Από τον Μάιο μέχρι και τον Ιούλιο η Αθήνα ετοιμάζεται να υποδεχτεί τα περισσότερα μεγάλα ονόματα που έχουμε δει ποτέ μαζεμένα σε αυτή την πόλη...
Η 47χρονη Βρετανίδα έχει αφήσει το στίγμα της ως μία από τις πιο ιδιοσυγκρασιακές και ταλαντούχες μουσικούς της γενιάς της. Έχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο Mercury για τα άλμπουμ της «Stories From The City, Stories From The Sea» (2001) και «Let England Shake» (2011), ενώ εξελίσσεται συνεχώς ως καλλιτέχνις. Φέτος, στις 15 Απριλίου, κυκλοφορεί το ένατο άλμπουμ της καριέρας της.
Το «The Hope Six Demolition Project» είναι αποτέλεσμα ενός μεγαλύτερου καλλιτεχνικού πρότζεκτ και γράφτηκε σε τρεις διαφορετικές περιοχές του κόσμου, στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν και στην Ουάσινγκτον. Ήδη έχει προκαλέσει αντιδράσεις στην Αμερική λόγω της θεματολογίας του και των καυστικών πολιτικών στίχων της Harvey. Είναι η τρίτη φορά που έρχεται στην Αθήνα και θα εμφανιστεί την τρίτη μέρα του Release Festival, την Τρίτη 7 Ιουνίου. Σημαδιακό; 7 Ιουνίου, Release Festival
Beirut
Ο Beirut (Zach Gordon) έγινε παγκόσμια γνωστός πριν από δέκα χρόνια, όταν, πιτσιρικάς ακόμη, κυκλοφόρησε το «Gulag Orchestra» και έκανε μόδα το παίξιμο με γιουκαλίλι. Βαθιά επηρεασμένος από τη βαλκανική και την τζαζ μουσική, πειραματιζόταν με τους world ήχους που λάτρευε και κατάφερε να ξεχωρίσει απ' οτιδήποτε έβγαινε από την Αμερική εκείνο το διάστημα. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ.
Ο πιο πρόσφατος δίσκος του είναι το «Νο Νο Νο», όπου δοκιμάζει πλέον τις δυνάμεις του σε πιο ποπ κατευθύνσεις, ενώ από το 2011 το σχήμα του είναι πενταμελής μπάντα, με τον Gordon να γράφει τους στίχους των κομματιών. Θα είναι το πρώτο μεγάλο όνομα που θα ανοίξει το Release Festival, την Τετάρτη 1 Ιουνίου.
♦1 Ιουνίου, Release Festival
Slowdive
Οι Slowdive είναι ένα από τα πιο θρυλικά dream pop και shoegaze συγκροτήματα της Βρετανίας. Σχηματίστηκαν στο Reading το 1989 από τη Rachel Goswell και τον Neil Halstead. Οι δυο τους ήταν φίλοι από παιδιά. Αν και όταν πρωτοβγήκαν θεωρούνταν από τα πιο ελπιδοφόρα νέα ονόματα, δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν εμπορική επιτυχία.
Έβγαλαν τρεις δίσκους πριν διαλυθούν, το 1994. Έγιναν ακόμη πιο γνωστοί στην Ελλάδα όταν βάφτισαν το δεύτερο άλμπουμ τους «Souvlaki». Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1993 με τον Brian Eno στην παραγωγή. Επανασυνδέθηκαν το 2014 για να παίξουν live στο Primavera εκείνης της χρονιάς. Είναι η πρώτη φορά που έρχονται στην Αθήνα. Θα εμφανιστούν μαζί με την PJ Harvey και τους Brian Jonestown Massacre.
♦7 Ιουνίου, Release Festival
The Last Shadow Puppets
Όταν ο Alex Turner γνώρισε τον Miles Kane το 2005, κατά τη διάρκεια της περιοδείας των Arctic Monkeys στη Βρετανία, κανείς από τους δύο δεν περίμενε ότι δύο χρόνια μετά η φιλία τους θα μετατρεπόταν σε μια πολύ πετυχημένη συνεργασία. Μαζί με τον James Ford, τον ντράμερ των Simian Mobile Disco, αλλά και την πολύτιμη βοήθεια του Owen Pallett, γεννήθηκε το απόλυτο σούπερ γκρουπ, οι Last Shadow Puppets.
Και αν το πρώτο τους άλμπουμ, «The Age of the Understatement», ήταν γεμάτο αναφορές στους Scott Walker και πρώιμο Bowie, στο δεύτερο άλμπουμ τους, «Everything You've Come to Expect», που κυκλοφορεί την 1η Απριλίου, τους βρίσκει αλλαγμένους και πιο ώριμους, με επιρροές από τον Isaac Hayes μέχρι τους Style Counsil.
♦5 Ιουνίου, Rockwave Festival
Suede
Οι Suede θεωρούνται οι κύριοι υπεύθυνοι για την άνθηση όλου του britpop κινήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι με την κυκλοφορία του πρώτου ομώνυμου άλμπουμ τους τούς σύγκριναν με τους Smiths. Σχηματίστηκαν το 1989, όταν ο Brett Anderson γνώρισε και τα έφτιαξε με την Justine Frischmann (που αργότερα δημιούργησε τους Elastica) στο πανεπιστήμιο.
Με τους Suede ξεκίνησε την καριέρα του και ο Bernard Butler, που έγινε ο βασικός κιθαρίστας του συγκροτήματος όταν απάντησε σε μια αγγελία την ίδια χρονιά. O Anderson με τη Frischmann χώρισαν το 1991 και εκείνη αποχώρησε όταν τα έφτιαξε με τον Damon Albarn των Blur. Ο Butler έφυγε το 1994. Διαλύθηκαν το 2003 αλλά επανασυνδέθηκαν το 2010. Φέτος κυκλοφόρησαν το έβδομο άλμπουμ τους, με τίτλο «Night Thoughts».
♦5 Ιουνίου, Rockwave Festival
Tindersticks
Οι Tindersticks είναι ένα ακόμη όνομα στη λίστα των σπουδαίων «καταραμένων» τραγουδοποιών, όπως ο Nick Cave, o Leonard Cohen ή ακόμη και ο Tom Waits. Είχαν από την αρχή ένα τελείως δικό τους, ξεχωριστό ύφος, ενάντια στις μουσικές τάσεις που επικρατούσαν κάθε φορά. Η μουσική τους έχει έντονο τζαζ και σόουλ χαρακτήρα και είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρική. Είναι από τα λίγα γκρουπ που είναι τόσο χαμηλών τόνων αλλά και τόσο παραγωγικά.
Φέτος επιστρέφουν με μία από τις πιο φιλόδοξες δουλειές τους. Το νέο τους άλμπουμ, που λέγεται «The Waiting Room», καταφέρνει να μην απογοητεύσει τους φανατικούς φίλους τους αλλά ταυτόχρονα κάνει χώρο και για ένα νέο κοινό που θα τους ανακαλύψει.
♦25 και 26 Μαΐου, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
Sigur Ros
Το συγκρότημα από το παγωμένο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας επιστρέφει στην Αθήνα μετά από δεκατρία χρόνια, την τέταρτη μέρα του Release Festival, στις 13 Ιουνίου. Το 2003 είχαν κάνει μια μαγευτική εμφάνιση στο Θέατρο Βράχων. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Η μπάντα γνώρισε απρόσμενη επιτυχία, εμφανίστηκαν μάλιστα και σε ένα επεισόδιο του «Game of Thrones» το 2014.
Δημιουργήθηκαν το 1994 και πήραν το περίεργο όνομά τους από την αδερφή του τραγουδιστή τους, Jonsi Birgisson. Γνώρισαν την επιτυχία με το δεύτερο άλμπουμ τους, «Αgaetis Byrjun» (που στα ελληνικά σημαίνει «Μια καλή αρχή»), το 1999. Γρήγορα άρχισαν να περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο μαζί με τους Radiohead. Από το πρώτο τους άλμπουμ, «Von», o Birgisson είχε επινοήσει μια ψεύτικη γλώσσα που μοιάζει με τα ισλανδικά για να τραγουδάει. Την ονόμασε vonlenska και μοιάζει με τα αλαμπουρνέζικα που τραγουδούσε η Elizabeth Frazer των Cocteau Twins. Έχουν όμως και αρκετά κομμάτια στα ισλανδικά.
♦13 Ιουνίου, Release Festival
Muse
Σίγουρα οι Βρετανοί Matt Bellamy, Chris Wolstenholme και Dominic Howard δεν περίμεναν ότι από τα γκρουπ που έφτιαχναν στο σχολείο θα κατέληγαν να παίζουν σε γεμάτα στάδια σε όλο τον κόσμο. Όταν κέρδισαν σε έναν διαγωνισμό για συγκροτήματα, άρχισαν να παίρνουν τον εαυτό τους και τη μουσική τους στα σοβαρά. Είχαν όμως προλάβει να καταστρέψουν όλο τους τον εξοπλισμό πάνω στη σκηνή. Και ενώ οι βρετανικές δισκογραφικές εταιρείες τούς σνόμπαραν στην αρχή της καριέρας τους, η επιτυχία ήρθε μετά από ένα ταξίδι τους στην Αμερική. Έγιναν γνωστοί από την πρώτη τους δουλειά, το «Showbiz», που κυκλοφόρησε το 1999, ενώ δεν έλειψαν οι συγκρίσεις με τους Radiohead. Από τότε έχουν κυκλοφορήσει επτά άλμπουμ, με πιο πρόσφατο το περσινό «Drones». Ο Bellamy, μάλιστα, θεωρείται σούπερ σταρ μετά τον γάμο του με την ηθοποιό Kate Hudson το 2011. ♦23 Ιουλίου, Ejekt Festival
Dropkick Murphys
Οι Dropkick Murphys παίζουν celtic punk, ένας μουσικός όρος που έγινε γνωστός από τους Pogues και σχετίζεται με τη θρησκεία, την πολιτική, την κουλτούρα, τη μουσική, το ποτό και την περήφανη εργατική τάξη. Κυρίως περιγράφει συγκροτήματα και καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν στοιχεία της ιρλανδικής ή της σκοτσέζικης παραδοσιακής μουσικής. Αν και Αμερικανοί, οι Dropkick Murphys είναι άξιοι συνεχιστές αυτής της παράδοσης, ενώ παράλληλα δανείζονται στοιχεία από το hardcore και το street punk των Clash αλλά και των Ramones.
Σχηματίστηκαν το 1996 στη Μασαχουσέτη και δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους, θρυλικό πλέον δίσκο «Do or Die». Αξιοσημείωτο επίσης είναι το ότι είναι από τις πιο πολιτικοποιημένες αμερικανικές μπάντες που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή. Υποστηρίζουν τους Δημοκρατικούς, ενώ διοργανώνουν συχνά εράνους για φιλανθρωπικούς σκοπούς μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα τους.
♦5 Ιουνίου, Rockwave Festival
Lana Del Rey
Η μελαγχολική τραγουδοποιός, που συχνά δηλώνει ότι θέλει να πεθάνει πριν γεράσει, έρχεται στην Αθήνα για δεύτερη φορά. Η Lana Del Rey εκτοξεύτηκε στην κορυφή της δημοσιότητας το 2005, όταν τα βίντεο για τα τραγούδια της «Video Games» και «Blue Jeans» έγιναν viral στο YouTube. Ακολούθησαν με τεράστια επιτυχία το άλμπουμ της «Born to Die» και το κομμάτι «Summertime Sadness». Από το 2015 είναι η πρώτη γυναίκα μουσικός που ακούνε περισσότερο οι χρήστες του Spotify στην Αμερική και η τέταρτη σε όλο τον κόσμο.
Η μουσική της έχει ένα έντονα κινηματογραφικό στυλ, είναι αρκετά μελοδραματική και νοσταλγική, καθώς και γεμάτη αναφορές στην Αμερική της δεκαετίας του '60 και του '70. Το περσινό, τέταρτο άλμπουμ της, «Honeymoon», πήρε αρκετά καλές κριτικές, ενώ το κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο, το «High by the Beach», είναι ένα από τα πιο ποπ και ραδιοφωνικά τραγούδια που έχει γράψει.
