Η άλλη, ολέθρια όψη μιας πολύ ωραίας εποχής...
Eugène Grasset, La Morphinomane [The Morphine Addict], 1897
Τι σημαίνει Μπελ Επόκ (Belle Époque); Η όψη της είναι μόνο αυτή που γνωρίζουμε; Ρομαντικά κορίτσια ντυμένα με υπέροχα φορέματα; Η πραγματικότητα ήταν ζοφερή, σημειώνει η Cynthia Burlingham, συν-επιμελητής της έκθεσης "Τσάι και Μορφίνη: Οι γυναίκες στο Παρίσι, 1880-1914», στο Μουσείο Hammer στο Λος Άντζελες, η οποία αντανακλά τις ακρότητες στη ζωή των γυναικών.
Με λίγες πιθανότητες να σπουδάσουν ή να βρουν μια θέση εργασίας πολλές απελπισμένες γυναίκες στράφηκαν προς την πορνεία και η μορφίνη, νόμιμες εκείνη την εποχή. Τα βασανισμένα εξαρτημένα θηλυκά έγιναν πηγή έμπνευσης για αρκετούς άντρες ζωγράφους της εποχής.
Victor Emile Prouvé, L’Opium, 1894
Το αρχέτυπο που εμφανίζεται σε αυτές τις εικόνες είναι πολύ μακριά από τις παρθένες και αριστοκράτισσες που είχαν προ πολλού κυριαρχήσει στην ευρωπαϊκή τέχνη, ή την κομψές κοσμικές που είχαν προκύψει ως τελευταία μόδα της εποχής.
Με τρελά μάτια και τρομακτικές παρορμήσεις, αυτές οι γυναίκες ήταν σαφώς λιγότερο σέξι και πολύ πιο επικίνδυνες από μια κλασική μοιραία γυναίκα. Οι καλλιτέχνες απεικόνισαν την τοξικομανία ως κάτι κοινό σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν μια σκληρή οικονομική πραγματικότητα.
Georges de Feure, La source du mal [The Spring of Evil], 1894\
Henri Jean Guillaume Martin, Le silence [Silence], c. 1894 - 1897.
Alfredo Müller, Beatrice, c. 1899. Etching and aquatint.
Eugène Grasset, La vitrioleuse [The Acid Thrower], 1894
Mary Cassatt, Tea, ca. 1890
Paul Albert Besnard, Morphinomanes ou Le Plumet [Morphine Addicts or The Plume], 1887
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου