Ο Ομάρ Σαρίφ καταρρίπτει τον μύθο του μεγάλου εραστή

Πενήντα χρόνια μετά τον «Λόρενς της Αραβίας», ο Ομάρ Σαρίφ δε διστάζει να καταρρίψει τον μύθο του μεγάλου εραστή. «Πήγα με λιγότερες από δέκα γυναίκες σε ολόκληρη τη ζωή μου», δηλώνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια...

Το επικό φιλμ «Ο Λόρενς της Αραβίας» του Ντέιβιντ Λιν γυρίστηκε τον 1962 στην έρημο της Ιορδανίας, τιμήθηκε με επτά Οσκαρ, μεταξύ των οποίων και εκείνο της καλύτερης ταινίας, ενώ είχε και άλλες τρεις υποψηφιότητες. «Είναι μια σπουδαία ταινία, αλλά εγώ δεν ήμουν καλός», λέει σήμερα, 50 χρόνια μετά, ο κινηματογραφικός άραβας φύλαρχος Αλί ιμπ ελ Κάρις, με αφορμή την επετειακή έκδοση της αποκατεστημένης κόπιας σε δίσκο Blu-ray.

«Και βέβαια δεν μπορούσα να διανοηθώ τότε», συνεχίζει ο Ομάρ Σαρίφ, «πως θα υπήρχε έστω ένας που θα την έβλεπε· τρεις ώρες και σαράντα λεπτά στην έρημο και χωρίς γυναίκες;». Στα 80 του δεν έχει αλλάξει πολύ. Τα αδρά χαρακτηριστικά του προσώπου του είναι σήμα κατατεθέν. Τα μαλλιά του και το μουστάκι, όμως, άσπρα σαν βαμβάκι. «Εξακολουθώ ωστόσο να έχω απαλά χέρια», παρατηρεί και διηγείται την ιστορία για το μουστάκι του.

«Μια ματιά μόνο μου έριξε ο Λιν κι αμέσως μου ζήτησε να πάω στη σκηνή του μακιγιάζ να ετοιμαστώ προσθέτοντας μουστάκι. Δοκίμασα ένα, αλλά αποφάσισα να αφήσω το δικό μου. Το έχω από τότε. Χρειάστηκε μόνο να το ξυρίσω σε δύο ταινίες». Η συζήτηση μαζί του έκρυβε και άλλες εκπλήξεις. Δεν δίστασε να καταρρίψει τον μύθο του εραστή. 

«Πήγα με λιγότερες από δέκα γυναίκες σε ολόκληρη τη ζωή μου», δηλώνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Σαρίφ, γιος εύπορου εμπόρου ξυλείας που γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1932 στην Αλεξάνδρεια. Εχει παίξει σε πάμπολλες ταινίες, για αρκετές από τις οποίες δεν επαίρεται που συμμετείχε. Δεχόταν όμως για να μπορεί να συντηρεί το πάθος του για το μπριτζ.

Ο Πίτερ Ο’Τουλ και ο Ομάρ Σαρίφ, στα γυρίσματα του «Λόρενς της Αραβίας»

Εφθασε μάλιστα να είναι μεταξύ των 50 καλύτερων του κόσμου και το 1967 ίδρυσε τη λέσχη μπριτζ που έφερε το όνομά του, διοργάνωσε παιχνίδια σε όλο τον κόσμο. Η φήμη του ήταν τέτοια ώστε ένα βράδυ τού ζητήθηκε να παίξει μπριτζ με τον σάχη της Περσίας και τη γυναίκα του. Σταμάτησε πριν από έξι χρόνια «όταν έπαψα να είμαι πολύ καλός».

Δεν έκανε το ίδιο με το αλκοόλ. «Με τον Πίτερ Ο'Τουλ πεταγόμασταν στη Βηρυτό, στα διαλείμματα των γυρισμάτων, και για 48 ώρες πίναμε αδιάκοπα». Εξακολουθεί να απολαμβάνει τη συντροφιά ενός καλού ουίσκι. «Αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι ευτυχισμένος», λέει υψώνοντας το ποτήρι.

Article: tanea.gr/