Οι πιο «όμορφες» εγκληματικές σκηνές σε πίνακες

Από την "δολοφονία" του Magritte μέχρι τον "δολοφόνο" του Cezanne, παρακάτω παρουσιάζουμε τους 5 ίσως πιο γνωστούς πίνακες που απεικονίζουν εγκληματικές σκηνές ή πράξεις, εξαπάτηση ή ζηλοφθονία...

Paul Cézanne – The Murder (1867-8)
Ο Cézanne είναι γνωστός από τους Χαρτοπαίκτες του και εν γένει για πίνακες βαθιάς σιωπής. Αλλά σε νεαρή ηλικία, ο Cézanne ήταν ανήσυχο πνεύμα. Σε αυτόν τον άγριο και βασανιστικό πίνακά του εμφανίζεται ένας βίαιος δολοφόνος.

Andy Warhol – Birmingham Race Riot (1964)

Το έγκλημα στο ανήσυχο αυτό καλλιτενικό έργο του Andy Warhol δεν διαπράττεται από εγκληματίες αλλά από... αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στους δρόμους του Birmingham της Alabama. Ένας αστυνομικός αφήνει ένα σκυλί να επιτεθεί σε έναν άοπλο διαδηλωτή. Αυτό το έργο αποτελεί πραγματικό αποδεικτικό στοιχείο. Ο Warhol, που συχνά χαρακτηρίζεται ως άκαρδος ερευνητής των celebrities  και της διαφθοράς, επέλεξε προσεκτικά αυτό το έργο και το “πείραξε” σε μια μεγάλη εκτύπωση προκειμένου να το κρατήσει για πάντα ζωντανό, αξέχαστο κι ανεξίτηλο.

Caravaggio – The Cardsharps (περίπου το 1594)

Όταν ο Caravaggio έφτασε στη Ρώμη το 1590, ήταν ένας νεαρός άνδρας από τη βόρεια Ιταλία με ελάχιστα χρήματα και καμία ηθική. Επικεντρώθηκε λοιπόν στους πίνακές του, σε σκηνές κοντινές με την ημι-εγκληματική ζωή που ζούσε. Σε αυτό τον πίνακα βλέπουμε έναν πλούσιο νεαρό να εξαπατάται στα χαρτιά – μια σκηνή πολύ οικεία στον ζωγράφο, που την έβλεπε καθημερινά στα στέκια του στην Piazza Navona.

Leonardo da Vinci – A Man Being Pickpocketed (περίπου το 1493)

Ο κόσμος απεικονίζεται αγενής σε αυτόν τον “ενοχλητικό” πίνακα ζωγραφικής. Το έγκλημα εδώ είναι η ασχήμια της απάθειας και της ανθρώπινης αποστασιοποίησης. Μια αγενής και μπλαζέ φιγούρα -ίσως του ίδιου του da Vinci– περικυκλώνεται από τερατώδεις χαρακτήρες. Καθώς συνωστίζονται γύρω του, ένας φτάνει πίσω από την πλάτη του και του παίρνει τα λεφτά.

René Magritte – The Menaced Assassin (1927)

Σε αυτόν τον σουρρεαλιστικό πίνακα, ένας δολοφόνος νωχελικά ολοκληρώνει το έγκλημά του, χωρίς να καταλαβαίνει ότι είναι περικυκλωμένος από ντετέκτιβ που παραμονεύουν. Φαίνεται ότι οι ντετέκτιβ πρέπει να βρίσκονταν εκεί όσο η γυναίκα δολοφονούνταν. Είναι συνένοχοι. Στους πίνακες του Magritte είναι πολύ λεπτά τα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας. Εδώ αποτυπώνει την άποψη ότι το έγκλημα και η τιμωρία είναι ο καθρέφτης του ενός και του άλλου και ότι ο ρόλος της αστυνομίας είναι εξαρτημένος από την ύπαρξη του εγκλήματος.

surce via