♦19 Ιουλίου, Rockwave Festival
Allah-Las
Μουσική ιδανική για ηλιόλουστες μέρες και ζεστές νύχτες κάνουν οι Allah-Las. Πριν από δύο χρόνια έφεραν τους καλοκαιρινούς garage pop και ψυχεδελικούς ήχους της Καλιφόρνιας σε μια χειμωνιάτικη Αθήνα και έκλεψαν τις εντυπώσεις και την καρδιά του ελληνικού κοινού. Τώρα έρχονται στα μέσα του Ιουλίου, εποχή που τους ταιριάζει περισσότερο. Οι τρεις από αυτούς (ο Correia, ο Dunham και ο Siadatian) δούλευαν στο ίδιο δισκοπωλείο στο Λος Άντζελες όταν έφτιαξαν την μπάντα. Ο μόνος που δεν εργαζόταν εκεί ήταν ο τραγουδιστής τους, ο Miles Michaud. Με δύο άλμπουμ στο ενεργητικό τους, βρίσκονται στις ετοιμασίες για το πολυαναμενόμενο τρίτο. Θα εμφανιστούν την ίδια μέρα με τη Lana Del Rey.
♦19 Ιουλίου, Rockwave Festival
Brian Jonestown Massacre
Οι Brian Jonestown Massacre είναι από τις τελευταίες ασυμβίβαστες ροκ μπάντες στον πλανήτη. Το συγκρότημα, που πήρε το μισό του όνομα από τον Brian Jones των Rolling Stones και το άλλο μισό από μια μαζική αυτοκτονία των μελών μιας αίρεσης στο Jonestown της Γκαϊάνα, δημιουργήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το 1988, μια εποχή-μεταίχμιο, και κατάφερε να παραμείνει αυθεντικό όλα αυτά τα χρόνια. Φημολογείται ότι έχουν περάσει από το γκρουπ πάνω από 40 μουσικοί. Και γι' αυτό ευθυνόταν κυρίως η εκρηκτική προσωπικότητα του Anton Newcombe. Είναι θρυλική η διαμάχη που είχε με τους Dandy Warhols. Σε κάποια φάση τούς έστελνε δώρο σφαίρες με γραμμένα τα ονόματά τους επάνω. Ευτυχώς ηρέμησε και επανασυνδέθηκε με τα παλιά μέλη της μπάντας. Πλέον δίνουν τρομερές συναυλίες, όπως διαπιστώσαμε πριν από δύο χρόνια στο Fuzz. Έρχονται την τρίτη μέρα του Release Festival και ανοίγουν για την PJ Harvey.
♦7 Ιουνίου, Release Festival
John Carpenter
O John Carpenter είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, μοντέρ και συνθέτης. Αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες του κινηματογράφου του τρόμου. Για πολλά χρόνια έντυνε μουσικά ο ίδιος τις ταινίες του. Έχει γράψει σάουντρακ για τις πιο κλασικές ταινίες του, όπως οι Halloween, Escape from New York, They Live, The Thing, Assault on Precinct 13 κ.ά., με εξαιρετικά μουσικά θέματα που έχουν μείνει αξέχαστα.
Μετά από 40 χρόνια καριέρας πίσω από τις κάμερες αποφάσισε να κυκλοφορήσει τον πρώτο του προσωπικό δίσκο, με τίτλο «Lost Themes», και όχι μόνο αυτό: ο 67χρονος δημιουργός αποφάσισε να περιοδεύσει και να παίξει για πρώτη φορά ζωντανά τη μουσική του. Στην Ελλάδα θα έχουμε την τιμή να τον απολαύσουμε μαζί με το συγκρότημά του σε δύο μοναδικές συναυλίες με επιλογές απ' όλο το συνθετικό του έργο.
♦27 και 28 Μαΐου, Piraeus 117
Academy Editors
Το ελληνικό κοινό δεν βαριέται ποτέ τους Editors. Ένα από τα πιο χαϊδεμένα συγκροτήματα της χώρας επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος και στη σκηνή του Ejekt Festival. Από το 2006 είχαν αφήσει το στίγμα τους στα συναυλιακά δρώμενα της χώρας. Και απολύτως δικαιολογημένα, μια και το γκρουπ που σχηματίστηκε όταν τα μέλη του σπούδαζαν μουσική τεχνολογία στο Στάνφορντ κάνει ένα από τα πιο εντυπωσιακά σόου, με τον υπερκινητικό πάνω στη σκηνή τραγουδιστή Tom Smith να κλέβει καρδιές. Ο ήχος τους, σκοτεινός, είναι ένα μείγμα από Joy Division και Echo & the Bunnymen και γενικά έχει επηρεαστεί από πολλά ανάλογα συγκροτήματα της δεκαετίας του '80. Ανήκαν στο ίδιο κίνημα της post-punk αναβίωσης που ξεκίνησαν λίγα χρόνια νωρίτερα οι Interpol και οι Strokes στην Αμερική.
♦8 Ιουλίου,
Ejekt Festival James
Έχουν έρθει τόσες φορές στην Ελλάδα, που έχουμε χάσει το μέτρημα. Οι James σχηματίστηκαν το 1982 στο Μάντσεστερ και αν και άργησαν να γίνουν γνωστοί σε σχέση με άλλα γκρουπ της πόλης τους, αγαπήθηκαν το ίδιο παράφορα. Ο κολλητοί φίλοι Paul Gilbertson και Jim Glennie είχαν δει τον Tim Booth να χορεύει σε μια τοπική ντισκοτέκ και τον προσέλαβαν να χορεύει για το γκρουπ. Ευτυχώς, γρήγορα κατέληξε να γίνει ο βασικός τραγουδιστής τους. Η επιτυχία τούς χτύπησε την πόρτα όταν συνεργάστηκαν για πρώτη φορά με τον Brian Eno στην παραγωγή του άλμπουμ «Laid» το 1993. Από τότε συνεργάστηκαν αρκετές φορές. Η μπάντα διαλύθηκε το 2001 και ο Tim Booth ακολούθησε σόλο καριέρα. Έξι χρόνια μετά δεν άντεξαν και επανασυνδέθηκαν. Την Παρασκευή 8 Ιουλίου θα ανέβουν στη σκηνή του Ejekt Festival στην πλατεία Νερού στο Παλαιό Φάληρο για να παίξουν όλα τα κομμάτια που μας έκαναν να τους ερωτευτούμε.
♦8 Ιουλίου, Ejekt Festival
Scorpions
Ό,τι και να γράψει κάποιος για τους Scorpions είναι λίγο. Αυτό το συγκρότημα δεν θα πεθάνει ποτέ. Από το 1965 οι Scorpions συνεχίζουν ακάθεκτοι και ακούραστοι. Οι γερόλυκοι του heavy metal δεν φαίνεται να πτοούνται, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Με τεράστια ιστορία πίσω τους, το γκρουπ γεννήθηκε το 1965 στο Ανόβερο της Δυτικής Γερμανίας από τον κιθαρίστα Rudolf Schenker, τον αδερφό του, Michael, και τον Klaus Meine, που ανέλαβε τα φωνητικά.
Από την αρχή μέχρι σήμερα ο Schenker παραμένει το μόνο σταθερό μέλος της μπάντας, ενώ ο Meine, αν και δεν εμφανίζεται πλέον στη σκηνή, κάνει όλα τα φωνητικά στα στούντιο άλμπουμ. Τα πιο δημοφιλή κομμάτια τους και τεράστιες επιτυχίες μέχρι και σήμερα είναι το «πολιτικό» «Wind of Change», το «Rock You Like a Hurricane» και το «Still Loving You». Στο πλαίσιο της περιοδείας τους για τα πεντηκοστά γενέθλιά τους, κάνουν μια στάση και στη χώρα μας.
♦20 Ιουλίου, Πλατεία Νερού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου