Από την ημέρα που το «Κίτρινο Παιδί» σηματοδότησε με την εμφάνισή του την επίσημη έναρξη της ιστορίας των κόμικς, η πόλη έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των εικονογραφημένων σελίδων. Ο χωματόδρομος της οδού Χόγκαν, ταπεινό βασίλειο στις περιπέτειες του Κίτρινου Παιδιού, δεν ήταν απλώς ένα ντεκόρ...
Ήταν η ζωντανή, παλλόμενη παρουσία ενός χώρου που εμπεριείχε και αναδείκνυε τους ήρωες. Κάτι που συμβαίνει, άλλωστε, με τους περισσότερους πρωταγωνιστές........
Πόσο «αράχνη», άραγε, θα έδειχνε ο Σπάιντερμαν, αν δεν υπήρχαν οι δυναμικές προσόψεις των κτιρίων για να αναρριχηθεί; Πόσο λιγότερο... «Υπέρ» θα ήταν ο Υπεράνθρωπος, αν οι πανύψηλοι ουρανοξύστες απουσίαζαν στις ιπτάμενες τροχιές του; Και πόσο χαμηλές θα αποδεικνύονταν οι «Χαμηλές Πτήσεις» του Αρκά, αν δεν εικονιζόταν -έστω και υπαινικτικά- τα μονώροφα και τα διόροφα κτήρια στις στέγες των οποίων φώλιαζαν οι φτερωτοί πρωταγωνιστές του;
Οι αρχιτεκτονικοί όγκοι που ορθώνονται στο φόντο των εικόνων λειτούργησαν (σχεδόν εξαρχής) καταλυτικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σειρά των Schuitten και Peeters, «Σκοτεινές πόλεις», όπου πραγματικός πρωταγωνιστής είναι οι ίδιες οι πόλεις. Επίκεντρο μικρών και μεγάλων δραμάτων, κωμικών και ανάλαφρων σκηνών, καταιγιστικής δράσης, ή ειδυλλιακών στιγμών, η πόλη αποτελεί ταυτόχρονα ένα ζωντανό ντεκόρ της επικαιρότητας.
Διαδηλώσεις, συγκρούσεις, ταραχές αποτυπώνονται στα καρεδάκια των κόμικς, απαθανατίζοντας τις μεγάλες στιγμές του δημόσιου βίου και συνθέτοντας ένα εντυπωσιακό ημερολόγιο της Ιστορίας.
του Άρη Μαλανδράκη
**photo: Στην «Τσιγγάνικη ορχήστρα», πρώτο άλμπουμ του Γιάννη Καλαϊτζή, η Αθήνα της μεταπολίτευσης αποτυπώνεται μοναδικά ανασυνθέτοντας με εντυπωσιακό τρόπο το αστικό τοπίο (εκδ. Πολύτυπο, 1984).
Ήταν η ζωντανή, παλλόμενη παρουσία ενός χώρου που εμπεριείχε και αναδείκνυε τους ήρωες. Κάτι που συμβαίνει, άλλωστε, με τους περισσότερους πρωταγωνιστές........
Πόσο «αράχνη», άραγε, θα έδειχνε ο Σπάιντερμαν, αν δεν υπήρχαν οι δυναμικές προσόψεις των κτιρίων για να αναρριχηθεί; Πόσο λιγότερο... «Υπέρ» θα ήταν ο Υπεράνθρωπος, αν οι πανύψηλοι ουρανοξύστες απουσίαζαν στις ιπτάμενες τροχιές του; Και πόσο χαμηλές θα αποδεικνύονταν οι «Χαμηλές Πτήσεις» του Αρκά, αν δεν εικονιζόταν -έστω και υπαινικτικά- τα μονώροφα και τα διόροφα κτήρια στις στέγες των οποίων φώλιαζαν οι φτερωτοί πρωταγωνιστές του;
Οι αρχιτεκτονικοί όγκοι που ορθώνονται στο φόντο των εικόνων λειτούργησαν (σχεδόν εξαρχής) καταλυτικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σειρά των Schuitten και Peeters, «Σκοτεινές πόλεις», όπου πραγματικός πρωταγωνιστής είναι οι ίδιες οι πόλεις. Επίκεντρο μικρών και μεγάλων δραμάτων, κωμικών και ανάλαφρων σκηνών, καταιγιστικής δράσης, ή ειδυλλιακών στιγμών, η πόλη αποτελεί ταυτόχρονα ένα ζωντανό ντεκόρ της επικαιρότητας.
Διαδηλώσεις, συγκρούσεις, ταραχές αποτυπώνονται στα καρεδάκια των κόμικς, απαθανατίζοντας τις μεγάλες στιγμές του δημόσιου βίου και συνθέτοντας ένα εντυπωσιακό ημερολόγιο της Ιστορίας.
του Άρη Μαλανδράκη
**photo: Στην «Τσιγγάνικη ορχήστρα», πρώτο άλμπουμ του Γιάννη Καλαϊτζή, η Αθήνα της μεταπολίτευσης αποτυπώνεται μοναδικά ανασυνθέτοντας με εντυπωσιακό τρόπο το αστικό τοπίο (εκδ. Πολύτυπο, 1984).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου