Ο Μάρλον Μπράντο (3 Απριλίου του 1924 - 1 Ιουλίου του 2004) υπήρξε αναμφίβολα ένας ηθοποιός με μοναδικό ταλέντο, αλλά παράλληλα και μια ασυμβίβαστη προσωπικότητα. Από την σπουδαία φιλμογραφία ενός εμβληματικού καλλιτέχνη - ο οποίος κατάφερε μέσα από τις ερμηνείες του, να διαγράψει τη δική του μοναδική ιστορία στον χώρο της Έβδομης Τέχνης - επιλέξαμε να παρουσιάσουμε πέντε χαρακτηριστικές ταινίες, συν ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του...
Λεωφορείον ο Πόθος / A Street Car Named Desire
- Σκηνοθεσία: Ηλίας Καζάν
- Σενάριο: Tennessee Williams, Oscar Saul, (βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Tennessee Williams)
- Ηθοποιοί: Vivien Leigh, Marlon Brando, Kim Hunter, Karl Malden, Rudy Bond
- Διεύθυνση φωτογραφίας: Harry Stradling Sr.
- Μουσική: Alex North
- Χώρα: Η.Π.Α.
- Έτος: 1951
- Φορμάτ: Ασπρόμαυρο
- Διάρκεια: 122 λεπτά
Η Μπλανς Ντιμπουά, μια μοναχική και νευρωτική δασκάλα, φτάνει στη Νέα Ορλεάνη, στο σπίτι της αδελφής της Στέλα, που ζει με τον αγροίκο σύζυγό της Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Η ωμότητα του Στάνλεϊ δημιουργεί σύγχυση στην εύθραυστη ψυχή της Μπλανς, η οποία προσπαθεί να δημιουργήσει τη δική της πραγματικότητα μέσα σε μια άγρια καθημερινότητα. Όμως, η Μπλανς κρύβει κάποιο μυστικό. Εάν φανερωθεί, ο κόσμος της θα καταρρεύσει...
Το «Λεωφορείο ο Πόθος» (A Streetcar Named Desire), σε σκηνοθεσία του Ηλία Καζάν και σε σενάριο του Τένεσι Ουίλιαμς, είναι βασισμένο στο βραβευμένο με «Πούλιτζερ» ομότιτλο θεατρικό του έργο. Η παρακμή και οι σκοτεινοί πόθοι στον αμερικάνικο Νότο, παρουσιάζονται στην μεγάλη οθόνη μέσα από μία αριστοτεχνική διασκευή ενός ζωντανού θεατρικού έργου.
Μία θρυλική ταινία με τέσσερα κερδισμένα Όσκαρ και ακόμη οχτώ υποψηφιότητες - Α’ Γυναικείου Ρόλου στη Βίβιαν Λι, Β’ Ανδρικού Ρόλου στη Καρλ Μάλντεν, Β’ Γυναικείου Ρόλου στη Κιμ Χάντερ, Καλλιτεχνικής διεύθυνσης (σκηνικών) στους Ρίτσαρντ Ντέι και Τζορτζ Χόπκινς - αλλά και δύο βραβεία στο Φεστιβάλ της Βενετίας του 1951 για τον Ηλία Καζάν και τη Βίβιεν Λι. Μία εξαίσια μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Τένεσι Ουίλιαμς.
Στην αρχική απροθυμία του Καζάν να αναλάβει την κινηματογραφική διασκευή ενός θεατρικού που είχε ήδη σκηνοθετήσει με επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, καταλυτική θα αποδειχθεί η προτροπή του στενού του φίλου Τένεσι Ουίλιαμς. Το αριστούργημα του τελευταίου, παρείχε ένα πλούσιο δραματικό έδαφος για κινηματογραφική διασκευή, παρότι η ταινία θεωρήθηκε προκλητική και ανήθικη από μερίδα κριτικών, την εποχή εκείνη.
Ο Καζάν θα διατηρήσει τη γενική μορφή του θεατρικού και θα αυξήσει την ένταση και αυστηρότητα των κύριων σκηνών σε κλειστούς χώρους χρησιμοποιώντας μεσαίες κοντινές αλλά και σε πρώτο πλάνο λήψεις. Η μοναδική απόκλιση από τον αρχικό θίασο του θεατρικού έργου είναι η Βίβιαν Λι, την οποία επέβαλε στον Καζάν ο παραγωγός Τσαρλς Φέλντμαν, θέλοντας μια δοκιμασμένη σταρ στο ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά με το κρυμμένο παρελθόν.
Φιλοξενούμενη στην έγκυο αδερφή της, η Μπλανς σύντομα εξελίσσεται σε θήραμα του κτηνώδη κουνιάδου της (Μάρλον Μπράντο). Ο μυώδης Μάρλον Μπράντο επανεφευρίσκει την υποκριτική του αμερικανικού κινηματογράφου στα πρότυπα της «Μεθόδου» του Actors Studio με την ιδρωμένη απεικόνιση του πρωτόγονου Στάνλεϋ Κοβάλσκυ, εξαιρετικά επιδραστική στις επερχόμενες γενιές. Το λαρυγγικό ουρλιαχτό του καθώς λέει το όνομα «Στέλλα» παραμένει ένας από τους πιο γνωστούς θρήνους, που αποτυπώθηκαν στην μεγάλη οθόνη...
Ανταύγειες σε Χρυσά Μάτια / Reflections in a Golden Eye
- Σκηνοθεσία: Τζον Χιούστον / John Huston
- Σενάριο: Chapman Mortimer, Gladys Hill
- Ηθοποιοί: Elizabeth Taylor, Marlon Brando, Brian Keith
- Χώρα: Η.Π.Α.
- Έτος: 1967
- Φορμάτ: Έγχρωμη
- Διάρκεια: 108 λεπτά
Αμερικανικός Νότος, Τζόρτζια, 1948. Στο στρατόπεδο όπου ζουν, ο ταγματάρχης Πέντερτον, όχι μονάχα έχει μια εντελώς αποξενωμένη και συμβατική σχέση με την σύζυγό του Ελεονόρα, αλλά και αδιαφορεί παντελώς για τον ολοφάνερο ερωτικό της δεσμό με τον Λάνγκτον έναν γείτονα αξιωματικό, ο γάμος του οποίου είναι επίσης κλονισμένος, καθώς η γυναίκα του Άλισον είναι ψυχικά διαταραγμένη. Ο Γουίλιαμς ένας στρατιώτης που είναι στην υπηρεσία του Πέντερτον έχει τη μανία να παρακολουθεί κρυφά τους άλλους, ειδικά την αισθησιακή Ελεονόρα και τη νύχτα μπαίνει κρυφά στο χωριστό δωμάτιό της και την παρακολουθεί ενώ κοιμάται. Η παρουσία του ηδονοβλεψία στρατιώτη θα οξύνει ακόμη περισσότερο την ήδη τεταμένη κατάσταση, θα φέρει στην επιφάνεια τα σεξουαλικά απωθημένα και των δύο ζευγαριών και τα πράγματα θα πάρουν μια απρόβλεπτη όσο και τραγική τροπή.
Η ταινία είναι βασισμένη σε μια νουβέλα της Κάρσον Μακ Κάλερς πολύ τολμηρή για τα συντηρητικά ήθη της εποχής (εκδόθηκε το 1941) και η οποία προκάλεσε σκάνδαλο καθώς έθιγε σοβαρά σεξουαλικά ταμπού, όπως αυτό της νυμφομανίας και της ομοφυλοφιλίας. Ο Τζον Χιούστον διεισδύει με μεγάλη σκηνοθετική ακρίβεια και αφηγηματική ένταση στο σκοτεινό κέντρο του ψυχισμού των ηρώων, ο καθένας από τους οποίους ζει τη δική του τραγωδία, καθώς καταδυναστεύονται από ανομολόγητα πάθη, αμαρτωλούς πόθους, διεστραμμένες εμμονές και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Εξαιρετικός ο σπουδαίος Μάρλον Μπράντο σε μια από τις καλύτερες (αν και λιγότερο γνωστές) ερμηνείες της καριέρας του. Δίπλα του ανταποκρίνεται επάξια η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ενώ εντυπωσιάζει και η Τζούλι Χάρις στον ρόλο της βασανισμένης γυναίκας του Λάνγκτον.
Ο Νονός / The Godfather
- Σκηνοθεσία: Φράνσις Φορντ Κόπολα
- Σενάριο: Mario Puzo, Francis Ford Coppola
- Με τους: Marlon Brando, Al Pacino, James Caan
- Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α.
- Έτος Παραγωγής: 1972
- Διάρκεια: 175 λεπτά
- Φορμά: Έγχρωμη
Η ταινία ξεκινά στο τέλος του καλοκαιριού του 1945 στο σπίτι της φαμίλιας των Κορλεόνε, μιας ιταλο-αμερικάνικης οικογένειας μαφιόζων της Νέας Υόρκης. Ο Δον Βίτο Αντολίνι Κορλεόνε (Μάρλον Μπράντο) αρχηγός της φαμίλιας, γνωστός και ως «Ο Νονός», παντρεύει το μικρότερο παιδί του, την κόρη του Κόνι με τον Κάρλο. Στη διάρκεια του γάμου εμφανίζονται όλα τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και σκιαγραφείται ο χαρακτήρας τους. Ο Σαντίνο ή Σόνι (Τζέιμς Κάαν) είναι ο πρωτότοκος γιος του Βίτο, ικανός, αλλά οξύθυμος και παθιασμένος, προορίζεται για διάδοχος του πατέρα του. Ο δευτερότοκος Φρέντο (Τζον Καζάλ) είναι ένα καλοκάγαθο, αλλά όχι ιδιαίτερα ικανό άτομο και ο τριτότοκος, ο Μάικλ (Αλ Πατσίνο) ένας ιδεαλιστής και έξυπνος νέος, που κατατάχθηκε εθελοντικά στους πεζοναύτες στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά την αντίδραση της οικογένειάς του, και διακρίθηκε για την γενναιότητά του.
Ο Μάικλ έχει μόλις αποστρατευτεί και σχεδιάζει να τελειώσει τις σπουδές του, ενώ ονειρεύεται μια κανονική και νόμιμη ζωή, παρά τις φιλοδοξίες του πατέρα του για πολιτική καριέρα. Μέλος της οικογένειας είναι και ο Τομ Χέιγκεν (Ρόμπερτ Ντιβάλ), τον οποίο περιμάζεψε μικρό και ορφανό από τον δρόμο ο Δον Βίτο, τον υιοθέτησε και τώρα ως έμπειρος δικηγόρος, έχει τη θέση του «Κονσιλιέρε» (συμβούλου) του Δον. Επειδή όμως δεν είναι σικελικής καταγωγής, δεν δικαιούται να ανέβει στην ιεραρχία.
Ένα πολυδιάστατο αριστούργημα, τόσο κλασικό όσο και μοντέρνο, κορυφαίο δείγμα της αφηγηματικής δύναμης του αμερικανικού σινεμά. Βραβευμένο με τρία Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, διασκευασμένου σεναρίου και Α΄ αντρικού ρόλου) παραμένει αμετακίνητο σημείο αναφοράς για κάθε κινηματογραφικό δραματικό έπος. Γυρισμένο με αξιοθαύμαστη αφηγηματική πυκνότητα με μεγάλη εικαστική δύναμη, από τον 32χρονο Φράνσις Φορντ Κόπολα.
Το Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι / Ultimo tango a Parigi
- Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
- Σενάριο: Bernardo Bertolucci, Franco Arcalli
- Με τους: Marlon Brando, Maria Schneider, Maria Michi
- Χώρα Παραγωγής: Γαλλία - Ιταλία
- Έτος Παραγωγής: 1972
- Διάρκεια: 127 λεπτά
- Φορμά: Έγχρωμη
Συγκλονισμένος από την αυτοκτονία της γυναίκας του, ο μεσήλικας Πολ περιπλανιέται στο Παρίσι και συναντά τυχαία σ’ ένα διαμέρισμα τη νεαρή Ζαν, με την οποία ενώνονται ερωτικά με άγριο πάθος, χωρίς καν να μάθουν ο ένας το όνομα του άλλου. Χωρίζοντας, αποφασίζουν να συναντιούνται στο διαμέρισμα για να κάνουν έρωτα, χωρίς ν’ αποκαλύψουν την ταυτότητά τους. Έτσι, κάνοντας διπλή ζωή, συνεχίζουν να συνευρίσκονται στο άδειο διαμέρισμα, όπου επιδίδονται σε παράδοξα σεξουαλικά παιχνίδια. Ο Πολ, παραβιάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού, θέλει να μάθει για τη ζωή της Ζαν. Αφού χορεύουν το τελευταίο τους ταγκό, ο Πολ την ακολουθεί και η κατάληξη είναι τραγική...
Το «Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης στις 14 Οκτωβρίου του 1972. Η ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, απέσπασε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ στις Κατηγορίες Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Ά Ανδρικού Ρόλου, αλλά παράλληλα το έργο του σπουδαίου Ιταλού δημιουργού έμεινε στην ιστορία και για τις κακές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μετά την ολοκλήρωση του φιλμ, ανάμεσα στον Μπερτολούτσι, τον Μάρλον Μπράντο και τη νεαρή Γαλλίδα ηθοποιό, Μαρία Σνάιντερ.
Οι Φυγάδες του Μιζούρι / The Missouri Breaks
- Σκηνοθεσία: Άρθουρ Πεν
- Σενάριο: Thomas McGuane
- Με τους: Marlon Brando, Jack Nicholson, Randy Quaid
- Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α.
- Έτος Παραγωγής: 1976
- Διάρκεια: 126 λεπτά
- Φορμά: Έγχρωμη
Μοντάνα, 1880.
Ο Τομ Λόγκαν αρχηγός μιας συμμορίας αλογοκλεφτών, ορκίζεται να εκδικηθεί τον μεγαλοκτηματία Μπράξτον που είναι υπεύθυνος για τον απαγχονισμό ενός φίλου του. Για τον λόγο αυτό αγοράζει μία φάρμα, ως βιτρίνα, η οποία να γειτονεύει μ’ εκείνη του Μπράξτον ο οποίος είναι και ο πραγματικός στόχος. Ο Τομ σύντομα θα μείνει μόνος του, όταν η συμμορία του θα φύγει για τον Καναδά, και θα πλησιάσει την δυναμική κόρη του γείτονα, την Τζέιν. Ο μεγαλοκτηματίας για να αντιμετωπίσει την απειλή προσλαμβάνει τον Λι Κλέιτον, έναν σαδιστή - κεφαλοκυνηγό για να διώξει τον Τομ Λόγκαν από τη γη του. Πολύ γρήγορα η κατάσταση θα εκτροχιαστεί εντελώς λόγω της ιδιαίτερης προσωπικότητας του Κλέιτον καθώς και των παράδοξων όσο και ανορθόδοξων μεθόδων που υιοθετεί.
Πρόκειται για ένα από τα πιο εκκεντρικά γουέστερν που έχουν γυριστεί ποτέ. Χωρίς να έχει ιδιαίτερη σχέση με τη μυθολογία του Ουέστ, η ταινία επικεντρώνεται αποκλειστικά σε μια μονομαχία. Στη μοναδική τους κοινή κινηματογραφική εμφάνιση, ο Τζακ Νίκολσον (μόλις βραβευμένος με Όσκαρ για την Φωλιά του κούκου), στέκεται επάξια απέναντι στο υποκριτικό του ίνδαλμα, τον ο Μάρλον Μπράντο. Η ταινία, έξοχα σκηνοθετημένη από τον Άρθουρ Πεν, είναι μια πικρόχολη καυστική φάρσα, που απλώς χρησιμοποιεί το ένδυμα του γουέστερν.
Listen to Me Marlon
- Σκηνοθεσία: Στέβαν Ράιλι / Stevan Riley
- Σενάριο: Stevan Riley, Peter Ettedgui
- Πρωταγωνιστούν: Marlon Brando, Stella Adler, Bernardo Bertolucci
- Χώρα: Ηνωμένο Βασίλειο
- Έτος: 2015
- Διάρκεια: 103 λεπτά
Με αποκλειστική πρόσβαση στο προσωπικό αρχείο του ηθοποιού, συμπεριλαμβανομένων και των ανέκδοτων ηχογραφήσεών του, μπλεγμένων αδιάσπαστα με αποσπάσματα της φιλμογραφίας του και επεισόδια της ιδιωτικής του ζωής, το φιλμ του Στέβαν Ράιλι είναι ένα ιδιαίτερα αξιόλογο ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του Μάρλον Μπράντο.
