Ένας Χρυσός Φοίνικας και μία Χρυσή Άρκτος είναι μόνο δύο από τα δεκάδες βραβεία που έχει στην «τροπαιοθήκη» του ο Βιτόριο Ταβιάνι (Vittorio Taviani), που πέθανε σήμερα σε ηλικία 88 ετών...
Ο Βιτόριο γεννήθηκε στην επαρχιακή πόλη Σαν Μινιάτο της Τοσκάνης το 1929, όπου μεγάλωσε αχώριστος από τον αδερφό του Πάολο, με τον οποίο θα μεγαλουργούσαν αργότερα στην έβδομη τέχνη. Οι δυο τους, αφού εργάστηκαν πρώτα ως δημοσιογράφοι, πέρασαν στις αρχές των '60s πίσω από την κάμερα. Στην πρώτη τους δουλειά συνεργάστηκαν με τον σπουδαίο Δανό ντοκιμαντερίστα Γιόρις Ίβενς («L'Italia non è un paese povero», 1960 / σ.σ.: «Η Ιταλία δεν είναι μια Φτωχή Χώρα»), και αμέσως μετά με τον Βαλεντίνο Ορσίνι σε δύο ταινίες μυθοπλασίας («Un uomo da bruciare», 1962 / «Outlaws of Love», 1963).
🎬«The Subversives»
Η διάθεση των Ταβιάνι ήταν να φέρουν την κληρονομιά του ιταλικού νεορεαλισμού σε μια νέα έντονα πολιτική κινηματογραφική πραγματικότητα, όπου θίγονται κοινωνικά ζητήματα, αδιέξοδα στις σχέσεις που οφείλονται σε οικονομικά προβλήματα, και η ιστορική μνήμη.
Αυτό φάνηκε από την πρώτη ταινία που σκηνοθέτησαν ως ντουέτο, «The Subversives» (1967), η οποία απεικόνιζε τους παράλληλους διαφορετικούς τρόπους ζωής της ιταλικής κοινωνίας, με αφορμή το θάνατο του επί χρόνια γενικού γραμματέα του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Η ταινία εντάχθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ του Βερολίνου, και έμοιαζε προφητική της εξέγερσης του Μάη του '68.
🎬Ο Μαρσέλο Μαστρογιάνι στο «Αλοζανφάν»
Η σταδιακή τους ανέλιξη συνεχίστηκε με το φιλόδοξο μετα-αποκαλυπτικό «Under the Sign of Scorpio» (1969) με πρωταγωνιστή τον διάσημο Τζιάν Μαρία Βολοντέ, και τα «επαναστατικά» «Σαν Μικέλε» (1971) και «Αλοζανφάν» (1974) με ήρωα τον σπουδαίο Μαρσέλο Μαστρογιάνι.
🎬«Η Νύχτα του Σαν Λορέντζο»
Ακολούθησε ένα σερί καταπληκτικών ταινιών που τους καθιέρωσε ως μαέστρους του κινηματογράφου. Το 1977 παραδίδουν μία ανατριχιαστική σπουδή στον αυταρχισμό μέσα από τη σχέση πατέρα και γιού, με το «Πατέρας Αφέντης» (1977) που βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα, και το 1982 υπογράφουν το αριστούργημά τους «Η Νύχτα του Σαν Λορέντζο».
Η ταινία που επίσης βραβεύτηκε στις Κάνες, με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, σκιαγραφεί στη μορφή του παραμυθιού τις αντιθέσεις της ιταλικής ψυχοσύνθεσης στο πλαίσιο ενός χωριού που αντιστέκεται στους Ναζί το 1944, και προκαλεί θαυμασμό μέχρι σήμερα για το θάρρος και την μαγεία με την οποία οι Ταβιάνι διαχειρίστηκαν μια σειρά πολύπλοκων θεμάτων σε αυτήν.
🎬«Ο Καίσαρας πρέπει να Πεθάνει»
Ακόμα δύο σταθμοί στην πολυσυλλεκτική φιλμογραφία των Ταβιάνι είναι οι εικαστικά εξαίσιες ταινίες «Χάος» (1984), βασισμένη σε ιστορίες του Πιραντέλο, και «Φιορίλε» (1992). Χρειάστηκε όμως να περάσουν είκοσι χρόνια για να βρεθούν ξανά στην πρώτη γραμμή του σινεμά, όταν με το ευρηματικά αιχμηρό «Ο Καίσαρας πρέπει να Πεθάνει» (2012) βραβεύτηκαν με Χρυσή Άρκτο στην Μπερλινάλε. Η πιο πρόσφατη ταινία τους ήταν το εμπνευσμένο από το «Δεκαήμερο» του Τζιοβάνι Βοκάκιο φιλμ «Θαυμάσιος Βοκάκιος» (2015).
🎬«Θαυμάσιος Βοκάκιος» (2015).
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης πριν τρία χρόνια είχε αναγορεύσει τους Ταβιάνι επίτιμους διδάκτορες του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου