Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κινουμένων σχεδίων, που γιορτάζεται ανά τον κόσμο στις 28 Οκτωβρίου, το in2life ψάχνει μέσα στο θολό τοπίο του ελληνικού κινουμένου σχεδίου και ξετρυπώνει κλασικά διαμαντάκια που δεν είναι ευρέως γνωστά, αλλά και νέες προσπάθειες, οι οποίες δίνουν ψυχή σε σύγχρονες χάρτινες φιγούρες....
«Κινούμενη» ιστορία»
«Η μικρή αυτή ταινία τύπου Μίκυ-Μάους είναι η πρώτη του είδους που γυρίσθηκε στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, παρακαλούμεν το σεβαστόν κοινόν να κρίνη επιεικώς την προσπάθειάν μας αυτήν.».....
Με αυτά τα λόγια προλογιζόταν η πρώτη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων, που φτιάχτηκε το 1945 από τον Σταμάτη Πολενάκη, με τίτλο «Ο Ντούτσε Αφηγείται». Με εθνικό-πολιτικό περιεχόμενο, το πρωτοποριακό ταινιάκι διάρκειας επτά περίπου λεπτών, το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω, είχε για πρωταγωνιστή τον Ιταλό «ντούτσε». Ο Μουσολίνι αφηγείται τα «κατορθώματά του» ενώ τα καρέ του Σταμάτη Πολενάκη τον διαψεύδουν, ανυψώνοντας το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων.
Η ταινία φτιάχτηκε εν μέσω Κατοχής με πενιχρά μέσα και αποτελεί το πρώτο λιθαράκι, με αντιπολεμικό χαρακτήρα αλλά και έξυπνο χιούμορ, που ξεδιπλώνεται στα καρέ του.
«Η μικρή αυτή ταινία τύπου Μίκυ-Μάους είναι η πρώτη του είδους που γυρίσθηκε στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, παρακαλούμεν το σεβαστόν κοινόν να κρίνη επιεικώς την προσπάθειάν μας αυτήν.».....
Με αυτά τα λόγια προλογιζόταν η πρώτη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων, που φτιάχτηκε το 1945 από τον Σταμάτη Πολενάκη, με τίτλο «Ο Ντούτσε Αφηγείται». Με εθνικό-πολιτικό περιεχόμενο, το πρωτοποριακό ταινιάκι διάρκειας επτά περίπου λεπτών, το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω, είχε για πρωταγωνιστή τον Ιταλό «ντούτσε». Ο Μουσολίνι αφηγείται τα «κατορθώματά του» ενώ τα καρέ του Σταμάτη Πολενάκη τον διαψεύδουν, ανυψώνοντας το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων.
Η ταινία φτιάχτηκε εν μέσω Κατοχής με πενιχρά μέσα και αποτελεί το πρώτο λιθαράκι, με αντιπολεμικό χαρακτήρα αλλά και έξυπνο χιούμορ, που ξεδιπλώνεται στα καρέ του.
Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια, μέχρι να δει το ελληνικό κοινό τις επόμενες αξιόλογες προσπάθειες animation. Το 1969 με την μικρού μήκους «Τσουφ» και το 1971 με το «Σσσστ!», ο γνωστός για τις μετέπειτα ταινίες του Θόδωρος Μαραγκός απέσπασε το πρώτο βραβείο στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Επρόκειτο για έναν συνδυασμό κινουμένων σχεδίων και φωτογραφιών ή αποσπασμάτων από εφημερίδες, που παρουσίαζαν τις εικόνες εκείνης της εποχής.
Στα ‘80s, οι εγχώριες προσπάθειες που ξεχώρισαν ήταν η μεταφορά του αισώπειου μύθου «Ο Τζίτζικας και το Μυρμήγκι» από τον Αλέκο Παπαδάτο το 1987 και το «Don’t Feed The Bear» («Μην ταΐζετε την αρκούδα») του Νάσου Βακάλη το 1989. Ο μπαμπάς αρκούδος με τον γιο του κρύβουν σε ένα τρένο το μέλι τους, μέχρι που το αρκουδάκι… έχει λιγούρες.
Στα ‘80s, οι εγχώριες προσπάθειες που ξεχώρισαν ήταν η μεταφορά του αισώπειου μύθου «Ο Τζίτζικας και το Μυρμήγκι» από τον Αλέκο Παπαδάτο το 1987 και το «Don’t Feed The Bear» («Μην ταΐζετε την αρκούδα») του Νάσου Βακάλη το 1989. Ο μπαμπάς αρκούδος με τον γιο του κρύβουν σε ένα τρένο το μέλι τους, μέχρι που το αρκουδάκι… έχει λιγούρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου