Στίχοι και Ιστορίες. Το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε περιλαμβάνει τους στίχους αλλά και τις ιστορίες που συνόδευσαν τη δημιουργία των 76 τραγουδιών που ερμήνευσε κατά καιρούς η Μπριζίτ Μπαρντό (Brigitte Bardot)...
Η ξεχωριστή, παράλληλη με το σινεμά, καριέρα της στο τραγούδι ήταν μικρή αλλά εξίσου λαμπερή με διαχρονικές επιτυχίες από το “La Madrague” μέχρι το “Harley Davidson”, από το “Tu veux ou tu veux pas” μέχρι το αισθησιακότερο τραγούδι όλων των εποχών “Je t’ aime moi non plus” που γράφτηκε για εκείνην από τον ευφυή κι ερωτευμένο Σερζ Γκενσμπούργκ.
«Ένα βράδυ βρήκα τον Τζον Λένον ολόγυμνο στο κρεβάτι μου. Ήμουν στο Λονδίνο για γύρισμα κι επέστρεφα από ένα δείπνο, στο οποίο ήταν επίσης καλεσμένος αλλά δεν εμφανίστηκε. Χρειάστηκαν τρείς άνδρες της ασφάλειας του ξενοδοχείου για να τον απομακρύνουν. Ήταν μαστουρωμένος μέχρι θανάτου».
Να ένα γαργαλιστικό κουτσομπολιό μιας άλλης εποχής, πιο απελευθερωμένης, κοσμοπολίτικης και δημιουργικής, όταν η Μπριζίτ Μπαρντό ως σύμβολο του σεξ αναστάτωνε τις ανδρικές φαντασιώσεις κι έκανε σκηνοθέτες και συνθέτες να διεκδικούν την παρουσία της σε ταινίες και τραγούδια.
Και μπορεί η σημερινή της δημόσια εικόνα να κλίνει περισσότερο προς αυτήν μίας σχεδόν ιδιότροπης γυναίκας που μοιράζει το ενδιαφέρον της μεταξύ των κακοποιημένων ζώων αλλά και του (εθνικιστικού) Εθνικού Μετώπου της Λεπέν, το βιβλίο όμως “Moi je joue”, με τίτλο ομώνυμο της μεγάλης επιτυχίας που της είχαν γράψει οι Ζεράρ Μπουρζουά και Ζαν-Μαξ Ριβιέρ το 1964 για το άλμπουμ “B.B.” επέστρεψε για λίγο τη Γαλλία στην ατμόσφαιρα του Σεν Τροπέ της δεκαετίας του ‘50 και του ΄60.
Αυτή είναι κι η πρώτη φορά που μία έκδοση εστιάζει στις τραγουδιστικές της ικανότητες. Και βέβαια για την προώθησή της η Μπαρντό που τα πολλά τελευταία χρόνια απέφευγε τις συνεντεύξεις κι ακόμα περισσότερο τις ρετρό αφηγήσεις, μίλησε στο γαλλικό Τύπο για τα πάντα.
“Τώρα πια την έχω χάσει, μα όταν ακόμα την είχα την έβρισκα διασκεδαστικά καλή-παρότι δεν την είχα δουλέψει ποτέ. Ηταν ο Ζαν-Μαξ Ριβιέρ που είχε πρώτος την ιδέα να με βάλει να τραγουδήσω τα “Sidonie” και “La Madrague”. Δεν θεωρούσα ότι ήμουν ικανή να τραγουδήσω αλλά τα κατάφερα. Το έκανα όπως έπαιζα στις κωμωδίες: ενστικτωδώς...”
Για τα τραγούδια που τη συνόδευσαν στη ζωή της (και δεν ήταν δικά της):
“Η μουσική ήταν πάντα παρούσα στη ζωή μου. Χόρευα πολύ, αυτό το λάτρευα. Αγαπούσα τα χαρούμενα τραγούδια με τους λίγο περιπαικτικούς στίχους. Στη Βραζιλία, συνάντησα τον Χόρχε Μπεν, αργότερα βυθίστηκα στη μαγεία των Gipsy Kings και λάτρεψα κιθαρίστες από την Ισπανία ή το Μεξικό”.
