διαγωνισμού υποβρύχιας φωτογραφίας Underwater Photographer of the Year. Η κριτική επιτροπή έπρεπε να επιλέξει τις καλύτερες ανάμεσα σε περισσότερες από 4,5 χιλιάδες φωτογραφίες που εστάλησαν στον διαγωνισμό από επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους από 68 χώρες..<span><a name='more'></a></span> </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><u>Δείτε στο slideshow που έφτιαξα στο imgur.com πατώντας επάνω στις εικόνες</u></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><blockquote class="imgur-embed-pub" data-id="a/AsFOWdM" lang="en"><a href="//imgur.com/a/AsFOWdM">Underwater Photographer of the Year </a></blockquote><script async="" charset="utf-8" src="//s.imgur.com/min/embed.js"></script></div><p></p>
Slide show by takis Vorini on imgur.com<div><br /></div><div><br /></div><div><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; color: #666666; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #999999;"><a href="https://protagon.gr/galleries/o-yperoxos-ypovryxios-kosmos-44342224600#id_1" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank">protagon.gr</a></span></span></span></span></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-51166502209671050692021-01-23T17:33:00.004+02:002021-01-23T17:55:39.721+02:00John Wayne - (Τζον Γουέιν): Η τοξική κληρονομιά ενός ειδώλου <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-p2G-DnK7aPs/YAw_kuwEfAI/AAAAAAAB5dI/E7NOnzW6bJcF5xCv9nxi_pf0swOws8a-wCLcBGAsYHQ/s1600/john-wayne-760765542.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-p2G-DnK7aPs/YAw_kuwEfAI/AAAAAAAB5dI/E7NOnzW6bJcF5xCv9nxi_pf0swOws8a-wCLcBGAsYHQ/w640-h640/john-wayne-760765542.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #134f5c;">Ο</span></span>ι θαυμαστές του, αλλά και οι λάτρεις του κινηματογράφου γενικότερα, καλούνται να αντιμετωπίσουν το <b><i>«παράδοξο του Τζον Γουέιν»</i></b>, δηλαδή το γεγονός πως «ένας από τους πιο πολυαγαπημένους σταρ του Χόλιγουντ είναι επίσης σύμβολο πολλών από τα τοξικά στοιχεία της λευκής Αμερικής»...<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Φαίνεται ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, ή έστω άβολοι, για τους θαυμαστές του Τζον Γουέιν. Ο «Δούκας» του αμερικανικού κινηματογράφου, όπως τον αποκαλούσαν, έπαιξε σε όλα τα είδη ταινιών, αλλά καθιερώθηκε στο γουέστερν και κατέστη μεγάλος σταρ του είδους το 1939, μετά τη μεγάλη επιτυχία της κλασικής, πλέον, ταινίας «Ταχυδρομική άμαξα» («Stagecoach») του Τζον Φορντ. Τριάντα ένα χρόνια μετά, το 1970, τιμήθηκε με το Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο «Αληθινό θράσος» («True Grit») του Χένρι Χάθαγουεϊ, ταινία στη οποία ο Τζον Γουέιν υποδύθηκε έναν γερο-πιστολέρο. </p><p style="text-align: justify;">Σήμερα, όμως, στη εποχή του κινήματος <b><i><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/Black_Lives_Matter" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Black Lives Matter</span></a></i></b>, <b><i>«αρκετοί θεωρούν τις πολιτικές του απόψεις αποκρουστικές»,</i></b> επισημαίνει σε κείμενό του ο <b><i><a href="https://www.independent.co.uk/independentpremium/culture/john-wayne-the-searchers-news-of-the-world-b1787191.html?r=24354https://www.independent.co.uk/independentpremium/culture/john-wayne-the-searchers-news-of-the-world-b1787191.html?r=24354" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Τζέφρι Μακνάμπ</span></a></i></b>, κριτικός κινηματογράφου του Independent, υπενθυμίζοντας, ενδεικτικά, πως το 1971 ο καουμπόι του Χόλιγουντ είχε παραχωρήσει μία συνέντευξη στο Playboy κατά την οποία προέβη σε <b><i>ομοφοβικά σχόλια</i></b> και τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της ανωτερότητας της λευκής φυλής.</p><p style="text-align: justify;">Μετά τον φόνο του Τζόρτζ Φλόιντ τον περασμένο Μάιο από λευκούς αστυνομικούς στη Μινεάπολη, πολίτες στην κομητεία Οραντζ της Καλιφόρνιας άρχισαν να ζητούν εκ νέου από τις τοπικές αρχές να προβούν άμεσα στη μετονομασία του John Wayne Airport. Και τον περασμένο Ιούλιο, μία έκθεση αφιερωμένη στον Τζον Γουέιν στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας ξεστήθηκε άρον άρον εν μέσω ενός εντόνου διαλόγου περί «του συστημικού ρατσισμού στους πολιτισμικούς θεσμούς» των ΗΠΑ. </p><p style="text-align: justify;">Οπότε, οι θαυμαστές του, αλλά και οι λάτρεις του κινηματογράφου γενικότερα, καλούνται να αντιμετωπίσουν αυτό που ο βρετανός κριτικός αποκαλεί το <b><i>«παράδοξο του Τζον Γουέιν»</i></b>, δηλαδή το γεγονός πως «ένας από τους πιο πολυαγαπημένους σταρ του Χόλιγουντ είναι επίσης σύμβολο πολλών από τα τοξικά στοιχεία της λευκής Αμερικής».</p><p style="text-align: justify;">Η πολιτισμική αντιπαράθεση για την τοξική, σύμφωνα με τους επικριτές του, κληρονομιά του Τζον Γουέιν αναμένεται να φουντώσει μετά την προβολή, τον επόμενο μήνα, των «Νέων του Κόσμου» («News of The World»), της νέας ταινίας του Πολ Γκρίνγκρας με πρωταγωνιστή τον Τομ Χανκς. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Be-oFjgsLTo/YAw68qlomyI/AAAAAAAB5cs/tILXn72ZOR8GjQv-j841MKhEYCAYD2JhwCLcBGAsYHQ/s853/91XO7PcvnjL._RI_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-Be-oFjgsLTo/YAw68qlomyI/AAAAAAAB5cs/tILXn72ZOR8GjQv-j841MKhEYCAYD2JhwCLcBGAsYHQ/s16000/91XO7PcvnjL._RI_.jpg" /></a></div><p style="text-align: justify;">Πρόκειται για ένα «επιβλητικό γουέστερν», σύμφωνα με τον Μακνάμπ, το οποίο είναι εν μέρει εμπνευσμένο από την ταινία <b><i><a href="https://www.imdb.com/video/vi3337814297?ref_=tt_pv_vi_aiv_2" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">«Η αιχμάλωτος της ερήμου» (The Searchers)</span></a></i></b>, ένα από τα πιο διάσημα φιλμ του Τζον Γουέιν το οποίο σκηνοθέτησε επίσης ο Τζον Φορντ.</p><p style="text-align: justify;">H υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται κατά την ίδια περίοδο, λίγα χρόνια μετά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, και, όπως στην ταινία του Φορντ, ο βασικός χαρακτήρας είναι ένας πρώην στρατιώτης της Συνομοσπονδίας που ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για ένα νεαρό λευκό κορίτσι που απήχθη κι ανατράφηκε από γηγενείς Αμερικανούς. Οπως και η <b><i>«Η αιχμάλωτος της ερήμου»</i></b> η ταινία του άγγλου σκηνοθέτη είναι γεμάτη επιβλητικά τοπία. </p><p style="text-align: justify;">Όμως κατά τη διάρκεια μίας συνέντευξης που παραχώρησε πρόσφατα, ο Γκρίνγκρας περιέγραψε την νέα του ταινία ως το αντίστροφο της ταινίας με πρωταγωνιστή τον Τζον Γουέιν. <b><i>«Η αιχμάλωτος της ερήμου»</i></b> αφορά το ταξίδι για τον εντοπισμό του κοριτσιού, ενώ <i>«Τα νέα του κόσμου» </i>εστιάζουν στο ταξίδι για την επιστροφή του κοριτσιού στο σπίτι της, «οπότε, είναι κατά κάποιο τρόπο το ανάποδο», εξήγησε ο σκηνοθέτης. </p><p style="text-align: justify;">Στα <b><i>«Νέα του Κόσμου»</i></b> που βασίζονται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της αμερικανίδας ποιήτριας και συγγραφέως Πολέτ Τζάιλς, ο Γκρίνγκρας φρόντισε να μην συμπεριλάβει όλα εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν σήμερα την «Αιχμάλωτο της ερήμου» προβληματική στα μάτια σημαντικού μέρους του κοινού. </p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #134f5c; font-size: x-large;"><u>Διαφορετικοί χαρακτήρες </u></span></p><p style="text-align: justify;">Αντί για τον Ιθαν Εντουαρντς, <b><i>«τον χολωμένο και ανοιχτά ρατσιστή μοναχικό τύπο»</i></b> που υποδύθηκε ο Γουέιν στην ταινία του Φορντ, ο Γκρίνγκρας μας προσφέρει τον βετεράνο λοχαγό Τζέφερσον Κάιλ Κιντ, «ακόμη μία εκδοχή του προσηνούς μέσου Αμερικανού που τόσο συχνά υποδύεται ο Χανκς», σημειώνει ο βρετανός δημοσιογράφος. </p><p style="text-align: justify;">Ο λοχαγός Τζέφερσον Κάιλ Κιντ δεν είναι ένας μισθοφόρος αλλά κάποιος που εξασφαλίζει τα προς το ζην διαβάζοντας δυνατά τα νέα του κόσμου από εφημερίδες σε παραμεθόριες πόλεις. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως ανήκε στις τάξεις του στρατού που πολέμησε με στόχο τη διατήρηση της δουλείας στις πολιτείες του αμερικανικού Νότου, αλλά έχει κάνει μία νέα αρχή και καταφεύγει, πλέον, στη βία μόνον όταν είναι απολύτως αναγκαίο. </p><p style="text-align: justify;">Πάντως σε καμία περίπτωση δεν πυροβολεί κανέναν νεκρό<b><i> «Ινδιάνο» στα μάτια, ούτως ώστε να μην μπορεί να εισέλθει στη «γη των ψυχών» και να «περιπλανιέται για πάντα μεταξύ των ανέμων»,</i></b> όπως κάνει ο Ιθαν Εντουαρντς σε μία από τις πιο διάσημες σκηνές της ταινίας. Και σε αντίθεση με τον χαρακτήρα του Τζον Γουέιν ο οποίος αποστρέφεται το γεγονός πως η ανιψιά του (Νάταλι Γουντ) την οποία απήγαγαν μέλη της φυλής Κομάντσι κατέληξε τελικά να γίνει Ινδιάνα, ο Τομ Χανκς θα κάνει τα πάντα για να προστατέψει το ορφανό κορίτσι (Χέλενα Ζένγκελ) που έσωσε από τη φυλή Κάιοβα. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-i1FKD5rlkVY/YAxBKy35tyI/AAAAAAAB5dQ/zh4uyZBV888qd7bqxbsDtVm795FAJGikwCLcBGAsYHQ/s656/hanksnewsoftheworld.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="343" data-original-width="656" height="334" src="https://1.bp.blogspot.com/-i1FKD5rlkVY/YAxBKy35tyI/AAAAAAAB5dQ/zh4uyZBV888qd7bqxbsDtVm795FAJGikwCLcBGAsYHQ/w640-h334/hanksnewsoftheworld.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">Στη ταινία του Γκρίνγκρας δεν δολοφονούνται γυναικόπαιδα γηγενών, καθώς «καουμπόηδες ή στρατιώτες να σφάζουν ιθαγενείς Αμερικανούς δεν θα ήταν αποδεκτό σε ένα σύγχρονο γουέστερν». Οι αντίπαλοι του Τομ Χανκς είναι πρώην μέλη του στρατού και νυν ρεμάλια που προσπαθούν αρχικά να αγοράσουν και στη συνέχεια να απαγάγουν τη προστατευόμενη του. Στα «Νέα του κόσμου» οι γηγενείς Αμερικανοί αναφέρονται αλλά δεν εμφανίζονται σχεδόν καθόλου. </p><p style="text-align: justify;">Ωστόσο σε καμία περίπτωση ο Γκρίνγκρας δεν θα επέλεγε σήμερα έναν λευκό, γαλανομάτη, γερμανό ηθοποιό για τον ρόλο του αρχηγού των Κομάντσι (Χένρι Μπράντον, πραγματικό όνομα… Χάινριχ φον Κλάινμπαχ), όπως έκανε ο Τζον Φορντ πριν από 64 χρόνια.</p><p style="text-align: justify;"> Ο Τζέφρι Μακνάμπ αναγνωρίζει στην μακροσκελή ανάλυσή του πως ο βρετανός σκηνοθέτης γύρισε μία ταινία η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει τον Τομ Χανκς και την εξαιρετική νεαρή συμπρωταγωνίστρια του ακόμα και στην τελετή της απονομής των βραβείων Οσκαρ. </p><p style="text-align: justify;">Υποστηρίζει, όμως, πως σε αντίθεση με την ταινία του Τζον Φορντ, τα «Νέα του κόσμου» αδυνατούν να φέρουν <b><i>«την κάθαρση»</i></b> στο δράμα που εκτυλίσσεται. <b><i>«Πρόκειται για μία εξωραϊσμένη θεώρηση της Δύσης στην οποία οι νευρώσεις, τα τραύματα και οι προκαταλήψεις των κύριων χαρακτήρων αποσιωπώνται»</i></b>, εξηγεί ο βρετανός ειδικός, προσθέτοντας πως στην ταινία με πρωταγωνιστή του Χανκς δεν περιλαμβάνεται καμιά στιγμή τόσο συγκλονιστική όσο η σκηνή στο τέλος την ταινίας με πρωταγωνιστή τον Τζον Γουέιν, στην οποία κυριαρχεί η εντύπωση ότι ο Ιθαν πρόκειται να σκοτώσει την ανιψιά του αλλά τελικά την παίρνει στην αγκαλιά του και της λέει <b><i>«Πάμε στο σπίτι Ντέμπι»</i></b>. </p><p style="text-align: justify;">Η συγκεκριμένη σκηνή έκανε ακόμα και τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ να δακρύσει, καθώς, σε αντίθεση με τη συμπεριφορά του σε όλη την υπόλοιπη ταινία, την πιο αναπάντεχη στιγμή, ο Τζον Γουέιν καθίσταται ξαφνικά ανθρώπινος και τρυφερός. Ο Τζον Γουέιν πέρα από ένας ηθοποιός που εργαζόταν πολύ σκληρά, ειδικά όταν άρεσε και στον ίδιο ο ρόλος που καλούταν να υποδυθεί, ήταν και ένας άνθρωπος ευγενικός και χαριτωμένος, οποίος αφόπλιζε με τη συμπεριφορά του ακόμα και όλους όσοι απεχθάνονταν τις γνώμες του για την πολιτική και την κοινωνία. </p><p style="text-align: justify;">Η εργατικότητά του, ωστόσο, και η ευγένειά του δεν αναιρούν το γεγονός ότι κατά την περιβόητη, σήμερα, συνέντευξη που παραχώρησε στο Playboy, εξέφρασε απαράδεκτες ρατσιστικές και ομοφοβικές απόψεις. <b><i>«Για αρκετούς είναι απλά ακόμη ένα μνημείο το παρελθόντος που πρέπει να αποκαθηλωθεί. Κανένας δεν πρόκειται να δώσει σε νέα αεροδρόμια το όνομά του. Η κληρονομιά του φαίνεται πως έχει αμαυρωθεί αμετάκλητα»</i></b>, αναφέρει ο Μακνάμπ. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-kycIn9jOu0s/YAw7-MDR93I/AAAAAAAB5c4/Bp7nd4RbY8EsGgEfZFXrNyXDyKF1dXkiwCLcBGAsYHQ/s900/22846320.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-kycIn9jOu0s/YAw7-MDR93I/AAAAAAAB5c4/Bp7nd4RbY8EsGgEfZFXrNyXDyKF1dXkiwCLcBGAsYHQ/w640-h426/22846320.jpg" width="640" /></a></div>Τ<i>ο Αεροδρόμιο Τζον Γουέιν στην Καλιφόρνια. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που απαιτούν τη μετονομασία του (EPA/ETIENNE LAURENT) </i><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-dhkXti-ofmQ/YAw79l94tLI/AAAAAAAB5c0/vCa6mB9LX-YBGrgqCBSCmeZf27AMz6XGACLcBGAsYHQ/s620/OCR-L-RACIST-0929-02-LO-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="382" data-original-width="620" height="394" src="https://1.bp.blogspot.com/-dhkXti-ofmQ/YAw79l94tLI/AAAAAAAB5c0/vCa6mB9LX-YBGrgqCBSCmeZf27AMz6XGACLcBGAsYHQ/w640-h394/OCR-L-RACIST-0929-02-LO-1.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Κι επικαλείται τον Σαμ Πόλαρντ, ένα αφροαμερικανό κινηματογραφιστή η τελευταία δουλειά του οποίου, ένα ντοκιμαντέρ ονόματι «MLK/FBI» για το πώς ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ μπήκε στο στόχαστρο του FBI, πρόκειται να κυκλοφορήσει την ερχόμενη εβδομάδα. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όταν ήταν μικρό παιδί ο Σαμ Πόλαρντ λάτρευε τον Τζον Γουέιν. Εως ότου ενημερώθηκε για τις «φριχτές» ακροδεξιές και αντικομμουνιστικές πεποιθήσεις του. <i><b>«Θα μπορούσα να πως στον εαυτό μου ότι δεν πρόκειται να δω ξανά ταινία του Τζον Γουέιν, όπως έκαναν κάποιοι… αλλά υπάρχει ένα μέρος του εαυτού μου, το μικρό αγόρι μέσα μου, που λέει “εντάξει, δεν ήταν o καλός κι ενάρετος άνθρωπος στην πραγματική ζωή αλλά μπορώ ακόμα να βλέπω τις ταινίες του”. Το ζήτημα είναι πολύπλοκο»</b></i>, εξήγησε ο Πόλαρντ. <b><i>«Απαρνιέσαι όλους τους ήρωες και τις ηρωίδες σου; Κάποιες φορές ναι, κάποιες φορές όχι. Ενίοτε δεν επικρίνεις συλλήβδην»</i></b>, πρόσθεσε. </div><p style="text-align: justify;">Τι σημαίνει αυτό για του θαυμαστές του Τζον Γουέιν και όλους τους λάτρεις του κινηματογράφου; Οτι μπορούν ελεύθερα είτε να ξαναδούν είτε να αγνοήσουν τις ταινίες του. Πάντως η κληρονομιά του αμερικανού ηθοποιού αντέχει. Τα πιο γνωστά από τα έργα του κυκλοφορούν ακόμα ευρέως ενώ προς το τέλος της θητείας Τραμπ, ο Τζον Γουέιν κατέστη μία ιδιαίτερα πολωτική φυσιογνωμία, με τους Αμερικανούς να τον λατρεύουν και να τον απεχθάνονται εξίσου. </p><p style="text-align: justify;">Απόδειξη αποτελούν τα «Νέα του κόσμου», καθώς το «αποστειρωμένο» γουέστερν του Γκρίνγκρας είναι συγχρόνως ένας φόρος τιμής στην «Αιχμάλωτο της ερήμου» αλλά και μία απόπειρα απαλοιφής των πιο ακραίων από τις κακοήθεις υπερβολές της. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-T0juX1mr8yE/YAxEEZh-oXI/AAAAAAAB5dY/C5H6-L7bxywGCa5G6x0PfH4VuCwBH_40wCLcBGAsYHQ/s1400/Film-John-Wayne-Illustration-Michae-Koelsch.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1400" data-original-width="1400" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-T0juX1mr8yE/YAxEEZh-oXI/AAAAAAAB5dY/C5H6-L7bxywGCa5G6x0PfH4VuCwBH_40wCLcBGAsYHQ/w640-h640/Film-John-Wayne-Illustration-Michae-Koelsch.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: center;"><br /></p><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="text-decoration-line: none;"><a href="https://protagon.gr/themata/tzon-gouein-i-toksiki-klironomia-enos-eidwlou-44342207646" target="_blank"><span style="color: #666666;"><span>p</span>rotagon.gr</span></a></span></span></span></span></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-17158551660531777162021-01-20T16:15:00.000+02:002021-01-20T16:15:03.190+02:00Ο γητευτής των ονείρων Ντέιβιντ Λιντς (David Lynch) και σκηνοθέτης της καλύτερης ταινίας του 21ου αιώνα<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-PXTfsnzyexs/YAgpfusUYEI/AAAAAAAB5Zw/_xWovxEeum44qIOTVK8TzL5HeD8wsXFQACLcBGAsYHQ/s1600/david--lynch-845655441.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-PXTfsnzyexs/YAgpfusUYEI/AAAAAAAB5Zw/_xWovxEeum44qIOTVK8TzL5HeD8wsXFQACLcBGAsYHQ/w640-h640/david--lynch-845655441.jpg" width="640" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #783f04;">Ο</span></span>
Αμερικανός δημιουργός Ντέιβιντ Λιντς, γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1946. Ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης, του οποίου οι ταινίες διακρίνονται για τις ονειρικές τους εικόνες, ενώ μέσα από τη σουρεαλιστική τους δομή, ο καλλιτέχνης καταφέρνει να δημιουργεί μία ατμόσφαιρα μαγικού ρεαλισμού. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το <b><i>«Mulholland Drive», έχει ψηφιστεί από 177 Κριτικούς Κινηματογράφου στο BBC Culture, ως η καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα!..</i></b><span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-1EuPGKHWDuA/YAg6PVJ0vMI/AAAAAAAB5b0/5p4u6P4LndgnyAwgwNw65p6gv-2Ya5UjQCLcBGAsYHQ/s1200/281363-david_lynch_00.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-1EuPGKHWDuA/YAg6PVJ0vMI/AAAAAAAB5b0/5p4u6P4LndgnyAwgwNw65p6gv-2Ya5UjQCLcBGAsYHQ/w640-h360/281363-david_lynch_00.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Καλώς ήρθατε στο μοναδικό κινηματογραφικό σύμπαν του Ντέιβιντ Λιντς. Εδώ η στυλιζαρισμένη βία, η εξωτερική δυσμορφία των χαρακτήρων, καθώς και η παρατήρηση των κρυφών επιθυμιών των ηρώων του σκηνοθέτη, συνυπάρχουν συχνά πυκνά στις ταινίες του. Ο ίδιος, αναφέρει χαρακτηριστικά:</div><div><br /></div><div>«<b><i>Ως παιδί, μεγάλωσα σ' ένα περιβάλλον με κομψά σπίτια, κατάφυτους δρόμους, μπλε ουρανούς, ξύλινους φράχτες, πράσινο γρασίδι και κερασιές. Όπως ακριβώς, δηλαδή, φαντάζεται κάποιος την μεσοαστική Αμερική. Αλλά οι κερασιές εκκρίνουν ένα πηχτό υγρό, το οποίο προσελκύει μαύρα, κίτρινα και ορισμένα κόκκινα μυρμήγκια γύρω του. Έτσι ανακάλυψα ότι, αν κανείς κοιτάξει λίγο πιο προσεχτικά αυτόν τον όμορφο κόσμο, θα βρει πάντα από κάτω κόκκινα μυρμήγκια. Επειδή μεγάλωσα σ' έναν όμορφο κόσμο, οτιδήποτε άλλο ήταν μία αντίθεση...»</i></b></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4YgjJ3PM1eA/YAgsK7z5OVI/AAAAAAAB5Z4/any03zVs7ak4_oKOfP5AkKXBoByKRG8JgCLcBGAsYHQ/s775/281363g-david_lynch_01.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="775" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-4YgjJ3PM1eA/YAgsK7z5OVI/AAAAAAAB5Z4/any03zVs7ak4_oKOfP5AkKXBoByKRG8JgCLcBGAsYHQ/w640-h360/281363g-david_lynch_01.jpg" width="640" /></a></div><div>Ο Ντέιβιντ Λιντς γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1946 στη μικρή πόλη Μισσούλα στην πολιτεία Μοντάνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Μεγάλωσε σε μία ήσυχη μεσοαστική οικογένεια, η οποία μετακινούνταν συχνά από πολιτεία σε πολιτεία λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα του.</div><div><br /></div><div>Αρχικά ο Λιντς ήθελε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική κι έτσι παρακολούθησε μαθήματα σε διάφορες σχολές Καλών Τεχνών. Σε μία από αυτές ανακάλυψε την αγάπη του για τον κινηματογράφο, στον οποίο και τελικά αποφασίζει να αφοσιωθεί. Το 1971 μετακομίζει με την πρώτη γυναίκα του (Peggy Lynch) και την κόρη τους, στο Λος Άντζελες, όπου και σπουδάζει σκηνοθεσία στην σχολή του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου (AFI).</div><div><br /></div><div>Εκεί ο Λιντς γυρίζει τις πρώτες του μικρού μήκους ταινίες και δημιουργεί το προσωπικό του ύφος, διχάζοντας ωστόσο πολλές φορές κοινό και κριτικούς. Παράλληλα, σκηνοθετεί τηλεοπτικές σειρές, αλλά και διαφημιστικές καμπάνιες γνωστών εταιρειών.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-q8GKUbr2fzU/YAgsccFd4mI/AAAAAAAB5aA/v_uoqNOJQ2EkUEmvm0eUP7_XkI4TkHAAACLcBGAsYHQ/s775/281363g-david_lynch_02.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="775" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-q8GKUbr2fzU/YAgsccFd4mI/AAAAAAAB5aA/v_uoqNOJQ2EkUEmvm0eUP7_XkI4TkHAAACLcBGAsYHQ/w640-h360/281363g-david_lynch_02.jpg" width="640" /></a></div><div>Όπως ο ίδιος παραδέχεται, έχει επηρεαστεί περισσότερο από τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο, παρά από τον Αμερικάνικο. <i><b>«Οι ευρωπαϊκές ταινίες είναι που σε καθηλώνουν και συνεπαίρνουν την ψυχή σου»</b></i>, έχει πει χαρακτηριστικά. <b><i>Συγκεκριμένα, ο Λιντς έχει δηλώσει κατά καιρούς ότι θαυμάζει ιδιαίτερα τις ταινίες των Φεντερίκο Φελίνι, Βέρνερ Χέρζοκ, Ζακ Τατί, αλλά και του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.</i></b></div><div><br /></div><div>Η πρώτη του μεγάλου μήκους ήταν το <b><i>«Eraserhead»</i></b>, τα γυρίσματα του οποίου κράτησαν τέσσερα χρόνια (1972 - 1976). Αυτή η ταινία προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Μελ Μπρουκς, ο οποίος τον προσέλαβε για να κινηματογραφήσει το φιλμ «Ο Άνθρωπος Ελέφαντας», το οποίο και χάρισε στον Λιντς την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Σκηνοθέτη, καθώς και μία δεύτερη υποψηφιότητα για τη συμμετοχή του στο σενάριο - συνολικά η ταινία είχε οκτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ, χωρίς όμως να καταφέρει να αποσπάσει κάποιο χρυσό αγαλματίδιο.</div><div><br /></div><div>Η επόμενη ταινία του, το<b><i> «Dune</i></b>» κυκλοφόρησε το 1984, σε συνεργασία με τον Ντίνο Ντε Λαουρέντις, ήταν μία "καταστροφή", όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο δημιουργός, διότι ο παραγωγός δεν του επέτρεψε να έχει τον τελευταίο δημιουργικό λόγο, κατά την διαδικασία του μοντάζ.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-AeGOpjICY28/YAgsrP8iHVI/AAAAAAAB5aE/vXNGhawHKV4yAyhbY1kSPahSyJqrLkaFQCLcBGAsYHQ/s600/281363g-david_lynch_05.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="600" height="428" src="https://1.bp.blogspot.com/-AeGOpjICY28/YAgsrP8iHVI/AAAAAAAB5aE/vXNGhawHKV4yAyhbY1kSPahSyJqrLkaFQCLcBGAsYHQ/w640-h428/281363g-david_lynch_05.jpg" width="640" /></a></div><div>Ευτυχώς όμως ο Λιντς δεν πτοήθηκε. Το 1986 επέστρεψε δριμύτερος και σκηνοθέτησε το ονειρικό «Μπλε Βελούδο». Η ταινία προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και ο Λιντς για Όσκαρ Καλύτερου Σκηνοθέτη, ενώ πολλοί την θεωρούν ως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της τέχνης του.</div><div><br /></div><div>Το 1990 ο Ντέιβιντ Λιντς διακρίθηκε και στον χώρο της τηλεόρασης με τη σειρά «Twin Peaks» - για τον υπογράφων, αυτή είναι η σημαντικότερη και πιο αγαπημένη σειρά, στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης - η οποία το 1992 έγινε και τηλεταινία: «Ο Ύποπτος Κόσμος του Τουίν Πικς».</div><div><br /></div><div>Την ίδια χρονιά ο Λιντς κατέκτησε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών για την αξέχαστη <b><i>«Ατίθαση Καρδιά».</i></b> Μετά από αυτή την επιτυχία ακολούθησαν οι κλασσικές πια δημιουργίες του: «Η Χαμένη Λεωφόρος» το (1997) και το<b><i> «The Straight Story» το 1998,</i></b> το οποίο τιμήθηκε και με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Κινηματογράφου, ενώ ο πρωταγωνιστής<b><i> Richard Farnsworth</i></b>, ήταν Υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ά Ανδρικής Ερμηνείας.</div><div><br /></div><div>Εκτός από την ιδιότητα του ως σκηνοθέτης, ο Ντέιβιντ Λιντς έχει κατά καιρούς εκτελέσει καθήκοντα παραγωγού αλλά και ηθοποιού, ενώ παράλληλα ασχολείται με τον σχεδιασμό και τη ζωγραφική. <b><i>Οι ταινίες του Λιντς, διακρίνονται για τις ονειρικές τους εικόνες και την σουρεαλιστική τους δομή, μέσω των οποίων ο καλλιτέχνης αναπτύσσει μία ατμόσφαιρα μαγικού ρεαλισμού.</i></b></div><div><br /></div><div><span style="color: #783f04; font-size: x-large;"><u>Eraserhead (1976)</u></span></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Q3QH1094200/YAgs52DZLTI/AAAAAAAB5aM/gqrIFWfUY7MSUudXvhqr1RYnJIxD9LgwACLcBGAsYHQ/s775/281363g-1.eraserhead.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="775" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-Q3QH1094200/YAgs52DZLTI/AAAAAAAB5aM/gqrIFWfUY7MSUudXvhqr1RYnJIxD9LgwACLcBGAsYHQ/w640-h360/281363g-1.eraserhead.jpg" width="640" /></a></div><div>Ο κορυφαίος Αμερικανός σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιντς, στο πρώτο του δημιούργημα, μας κάνει κοινωνούς ενός ασπρόμαυρου κόσμου, καλώντας μας να μοιραστούμε μαζί του τα μυστικά του «Eraserhead». Το φιλμ είναι ένα σουρεαλιστικό όνειρο, το οποίο μας συστήνει έναν κάτοικο μιας βιομηχανικής περιοχής σε εγκατάλειψη. Η κοπέλα του είναι έγκυος και την παντρεύεται. Όταν το μωρό γεννιέται με μορφή ερπετού, η γυναίκα του, τον εγκαταλείπει κι ο ήρωας μας αναγκάζεται να το φροντίσει μόνος του.</div><div><br /></div><div>Πρωταγωνιστής της ταινίας, είναι ο αγαπημένος ηθοποιός <b><i>Jack Nance (1943 - 1996).</i></b> Το υποκριτικό alter ego του σκηνοθέτη, που στο μέλλον θα έχουμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε και σε άλλες ταινίες του Ντέιβιντ Λιντς. Από το <b><i>"Dune"</i></b> <b><i>(1984)</i></b> και το "<b><i>Blue Velvet" (1986)</i></b> μέχρι την χαρακτηριστική τηλεοπτική σειρά<b><i> "Twin Peaks" (1990 - 1991)</i></b>. <b><i>Το "Eraserhead" αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της σκηνοθετικής ιδιοφυΐας που ακούει στο όνομα Ντέιβιντ Λιντς.</i></b></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/J0Eq5GtCYdA" width="640"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: x-large;"><u>Ο Άνθρωπος Ελέφαντας (The Elephant Man - 1980)</u></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-GE3WW4cOWRM/YAgt-utwWWI/AAAAAAAB5ac/v15V5M35TkkholM-JKeHrXlf-0E82qO0QCLcBGAsYHQ/s775/281363g-2.elephant_man.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="775" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-GE3WW4cOWRM/YAgt-utwWWI/AAAAAAAB5ac/v15V5M35TkkholM-JKeHrXlf-0E82qO0QCLcBGAsYHQ/w640-h360/281363g-2.elephant_man.jpg" width="640" /></a></div><div>Στην Αγγλία του 19ου αιώνα ένας γιατρός ανακαλύπτει τον Άνθρωπο Ελέφαντα, έναν εντελώς παραμορφωμένο άντρα που πάσχει από μια πολύ σπάνια ασθένεια. Θα τον περιθάλψει αλλά ο άνθρωπος που τον είχε υπό την κηδεμονία του θα τον απαγάγει στη Γαλλία, όπου θα τον περιφέρει σαν δημόσιο θέαμα. Ίσως η πιο mainstream ταινία του Λιντς με οκτώ οσκαρικές υποψηφιότητες. Με πρωταγωνιστές τους Άντονι Χόπκινς, Τζον Χαρτ, Αν Μπάνκροφτ. Το σενάριο βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Τζον Μέρικ, ενός Άγγλου του 19ου αιώνα που χτυπήθηκε από μια φοβερή αρρώστια.</div><div><br /></div><div>«Η ιστορία του Ανθρώπου Ελέφαντα αναφέρεται σε κάποιον που εξωτερικά ήταν ένα τέρας, μέσα του όμως, ήταν ένας όμορφος και φυσιολογικός άνθρωπος, τον οποίον ερωτευόσουν. Ήταν ένα τέρας που δεν ήταν στ' αλήθεια τέρας. Μου αρέσουν οι ανθρώπινες καταστάσεις που είναι παραμορφωμένες. Κάνουν το φυσιολογικό να ξεχωρίζει.» - Ντέιβιντ Λιντς</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="436" src="https://www.youtube.com/embed/Hu5uyWgU4CE" width="640"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: x-large;"><u>Μπλε Βελούδο (Blue Velvet - 1986)</u></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-dhTeQU482vk/YAgvg6NLA4I/AAAAAAAB5ak/4T571P8Kvfs-cSrl38sPm_wzf33FiErbACLcBGAsYHQ/s955/blue-velvet.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="955" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-dhTeQU482vk/YAgvg6NLA4I/AAAAAAAB5ak/4T571P8Kvfs-cSrl38sPm_wzf33FiErbACLcBGAsYHQ/s16000/blue-velvet.jpg" /></a></div>To «Μπλε Βελούδο» αποτελεί την τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του Ντέιβιντ Λιντς και μία από τις καλύτερες του Αμερικανού σκηνοθέτη. Διαθέτοντας ένα μαγικό μουσικό σκορ (Άντζελο Μπανταλαμέντι), το φιλμ σηματοδοτεί την πλέον εμβληματική και χαρακτηριστική ταινία του Λιντς, που παράλληλα του χάρισε και μία οσκαρική υποψηφιότητα για τη σκηνοθεσία του. Πρωταγωνιστούν: Κάιλ ΜακΛάχλαν, Ντένις Χόπερ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι και Λόρα Ντερν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="436" src="https://www.youtube.com/embed/bWr4JvAWF20" width="640"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: x-large;"><u>Ατίθαση Καρδιά (Wild at Heart - 1990)</u></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cjvu_oI2v1M/YAgwE9AougI/AAAAAAAB5as/aXExQKnvWZsdyMbVNhDymsKhS8J98e7cwCLcBGAsYHQ/s560/281363g-4.atithase_kardia_02.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="560" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-cjvu_oI2v1M/YAgwE9AougI/AAAAAAAB5as/aXExQKnvWZsdyMbVNhDymsKhS8J98e7cwCLcBGAsYHQ/w640-h360/281363g-4.atithase_kardia_02.jpg" width="640" /></a></div><div>Ο Σέιλορ Ρίπλεϊ (Νίκολας Κέιτζ) ερωτεύεται τη Λούλα Πέις Φόρτουν (Λόρα Ντέρν), κόρη μίας πλούσιας πλην παρανοϊκής πρώην καλλονής με το όνομα Μαριέττα (Ντάιαν Λαντ). Οι δυο τους αναγκάζονται να ζήσουν χωριστά όταν ο Σέιλορ μπαίνει φυλακή για τον βάναυσο φόνο ενός κακοποιού που η Μαριέττα είχε προσλάβει για να τον σκοτώσει.</div><div><br /></div><div>Αφού αφήνεται ελεύθερος, ο Σέιλορ και η Λούλα αποφασίζουν να το σκάσουν στην Καλιφόρνια. Σύντομα όμως, η Μαριέττα θα αναζητήσει να πάρει εκδίκηση. Κάπως έτσι η περιπλάνηση των δύο νέων στον Αμερικανικό Νότο θα εξελιχθεί σε καταδίωξη από αστυνομία, εγκληματίες, πληρωμένους δολοφόνους και πλήθος άλλων απειλητικών χαρακτήρων.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-u9xEFZEeetk/YAgxJvQlBQI/AAAAAAAB5a8/Q58H5FgkCYUG7GWxc5xHSv9S7lPssMqWQCLcBGAsYHQ/s907/81I4ocAJk8L._SL1500_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="907" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-u9xEFZEeetk/YAgxJvQlBQI/AAAAAAAB5a8/Q58H5FgkCYUG7GWxc5xHSv9S7lPssMqWQCLcBGAsYHQ/s16000/81I4ocAJk8L._SL1500_.jpg" /></a></div><div><div>Κατά τη διάρκεια αυτής της επικίνδυνης πορείας, μία παθιασμένη ερωτική σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στον Σέιλορ και τη Λούλα. Οι ήρωες μας παράλληλα μοιράζονται τις σκοτεινές αναμνήσεις ενός βίαιου παρελθόντος, αλλά και την αγάπη τους για τον Έλβις Πρίσλεϊ και τον Μάγο του Οζ...</div><div><br /></div><div>Ένα ιδιόμορφο, σουρεαλιστικό παραμύθι όπου η δύναμη της αγάπης θριαμβεύει έστω και την τελευταία στιγμή μέσα σ' έναν κόσμο που είναι: «σκληρός, άγριος και αλλόκοτος», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Λούλα Πέις Φόρτουν (Λόρα Ντέρν). Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι η "Ατίθαση Καρδιά" βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1990, Επιπλέον, η Ντάιαν Λαντ ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερου δεύτερου γυναικείου ρόλου (1990) και για Χρυσή Σφαίρα (1991), ενώ ο Γούιλιαμ Νταφόε ήταν υποψήφιος στην κατηγορία του καλύτερου δεύτερου ανδρικού ρόλου στα Independent Spirit Awards (1991).</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="436" src="https://www.youtube.com/embed/4sapEo7dBAQ" width="640"></iframe></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><u><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #783f04;">Ο Ύποπτος Κοσμος του Τουίν Πικς (Twin Peaks: Fire Walk with Me - 1992)</span></span></u></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-kckiMk9ueMQ/YAgx0CcEISI/AAAAAAAB5bE/1O6ACaCL4WodwiNcsZ75xnQ0LVDO4Ev1gCLcBGAsYHQ/s775/281363g-5.twin_peaks.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="775" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-kckiMk9ueMQ/YAgx0CcEISI/AAAAAAAB5bE/1O6ACaCL4WodwiNcsZ75xnQ0LVDO4Ev1gCLcBGAsYHQ/w640-h360/281363g-5.twin_peaks.jpg" width="640" /></a></div><div>Δύο ομοσπονδιακοί πράκτορες - ο Κάιλ ΜακΛάχλαν και ο Κρις Άιζακ - καταφθάνουν στο Τουίν Πικς και εξετάζουν τα παράξενα στοιχεία, τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις και τα αλλόκοτα γεγονότα που οδηγούν στο θάνατο της Λόρα Πάλμερ (Σέριλ Λι,). Με συμπρωταγωνιστές τους Κίφερ Σάδερλαντ και Ντέιβιντ Μπάουι, "Ο Ύποπτος Κόσμος του Τουίν Πικς" μας ταξιδεύει σε μια πόλη όπου κανένας δεν δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται...</div><div><br /></div><div>Πώς κύλησε η τελευταία εβδομάδα της Λόρα Πάλμερ, πριν τον μυστηριώδη θάνατό της που μετατράπηκε σε ποπ φαινόμενο των ’90s; Στο πιο καταραμένο από τα αριστουργήματά του, ο Ντέιβιντ Λιντς χαρίζει ένα εφιαλτικό prequel της θρυλικής σειράς «Twin Peaks». Το μαγευτικό μουσικό σκορ υπογράφει ο Άντζελο Μπανταλαμέντι</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="436" src="https://www.youtube.com/embed/I9Ey1FQVIO8" width="640"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: x-large;"><u>Χαμένη Λεωφόρος (Lost Highway - 1996)</u></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-wdEf5v2eqVY/YAgz2vSiG4I/AAAAAAAB5bQ/w0o92cLBPyEJDapCuQpsFL-hHoimS3LtQCLcBGAsYHQ/s775/281363g-6.lost_highway.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="775" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-wdEf5v2eqVY/YAgz2vSiG4I/AAAAAAAB5bQ/w0o92cLBPyEJDapCuQpsFL-hHoimS3LtQCLcBGAsYHQ/w640-h360/281363g-6.lost_highway.jpg" width="640" /></a></div><div>Ένας σαξοφωνίστας που πιστεύει ότι η γυναίκα του τον απατά οδηγείται στο έγκλημα. Καταδικάζεται σε θάνατο, όμως εξαφανίζεται μυστηριωδώς και στη θέση του στο κελί των μελλοθάνατων βρίσκεται ένας νεαρός, άγνωστο το πώς και το γιατί. All time classic ταινία του Λιντς, με την Πατρίτσια Αρκέτ στον πρωταγωνιστικό ρόλο και το "παρανοϊκό" soundtrack του Άντζελο Μπανταλαμέντι.</div><div><br /></div><div>Ένα από τα τελευταία κινηματογραφικά αριστουργήματα του 20ου αιώνα - και προσωπικά μία από τις αγαπημένες μου ταινίες - αποτελεί η «Χαμένη Λεωφόρος» του γητευτή των ονείρων, Ντέιβιντ Λιντς. Το εφιαλτικό νέο νουάρ φιλμ, με το ψυχεδελικό σενάριο, το υπέροχο καστ και το ροκ μουσικό σκορ του, συμπληρώνει είκοσι (20) χρόνια από την κινηματογραφική του πρεμιέρα, δίνοντας μας την ευκαιρία, αλλά και την αφορμή, να ξαναδούμε και να θυμηθούμε, μία από τις αρτιότερες δημιουργίες, του σπουδαίου Αμερικανού σκηνοθέτη.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="436" src="https://www.youtube.com/embed/DMWMCbQxEsE" width="640"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: x-large;"><u>The Straight Story (1999)</u></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-0JbessRL2XA/YAg00Y74QiI/AAAAAAAB5bg/shkbcNne_iMSnmmF2gRBWA1mzDqnjmIiwCLcBGAsYHQ/s1356/281363g-7.straight_story.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1356" height="484" src="https://1.bp.blogspot.com/-0JbessRL2XA/YAg00Y74QiI/AAAAAAAB5bg/shkbcNne_iMSnmmF2gRBWA1mzDqnjmIiwCLcBGAsYHQ/w640-h484/281363g-7.straight_story.jpg" width="640" /></a></div><div>Η αληθινή ιστορία του 73χρονου Άλβιν Στρέιτ, ο οποίος, για να επισκεφτεί τον άρρωστο αδελφό του, διέσχισε εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Αϊόβα ως στο Γουισκόνσιν πάνω σε μια μηχανή του γκαζόν, επειδή, λόγω κακής όρασης δεν είχε άδεια οδήγησης. H πιο "κανονική" ταινία του Λιντς, με υποψηφιότητες στα Όσκαρ και τις Χρυσές Σφαίρες.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="436" src="https://www.youtube.com/embed/e0zb_baTzkk" width="640"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="color: #783f04; font-size: x-large;"><u>Μulholland Drive (2001)</u></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-oJ3G6rd5K2g/YAg1R1C12AI/AAAAAAAB5bo/QS_Fo_yHwy4PyhFm2Las_hjCWe7jQChAQCLcBGAsYHQ/s775/281363g-8.mulholland_drive.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="775" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-oJ3G6rd5K2g/YAg1R1C12AI/AAAAAAAB5bo/QS_Fo_yHwy4PyhFm2Las_hjCWe7jQChAQCLcBGAsYHQ/w640-h360/281363g-8.mulholland_drive.jpg" width="640" /></a></div>Μια νεαρή κοπέλα, που μόλις κατέφτασε στο Λος Άντζελες με κρυφό όνειρο να γίνει ηθοποιός, ανακαλύπτει στο διαμέρισμά της μια κυνηγημένη γυναίκα που πάσχει από αμνησία. Στην προσπάθειά της να τη βοηθήσει, θα βυθιστεί σ' έναν παράξενο κόσμο όπου τα ίδια πρόσωπα, αλλά με άλλες ταυτότητες, κινούνται σε παράλληλο σύμπαν. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.</div><div style="text-align: justify;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="436" src="https://www.youtube.com/embed/96R9MG0DxLc" width="640"></iframe></div><div><div><span style="color: #783f04; font-size: x-large;">Inland Empire (2006)</span></div><div><br /></div><div>Η Νίκι Γκρέις, σταρ του σινεμά, ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει στο ριμέικ μιας πολωνικής ταινίας. Στα γυρίσματα θα ερωτευτεί τον παρτενέρ της και θα μάθει για την κατάρα που άφησε ημιτελή την παλιά ταινία. Βραβείο στο Φεστιβάλ Βενετίας. Με τους Τζέρεμι Άιρονς, Λόρα Ντερν, Χάρι Ντιν Στάντον.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="436" src="https://www.youtube.com/embed/KtzSSG8X9e0" width="640"></iframe></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><a href="https://tvxs.gr/news/sinema/o-giteytis-ton-oneiron-nteibint-lints-o-skinothetis-tis-kalyteris-tainias-toy-21oy-aiona" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank"><span style="color: #666666;">tvxs</span></a></span></span></span></div></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div></div><p> </p>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-84496220178020299272021-01-12T13:33:00.002+02:002021-01-12T13:33:36.483+02:00Αγκαθα Κρίστι, η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα του εγκλήματος<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-tlQ82dhpFnE/X_161ex0U4I/AAAAAAAB5W4/D4Ro9_BP0QELeOh0GCls2TqrJ54_VJ8BQCLcBGAsYHQ/s1600/Agatha-Christie-Poirit-95488881.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1544" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-tlQ82dhpFnE/X_161ex0U4I/AAAAAAAB5W4/D4Ro9_BP0QELeOh0GCls2TqrJ54_VJ8BQCLcBGAsYHQ/w618-h640/Agatha-Christie-Poirit-95488881.jpg" width="618" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #783f04;">Η</span></span> Άγκαθα έμαθε ανάγνωση μόνη της -παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας της- για να βυθίζεται στα παραμύθια. Παρότι η επίσημη εκπαίδευση που έλαβε ήταν ελάχιστη (μέχρι τα 16 της χρόνια, οπότε η μητέρας της την έστειλε στο Παρίσι για να σπουδάσει φωνητική και πιάνο, η Άγκαθα δεν είχε ιδέα τί σημαίνει σχολείο) η φαντασία της υπήρξε εκπληκτική.<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><div><br /></div><div>Περνούσε τον χρόνο της συνομιλώντας με τους φανταστικούς της φίλους, παίζοντας με τα σκυλάκια της που λάτρευε και κάνοντας μαθήματα χορού. </div><div><br /></div><div>Συνήθιζε να λέει ότι ουδεμία φιλοδοξία είχε να γίνει συγγραφέας, όμως έκανε το συγγραφικό της ντεμπούτο σε ηλικία 11 ετών, με τη δημοσίευση ενός ποιήματος της σε μια μικρή εφημερίδα του Λονδίνου.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-hvSQTAxhTUQ/X_17jr0JP_I/AAAAAAAB5XA/-ZRpSEWglOQCIki-RVh0Ea0OKZiLL_efACLcBGAsYHQ/s744/25AgathaChristie-portrait-mobileMasterAt3x.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="744" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-hvSQTAxhTUQ/X_17jr0JP_I/AAAAAAAB5XA/-ZRpSEWglOQCIki-RVh0Ea0OKZiLL_efACLcBGAsYHQ/s16000/25AgathaChristie-portrait-mobileMasterAt3x.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Τη χρονιά εκείνη ο πατέρας της πεθαίνει από καρδιά και η μητέρα της δίνει αγώνα για να ξεπεράσει τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας. Όταν μια γρίπη ρίχνει την Άγκαθα στο κρεβάτι, η μητέρα της την παροτρύνει να γράψει τις ιστορίες που τόσο της άρεσε να αφηγείται.</span></div></div><p>Μέχρι το τέλος της εφηβείας της τα ποιήματα της δημοσιεύονται στο The Poetry Review. Η Άγκαθα έχει εντωμεταξύ δοκιμάσει τις δυνάμεις της και στο διήγημα, αλλά ήταν η πρόκληση της αδερφής της που την παρακίνησε να γράψει μια ιστορία μυστηρίου, το γεγονός που πυροδότησε την περίφημη συγγραφική της πορεία.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Y9P-s7NQkLY/X_18MhPc19I/AAAAAAAB5XM/z7LUPYhD-mEMOdcS1rITSxlYUJDywtoIgCLcBGAsYHQ/s791/238713g-agatha-as-child.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="791" data-original-width="631" src="https://1.bp.blogspot.com/-Y9P-s7NQkLY/X_18MhPc19I/AAAAAAAB5XM/z7LUPYhD-mEMOdcS1rITSxlYUJDywtoIgCLcBGAsYHQ/s16000/238713g-agatha-as-child.jpg" /></a></div><div>Η αδιαμφισβήτητη Βασίλισσα του Εγκλήματος και επιπλέον, απόλυτη μπεστσελερίστα, έγραψε 80 μυθιστορήματα, 30 συλλογές διηγημάτων και 15 θεατρικά έργα, καθώς και 6 αισθηματικά ρομάντζα με το ψευδώνυμο Μαίρη Γουέστμακοτ.</div><div><br /></div><div>Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της, τα βιβλία της έχουν πουλήσει 1 δισ. αντίτυπα στα αγγλικά, και ακόμη ένα δισεκατομμύριο σε 103 άλλες γλώσσες.</div><div><br /></div><div>Κι όμως: Το πρώτο της βιβλίο απορρίφθηκε από έξι εκδότες και η Άγκαθα χρειάστηκε να περιμένει πέντε ολόκληρα χρόνια μέχρι να εκδοθεί. </div><div><br /></div><div>Πώς την περιέγραφε ο εγγονός της, Mathew Prichard; «Η Άγκαθα άκουγε περισσότερα από όσα έλεγε και έβλεπε περισσότερα από όσα είχε δει».</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-_jd31AgQdPE/X_2A_hFyR7I/AAAAAAAB5XY/RvQSyyQatdERzQOy4oKddn-MoXGbbVBiQCLcBGAsYHQ/s470/238713g-pg-29-christie-3-rex.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="353" data-original-width="470" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-_jd31AgQdPE/X_2A_hFyR7I/AAAAAAAB5XY/RvQSyyQatdERzQOy4oKddn-MoXGbbVBiQCLcBGAsYHQ/w640-h480/238713g-pg-29-christie-3-rex.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div>Η Βρετανή Άγκαθα Μαίρη Κλαρίσσα Μίλερ, Λαίδη Μάλλοουαν γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1890 στο Ντέβον και μεγάλωσε στο Άσφιλντ.</div><div><br /></div><div>Σε ηλικία 24 ετών παντρεύεται τον συνταγματάρχη Άρτσιμπαλντ Κρίστι, ο οποίος είχε πολεμήσει στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποκτούν μία κόρη. Όταν ο σύζυγός της αποστρατεύεται, η Αγκαθα, που ήταν εθελόντρια νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού, εργάζεται ως βοηθός φαρμακοποιού στην αεροπορία και μαθαίνει για τα δηλητήρια. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που σε πολλά μυθιστορήματά της, τα δηλητήρια είχαν εξέχουσα θέση.</div><div><br /></div><div>Το 1919 δημοσιεύει το μυθιστόρημα «Η μυστηριώδης υπόθεση Στάιλς», όπου κάνει την παρθενική του εμφάνιση ο ευφυής ντετέκτιβ, Ηρακλής Πουαρό, ο ήρωας που θα πρωταγωνιστούσε σε περισσότερες από 35 αστυνομικές ιστορίες.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-VestW90cYlU/X_2BZHADJdI/AAAAAAAB5Xg/lyoqJqFpRf8R7XJzJZ98zs5GxfYp2DQNwCLcBGAsYHQ/s650/238713g-10bbde646502c6606a78ef4125ccdf9e.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="366" data-original-width="650" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-VestW90cYlU/X_2BZHADJdI/AAAAAAAB5Xg/lyoqJqFpRf8R7XJzJZ98zs5GxfYp2DQNwCLcBGAsYHQ/w640-h360/238713g-10bbde646502c6606a78ef4125ccdf9e.jpeg" width="640" /></a></div><div>Η Κρίστι εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα του Βέλγου ερευνητή κατά τη διάρκεια του πολέμου, καθώς στον Πρώτο Παγκόσμιο, πολλοί Βέλγοι πολίτες αναζήτησαν καταφύγιο στην Αγγλία.</div><div><br /></div><div>Τα πρώτα μυθιστορήματα της γνωρίζουν επιτυχία και η Άγκαθα με τον σύζυγο της ξεκινούν ένα ταξίδι για την προώθηση τους. Όμως, μετά το ταξίδι, η μητέρα της πεθαίνει και επιπλέον, ο Άρτσι της ζητά διαζύγιο, καθώς δηλώνει ερωτευμένος με μία οικογενειακή φίλη.</div><div><br /></div><div><div><b><span style="color: #783f04; font-size: large;"><u>Η εξαφάνιση</u></span></b></div><div><br /></div><div>Και τότε, στις 3 Δεκεμβρίου 1926, η Άγκαθα εξαφανίζεται. Αφήνει την κόρη της στην νταντά και φεύγει χωρίς να πει λέξη.</div><div><br /></div><div>Το αυτοκίνητο της βρίσκεται την επομένη εγκαταλελειμμένο, με αναμμένα τα φώτα, μία τσάντα με ρούχα και το δίπλωμα οδήγησης που είχε λήξει, στην άκρη ενός δρόμου κοντά στο Γκίλφορντ.</div><div><br /></div><div>Αμέσως ξεκινά έρευνα για τον εντοπισμό της. Η Άγκαθα βρίσκεται μετά από 11 ολόκληρες μέρες σε ένα ξενοδοχείο με ιαματικά λουτρά. Παρότι είχε κάνει κράτηση με άλλο όνομα, το προσωπικό του ξενοδοχείου την αναγνωρίζει και καλεί την οικογένεια της.</div><div><br /></div><div>Η είδηση βρίσκεται στο πρωτοσέλιδο των New York Times και 15.000 εθελοντές προσπαθούν να τη βρουν. Οι έρευνες φτάνουν μέχρι σε λίμνες και ποτάμια.</div><div><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-k5B46Of6z2g/X_2BurNlinI/AAAAAAAB5Xo/Va9vR7-DABIY2e9gkvUnXXuvds7OYHERQCLcBGAsYHQ/s470/238713g-pg-29-christie-2-corbis.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="353" data-original-width="470" height="481" src="https://1.bp.blogspot.com/-k5B46Of6z2g/X_2BurNlinI/AAAAAAAB5Xo/Va9vR7-DABIY2e9gkvUnXXuvds7OYHERQCLcBGAsYHQ/w640-h481/238713g-pg-29-christie-2-corbis.jpg" width="640" /></a></div><div>Το υπουργείο Εσωτερικών πιέζει την αστυνομία να λύσει το μυστήριο. Στην υπόθεση εμπλέκονται έως και συγγραφείς μυστηρίου. Ο Αρθουρ Κόναν Ντόιλ, για παράδειγμα, έδωσε ένα γάντι της σε μέντιουμ, το οποίο «είδε» ότι η Άγκαθα ζούσε και ότι θα επέστρεφε την επόμενη εβδομάδα. Όλο αυτό το διάστημα, οι εφημερίδες καταδίκαζαν τον σύζυγό της, ή δημοσίευαν φωτογραφίες κάνοντας υποθέσεις για το πόσο μπορεί να έχει μεταμφιεστεί, να έχει αλλάξει την εμφάνισή της.</div><div><br /></div><div>Όταν επιτέλους βρίσκεται, η 35χρονη Άγκαθα λέει ότι δεν θυμάται το παραμικρό. Ούτε τον σύζυγό της, ούτε πώς βρέθηκε εκεί. Δεν αναφέρεται ποτέ ξανά στο γεγονός....</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-EGbzgRIVNq0/X_2CGE2T0rI/AAAAAAAB5Xw/h9bh_KkTQsAj2rx0Bnf3jbrKBSv_mP-rgCLcBGAsYHQ/s775/238713g-gettyimages-97633143.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="775" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-EGbzgRIVNq0/X_2CGE2T0rI/AAAAAAAB5Xw/h9bh_KkTQsAj2rx0Bnf3jbrKBSv_mP-rgCLcBGAsYHQ/w640-h360/238713g-gettyimages-97633143.jpg" width="640" /></a></div><div><b><span style="color: #783f04; font-size: large;"><u>Ο δεύτερος γάμος </u></span></b></div><div><br /></div><div>Το 1928 εκδίδεται το διαζύγιο. Η Άγκαθα φεύγει με την κόρη της στα Κανάρια νησιά.</div><div><br /></div><div>Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν γεμάτα ταξίδια, ενδιαφέρουσες εμπειρίες και γνωριμίες. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια και συγκεκριμένα στην Κωνσταντινούπολη, γνωρίζει τον δεύτερο σύζυγό της, τον Μαξ Μαλόουαν. Παντρεύονται το 1930. Ο Μαξ ήταν αρχαιολόγος και η Άγκαθα τον ακολουθεί στα ταξίδια του στη Μέση Ανατολή.</div><div><br /></div><div><b><span style="color: #783f04; font-size: large;"><u>Η «αρχαιολόγος» Άγκαθα </u></span></b></div><div><br /></div><div>Είναι χαρακτηριστικό ότι η συλλογή αρχαίων αγαλματιδίων από ελεφαντόδοντο της Άγκαθα και του συζύγου της -η μεγαλύτερη που αποκαλύφθηκε ποτέ στη Μέση Ανατολή- αγοράσθηκε από το Βρετανικό Μουσείο αντί 1,2 εκατ. λιρών.</div><div><br /></div><div>Τα ευρήματα ήρθαν στο φως από τη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή το διάστημα 1949-1963, κατά τη διάρκεια ανασκαφής με επικεφαλής τον Σερ Μαξ Μαλόουαν.</div><div><br /></div><div>Οι ανασκαφές γίνονταν σε τοποθεσία του Νιμρούντ, στο βόρειο Ιράκ, ανατολικά της Μοσούλης.</div><div><br /></div><div>Η συλλογή περιελάμβανε περί τα 1.000 αντικείμενα. Τα σκαλισμένα ελεφαντόδοντα, που χρονολογούνται από τον 9ο μέχρι τον 7ο π.Χ. αιώνα δημιουργήθηκαν κατά κύριο λόγο στη Συρία και τις φοινικικές πόλεις κοντά στην ακτή της Μεσογείου και μεταφέρθηκαν στην Ασσυρία ως λεία πολέμου.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-BFnc6kXREHc/X_2EHwmzjzI/AAAAAAAB5X8/JXjxYTuqqnMd5sExWjDGX_JItKZOL30iQCLcBGAsYHQ/s500/238713g-how_christie_wrote_remington_typewriter%2B%25281%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="500" height="460" src="https://1.bp.blogspot.com/-BFnc6kXREHc/X_2EHwmzjzI/AAAAAAAB5X8/JXjxYTuqqnMd5sExWjDGX_JItKZOL30iQCLcBGAsYHQ/w640-h460/238713g-how_christie_wrote_remington_typewriter%2B%25281%2529.jpg" width="640" /></a></div><div><b><span style="color: #783f04; font-size: large;"><u>Πώς έγραφε</u></span></b></div><div><br /></div><div>Η Αγκάθα ήταν απαιτητική και απόλυτη. Είχε θέσει στον εαυτό της κανόνα να ολοκληρώνει δύο με τρία βιβλία τον χρόνο.</div><div><br /></div><div>Πέρα από την τακτική του παρατηρητή που ήταν σαν δεύτερη φύση, η Άγκαθα κρατούσε σημειώσεις.</div><div><br /></div><div>Κατέγραφε τις πρώτες, ασχημάτιστες ιδέες για τους χαρακτήρες και την πλοκή σε δεκάδες σημειωματάρια.</div><div><br /></div><div><b><i>«Έχω μισή ντουζίνα (σημειωματάρια) και κρατώ σημειώσεις τόσο με τις ιδέες που μου έρχονται, όσο και για άλλα θέματα, κάποιο δηλητήριο ή ναρκωτικό, ακόμη και ένα έξυπνο εκβιασμό που έτυχε να διαβάσω στην εφημερίδα»</i></b> έλεγε.</div><div><br /></div><div>Τα 73 σημειωματάρια της που έχουν διασωθεί είναι ένας πραγματικός θησαυρός, καθώς αποκαλύπτουν τον τρόπο που έγραφε, αλλά και τη διαδρομή που ακολουθούσε μέχρι τη λύση των μυστηρίων. </div><div><br /></div><div>Ωστόσο, όπως είχε πει κάποτε ο γαμπρός της Anthony Hicks <b><i>«Ποτέ δεν την έβλεπες να γράφει. Δεν κλεινόταν μόνη όπως κάνουν άλλοι συγγραφείς»</i></b>. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-NpEbrlYDQxQ/X_2EvweMzKI/AAAAAAAB5YE/xOKNhNiKdUcLvKxfSuuCrAVdZPwpvn45wCLcBGAsYHQ/s775/238713g-screen_shot_2017-09-14_at_2.25.33_m.m..jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="775" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-NpEbrlYDQxQ/X_2EvweMzKI/AAAAAAAB5YE/xOKNhNiKdUcLvKxfSuuCrAVdZPwpvn45wCLcBGAsYHQ/w640-h360/238713g-screen_shot_2017-09-14_at_2.25.33_m.m..jpg" width="640" /></a></div><div>Ο Πουαρό και η Μις Μαρπλ ήταν οι μεγάλοι σταρ, αλλά όχι οι μοναδικοί ντετέκτιβ που επινόησε.</div><div><br /></div><div>Άλλοι ντετέκτιβ, όπως ο Πάρκερ Πάιν και ο κύριος Χάρλεϊ Κουττίν, εμφανίστηκαν σε σύντομες ιστορίες, ενώ κάποιοι άλλοι, όπως ο αρχιεπιθεωρητής Τζαπ και η Αριάδνη Όλιβερ, συνόδευαν τους Πουαρό και Μαρπλ στα μυθιστορήματά τους.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-OXRR0FPoMKI/X_2FJckmknI/AAAAAAAB5YM/MVhnQ0uJABg-wFZB4UhXRf53vXCRGGckgCLcBGAsYHQ/s1200/238713-screen_shot_2017-09-14_at_1.30.38_m.m..jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-OXRR0FPoMKI/X_2FJckmknI/AAAAAAAB5YM/MVhnQ0uJABg-wFZB4UhXRf53vXCRGGckgCLcBGAsYHQ/w640-h360/238713-screen_shot_2017-09-14_at_1.30.38_m.m..jpg" width="640" /></a></div><div><b><i>Το 1975 σκότωσε τους δύο αγαπημένους της ήρωες, τον Ηρακλή Πουαρό στο μυθιστόρημα «Αυλαία» και τη Μις Μαρπλ στο «Sleeping Murder».</i></b></div><div><br /></div><div>Το τελευταίο της μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές το ζεύγος Μπέρεσφορντ είχε τον τίτλο «Postern of Fate» και το έγραψε στα τέλη του 1973.</div><div><br /></div><div>Το 2007, ο Άγγλος συγγραφέας Μπράιαν Άλντις είπε ότι η Αγκάθα Κρίστι του είχε εκμυστηρευθεί ότι έγραφε τα βιβλία της μέχρι το τελευταίο κεφάλαιο και μετά αποφάσιζε ποιος χαρακτήρας ήταν λιγότερο πιθανό να εκληφθεί ως ύποπτος. Στη συνέχεια, έκανε τις απαραίτητες αλλαγές στο κείμενο για να τον «ενοχοποιήσει». </div><div><br /></div><div><b><u><span style="color: #7f6000; font-size: large;">Στα βαγόνια στο Οριάν Εξπρές</span></u></b></div><div><br /></div><div>Η τελευταία δημόσια εμφάνισή της ήταν το 1974, στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές. Αν και η ταινία άρεσε στην Αγκάθα, το παράπονο της ήταν ότι το μουστάκι του Ηρακλή Πουαρό δεν ήταν τόσο «πλούσιο», όσο το φανταζόταν.</div><div><br /></div><div><b><span style="font-size: medium;">Πέθανε πλήρης ημερών από φυσικά αίτια στις 12 Ιανουαρίου του 1976.</span></b></div><div><br /></div><div>Την ημέρα του θανάτου της τα θέατρα του West End έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα. </div><div><br /></div><div><b>Βρείτε τα βιβλία της..<span style="color: #783f04;"> <a href="https://www.ianos.gr/persons/view/detail/persons/kristi-agkatha-0039861/" target="_blank"><span style="color: #783f04;">► εδώ.</span></a></span></b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-XdgmGGVAPkc/X_2HlQ97zdI/AAAAAAAB5YU/SpXVVxDw61IRBKLvUZw8yvYVDvhU6FLHgCLcBGAsYHQ/s452/457315553252b2dc78beca8485d14cfd.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="452" height="638" src="https://1.bp.blogspot.com/-XdgmGGVAPkc/X_2HlQ97zdI/AAAAAAAB5YU/SpXVVxDw61IRBKLvUZw8yvYVDvhU6FLHgCLcBGAsYHQ/w640-h638/457315553252b2dc78beca8485d14cfd.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><a href="https://tvxs.gr/news/san-simera/agkatha-kristi-i-basilissa-toy-mystirioy" target="_blank"><span style="color: #666666;">tvxs</span></a></span></span></span></div></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-2774804791268180222020-11-24T19:31:00.002+02:002020-11-24T19:31:34.364+02:00Freddie Mercury: Η αποθέωση στο Wembley το 1985 και το σκληρό τέλος ενός θρύλου<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-aXrjMcLF67E/X708f4R1aMI/AAAAAAAB5Pg/1GaPMu5_-e8w8Usb2OmU-D9AXIOg6kZIACLcBGAsYHQ/s1987/Freddie--Mercury-wembley-stadium-1986-7736662.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1987" data-original-width="1869" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-aXrjMcLF67E/X708f4R1aMI/AAAAAAAB5Pg/1GaPMu5_-e8w8Usb2OmU-D9AXIOg6kZIACLcBGAsYHQ/w602-h640/Freddie--Mercury-wembley-stadium-1986-7736662.jpg" width="602" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #134f5c;">Σ</span></span>αν σήμερα πριν από 29 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο θρυλικός τραγουδιστής των <b><i>Queen, </i></b><b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/FREDDIE%20MERCURY" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Freddie Mercury</span></a></i></b><b><i>..<span><a name='more'></a></span></i></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στις 24 Νοεμβρίου του 1991, ο ανεπανάληπτος showman Φρέντι Μέρκιουρι (<b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/FREDDIE%20MERCURY" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Freddie Mercury</span></a></i></b>) έχασε τη μάχη για τη ζωή, χτυπημένος από την ασθένεια του AIDS. Ο Φρέντι Μέρκιουρι των Queen θεωρείται από τις πλέον κορυφαίες προσωπικότητες της μουσικής σκηνής παγκοσμίως. Πρωτοπόρος και μοναδικός στο είδος του. <b><i>Ο ίδιος συνήθιζε να λέει «I won't be a rock star. I will be a legend» και έγινε θρύλος.</i></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b><i>Ο Φαρόχ Μπουλσάρα γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1946</i></b> στη Ζανζιβάρη της Τανζανίας. Ένα ντροπαλό αγόρι, που λίγα χρόνια αργότερα θα γινόταν αστέρι της πιο εμβληματικής μπάντας όλων των εποχών. Ο θρυλικός <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/FREDDIE%20MERCURY" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Freddie Mercury</span></a> των Queen</i></b> διέθετε μια φωνή φαινόμενο και αποτελεί 74 χρόνια μετά τη γέννησή του και 29 χρόνια μετά τον θάνατο του, τον πιο χαρισματικό τραγουδιστή όλων των εποχών, ίνδαλμα της ροκ μουσικής.</div><p></p><div style="text-align: justify;"><div>Το θρυλικό τραγούδι-ύμνος <b><i>«Bohemian Rhapsody»</i></b> που ερμήνευσε μοναδικά ο <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/FREDDIE%20MERCURY" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Freddie Mercury</span></a></i></b> κατάφερε να σπάσει ένα μοναδικό ρεκόρ στο YouΤube, αφού έγινε το πρώτο video clip που ξεπερνάει τις 1.000.000.000 προβολές που γυρίστηκε πριν τη δεκαετία του '90 και συγκεκριμένα στα 70's.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-75vs4h_7Hqs/X709krOR0vI/AAAAAAAB5Po/m6Q-dmLb7vwbipsjBRlBLJhtl0vb_TeGwCLcBGAsYHQ/s685/ap_8507130576.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="453" data-original-width="685" height="424" src="https://1.bp.blogspot.com/-75vs4h_7Hqs/X709krOR0vI/AAAAAAAB5Po/m6Q-dmLb7vwbipsjBRlBLJhtl0vb_TeGwCLcBGAsYHQ/w640-h424/ap_8507130576.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #666666;">AP Photo</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Για να γιορτάσουν το γεγονός, τα δυο εναπομείναντα μέλη του συγκροτήματος, o <b><i>Brian May και ο Roger Taylor,</i></b> συνεργάστηκαν με τη Universal Music και το YouTube για μια καινούργια ψηφιακά επεξεργασμένη εκδοχή του αυθεντικού clip, που παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο μουσικό τηλεοπτικό πρόγραμμα <b><i>«Top of the Pops» στην Αγγλία το 1975</i></b>. Λίγο πριν την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ τους, ο Μέρκιουρι σχεδίασε το λογότυπο της μπάντας, γνωστό ως το «έμβλημα των Queen». Το λογότυπο συνδυάζει τα ζωδιακά σύμβολα των τεσσάρων μελών των <b><i>Queen.</i></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ZgPUJ-p-fAU/X70-XVM208I/AAAAAAAB5Pw/r3QQagZYQXMavba1DBppvcwy5CRKMZovgCLcBGAsYHQ/s640/Freddie-Mercury-667791.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="640" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-ZgPUJ-p-fAU/X70-XVM208I/AAAAAAAB5Pw/r3QQagZYQXMavba1DBppvcwy5CRKMZovgCLcBGAsYHQ/w640-h640/Freddie-Mercury-667791.jpg" width="640" /></a></div><div><b><span style="font-size: large;"><u><br /></u></span></b></div><div><b><span style="color: #134f5c; font-size: large;"><u>Διέθετε τη φωνή ενός τενόρου</u></span></b></div><div><br /></div><div>Η φωνή του Freddie Mercury ήταν τόσο μοναδική, διότι ήταν καταπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο μπορούσε να την ελέγξει. Βάσει έρευνας μιας ομάδας Αυστριακών, Τσέχων και Σουηδών ερευνητών, από το πανεπιστήμιο της Βιέννης, προέκυψε ότι <b><i>διέθετε τη φωνή ενός τενόρου, που έμοιαζε περισσότερο με αυτή ενός βαρύτονου.</i></b></div><div><br /></div><div>Ότι οι φωνητικές χορδές του κινούνταν πιο γρήγορα απ’ ό,τι των υπολοίπων συναδέλφων του – ένα τυπικό βιμπράτο κινείται από 5,4 Hz μέχρι 6,9 Hz, του Μέρκιουρι κυμαινόταν στα 7,04 Hz. Οι ίδιοι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο τραγουδιστής των Queen χρησιμοποιούσε και μια τεχνική που ονομάζεται «subharmonics» (υποαρμονικές) – κατά την οποία οι κοιλιακές πτυχές δονούνται μαζί με τις φωνητικές χορδές, ευρύτερα γνωστή ως «τραγούδια λαρυγγισμών». </div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/133pZWpwLuY" width="640"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><div><br /></div><div><b><span style="color: #134f5c; font-size: large;"><u>Wembley 1985... Η υψωμένη γροθιά και ο θρίαμβος </u></span></b></div><div><br /></div><div>Μια από τις πιο εμβληματικές εμφανίσεις των Queen ήταν στο show Live Aid του Wembley, που συγκέντρωσε 72.000 θεατές το 1985. Οι <b><i>Queen</i></b> ανέβηκαν στη σκηνή του Wembley έχοντας περί τα 17 λεπτά στη διάθεσή τους. Ακολούθησε η καλύτερη ίσως live εμφάνιση όλων των εποχών. Το single «Hammer to Fall» είχε μόλις κυκλοφορήσει και η εισαγωγή με το «Bohemian Rhapsody» έδωσε τη θέση της στο «Radio Ga Ga». Η στιγμή που ο Mercury υψώνει τη γροθιά του προς το κοινό έχει μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα στην ιστορία της ροκ μουσικής. «Μπάσταρδοι, κλέψατε όλο το show», φαίνεται να είπε ο Elton John μετά τη συναυλία. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-sXE9FlRmBDI/X70_elcac6I/AAAAAAAB5P4/NV7TTtByJ18MxovFYQkduoVlqCvcr9anwCLcBGAsYHQ/s685/ap_110110129480.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="549" data-original-width="685" height="512" src="https://1.bp.blogspot.com/-sXE9FlRmBDI/X70_elcac6I/AAAAAAAB5P4/NV7TTtByJ18MxovFYQkduoVlqCvcr9anwCLcBGAsYHQ/w640-h512/ap_110110129480.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><b><span style="color: #134f5c; font-size: large;"><u>Η διάγνωση του AIDS και οι τελευταίες μέρες του «Innuendo»</u></span></b></div><div><br /></div><div>H σόλο καριέρα του Freddie Mercury ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα. Πριν ακόμα κυκλοφορήσει το πρώτο του σόλο άλμπουμ και με το ψευδώνυμο Λάρι Λιούρεξ, είχε ηχογραφήσει μία εκτέλεση του «I Can Hear Music» που είχαν πρωτοτραγουδήσει οι Beach Boys. Το έτος του 1990 επιστρέφει στο στούντιο και ηχογραφεί μαζί με τους <b><i>Queen</i></b> το άλμπουμ <b><i>«Innuendo»</i></b> το τελευταίο άλμπουμ πριν αποσυρθεί από τη δισκογραφία.</div><div><br /></div><div>Τον Οκτώβριο του 1986, ο βρετανικός τύπος ανέφερε ότι ο <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/FREDDIE%20MERCURY" target="_blank"><span style="color: #134f5c;">Freddie Mercury</span></a></i></b> έκανε αιματολογικές εξετάσεις για HIV στην κλινική Harley Street. Ο ρεπόρτερ της βρετανικής εφημερίδας The Sun, Χιου Γουάιτοου, ρώτησε τον Μέρκιουρι σχετικά με την ιστορία στο Heathrow Airport, καθώς επέστρεφε από ένα ταξίδι στην Ιαπωνία. Τότε, ο Μέρκιουρι αρνήθηκε ότι έπασχε από την ασθένεια. Σύμφωνα με τον σύντροφό του, Τζιμ Χάτον, ο Μέρκιουρι διαγνώστηκε με AIDS στα τέλη του Απριλίου του 1987.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/WwDLJdkMpto" width="640"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><div><b><i>Στις 23 Νοεμβρίου του 1991 ο τραγουδιστής έκανε ανακοίνωση στον τύπο, </i></b>που είχε κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του στο Κένσινγκτον στο Λονδίνο, ότι έπασχε από AIDS. Μία μέρα αργότερα πέθανε στο σπίτι του. Όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν κοντά του οι γονείς του και η Μαίρη Όστιν (πρώην σύντροφός του). Ωστόσο, σε καθημερινή 24ωρη βάση μαζί του ήταν ο έξι χρόνια σύντροφός του, Τζιμ Χάτον, ο Πίτερ Φρίστοουν (προσωπικός του γραμματέας και στενός φίλος) και ο Τζο Φανέλι (πρώην εραστής και σεφ του).</div><div><br /></div><div><b><i>Τον Νοέμβριο του 1995 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Made in Heaven» </i></b>το οποίο περιείχε τα τελευταία ηχογραφημένα κομμάτια με τη φωνή του Μέρκιουρι: «A Winter's Tale», «You Don't Fool Me» και «Mother Love», τα οποία ο Μέρκιουρι ηχογράφησε λίγους μήνες πριν πεθάνει. Επειδή το κομμάτι «Mother Love» ηχογραφήθηκε σταδιακά, ο Μέρκιουρι δεν πρόλαβε να τραγουδήσει την τελευταία του στροφή, την οποία τελικά τραγούδησε ο Μπράιαν Μέι μετά τον θάνατό του.</div></div></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-AmYVd1UzFNY/X71BtHF5JuI/AAAAAAAB5QE/18vNQZ9cF8AClZE7ghkr_v8_icMQVWWcACLcBGAsYHQ/s640/Freddie-Mercury-in-Space-66779.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="640" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-AmYVd1UzFNY/X71BtHF5JuI/AAAAAAAB5QE/18vNQZ9cF8AClZE7ghkr_v8_icMQVWWcACLcBGAsYHQ/w640-h640/Freddie-Mercury-in-Space-66779.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="text-decoration-line: none;"><a href="https://www.ethnos.gr/politismos/moysiki/134537_freddie-mercury-i-apotheosi-sto-wembley-1985-kai-skliro-telos-enos" target="_blank"><span style="color: #666666;">ethnos.gr</span></a></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-18194528109727218982020-11-22T22:16:00.000+02:002020-11-22T22:16:39.785+02:00JFK: Η δολοφονία που συγκλόνισε την Αμερική και ολόκληρο τον κόσμο<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-c38TeusZrbM/X7q7VGIp78I/AAAAAAAB5OQ/qYVgzjum-1Ese8h6OMUtyLdaMp-mBxx8wCLcBGAsYHQ/s2076/JFK-The-assassination--that--shocked--America-42113.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2076" data-original-width="1800" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-c38TeusZrbM/X7q7VGIp78I/AAAAAAAB5OQ/qYVgzjum-1Ese8h6OMUtyLdaMp-mBxx8wCLcBGAsYHQ/w554-h640/JFK-The-assassination--that--shocked--America-42113.jpg" width="554" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #0b5394;">Σ</span></span>
τις 22 Νοεμβρίου 1963 ο Αμερικανός Πρόεδρος <b><i>Τζον Φιτζέραλντ Κένεντυ</i></b> πυροβολείται στο κεφάλι από ελεύθερο σκοπευτή ενόσω βρίσκεται στο Ντάλας συνοδεία αυτοκινητοπομπής. Η σφαίρα προκαλεί μοιραίο τραύμα στον εγκέφαλο του Προέδρου των ΗΠΑ. Πλάϊ στον <b><i>Kennedy</i></b>, στο ίδιο αυτοκίνητο, βρίσκεται η σύζυγός του, Τζάκι. Λίγα αυτοκίνητα πιο πίσω ακολουθεί ο τότε Αντιπρόεδρος Λίντον Τζόνσον.<span><a name='more'></a></span></div><div><br /></div><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b><u>Το χρονικό</u></b></span></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/roI2HV8zygI" width="640"></iframe></div><div><div>Η ώρα είναι 12.30. Ο <b><i>John F. Kennedy</i></b> δέχεται το μοιραίο βλήμα του ελεύθερου σκοπευτή από ένα κτίριο που βρίσκεται ακριβώς έξω από την πορεία της αυτοκινητοπομπής. Νωρίτερα ο <b><i>Kennedy</i></b>, ο Τζόνσον και ο κυβερνήτης Κόναλυ έχουν εισπράξει μία ιδιαίτερα θερμή υποδοχή από το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο κέντρο του Ντάλας.</div><div> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-gwUfIgfv4v8/X7q93_1CiNI/AAAAAAAB5OY/V4qb_p9ShAof1O0rpac-IYb_0tStS_I8QCLcBGAsYHQ/s1200/1200px-JFK_limousine.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1200" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-gwUfIgfv4v8/X7q93_1CiNI/AAAAAAAB5OY/V4qb_p9ShAof1O0rpac-IYb_0tStS_I8QCLcBGAsYHQ/w640-h480/1200px-JFK_limousine.png" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><i style="text-align: left;"><a href="https://www.britannica.com/event/assassination-of-John-F-Kennedy/Kennedys-funeral"><span style="color: #666666; font-size: x-small;">Photo:britannica.com</span></a></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο <b><i>Kennedy</i></b> μεταφέρεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο Πάρκλαντ. Εισαγάγεται στο τμήμα των Επειγόντων Περιστατικών και συνέχεια στο χειρουργείο, παρουσία μόνο ιατρών και νοσηλευτών. Η Τζάκι <b><i>Kennedy</i></b> βρίσκεται στο νοσοκομείο, εκτός όμως του χειρουργικού δωματίου όπου το ιατρικό προσωπικό προσπαθεί να επαναφέρει στη ζωή τον σύζυγό της.</div><div> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-vwKSzRTuxWk/X7rG33jr6NI/AAAAAAAB5PA/YaPxJrBT61gPxdyDdqPWm6VmYvcNJMC3ACLcBGAsYHQ/s1200/143759-131019-jfk-assassination_newspaper_reactions-1963.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-vwKSzRTuxWk/X7rG33jr6NI/AAAAAAAB5PA/YaPxJrBT61gPxdyDdqPWm6VmYvcNJMC3ACLcBGAsYHQ/w640-h360/143759-131019-jfk-assassination_newspaper_reactions-1963.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Οι γιατροί του νοσοκομείου ανακοινώνουν το θάνατο του Αμερικανού Προέδρου στη μία το μεσημέρι. Ωστόσο, σύμφωνα με μετέπειτα και ανεπίσημες αναφορές του Δρ Τομ Σάϊρς, επικεφαλής χειρουργού στο νοσοκομείο και καθηγητή χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, ο θάνατος του <b><i>Kenned</i></b>y ήταν ακαριαίος :<b><i>«Ιατρικώς, ήταν εμφανές ότι ο πρόεδρος δεν ήταν ζωντανός όταν τον έφεραν. Δεν υπήρχε αυτόματη αναπνοή. Οι κόρες των ματιών του ήταν διεσταλμένες και ακίνητες. Ήταν φανερό το τραύμα που είχε δεχθεί στο κεφάλι ήταν θανατηφόρο»</i></b>, λέει ο Δρ. Σάιρς.</div></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-7WVpRvR_9c0/X7q_TC7QCqI/AAAAAAAB5Og/vlbsPMnKSuAQHlPnAcQt2xLclMo6lCphACLcBGAsYHQ/s628/Funeral-procession-Pres-White-House-John-F-November-25-1963.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="628" height="510" src="https://1.bp.blogspot.com/-7WVpRvR_9c0/X7q_TC7QCqI/AAAAAAAB5Og/vlbsPMnKSuAQHlPnAcQt2xLclMo6lCphACLcBGAsYHQ/w640-h510/Funeral-procession-Pres-White-House-John-F-November-25-1963.jpg" width="640" /></a></div><i><a href="https://www.britannica.com/event/assassination-of-John-F-Kennedy/Kennedys-funeral" target="_blank"><span style="color: #666666; font-size: x-small;">Photo:britannica.com</span></a></i><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Στις 2 το μεσημέρι η άψυχη σωρός του <b><i>John Kennedy</i></b> μεταφέρεται έξω από το νοσοκομείο μέσα σε ένα μπρούτζινο φέρετρο. Δίπλα του περπατά η Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ. Το πρόσωπό της είναι θλιβερό. Τα μάτια της είναι καρφωμένα σταθερά στο έδαφος. Το φέρετρο παραλαμβάνει νεκροφόρα έξω από το νοσοκομείο. Η Τζάκι το αγγίζει απαλά με το χέρι της, ανεβαίνει στη νεκροφόρα και κάθεται δίπλα του. Στη συνέχεια κατευθύνονται προς το Love Field όπου το σώμα του <b><i>Kennedy</i></b> μεταφέρεται στο Προεδρικό τζετ. Στο Προεδρικό αεροπλάνο επιβαίνουν μέλη του προσωπικού της Προεδρίας των ΗΠΑ, μέλη του Κογκρέσου αλλά και δύο ιερείς οι οποίοι φέρουν εις πέρας τις πνευματικές ιεροτελεστίες για τον θάνατο του Ρωμαιοκαθολικού, τέως πλέον, Αμερικανού Προέδρου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-O3M33_yGdTw/X7rAA9jCPTI/AAAAAAAB5Oo/uVUKLrwAvjAbjMpMjGYjHry57YykrabpQCLcBGAsYHQ/s622/Honor-Guard-flag-Pres-burial-American-John-November-25-1963.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="622" height="514" src="https://1.bp.blogspot.com/-O3M33_yGdTw/X7rAA9jCPTI/AAAAAAAB5Oo/uVUKLrwAvjAbjMpMjGYjHry57YykrabpQCLcBGAsYHQ/w640-h514/Honor-Guard-flag-Pres-burial-American-John-November-25-1963.jpg" width="640" /></a></div><div><i><a href="https://www.britannica.com/event/assassination-of-John-F-Kennedy/Kennedys-funeral" target="_blank"><span style="color: #666666; font-size: x-small;">Photo:britannica.com</span></a></i></div><div><br /></div>Ακολουθεί η ορκωμοσία του Λίντον Τζόνσον παρουσία του δικαστή Χαγκς: <b><i>«Ορκίζομαι να ασκήσω να καθήκοντα του Προέδρου των ΗΠΑ στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου, να υπερασπιστώ, να προστατεύσω και να διατηρήσω το Σύνταγμα των ΗΠΑ»</i></b>. Στις 2.46, 106 λεπτά μετά την ανακοίνωση του θανάτου του <b><i>John F. Kennedy</i></b>, ο <b><i>Λίντον Τζόνσον</i></b>, κάποτε αγρότης και δάσκαλος στην <b><i>Johnson City,</i></b> γίνεται ο 36ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.<div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-KmK1wnUQux0/X7rClxc7nLI/AAAAAAAB5O0/by2SM-5jgbwO-s626dmP8wsKeg47ijpdwCLcBGAsYHQ/s1200/1200x0.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="915" data-original-width="1200" height="488" src="https://1.bp.blogspot.com/-KmK1wnUQux0/X7rClxc7nLI/AAAAAAAB5O0/by2SM-5jgbwO-s626dmP8wsKeg47ijpdwCLcBGAsYHQ/w640-h488/1200x0.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;">Υπεύθυνος για τη δολοφονία του Κένεντυ φέρεται να είναι ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ ο οποίος συλλαμβάνεται από τις αστυνομικές αρχές την ίδια ημέρα. Έπειτα από σχετική έρευνα, ο Όσβαλντ βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες για ακόμη μία δολοφονία, του αστυνομικού Τζ. Ντ. Τίπιτ, η οποία είχε προηγηθείς αυτής του Κένεντυ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b><u>Το καρέ 313 </u></b></span></div><div><br /></div><div>Ο Αμπραχάμ Ζαπρούντερ στεκόταν με μια κάμερα στο πλήθος που περίμενε στο Ντάλας την αυτοκινητοπομπή του Αμερικάνου Προέδρου. Δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα κατέγραφε τη δολοφονία του Κένεντι. Δεν πρόκειται φυσικά για το μοναδικό ντοκουμέντο από τη δολοφονία αλλά είναι το μοναδικό που καταγράφει τη στιγμή που η σφαίρα βρίσκει το στόχο της.</div><div><br /></div><div>Το βίντεο του Ζαπρούντερ διαρκεί μόλις 26,6 δευτερόλεπτα και μετρά 486 έγχρωμα καρέ, χωρίς ήχο. Πουλήθηκε στο περιοδικό Life για 150.000 δολάρια. Όπως όλα γύρω από τη δολοφονία <b><i>Kennedy</i></b> δεν γλίτωσε από το κύμα συνωμοσιολογίας που την περιβάλει. Στο καρέ 313 το κεφάλι του Αμερικανού προέδρου έσκαγε από την σφαίρα.</div></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/2nmGS8rVuIM" width="640"></iframe></div></div></div><div style="text-align: justify;"><div><b><u><span style="color: #0b5394; font-size: large;">Το βίντεο από το LIFE</span></u></b></div><div> </div><div>Τα επόμενα χρόνια καρέ από το φιλμ άρχισαν να δημοσιεύονται χωρίς όμως το επίμαχο 313. Έτσι οι θεωρίες φούντωσαν μιλώντας και για κατασκευή του βίντεο από τη CIA. Πλέον το φιλμ είναι ιδιοκτησία των Εθνικών Αρχείων και φυλάσσεται σε ειδικό δοχείο για τη διατήρησή του. Η προβολή του εξ ολοκλήρου είναι σπάνια.</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><a href="https://tvxs.gr/news/san-simera/jfk-i-dolofonia-toy-20oy-aiona" target="_blank"><span style="color: #666666;">tvxs.gr</span></a></span></span></span></div></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5853545287106832328.post-2522422221067206812020-11-18T20:55:00.000+02:002020-11-18T20:55:11.808+02:00Fanny Eaton: Η Google τιμά την Τζαμαϊκανή μούσα των Προραφαηλιτών ζωγράφων<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-BJR8Gxw2voQ/X7VnRJyqHFI/AAAAAAAB5M0/0rbWNygbDwwNpwscZcIelIpR9x-slY9AACLcBGAsYHQ/s1602/fanny-eaton-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1602" data-original-width="1516" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-BJR8Gxw2voQ/X7VnRJyqHFI/AAAAAAAB5M0/0rbWNygbDwwNpwscZcIelIpR9x-slY9AACLcBGAsYHQ/w606-h640/fanny-eaton-2.jpg" width="606" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="float: left; font-family: geneva; font-size: 100px; line-height: 80px; padding-right: 5px; padding-top: 1px;"><span style="color: #cc0000;">Η</span></span> Fanny Eaton, Τζαμαϊκανή μούσα καλλιτεχνών και υπέρτατο μοντέλο στη δεκαετία του 1860 για σπουδαίους Άγγλους ζωγράφους, οι οποίοι επεδίωκαν να επαναπροσδιορίσουν τα βικτωριανά πρότυπα της ομορφιάς, έχει σήμερα την τιμητική της, και η <b><i><a href="https://t53vorini-gr.blogspot.com/search/label/GOOGLE" rel="nofollow" target="_blank"><span style="color: #3d85c6;">Google</span></a></i></b> της αφιερώνει το σημερινό της <span style="color: #3d85c6;"><b><i>doodle</i></b>.<span><a name='more'></a></span></span></div> <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-bWZJFFGJWjM/X7VowukNQ1I/AAAAAAAB5M8/-HdJNUu4l1gfBQZAl0S5iQgqzVbyYwlcQCLcBGAsYHQ/s575/fanny-eaton.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="575" data-original-width="465" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-bWZJFFGJWjM/X7VowukNQ1I/AAAAAAAB5M8/-HdJNUu4l1gfBQZAl0S5iQgqzVbyYwlcQCLcBGAsYHQ/w518-h640/fanny-eaton.jpg" width="518" /></a></div><div style="text-align: justify;">Η <b><i>Fanny Eaton</i></b> (Φάνυ Ίτον), ή<b><i> Fanny Matilda Antwistle</i></b> όπως ήταν το κανονικό της όνομα, γεννήθηκε στην επαρχία Σάρεϊ της Τζαμάικα, στις 13 Ιουλίου 1835. Μετακόμισε με τη μητέρα της στη Βρετανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1840, προς την αρχή της Βικτωριανής Εποχής.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><span style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-28ygx5q9BK0/X7VqtYisSeI/AAAAAAAB5NM/1bbiWy1Q17EUnGxzf2i2hKZctBPXCCX3wCLcBGAsYHQ/s840/fanny-eaton%2B%25281%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="840" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-28ygx5q9BK0/X7VqtYisSeI/AAAAAAAB5NM/1bbiWy1Q17EUnGxzf2i2hKZctBPXCCX3wCLcBGAsYHQ/s16000/fanny-eaton%2B%25281%2529.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σε ηλικία 20 ετών ξεκίνησε το μόντελινγκ για ζωγράφους πορτρέτων στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου, ενώ σύντομα τράβηξε την προσοχή μιας συλλογικότητας ανερχόμενων καλλιτεχνών, της Αδελφότητας των Προραφαηλιτών.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-AeoY3_ltWig/X7Vq-tErdAI/AAAAAAAB5NU/cfd9rr0WuOU4oEmTPOfFfnwIy2Y9UZNxACLcBGAsYHQ/s1162/fanny-eaton%2B%25283%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1162" data-original-width="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-AeoY3_ltWig/X7Vq-tErdAI/AAAAAAAB5NU/cfd9rr0WuOU4oEmTPOfFfnwIy2Y9UZNxACLcBGAsYHQ/s16000/fanny-eaton%2B%25283%2529.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, το όνομά της συνδέθηκε καλλιτεχνικά με διάφορους εξέχοντες Προραφαηλίτες ζωγράφους, όπως οι<b><i> Dante Gabriel Rossetti, John Everett Millais</i></b> και <b><i>Rebecca Soloman.</i></b></div></div></span><div style="text-align: center;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/i8UEENZHoBg" width="640"></iframe></div><div style="text-align: justify;">Αναδείχθηκε ως το μοντέλο με την απόλυτη ομορφιά και έγινε το επίκεντρο της προσοχής σε μια εποχή όπου ακόμα οι μαύροι ήταν στο περιθώριο και συχνά είχαν αρνητικό πρόσημο στη βικτωριανή τέχνη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-flbC4mHwEUk/X7VsGClxbkI/AAAAAAAB5Ng/q-JwRf5AnZg9TULezgaJtHF16komlMsdwCLcBGAsYHQ/s638/fanny-eaton%2B%25284%2529.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" src="https://1.bp.blogspot.com/-flbC4mHwEUk/X7VsGClxbkI/AAAAAAAB5Ng/q-JwRf5AnZg9TULezgaJtHF16komlMsdwCLcBGAsYHQ/s16000/fanny-eaton%2B%25284%2529.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: left;">Millais, John Everett - «Jephthah»<br /><br /><div style="text-align: justify;">Το έργο του John Everett Millais «Jephthah», το 1867, πιστεύεται ότι χαρακτηρίζει την τελευταία παρουσία της σε πίνακα ζωγραφικής. Η Eaton πέθανε στις 4 Μαρτίου 1924, στο Λονδίνο, σε ηλικία 88 ετών. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="background-color: #444444; color: #333333; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><br /></div></div><div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"> </div><div style="background-color: #fafafa; color: #666666; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, verdana, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 19px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: transparent;"><span face=""open sans", helvetica, arial, sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: #999999;"><a href="https://www.naftemporiki.gr/story/1659677/fanny-eaton-i-google-tima-tin-tzamaikani-mousa-ton-prorafailiton-zografon" style="color: #888888; text-decoration-line: none;" target="_blank">naftemporiki.gr</a></span></span></span></span></div></div></td></tr></tbody></table></div>takis Vorinihttp://www.blogger.com/profile/06276860096865083516noreply@blogger.com0