Μακριά από μια συμβατική βιογραφία, η ταινία ακολουθεί τη μυθική καριέρα του, αλλά και την πληθωρική ζωή του πέρα από τη σκηνή του θεάτρου και την μεγάλη οθόνη. Από την ιλιγγιώδη άνοδό του στην κορυφή του Χόλιγουντ μέχρι τη μετέπειτα απομόνωσή του, εξερευνώντας στο έπακρο την περίπλοκη προσωπικότητά του και αφηγούμενο μοναδικά την ιστορία του μέσα από τη δική του οπτική.
Μια δημιουργική οδύσσεια στο μυαλό και τα κίνητρα ενός αινιγματικού άνδρα, με οδηγό τη φωνή του ίδιου του Μάρλον Μπράντο να μας ξεναγεί στις πιο ενδόμυχες πτυχές της μνήμης και της σκέψης του, ανάμεσα στο σκοτάδι και στο φως, στην επαναστατική μεθοδολογία του, το χιούμορ και την αυτο-ανάλυση. Ένα σαγηνευτικό πορτρέτο αντάξιο της εκκεντρικής ιδιοφυΐας που σημάδεψε ανεξίτηλα την πορεία και την εξέλιξη της Έβδομης Τέχνη.
Το ντοκιμαντέρ του Στέβαν Ράιλι, «Listen to Me Marlon», πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς τον Ιανουάριο του 2015, στο τμήμα World Cinema Documentary. Ενώ ήταν υποψήφιο τόσο για Emmy όσο και για BAFTA, στην κατηγορία Καλύτερου Ντοκιμαντέρ.
Ο τίτλος του έργου προέκυψε από μια κασέτα αυτο-ύπνωσης του Μπράντο, στην οποία ακούγονται τα εξής: «Άκουσέ με, Μάρλον. Είμαι ένα κομμάτι του εαυτού σου που μιλά στο άλλο. Άκου τον ήχο της φωνής μου και εμπιστέψου με. Ξέρεις ότι έχω το συμφέρον σου στην καρδιά μου. Απλώς χαλάρωσε, χαλάρωσε, χαλάρωσε. Θα σε βοηθήσω να αλλάξεις και να γίνεις πιο ευτυχισμένος, πιο χρήσιμος. Θέλω να αποδεχθείς τα όσα λέω ως αληθινά. Όσα σου λέω εδώ και τώρα είναι αληθινά.»
Μάρλον Μπράντο / Marlon Brando (3 Απριλίου 1924 - 1 Ιουλίου 2004)
Ο Μάρλον Μπράντο, υπήρξε ένας από τους πλέον σημαντικούς Αμερικανούς ηθοποιούς του 20ού αι. Οι εξαιρετικές του υποκριτικές ικανότητες φάνηκαν σε ταινίες που σκηνοθέτησε ο ελληνοαμερικανός Ηλίας Καζάν την δεκαετία του 1950, όπως το «Λεωφορείον ο Πόθος» και «Το Λιμάνι της Αγωνίας».
Το δραματικό ύφος τού ωραίου, ασυμβίβαστου και καταστρεπτικού ή αυτοκαταστροφικού νέου, που εισήγαγε ο Μπράντο, επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους Αμερικανούς ηθοποιούς, όπως ο Τζέιμς Ντην, ο Πωλ Νιούμαν και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει τέταρτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Στην πλούσια καριέρα του, ο Μπράντο υπήρξε οκτώ φορές Υποψήφιος για Όσκαρ. Κέρδισε δύο φορές το χρυσό αγαλματίδιο. Το 1955 για την ερμηνεία του στην ταινία «On the Waterfront» (Το Λιμάνι της Αγωνίας - 1954) και το 1973 για το θρυλικό «The Godfather» (Νονός - 1972). Ενώ το 1961, σκηνοθέτησε τη μοναδική του ταινία: «One-Eyed Jacks».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου