Μετά την «Ακαδημία Κινηματογράφου» και την απονομή κινηματογραφικών βραβείων σε ελληνικές ταινίες, η ομάδα «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» ανακοίνωσαν και ίδρυση... «Πειραματικής Σχολής Κινηματογράφου»!..
Θα λειτουργήσει από τον Σεπτέμβριο του 2011 και θα στηρίζεται σε «εθελοντική εργασία και προσφορά». Θα είναι τριετής και «δωρεάν φοίτησης». Το εγχείρημα «θα παρακολουθήσει ομάδα μελέτης, η οποία θα εξαγάγει συμπεράσματα, με στόχο την κατάρτιση ολοκληρωμένης πρότασης για την ίδρυση μεγαλύτερης κλίμακας, δημοσίου χαρακτήρα, πρότυπης σχολής κινηματογράφου και οπτικοακουστικών τεχνών». Η δομή και το χρονοδιάγραμμα της πειραματικής σχολής θα ανακοινωθεί στα τέλη Δεκεμβρίου.
Το πρόγραμμα «σπουδών», το καθεστώς της «σχολής», εργασίας, «πτυχίων» και λοιπές αδιευκρίνιστες «λεπτομέρειες» είναι η μία πλευρά της ανακοίνωσης. Η άλλη, η ουσιαστικότερη, είναι η ψευδαίσθηση ότι, η «Ακαδημία» και η «σχολή» της αποτελούν «απάντηση» στο να «απαιτήσουμε από την Πολιτεία να στηρίξει θεσμικά την καλλιτεχνική παιδεία και δημιουργία». Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.
Το αστικό κράτος δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να «συνομιλεί» με οποιονδήποτε, εφόσον ο προσανατολισμός του δεν ξεφεύγει από τον προσανατολισμό του αστικού κράτους για το πώς εννοεί την «ανάπτυξη» της εθνικής κινηματογραφίας. Αλλωστε, ως «δυνάμει απαντήσεις» (sic) στις «δυσκολίες επιβίωσης όλων των επαγγελματιών της τέχνης», προτάθηκαν «νέα μοντέλα κινηματογραφικής παραγωγής, είτε με ενίσχυση της συλλογικής εργασίας είτε με αξιοποίηση των νέων μέσων για φθηνότερη παραγωγή».
Σε αυτό το «μοντέλο» έχουν καταλήξει, από ανάγκη, όλοι σχεδόν οι κινηματογραφιστές, κυρίως οι σκηνοθέτες ταινιών μικρού μήκους. Αυτές οι προτάσεις, λοιπόν, λειτουργούν αντικειμενικά ως ένα ακόμη «άλλοθι» της συνειδητής αδιαφορίας του κράτους για τον κινηματογράφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου