Αφιέρωμα στο βιβλίο (3)

 

«Αμερικανική λήθη» του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, «ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ - Ένα εναλλακτικό μοντέλο διεξόδου από την κρίση» του Tim Jackson, «Οι αλεπούδες   του Γκόσπορτ» του Μένη Κουμανταρέα και «Τα παιδιά του Σπάρτακου» της Διδώς Σωτηρίου, οι σημερινές μας προτάσεις, όλες από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.....

«Αμερικανική λήθη» του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας

Οι ιστορίες που συνθέτουν την Αμερικανική Λήθη συστήνουν ένα τολμηρό, μεγαλειώδες έργο εν προόδω.

Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ο πιο χαρισματικός συγγραφέας της γενιάς του, σύμφωνα με τους Τζόναθαν Φράνζεν και Ζέιντι Σμιθ, χαρτογραφεί την ανθρώπινη συνείδηση, αναπαριστάνοντας σε αργή κίνηση τις απρόβλεπτες πορείες και τις επικίνδυνες στροφές που αναγκάζεται να πάρει ο ανθρώπινος νους σε επώδυνες και οριακές καταστάσεις.

Το άγχος του σύγχρονου ανθρώπου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που νομίζει πως έχουν οι άλλοι από εκείνον, τα κρυφά παράδοξα των ερωτικών σχέσεων, η Αμερική και οι ψυχώσεις της λίγο πριν και λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου, και η ατέρμονη πάλη του ανθρώπου ενάντια στη μοναξιά, που επιτείνει η υπερπροσφορά των τεχνολογικών ευκαιριών, είναι ορισμένα μόνο από τα θέματα που εξερευνά, με σπάνια ανθρωπογνωστική ευαισθησία και καυστικό χιούμορ, ένας από τους πιο εκρηκτικούς και πολυσυζητημένους συγγραφείς της εποχής μας, άξιος συνεχιστής του Ναμπόκοβ, του Μπέκετ και του Τόμας Πίντσον.

Μετάφραση: Γιάννος Πολυκανδριώτης

«ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ - Ένα εναλλακτικό μοντέλο διεξόδου από την κρίση» του Tim Jackson

Η παρούσα οικονομική κρίση ανέδειξε τα αδιέξοδα και τις αδυναμίες ενός μοντέλου οικονομικής υπερ-ανάπτυξης που έχει αφήσει τον άνθρωπο και το περιβάλλον έξω από τους στόχους και την προβληματική αυτού του μοντέλου, παρότι στο επίκεντρο των προγραμματικών αρχών του υποτίθεται ότι βρισκόταν η ευημερία όλου του κόσμου.

Ο Tim Jackson, οικονομολόγος με έντονη κοινωνική και πολιτική δράση και κορυφαίος σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης, μας υποδεικνύει εναλλακτικούς τρόπους επίτευξης της ευημερίας – οικονομικής και, κατ’ επέκταση, κοινωνικής – αναλύοντας μέτρα και ιδέες που ξεφεύγουν από τα τυποποιημένα όρια των υφιστάμενων οικονομικών μοντέλων που προωθούν αλόγιστα την υπερ-ανάπτυξη. Η πρότασή του δεν είναι ένα ανεδαφικό οικολογικό μανιφέστο, αλλά ένα βιώσιμο οικονομικο-κοινωνικό πρόγραμμα με σεβασμό προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Μετάφραση: Κατερίνα Χαλμούκου

«Οι αλεπούδες   του Γκόσπορτ» του Μένη Κουμανταρέα

Μια παρέα εφήβων από διάφορα μέρη της Ευρώπης βιώνει μέσα από τα μάτια ενός Έλληνα την ερωτική αφύπνιση σε μια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, τα πρώτα χρόνια αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.

Το τέλος μιας αθωότητας σ’ έναν κόσμο που ποτέ δεν θα υπάρξει ο ίδιος.

«Τα παιδιά του Σπάρτακου» της Διδώς Σωτηρίου

Tο ανέκδοτο μέχρι σήμερα μυθιστόρημα Τα παιδιά του Σπάρτακου είναι ένα έργο που απασχόλησε τη Διδώ Σωτηρίου για μια περίοδο σχεδόν τριάντα χρόνων, από τις αρχές του ’60 έως τις αρχές του ’90.

Πρόκειται για ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που η υπόθεσή του διαδραματίζεται στη Θράκη των πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα και στην Αθήνα της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου. Κεντρικό θέμα είναι η συνδικαλιστική και αντιστασιακή δράση των ηρώων, που εμπνέονται από την επανάσταση του Θρακιώτη σκλάβου Σπάρτακου και από τα ιδανικά της Αριστεράς σε μια εποχή που ο τόπος βιώνει δραματικές στιγμές.

«[…] Ας μη θεωρηθεί, όμως, ότι έχουμε μόνο ένα μυθιστόρημα με θέση, για να προβληθεί μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Τα παιδιά του Σπάρτακου είναι, όπως ανέφερα ήδη, έργο που προβάλλει τα τραγικά υπαρκτά προβλήματα του τόπου το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Αν μάλιστα προσέξουμε το λόγο ορισμένων προσώπων, όπως του Νεόφυτου ή της Νίκης, αλλά και της Βασιλιώς στο τέλος, όπου κάνει τον απολογισμό της ζωής της, βλέπουμε ότι συγκριτικά με τον αγωνιστικό παλμό των πρωταγωνιστών της Εντολής εδώ αποτυπώνεται η επιθυμία για μια ήρεμη καθημερινή ζωή με την υπέρβαση των πολιτικών αντιθέσεων. Παράλληλα είναι μια οικογενειακή τραγωδία και ένα έργο ζωντανών χαρακτήρων, στους οποίους αποτυπώνονται υπαρκτοί ανθρώπινοι τύποι. […]»

Από τον πρόλογο της Έρης Σταυροπούλου

 

 Βιογραφικά

Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας γεννήθηκε το 1962 στην Ιθάκη της Νέας Υόρκης. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς συγγραφείς της τελευταίας εικοσιπενταετίας. 

Το έργο του περιλαμβάνει τα μυθιστορήματα Infinite Jest, The Broom of the System και The Pale King, τις συλλογές διηγημάτων Brief Interviews with Hideous Men και Girl with Curious Hair, τιςσυλλογές άρθρων και δοκιμίων A Supposedly Fun Thing I’ll Never Do Again και Consider the Lobster καθώς και το δοκίμιο Everything and More: A Compact History of Infinity. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα όπως τα Esquire, Harper’s, McSweeney’s, The New Yorker, The Paris Review, κ.ά. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με τα βραβεία MacArthur Fellowship, Lannan, το βραβείο Aga Khan του περιοδικού The Paris Review, κ.ά. Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας έδωσε τέλος στη ζωή του στις 12 Σεπτεμβρίου του 2008.

Ο Tim Jackson είναι επίτροπος Οικονομικών στην Επιτροπή Αειφόρου Ανάπτυξης – το ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο των βρετανικών κυβερνήσεων σε θέματα αειφόρου ανάπτυξης. Είναι επίσης καθηγητής Αειφόρου Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ και διευθυντής της RESOLVE, της ερευνητικής ομάδας του Συμβουλίου Οικονομικής και Κοινωνικής Έρευνας (ESRC) για τον τρόπο ζωής, τις αξίες και το περιβάλλον. 

Εκτός από το επιστημονικό του έργο, ο Tim Jackson είναι βραβευμένος θεατρικός συγγραφέας με πολλές επιτυχίες στο ραδιόφωνο του BBC.

Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Δεκαεπτά χρονών βρέθηκε για ένα διάστημα στην Αγγλία, όπου εμπνέεται τις Αλεπούδες του Γκόσπορτ, το πρώτο του μυθιστόρημα, που έμενε μέχρι σήμερα ανέκδοτο.

H Διδώ Σωτηρίου, το γένος Παππά, γεννήθηκε στο Aϊδίνι της Mικράς Ασίας το 1909. Με τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, κατέφυγε με την οικογένειά της στην Αθήνα. 

Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές της, σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στο Παρίσι. 

Το 1933 παντρεύτηκε τον φωτισμένο εκπαιδευτικό Πλάτωνα Σωτηρίου. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 εντάχθηκε στις γραμμές του Αριστερού κινήματος του οποίου υπήρξε δραστήριο μέλος.

Στην Κατοχή, έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση και, στα μετεμφυλιακά χρόνια, βρέθηκε στη δίνη των γεγονότων όταν η αδελφή της, Έλλη Παππά, σύντροφος του Νίκου Mπελογιάννη, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο στην ιστορική δίκη του 1951. 

Δεν έφτασε στο εκτελεστικό απόσπασμα, γιατί η κυβέρνηση Πλαστήρα δε θέλησε να εκτελέσει μητέρα βρέφους και τελικά απελευθερώθηκε το 1963. H Δ.Σ. δόθηκε με πάθος στη δημοσιογραφία, όπου διακρίθηκε με τη σειρά καθημερινών άρθρων για τη διεθνή επικαιρότητα, τις ζωντανές ανταποκρίσεις και τα ρεπορτάζ. → Συνεργάστηκε αποκλειστικά με έντυπα της Αριστεράς – με τον Ριζοσπάστη έως το 1947 και την Κομμουνιστική Επιθεώρηση, και από το 1953 με την Αυγή και το περιοδικό Οι δρόμοι της ειρήνης. Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε κατ’ αρχάς σποραδικά. 

 Το πρώτο της μυθιστόρημα, Οι νεκροί περιμένουν, κυκλοφόρησε το 1959, για να ακολουθήσουν τα Ματωμένα Χώματα (1962), 

η Εντολή (1976) και το Kατεδαφιζόμεθα (1982). Έχει γράψει επίσης θεατρικά μονόπρακτα, μελέτες και βιβλία για εφήβους, καθώς και ιστορικά δοκίμια. H Μικρασιατική καταστροφή και H στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο (1975) και  

Τα πρώτα βήματα του Ψυχρού Πολέμου (2009). Το 2004 εκδόθηκε σειρά διηγημάτων της με τον τίτλο Τυχαίο Συναπάντημα, και άλλες ιστορίες.

Έχει βραβευθεί με το βραβείο Iπεκτσί (1985), το Κρατικό Ειδικό Βραβείο Λογοτεχνίας (1989), το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της προσφοράς της (1990) και τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος (1995).

To tvxs έχει ξεκινήσει ένα μεγάλο αφιέρωμα στο βιβλίο που θα διαρκέσει εώς και τις 18 του μήνα, επιλέγοντας καθημερινά τίτλους εκδοτικών οίκων με σημαντική πορεία στο χώρο του βιβλίου. Κατα τη διαρκεια του αφιερώματος, οι αναγνώστες μας μπορούν να κερδίσουν βιβλία, στέλνοντας mail με το ονοματ/ώνυμο τους στο mxs@tvxs.gr. Καλή ανάγνωση!