Για την κιθάρα της:
“Επαιζα πολύ καλά κιθάρα. Εμαθα μόνη μου. Χόρευα πάντα με μία κιθάρα.”
Για το ποιό τραγούδι θα αφιέρωνε στον σημερινό πρόεδρο της Γαλλίας Εμμανoυέλ Μακρόν: «Το Paroles, paroles (σ.σ. “λόγια, λόγια”) με τη Δαλιδά και τον Αλέν Ντελόν».
Ο ΜΠΡΕΛ
Για το ότι αρνήθηκε να ερμηνεύσει το “Vieille” του Ζακ Μπρελ: “Δεν μου το πρότεινε ποτέ ο ίδιος προσωπικά και νομίζω ότι είχε δίκιο γιατί ήμουν πολύ νέα για να τραγουδήσω για μια “Γριά”. Για ένα μετανιώνω: που δεν γνώρισα ποτέ τον Μπρελ”.
Ο ΓΚΕΝΣΜΠΟΥΡΓΚ
Για το “Je t’ aime moi non plus” και το γεγονός ότι ο Σερζ Γκενσμπουργκ παρότι της είχε υποσχεθεί ότι δεν θα το κυκλοφορήσει με άλλη ερμηνεύτρια, το έβγαλε με την Τζέιν Μπίρκιν:
«Διαλύθηκα ψυχικά, αλλά ανέλαβα τις ευθύνες μου. Και δεν τα έβαλα ποτέ ούτε με την Τζέιν, ούτε με τον Σερζ, αλλά μόνον με τον εαυτό μου. Εκείνη την εποχή έπαιρνα διαζύγιο από τον Γκούντερ Σακς κι ο Σερζ δεν είχε κανένα λόγο να κρατήσει αυτό το τραγούδι στο συρτάρι. Το 1986 κυκλοφόρησε και με την εκδοχή του δικού μας ντουέτου, αλλά ήταν ήδη αργά. Ο κόσμος βέβαια ξέρει ότι αυτό το τραγούδι ήταν γραμμένο για μένα κι ότι είναι το ωραιότερο ερωτικό τραγούδι που έχω ερμηνεύσει ποτέ».
ΤΟ ΣΕΝ ΤΡΟΠΕ
Για τη δεκαετία του ΄50 στο Σαν Τροπέ που ήταν... «Εκπληκτική! Δεν παίρναμε τον εαυτό μας στα σοβαρά και διασκεδάζαμε πολύ. Ανακάλυψα αυτό το όμορφο λιμανάκι παιδί ακόμα με τους γονείς μου. Είχε διατηρήσει τη γοητεία και την αυθεντικότητά του. Μετά ο Βαντίμ γύρισε το “Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα” και μετά αυτή η παραδεισένια γωνίτσα μας έγινε ένας αναπόφευκτος πόλος έλξης για τους τουρίστες και το διεθνές τζετ-σετ».
ΟΙ «ΕΡΑΣΤΕΣ»
Για το αν ήταν ψέμματα οι φήμες ότι είχε σχέση με τον Μίκ Τζάγκερ, τον Τζόνυ Χαλιντέι και τον Τζίμυ Χέντριξ: «Εντελώς ψέματα. Κι ευτυχώς δηλαδή γιατί κανείς από αυτούς τους άνδρες δεν μου άρεσε».
Ο ΝΤΕ ΓΚΩΛ
Για το αν ο Ντε Γκολ την είχε φλερτάρει: «Οταν με υποδέχτηκε στα Ηλύσια Πεδία, στις 7 Δεκεμβρίου του 1967, ανταλλάξαμε σχόλια στρατιωτικά και παρόλα αυτά γοητευτικά. Τον αποκαλούσα “Στρατηγέ μου”».
Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου