WHBC-GR: Αφιέρωμα | Σαν σήμερα, γεννιέται το 1915 ο Βασίλης Τσιτσάνης

"Το Φθινόπωρο του 1935, εκμεταλλευόμενος το ότι ο Κονδύλης βάζει μισό εισιτήριο στο τρένο για την υποδοχή του Βασιλιά, (ο Τσιτσάνης ) στοιβάζεται με όλους και κατεβαίνει στην Αθήνα...

Ο Περδικόπουλος τον περιμένει με ταξί και τον πάει στη Γαμβέτα, στο μπαράκι της Ραμπέλας, μιας Ιταλίδας προσωπικότητας της νύχτας, που τον φιλοξενεί στο πατάρι του μπαρ.

Με τον Περδικόπουλο παίζουν σε μικρά ταβερνάκια όπως τα "Μπιζέλια" στον Κολωνό, το μπαρ "Κουκλάκι" στην 3η Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού και στον "Πλάτανο", ένα ταβερνάκι κοντά στο σταθμό Λαρίσης που συχνάζουν φοιτητές.

[Σόλο, το μινόρε του Τσιτσάνη.]

Στην Αθήνα όμως ο Τσιτσάνης αναζητά και με ποιο τρόπο θα μπει στη Νομική μια και είχε τη φιλοδοξία να σπουδάσει και να διαψεύσει αυτούς που τον αμφισβητούσαν και τον χλεύαζαν στην κλειστή κοινωνία των Τρικάλων, μεταξύ των οποίων μια συμμαθήτρια του, κόρη δικηγόρου, που είχε ερωτευτεί.

'Αλλωστε δεν μπορούσε να προβλέψει την επιτυχία που θα ερχόταν σε 2 χρόνια ! Στα τέλη του 1935 ο Περδικόπουλος έχει κανονίσει με την ODEON να ηχογραφήσουν το "Σιγά καλέ μου την άμαξα", που πρέπει να είναι το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε και αυτός και από την άλλη πλευρά του δίσκου, το πρώτο τραγούδι του Τσιτσάνη "Σ'ένα τεκε σκαρώσανε" το οποίο είχε στίχο χασικλίδικο μια και δεν υπήρχε ακόμα η απαγόρευση που ήρθε με τη δικτατορία του Μεταξά (4 Αυγουστου '36).

Τα τραγούδια του Μάρκου, του Μπάτη, του Στράτου και του Δελιά με τέτοιο στίχο, ήταν σε πρώτη ζήτηση αφου είχαν περάσει μόνο 3μιση χρόνια από την κυκλοφορία των πρώτων.

Ο Τσιτσάνης είχε ενδοιασμούς για την αποδοχή του από τον μαέστρο της Οντεόν, Σπύρο Περιστέρη γιατί ο αδερφός του Στέλιος Περιστέρης όταν είχε πάει το 1925 στα Τρίκαλα, σαν καθηγητής μουσικής στο εκεί Ωδείο, έφυγε με επεισοδιακό τρόπο !

Ο Στράτος βρίσκεται συμπτωματικά στο στούντιο και τον παίρνει σχεδόν στο ψιλό αλλό όταν τον ακούει εντυπωσιάζεται : "Τι λες ρε το βλαχάκι ;" Ο δίσκος κυκλοφορεί το Φλεβάρη του '36" (απόσπασμα από τη βιογραφία του Τσιτσάνη που δημοσιεύτηκε στο σάιτ rebetiko.sealabs.net).

----"Τη δεκαετία του 1930 στη λαϊκή μουσική της Ελλάδας κυριαρχεί ο Παπάζογλου και ο Βαμβακάρης οι οποίοι γράφουν τραγούδια του υποκόσμου, χασικλίδικα.

Ο Τσιτσάνης επηρεασμένος από αυτά τα ρεμπέτικα τραγούδια του Βαγγέλη Παπάζογλου και του Μάρκου Βαμβακάρη τα οποία άκουγε από τα γραμμόφωνα έφηβος στα Τρίκαλα, θέλει να γράψει κι αυτός τέτοια τραγούδια.

Πρέπει όμως να βρει δικά του θέματα. Ρίχνοντας μια ματιά γύρω του, στο δικό του χώρο, τα ανακαλύπτει. Ο απόηχος ενός εγκλήματος που έγινε το 1924 και είχε συγκλονίσει την περιοχή, αποτελεί έμπνευση και καλή ευκαιρία για τη δημιουργία ενός τέτοιου τραγουδιού.

Ο Τσιτσάνης παίρνει το θύμα του εγκλήματος, αυτόν τον τραγικό τύπο και τον κάνει ήρωα του τραγουδιού του. Ο Θωμάς Καβλιάς που δολοφονήθηκε μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του, γίνεται ο ήρωας του τραγουδιού.

[Δεξιά, Ο θάνατος του Σακαφλιά, από το μπλογκ Ο θρυλικός Σακαφλιάς.]

Έτσι γράφει το τραγούδι «Ο ΣΑΚΑΒΛΙΑΣ» και το ηχογραφεί το 1938.

«Στα Τρίκαλα στα δυο στενά / Σκοτώσανε το Σακαβλιά.

Δυο μαχαιριές του δώσανε / Και κάτω τον ξαπλώσανε.

Τέτοιο δερβίσικο παιδί / Τον κλαίμε όλοι μας μαζί.

Δεν τον ξεχνάμε βρε παιδιά / Τον φίλο μας το Σακαβλιά».

Εκ παραφθοράς ή για λόγους λογοκρισίας (λόγω της προκλητικότητας του ονόματος Καβλιάς = Καύλα - καυλιάρης - ο υπερβολικά φιλήδονος) ο Τσιτσάνης ενδεχομένως να πρόσθεσε μπροστά στο όνομα τη συλλαβή «Σα» και από Καβλιάς να το έκανε Σακαβλιάς.

Ενδεχομένως όμως το όνομα να προέκυψε από Καβλιάς σε Σακαβλιάς εκ παραφθοράς καθότι υπέστη πολλές διαμορφώσεις λόγω της προφορικής διάδοσης από στόμα σε στόμα. Έτσι εξηγούνται και οι διαφορετικές αποδόσεις του οΔημήτρη Τσιγάρανόματος Καβλιάς, Σακαβλιάς, Σαρκαφλιάς, Σακαφλιάς" (η εκδοχή του Δημήτρη Τσιγάρα για τον πραγματικό "Σακαφλιά" στο μπλογκ του Ο θρυλικός Σακαφλιάς).