Ο περιορισμένος χώρος των χιουμοριστικών comic strips και των μονοσέλιδων κόμικς είναι ευχή και κατάρα για τους δημιουργούς τους...
Σε λίγα μόνο καρέ πρέπει να αφηγηθούν μια ολοκληρωμένη ιστορία. Κι αν ο στόχος τους είναι το γέλιο, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Το κριτήριο της επιτυχίας τους είναι συνήθως ένα εύστοχο punch line, μια ανατρεπτική κατάληξη. Ο Γιώργος Κομιώτης στη συλλογή «Moufa» τα καταφέρνει περίφημα
Ο Χριστός, ο Βούδας και ο Ανουβις διασκεδάζουν παίζοντας «Πάρτα Ολα» στα σύννεφα. Από ένα απρόσεκτο γύρισμα, η γιγάντια σβούρα πέφτει απ’ τον ουρανό και στο πέμπτο καρέ καρφώνεται με δύναμη σε μια έρημο… Και ο μικρός μαθητής με τη μόνιμη μύξα στο ρουθούνι του ερμηνεύει έτσι με απόλυτα φυσικό τρόπο –μοιράζεται, μάλιστα, με ειλικρίνεια τη «γνώση» του με τους συμμαθητές του– την ύπαρξη των πυραμίδων της Αιγύπτου μπροστά σε μια αποσβολωμένη τάξη.
Αν αυτή η ιστορία ξεκινούσε ανάποδα και ο μικρός μαθητής εμφανιζόταν στο πρώτο καρέ να εξηγεί ότι θα περιγράψει «πώς δημιουργήθηκαν οι πυραμίδες», η ίδια ιστορία θα στερούνταν πλήρως το χιούμορ της. Αυτό που την κάνει ενδιαφέρουσα και αστεία είναι η χρονολογική σειρά όχι των «γεγονότων», αλλά του τρόπου με τον οποίο αυτά δίδονται στον αναγνώστη. Το punch line, η ανατρεπτική κατακλείδα, το εσκεμμένα «αταίριαστο» τελευταίο καρέ και το απρόβλεπτο περιεχόμενό του αποτελούν το στοίχημα του δημιουργού που θεωρείται κερδισμένο μόνο όταν ο αναγνώστης εκπλαγεί και αισθανθεί μια στιγμιαία «ανοικείωση» σε σχέση με ό,τι προηγήθηκε.
Στη σειρά μονοσέλιδων κόμικς υπό τον γενικό τίτλο «Moufa» (εκδόσεις Web Comics), που πρωτοδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «9» της «Ελευθεροτυπίας» (το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στον Αγγελο Μαστοράκη, διευθυντή του «9», που έφυγε πέρυσι από τη ζωή), ο Γιώργος Κομιώτης επιτυγχάνει, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, να προκαλέσει αυτή την αίσθηση της ανατροπής. Εκτός από τα καλοδουλεμένα σχέδιά του, συχνά γκροτέσκα και με ιδιαιτέρως εκφραστικά πρόσωπα των πρωταγωνιστών του και τα έντονα χρώματα (σε πολλά από τα οποία έχει συνεργαστεί ο εικονογράφος και κολορίστας Harry Saxon), σε αυτό τον βοηθά η χρήση αμέτρητων γνωστών χαρακτήρων και ιστοριών από τον κινηματογράφο, τα παραμύθια, τη λογοτεχνία, τα κόμικς.
Ο Τζόκερ στον καναπέ του ψυχαναλυτή, ο Χριστόφορος Κολόμβος σε αναζήτηση της Αμερικής, ο Ντόριαν Γκρέι σε καβγά με το πορτρέτο του, ο Σέρλοκ Χολμς, ο Βαν Γκογκ, ο Κθούλου, ο Μάρλον Μπράντο ως Νονός, η Ραπουνζέλ, το τέρας του Φρανκενστάιν, ο Αϊνστάιν, ο Πινόκιο, ο Αβραάμ Λίνκολν, ο Σούπερμαν, ο Πακ-Μαν και πολλά ακόμη υπαρκτά και φανταστικά πρόσωπα συμμετέχουν σε σύντομες παρωδίες γεμάτες αναφορές και παραπομπές που προσφέρουν χιούμορ με την ανατροπή του τελευταίου καρέ. Σε μια σειρά που θα άξιζε να συνεχιστεί με ακόμη μεγαλύτερες ανατροπές και ακόμη πιο παράξενα πρόσωπα σε ακόμη πιο απρόβλεπτες καταστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου