Ο εκλογικός πυρετός στην έβδομη τέχνη

Δεύτερο σαββατοκύριακο εκλογών, και η ελληνική τηλεόραση πρόβαλε ολοήμερους μαραθώνιους αδιάφορων πολιτικών συζητήσεων και προβλέψιμων καβγάδων...

Εμείς λοιπόν, θέλοντας να μείνουμε στο κλίμα των εκλογών, αλλά να μην βαρεθούμε με την τηλεοπτική σαβούρα, προτιμάμε να ζήσουμε τον πυρετό της κάλπης μέσα από την έβδομη τέχνη. Παρακάτω, συγκεντρώνουμε… μια ντουζίνα ταινίες, ελληνικές και ξένες, που μας μεταφέρουν τα εκλογικά «παιχνίδια», όπως τα κατέγραψε το Hollywood και το χρυσό ελληνικό σινεμά. 

Κινηματογραφικές εκλογές… α λα ελληνικά 

Υπάρχει και φιλότιμο, του Αλέκου Σακελλάριου (1965) 

Ένας υπουργός σε πλήρη άγνοια για τις πραγματικές ανάγκες των απλών ανθρώπων, καλείται να τις γνωρίσει από πρώτο χέρι όταν ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο τον καθηλώνει μεταξύ μερικών χωρικών, που χωρίς να γνωρίζουν ποιον έχουν απέναντί τους, του λένε πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα. Φάσκελα, μουγκρίσματα γαϊδάρων, πολιτικοί λόγοι με «θα», ο αθάνατος «Γκρούεζας» της ρεμούλας και η χαμένη αξιοπρέπεια της ελληνικής εξουσίας σε μία από τις πιο επιτυχημένες σάτιρες του Αλέκου Σακελλάριου, με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στον ρόλο του Μαυρογιαλούρου.

Τζένη Τζένη, του Ντίνου Δημόπουλου (1966)

Τοπικοί κομματάρχες, ανυποψίαστοι υποψήφιοι, προεκλογικές ομιλίες και αντιπαλότητες μεταξύ Γκόρτσου και Μαντά και παρασκηνιακά προξενιά ψηφοθηρικού περιεχομένου μπλέκονται ευχάριστα σε αυτή την κωμωδία των Πρετεντέρη και Γιαλαμά, με πρωταγωνιστές τους Καρέζη, Μπάρκουλη, Παπαγιαννόπουλο και Κωνσταντάρα.

Θανασάκης ο Πολιτευόμενος, του Αλέκου Σακελλάριου (1954)

Ο Θανασάκης, άρτι παντρεμένος με την νεαρή κόρη εύπορης οικογένειας μεγαλομπακάληδων, πείθει τον κουνιάδο του να τον υποστηρίξει οικονομικά και να χρηματοδοτήσει την προεκλογική του εκστρατεία, όχι μία, αλλά δύο φορές, αφού μετά την πρώτη αποτυχία του, προσπαθεί να πολιτευτεί και πάλι στις επαναληπτικές εκλογές. Πρωταγωνιστούν οι Βύρων Πάλλης, Ντίνος Ηλιόπουλος, Άννα Συνοδινού, Δέσπω Διαμαντίδου και Τζόλυ Γαρμπή.

Κυρία Δήμαρχος, του Ροβήρου Μανθούλη (1960)

Το ελληνικό προεκλογικό ταμπεραμέντο… περισσεύει σε αυτή την κωμωδία του Ροβήρου Μανθούλη. Η Ασπασία και ο Ανάργυρος, δύο ταβερνιάρηδες που «τρώγονται» συνεχώς μεταξύ τους, αποφασίζουν να κατέβουν στις εκλογές και η αντιπαλότητά τους φτάνει σε νέα ύψη, ενώ παράλληλα ο έρωτας των παιδιών τους φουντώνει. Απολαυστικές είναι οι προεκλογικές τους ομιλίες και οι υποσχέσεις που καλούνται να κάνουν στον λαό – με τους Γεωργία Βασιλειάδου και Βασίλη Αυλωνίτη.

Η Βουλευτίνα, του Κώστα Καραγιάννη (1966)

Η Ρένα είναι μια καπάτσα που αναλαμβάνει την προεκλογική εκστρατεία του αρραβωνιαστικού της, Περικλή Αράπη, και είναι διατεθειμένη μέχρι και να μπει με κάθε ψηφοφόρο ξεχωριστά πίσω από το παραβάν για να βεβαιωθεί πως ο Αράπης θα εκλεγεί βουλευτής. Όταν όμως τελικά ο Αράπης δεν παίρνει ούτε τη δική της ψήφο, αλλά αντίθετα εκείνη εκλέγεται βουλευτίνα, το «παιχνίδι» αλλάζει. Με τους Ρένα Βλαχοπούλου, Σταύρο Ξενίδη, Σταύρου Παράβα, Αλέκο Τζανετάκο και Νίκο Ρίζο. 

Κινηματογραφικές εκλογές… εκτός συνόρων 

The Ides of March, του George Clooney (2011) 

Ο Clooney καταπιάνεται για άλλη μια φορά με την πολιτική, και το κάνει αριστοτεχνικά όσο και λαμπερά, αφού επανδρώνει το καστ του με το νέο αίμα του Hollywood, τον Ryan Gosling. Οι «Ειδοί του Μαρτίου» μας «μπάζουν» στα παρασκήνια και τις πισώπλατες μαχαιριές των υπευθύνων στις καμπάνιες των πολιτικών, και ο πολλά υποσχόμενος πολιτικός σύμβουλος ενός υποψήφιου για την Προεδρία των ΗΠΑ αποφασίζει να γίνει… ο Βρούτος του.

W., του Όλιβερ Στόουν (2008) 

Τα αμφιλεγόμενα έργα και οι ημέρες του George Bush Junior, από την παιδική του ηλικία μέχρι την αρχή της πολιτικής του καριέρας και τις προεκλογικές του εκστρατείες, τις οποίες ο Όλιβερ Στόουν συνδέει με τα… daddy issues συνθέτουν το ψυχολογικό προφίλ ενός Προέδρου, ο οποίος δεν έχει μείνει στην συνείδηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης με την καλύτερη φήμη.

Milk, του Γκας Βαν Σαντ (2008)

Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες του μοντέρνου σινεμά, ο Γκας Βαν Σαντ, αποφασίζει να ασχοληθεί με το είδος της βιογραφίας, και μας μεταφέρει το προεκλογικό κλίμα στις ΗΠΑ άλλων εποχών, όταν ο Harvey Milk τόλμησε να γίνει ο πρώτος ανοιχτά gay πολιτικός. Ο ακτιβιστής που κατόρθωσε να εκλεχθεί κυβερνήτης γίνεται το όχημα για ένα ταξίδι στα «βαθιά» του ρατσισμού και της προκατάληψης, ενώ ο Sean Penn ερμηνεύει άριστα την τραγική φιγούρα του Milk, εξασφαλίζοντας ένα Όσκαρ για το σαλόνι του.

The Candidate, του Μάικλ Ρίτσι (1972)

‘Ενας τίμιος δικηγόρος από την Καλιφόρνια που μάχεται για τους αδύναμους, εντοπίζεται από τη «μηχανή» του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και πείθεται να κατέβει ως υποψήφιος Γερουσιαστής, αντιμέτωπος με το κατεστημένο. Η συμφωνία του δίνει απόλυτη ελευθερία κινήσεων, και αφού αποτελεί το outsider είναι διατεθειμένος να κάνει τολμηρές κινήσεις, μέχρι που οι προοπτικές νίκης αρχίζουν να του δίνουν το προβάδισμά. Στον ρόλο του «Υποψήφιου», ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ.

Man of the year, του Μπάρι Λέβινσον (2006)

Ο Ρόμπιν Ουίλιαμς υποδύεται έναν τηλεοπτικό κωμικό, που παρουσιάζει την πιο επιτυχημένη σάτιρα των ΗΠΑ, και η δημοτικότητά του τον πείθει να κατέβει στον πολιτικό στίβο – σας θυμίζει κάτι από Ελλάδα η παραπάνω υπόθεση; Ο πρωταγωνιστής της πολιτικής κομεντί, πάντως, όχι μόνο κατεβαίνει στις εκλογές, αλλά και εξαιτίας ενός ηλεκτρονικού λάθους… εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ.

No, του Pablo Larraín (2012)

Όταν ο δικτάτορας Πινοσέτ αποφασίζει να διενεργήσει δημοψήφισμα για την παραμονή του στην εξουσία, το 1988, η αντιπολίτευση αναθέτει σε έναν νέο ταλαντούχο διαφημιστή να αναλάβει την καμπάνια της, με στόχο να απαλλάξει την Χιλή από την καταπίεση της δικτατορίας. Τα αποτελέσματα, απολαυστικά, σε μία από τις πιο ευχάριστες ανεξάρτητες κινηματογραφικές εκπλήξεις των τελευταίων ετών.

Mr Smith Goes to Washington, του Φρανκ Κάπρα (1939)

Ένας μάλλον απλοϊκός άνθρωπος, ο κύριος Σμιθ, γίνεται από «σπόντα» ο εκλεκτός του κυβερνήτη για την υποψηφιότητα στην Γερουσία. Όταν όμως πηγαίνει στην Ουάσιγκτον για να ριχτεί στον προεκλογικό αγώνα, μαθαίνει από πρώτο χέρι τι θα πει δωροδοκία, διαφθορά και σκάνδαλο. Απολαυστικός στον ρόλο του Σμιθ, ο Τζέιμς Στιούαρτ. 

Giorgos Kokouvas/in2life