Kριτική της ταινίας The Iron Lady - H Σιδηρά Κυρία

Η ταινία πριν ακόμη κυκλοφορήσει είχε γίνει αντικείμενο συζητήσεων. Όλοι μιλούσαν για την εκπληκτική ομοιότητα της Streep με την Margaret Thatcher και πως η ταινία έχει ήδη εξασφαλισμένες υποψηφιότητες για τα φετινά Όσκαρ...

Βλέποντας την ταινία είχα μείνει εμβρόντητη από το πόσο εξωτερικά ίδιες είναι οι δύο τους.

Η ιστορία πραγματεύεται την ιστορία της πολιτικού της Αγγλίας. Η Thatcher αποτέλεσε μορφή του 20ου αιώνα, διότι ήταν η πρώτη (και η μόνη ως τώρα) γυναίκα Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας.

Έμεινε στην ιστορία για τα σκληρά μέτρα λιτότητας, για τη διάλυση των εργατικών συνδικάτων και αρκετά ακόμη μέτρα της.

Ο Πόλεμος των Φώκλαντ, μαζί με μια οικονομική ανάπτυξη που παρατηρήθηκε στις αρχές του 1983 χάρισαν στην Thatcer την επανεκλογή της το 1983.

Πρόκειται για μία φυσιογνωμία που λατρεύτηκε από τους οπαδούς του Συντηρητικού κόμματος και μισήθηκε από τους αντιπάλους της.

Ξεκίνησε την ενασχόληση της με τα κοινά, μόλις το 1959 όταν εξελέγη στη Βουλή των Κοινοτήτων. Σε έναν ανδροκρατούμενο –τότε- πολιτικό κόσμο, η Thatcher συμμετείχε ενεργά και ξεχώρισε. Η κινηματογράφηση της εποχής εκείνης και πως βίωνε, η νεαρή τότε Margaret Roberts, τις διακρίσεις αυτές είναι εκπληκτική.

Η σκηνή που περπατάνε και ο θεατής βλέπει μέσα σε 30 μαύρα σακάκια, το γαλάζιο ταγιέρ της, είναι ένα μικρό δείγμα για το τι επικρατούσε στην πολιτική σκηνή εκείνη την περίοδο.

Το φιλμ γυρισμένο από την Phyllida Lloyd επικεντρώνεται στην πολιτική της πορεία, δίνοντας πολύ λιγότερη βάση στην ζωή της ως μητέρα και συζύγος. 

Δυνατή ταινία, με γρήγορη ροή, αποτελεί μία από τις καλύτερες βιογραφίες πολιτικών που έχουν κυκλοφορήσει. 

Για την Meryl Streep τα λόγια είναι περιττά! Είναι εξαιρετική και αψεγάδιαστη στην ερμηνεία της. Το Όσκαρ είναι δικό της! Η Streep έχει ήδη προταθεί για Χρυσή Σφαίρα για την ταινία αυτή, ενώ στο παρελθόν ήταν υποψήφια 16 φορές για βραβείο Όσκαρ και 25 για Χρυσή Σφαίρα! 

Έχει ήδη δύο χρυσά αγαλματίδια (Κράμερ εναντίον Κράμερ, Sophie’s Choise) και από ότι φαίνεται θα κάνει χώρο για ακόμη ένα.

Η ηθοποιός συνεργάζεται για δεύτερη φορά με την Phyllida Lloyd μετά το Mama Mia. 

Η γυναικεία σκηνοθεσία έδωσε όσο συναίσθημα απαιτούσε η ταινία αλλά δεν ξέφυγε για να εκβιάσει συναισθήματα. Χρησιμοποιώντας πολλά τηλεοπτικά ντουκουμέντα της εποχής η ιστορία εξελίσσεται σε 3 χρόνους. Η Thatcher όντας πια μεγάλη, έχει παραισθήσεις με τον σύζυγο της και αναπολεί την ζωή της.

Στο πρώτο μέρος βλέπουμε την επαγγελματική φιλοδοξία της Thatcher και στο δεύτερο τα σημεία τριβής της με το ίδιο της το κόμμα έως ότου χάσει τις εκλογές το 1990. Όντας Βρετανική παραγωγή, το φίλμ δεν αναλώνεται στην προσωπική της ζωή, εκβιάζοντας τα συναισθήματα του κοινού. Αφορά σχεδόν αποκλειστικά την πολιτική της πορεία στη χώρα.

 Όπως δήλωσε και η ίδια η σκηνοθέτιδα «Το θέμα εδώ δεν είναι αν επικροτούμε μια πολιτική άποψη ή όχι. Αυτό που εισπράττεις είναι οι παθιασμένες πεποιθήσεις και η ασυμβίβαστη πυγμή της πρωταγωνίστριας, μα σε καμία περίπτωση δεν καλείσαι να κρίνεις τις πολιτικές της θέσεις».

Πρόκειται για μία εξαιρετική ταινία για μία προσωπικότητα αρκετά αμφιλεγόμενη. Συγκλονιστική από την αρχή έως το τέλος, η ταινία θα πρωταγωνιστήσει στα φετινά Όσκαρ.

.artsandthecity.gr