Ο δις υποψήφιος για Όσκαρ Ρέιφ Φάινς μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τη ζωή του Ρώσου χορευτή Ρούντολφ Νουρέγιεφ (1938 - 1993), ο οποίος το 1961, στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου και ενώ τα μπαλέτα Κίροφ του Λένινγκραντ -στα οποία ήταν πρώτος χορευτής- βρίσκονταν σε περιοδεία στο Παρίσι, ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία...
Η ιστορία έγινε πρώτο θέμα στον Τύπο της εποχής, καθώς εκτός της πολιτικής διάστασης, άρχισαν να διαρρέουν και λεπτομέρειες της προσωπικής του ζωής.
Ο ταλαντούχος χορευτής με την εκρηκτική προσωπικότητα ένιωθε περιορισμένος από τη ζωή της δεκαετίας του 1950 στο Λένινγκραντ και ήθελε να ανοίξει τα φτερά του για τη Δύση.
Πήρε την τελική απόφαση ενώ βρισκόταν στο αεροδρόμιο και τον πλησίασαν δύο πράκτορες της KGB. Κάλεσε σε βοήθεια Γάλλους αστυνομικούς, οι οποίοι και τον οδήγησαν στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Ο Νουρέγιεφ κρίθηκε ανεπιθύμητος στην τότε Σοβιετική Ένωση και του απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα. Μετά από 28 ολόκληρα χρόνια και κατόπιν προσωπικής παρέμβασης του τότε ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, του επετράπη η είσοδος προκειμένου να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του.
ODEON
Στο Παρίσι συνεργάστηκε με το Μεγάλο Μπαλέτο του Μαρκήσιου de Cuevas, αλλά τον επόμενο χρόνο πήγε στη Βρετανία, όπου απέκτησε τη βρετανική υπηκοότητα και συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, γνωρίζοντας επιτυχία ως παρτενέρ της κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του, επίσης, θρυλικής χορεύτριας Μαργκότ Φοντέιν. Παρά την εικοσαετή συνεργασία του, ουδέποτε ενσωματώθηκε στο μπαλέτο, προτιμώντας τον ρόλο του προσκεκλημένου καλλιτέχνη, τίτλο που διατήρησε στις ανά τον κόσμο εμφανίσεις του.
Στο Παρίσι συνεργάστηκε με το Μεγάλο Μπαλέτο του Μαρκήσιου de Cuevas, αλλά τον επόμενο χρόνο πήγε στη Βρετανία, όπου απέκτησε τη βρετανική υπηκοότητα και συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, γνωρίζοντας επιτυχία ως παρτενέρ της κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του, επίσης, θρυλικής χορεύτριας Μαργκότ Φοντέιν. Παρά την εικοσαετή συνεργασία του, ουδέποτε ενσωματώθηκε στο μπαλέτο, προτιμώντας τον ρόλο του προσκεκλημένου καλλιτέχνη, τίτλο που διατήρησε στις ανά τον κόσμο εμφανίσεις του.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, κι ενώ παρέμεινε στο χορό ακόμη και όταν πέρασε τα 50 χρόνια του, συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας, το Μπαλέτο της Σκάλας του Μιλάνου, το Μπαλέτο του Βερολίνου, ενώ διετέλεσε διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού από το 1983 έως το 1989. Έκανε τηλεόραση, σινεμά -την κινηματογραφική εκδοχή του Δον Κιχώτη, αλλά και τον Ροδόλφο Βαλεντίνο.
Το αγόρι που γεννήθηκε σε ένα βαγόνι του Υπερσιβηρικού -και ο πατέρας του οποίου δεν ήθελε να γίνει χορευτής- έζησε μία ζωή συναρπαστική, έγραψε ιστορία στο μπαλέτο, έγινε ο ποπ σταρ του κλασικού χορού, έκανε παρέα με το διεθνές τζετ σετ -από τους Ρότσιλντ μέχρι τη Τζάκι Κένεντι, τον Ωνάση, την Μάρλεν Ντίτριχ και τον Αλέξανδρο Ιόλα- και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 55 ετών. Όπως έγινε γνωστό, είχε προσβληθεί από τον ιό του AIDS.
Όσο για τον τίτλο της ταινίας, λευκό κοράκι ήταν το χαϊδευτικό που είχαν δώσει στον Ρούντολφ Χαμέτοβιτς Νουρέγιεφ όταν ήταν μικρός, επειδή ήταν ένα πραγματικά ασυνήθιστο παιδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου