Απογειωτικό, λυτρωτικό, ευφάνταστο, συγκινητικό και διασκεδαστικό animation της Pixar, που πλέον δεν πιάνεται στο είδος της και τολμά να βάλει στη θέση του οδηγού έναν 78χρονο σκουντούφλη, ανατρέποντας τον πάγιο κανόνα πως οι ταινίες κινουμένου σχεδίου, ειδικά αυτές που προέρχονται από την Disney, οφείλουν να καθρεφτίζουν την παιδικότητα των μικρών θεατών, συνήθως παλιμπαιδίζοντας με ήρωες παιδιά. Ένας θρίαμβος συνδυασμού τέχνης και τεχνικής - αν και νομίζω ότι τα ίδια έγραψα και για την προηγούμενη ταινία τους...
Με ενορχηστρωτή τον Τζον Λάσετερ και εκτελεστή τον Πιτ Ντόκτερ, το Ψηλά στον Ουρανό είναι μια αερογέφυρα ανάμεσα στην πρώτη και την τρίτη ηλικία, χωρίς να φαίνονται οι ραφές ενός πολύχρωμου, εξωτικού υφάσματος.
Ο γηραιός Καρλ είναι γκρινιάρης, σκυφτός, η σκιά ενός άλλοτε ορμητικού άνδρα που αγάπησε γλυκά και ασυνθηκολόγητα μια γυναίκα, την παντρεύτηκε, αλλά δεν μπόρεσε να εκπληρώσει μαζί της το όνειρο του μεγάλου ταξιδιού στα μαγικά τοπία της Νότιας Αμερικής.
Η σκηνή που παρακολουθούμε το άλμπουμ της ζωής τους να ξεφυλλίζεται με ενσταντανέ χωρίς λόγια, με συνοδεία την κυμαινόμενων συναισθημάτων μουσική του συνθέτη Τζιακίνο, είναι κλασική, αξέχαστη, μια ανθολογία εικόνας και ήχου, και ταυτόχρονα .......
Read more here
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου