Το Χόλιγουντ δεν είναι μόνο για ποπκόρν, αλλά ούτε μόνο για να το κράζουμε. Έχουμε πάρει και μερικά σημαντικά μαθήματα από αυτό...
Ο τρόπος που χτίζεται μία τυπική χολιγουντιανή ταινία είναι λίγο-πολύ γνωστός. Άλλωστε, για να έχει μία ταινία τόσο μαζική αποδοχή (που να δικαιολογεί το μπάτζετ της), πρέπει να βαδίζει σε λιγάκι γνωστά μονοπάτια.
Και αυτά τα γνωστά μονοπάτια του πώς να στήσεις μια ιστορία, έχουν αρκετά να μας πουν. (Για να μην το πάμε πιο βαθιά, στο πώς η αρχαία τραγωδία έθεσε όλες τις βάσεις της σύγχρονης αφήγησης και τελειώσουμε αύριο.) Ιδού, λοιπόν, μια λίστα με τα μαθήματα ζωής που πήραμε από το Χόλιγουντ.
Μας έμαθε να είμαστε ο πρωταγωνιστής στη ζωή μας
Κάθε ιστορία χρειάζεται έναν ήρωα, και αν δεν είσαι ο ήρωας στη δική σου ζωή, μάλλον υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Σίγουρα, σε πολλούς ανθρώπους αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κάτι ακραίες περιπτωσούλες ναρκισσισμού, αλλά για τους υπόλοιπους, φυσιολογικούς ανθρώπους, αυτό είναι ένα σημαντικό μάθημα ότι μπορείς να είσαι καλός και χωρίς να βάζεις συνέχεια τους άλλους πάνω από εσένα.
PHOTO BY WIKIMEDIA COMMONS.
Μας έμαθε πως δεν υπάρχει εξέλιξη χωρίς δυσκολίες
Όπως ο κεντρικός ήρωας έχει πολλά δεινά να ξεπεράσει, πολλούς «κακούς» να νικήσει και ενίοτε πολλά αυτοκίνητα να κυνηγήσει κατά μήκος της Νέας Υόρκης, έτσι κι εμείς αναγνωρίζουμε πως οι δυσκολίες στη ζωή μας δεν είναι απλώς ενοχλητικά εμπόδια· είναι ευκαιρίες για να αναπτυχθούμε και να γίνουμε καλύτεροι. Α, και να είναι λιγότερο βαρετή η ιστορία μας.
Μας έμαθε ότι το δράμα δεν είναι κακό
Κακό, βασικά, είναι το δράμα που συμβαίνει απλά για να συμβεί. Ή που οι συμμετέχοντες δεν καταλαβαίνουν τίποτα για τον εαυτό τους στο τέλος, και επαναλαμβάνουν τα λάθη τους. Για όσους, όμως, έδιναν προσοχή, αυτό ήταν ένα μάθημα ότι δεν γίνεται να δεθείς συναισθηματικά με άλλους ανθρώπους, δεν μπορείς να βιώσεις στο 100% τα συναισθήματά σου, αν δεν υπάρχει και λίγη αντιπαράθεση.
Marlon Brando by Cecil Beaton/Rinterest.com
Μας έμαθε να θέτουμε στόχους
Επειδή, πώς αλλιώς ο ήρωας θα καταφέρει να χαράξει την πορεία του, αν δεν ξεκινήσει έχοντας έναν ξεκάθαρο στόχο; Ναι, μπορεί μερικές φορές οι ανεξάρτητες παραγωγές με χαρακτήρες που απλά καπνίζουν και μιλάνε για δύο ώρες να διεισδύουν πιο βαθιά στον ανθρώπινο ψυχισμό, αλλά η κλασική συνταγή του Χόλιγουντ έρχεται να μας θυμίσει πως – όσο καλό κι αν είναι να μας ψυχαναλύουν οι φίλοι μας ενώ παίζει ωραία indie rock από πίσω – είναι απαραίτητο να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας.
Kirk Douglas and Italian actress Silvana Mangano on the Canal Grande in Venice, Italy, circa 1953.- GETTY IMAGES
Μας έμαθε, όμως, ότι χρειαζόμαστε και βοήθεια
Μία ταινία που επικεντρώνεται μονάχα στον ήρωά της, είναι λειψή ταινία. Πού είναι όλοι εκείνοι οι υπέροχοι, δεύτεροι ρόλοι, ο καθένας με τις δικές του ιδιαιτερότητες; Πώς θα καταφέρει να επεκτείνει ο ήρωας την οπτική του γωνία αν δεν έχει δίπλα του φίλους και μέντορες; Ποτέ δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα μόνοι μας, και γι’ αυτό είναι σημαντικό να διαλέξουμε τους κατάλληλους συνοδοιπόρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου